مناسب بودن شاخص های ارزیابی عملکرد مبتنی بر اطلاعات حسابداری و بازار می تواند سرمایه گذاران، تحلیل گران اوراق بهادار، افراد فعال در بازار سرمایه و سایر استفاده کنندگان را مطمئن سازد که شرکت های مورد نظر آن ها عملکرد مناسبی دارند. البته تداوم این عملکرد مناسب در سال های آتی نیز از اهمیت در خور ملاحظه ای برخوردار است. استقرار مکانیسم های راهبری شرکتی مناسب می تواند بستر های لازم برای این کار را فراهم نموده و منجر به پایداری عملکرد شرکت ها شود. بنابراین هدف از انجام این پژوهش آزمون اثر سازوکار های راهبری شرکتی بر پایداری عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده است. در این پژوهش از پنج شاخص برای اندازه گیری مکانیسم های راهبری شرکتی استفاده شده است: تصدی سمت مدیر عامل و رئیس هیئت مدیره به طور همزمان توسط یک نفر، درصد اعضای غیر موظف هیئت مدیره، نوع مالکیت بزرگترین سهامدار، تمرکز مالکیت و مالکیت نهادی. داده های تحقیق از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1382 تا 1391 استخراج شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از الگوی رگرسیون خطی استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های تحقیق نشان می دهد که بین تصدی سمت مدیر عامل و رئیس هیئت مدیره به طور همزمان توسط یک نفر و پایداری عملکرد رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بین درصد اعضای غیر موظف هیئت مدیره و پایداری عملکرد نیز رابطه معناداری پیدا نشد. از طرف دیگر نتایج تحقیق بیانگر این است که نوع مالکیت بزرگترین سهامدار و تمرکز مالکیت با پایداری عملکرد دارای رابطه مثبت و معنادار هستند. علاوه بر این نتایج تحقیق بیانگر این است که بین مالکیت نهادی و پایداری عملکرد رابطه معناداری وجود ندارد.