استفاده از بتن خودتراکم در سال های اخیر با توجه به خواص مکانیکی حالت تازه و سخت شده ی آن بطور قابل توجه ای رو به گسترش است. به منظور تولید بتن خودتراکم ماتریس مخلوط بایستی ویسکوزتر باشد که یک راه رسیدن به این مسئله بهره گیری از موادی همچون پودر سنگ آهک می باشد. بتن خودتراکم برای رسیدن به خودتراکمی نیازمند مقدار بیشتر مصالح ریزدانه است. از این رو وزن مخصوص بتن خودتراکم در مقایسه با بتن معمولی بیشتر است. لذا برای این کاهش چگالی از سبکدانه ها استفاده می شود. یکی از ارزانترین این سبکدانه ها، دانه های پلی استایرن منبسط شده است. در این تحقیق از 3 اندازه مختلف دانه های پلی استایرن منبسط شده در درصدهای حجمی جایگزینی 20، 30 و 40 مصالح سنگی استفاده شده است. همچنین برای جلوگیری از روزدگی دانه های eps از میکروسیلیس استفاده شده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر اندازه های این دانه ها بر روی خواص خودتراکمی و مکانیکی بتن می باشد. آزمایشات جریان اسلامپ، قیف v و l-box برای ارزیابی خودتراکمی، روی بتن تازه و آزمایشات مقاومت فشاری، کششی، خمشی، جذب آب، انقباض و انبساط و مدول الاستیسیته بر روی بتن سخت شده برای ارزیابی خصوصیات مکانیکی بتن انجام گرفت. در نهایت مشاهده شد که در صورت افزایش درصد جایگزینی می توان با تنظیم مقدار فوق روان کننده خواص خودتراکمی بتن را حفظ کرد. همچنین بهترین حالت برای خواص خودتراکمی، استفاده همزمان از 3 سایز eps مورد استفاده در بتن است. با افزایش درصد جایگزینی تقریبا تمامی خواص مکانیکی بتن سخت شده کاهش پیدا می کند. ولی از طرفی به دلیل تغییر نحوه شکست بتن از ترد به نرم، می توان بتن حاوی eps را گزینه مناسبی برای کاربردهای جاذب انرژی دانست.