هدف: بسیاری از داروهای شیمی درمانی قادر به انتشار کارآمد به فضای داخل سلولی نیستند. برخی عوامل فیزیکی می توانند با ایجاد روزنه هایی در این لایه ورود داروهای هیدروفیل به سیتوسول را تسهیل کنند. چنانچه به منظور تراواسازی سلولها از فراصوت استفاده شود، این پدیده، سونوپوریشن نامیده می شود و اگر از میدان الکتریکی شدید استفاده شود، الکتروپوریشن نامیده می شود. میدان الکتریکی شدید فرآیند الکتروپوریشن ممکن است موجب سوختگی پوست در بسیاری از موارد شود. چنانچه شدت میدان الکتریکی بسیار کم باشد، باز هم می تواند با قطبی کردن سلولها و ایجاد یک ناحیه خالی از فسفولیپید در جدار سلول طی فرآیندی که الکترواندوسیتوز نامیده می شود، موجب جلب و افزایش برداشت ماکرومولکولها بداخل سیتوسول شود. برای تولید غیرتهاجمی میدان الکتریکی کم شدت در عمق بافت زنده می توان بر اساس اصل سوم ماکسول از میدان مغناطیسی پالسی استفاده کرد. روش کار: در این رساله برای اولین مرتبه برای تراواسازی سلولهای آدنوکارسینومای پستان موش به داروی بلئومایسین سولفات، از میدان مغناطیسی پالسی (t5/3، hz1، 8 موج مربعی هرکدام µs160) در تلفیق با فراصوت کم شدت (2w/cm2، mhz1، فاکتور اشتغال 80% و زمان 5 دقیقه) استفاده شد. پس از قراردادن قطعات 3mm64 تومور زیر پوست پهلوی راست موشها و رسیدن تومور به حجم معینی، بر اساس گروه آزمایشی که موش به آن تعلق داشت تیمار مناسب اعمال می گردید. در گروه شم کنترل ml1/0 آب مقطر بداخل تومور تزریق می گردید. در دیگر گروههای شم هیچ تزریقی صورت نمی گرفت ولی تومور شرایط تابشدهی بدون اعمال تابش را تجربه می کرد. در گروه تلفیق با فراصوت، تزریق داخل توموری بلئومایسین برای موشهای بیهوش انجام و سه دقیقه پس از آن، موش که در محفظه مخصوص پرتودهی قرار داده شده بود به داخل تانک حاوی آب در موقعیت پرتودهی تنظیم می شد و تومور در معرض 5 دقیقه فراصوت قرار می گرفت. در گروه میدان مغناطیسی، پس از تزریق داخل توموری بلئومایسین، موشها در یک محفظه دست ساز قرارداده می شدند، سه دقیقه پس از تزریق بلئومایسین هشت پالس t5/3 میدان مغناطیسی با فرکانس hz1 به هرکدام از تومورها اعمال می شد. در گروه های فقط فراصوت یا میدان مغناطیسی، موشها بدون تزریق بلئومایسین مورد تابش فراصوت یا میدان مغناطیسی قرار می گرفتند.پس از شروع درمان، حجم تومورها هر 48 ساعت تا انتهای روز بیست و دوم پایش می شد. نتایج و نتیجه گیری: گروه بلئومایسین کنترل در قیاس با گروههای شم فراصوت و فقط فراصوت دارای کاهش معنی دار حجم تومور بود( بترتیب (p=0.007, 0.002 نتایج روز چهارم، هیجدهم تا بیست و دوم کاهش معنی دار حجم تومور در گروه تلفیق بلئومایسین با دو عامل فیزیکی، در مقایسه با بلئومایسین کنترل را نشان داد(p<0.05). تمامی گروههای تلفیق بلئومایسین با یک یا دو عامل فیزیکی در مقایسه با تمامی گروههای شم و گروه فقط فراصوت، کاهش معنی دار حجم تومور را نشان دادند((p<0.05. درمان تلفیقی بلئومایسین باضافه میدان مغناطیسی باضافه فراصوت در مقایسه با تلفیق بلئومایسین بطور جداگانه با هر کدام از این عوامل فیزیکی، هیچ اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند(p<0.05). گروه فقط میدان مغناطیسی صرفاً با گروه فقط فراصوت دارای اختلاف معنی دار بود((p<0.05. استنتاج: گروه بلئومایسین باضافه میدان مغناطیسی باضافه فراصوت در مقایسه با گروه بلئومایسین کنترل، صرفاً در روزهای دوم((p<0.05، چهارم، هیجدهم، بیستم و بیست و دوم((p<0.01 کاهش معنی دار حجم تومور را نشان داد. در مقایسه میدان مغناطیسی و فراصوت جهت تراواسازی سلول، نتایج میدان مغناطیسی با نتایج حاصل از 5 دقیقه یا 10 دقیقه فراصوت اختلاف معنی دار آماری نشان ندادند. علیرغم کارسینوژن نبودن فراصوت، چنانچه توموری در مسیر امواج فراصوتی وجود داشته باشد، تابشگیری فراصوتی می تواند رشد آن را بیشتر کند. برخلاف فراصوت، تابشدهی تومور با میدان مغناطیسی پالسی، می تواند رشد تومور را محدود کند.