مقدمه : انسداد مجرای اشکی یک مشکل شایع در بیماران مراجعه کننده به درمانگاههای ent و چشم پزشکی می باشد اما با این وجود شیوع این بیماری در کل جامعه هنوز به درستی مشخص نیست. انسداد مجرای اشکی باعث علائم زجرآور فیزیکی و اجتماعی شامل اشک ریزش فراوان، حملات داکریوسیستیت حاد و مزمن، درد و خارش چشم و قرمزی چشم می شود لذا در این مطالعه ما به بررسی و مقایسه دو روش جراحی مرسوم برای رفع انسداد مجرای اشکی می پردازیم. مواد و روش ها : در این مطالعه کار آزمایی بالینی 220 بیمار مبتلا به انسداد مجرای اشکی به صورت تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شده و تحت جراحی داکریوسیستورینوستومی اکسترنال و اندوسکوپیک قرار گرفتند و در نهایت از نظر میزان اکیموز و اشک ریزش بعد از عمل و زمان جراحی و میزان خونریزی حین عمل مقایسه شدند. نتایج : از نظر تورم و اکیموز بعد از عمل، خونریزی حین عمل و زمان عمل جراحی بین دو گروه اختلاف معنادار وجود داشت (در هر سه مورد 000/0p=). از نظر اشک ریزش بعد از جراحی اختلاف معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (418/0p =). نتیجه گیری : با توجه به یافته های مطالعه ما و همچنین یافته های مطالعات مشابه در این زمینه می توان نتیجه گیری کرد که استفاده از روش داکریوسیستورینوستومی اندوسکوپیک نسبت به روش سنتی اکسترنال برتری محسوسی دارد. لذا با توجه به میل بیشتر بیماران به انجام این روش، باید جراحان تجربه بیشتری در انجام این جراحی کسب نمایند. کلمات کلیدی : داکریوسیستورینوستومی، انسداد مجرای اشکی، داکریوسیستیت

مقدمه : عفونت های فضاهای سر و گردن به علت نزدیکی به عروق بزرگ و مدیاستن، عفونت های جدی و خطرناکی هستند. شایع ترین عواملی که منجر به آبسه فضاهای سر و گردن می شود، عفونت های دندانی و عفونت لوزه ها می باشد. ما در این تحقیق با بررسی علتهای ایجاد کننده عفونت در نواحی سر و گردن با کشت و آنتی بیوگرام، شایع ترین ارگانیسم های ایجاد این عفونتها را شناسایی و آنتی بیوتیک های حساس و مقاوم را مشخص می نماییم. روش کار : پس از پذیرش بیمار در درمانگاه گوش و حلق و بینی اطلاعات بیماران در پرسش نامه جمع آوری شد. سپس از آبسه و یا غدد لنفاوی ملتهب در فرد نمونه گیری بعمل آمد و پس از آن با استفاده از کشت، ارگانیسم ایجاد کننده عفونت شناسایی شده و سپس با انجام آنتی بیوگرام، حساسیت و یا مقاومت ارگانیسم مورد نظر به آنتی بیوتیکهای مختلف سنجیده شد. نتایج : در این بررسی از 100 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرکبیر اراک با تشخیص آبسه، لنفادنیت و عفونتهای ناحیه سر و گردن نمونه گیری و کشت انجام شد. از نظر توزیع سنی، افراد مورد مطالعه ما را سنین بین 6 تا 70 سال تشکیل دادند. میانگین سنی موارد ابتلا به آبسه های سر و گردن (میانگین ? انحراف معیار) 60/32 ? 516/15 بود. از نظر توزیع جنسی تعداد 54 نفر (54%) از مراجعه کنندگان را آقایان و تعداد 46 (46%) نفر را خانم ها تشکیل دادند. شایع ترین گونه های باکتری مجزا شده را استرپتوکوک ایزوله نشده با (35%)، استرپتوکوک ایزوله شده با (14%)، استاف اورئوس ایزوله شده با (12%)، استاف اورئوس ایزوله نشده با (12%)، آلفا همولیتیک استرپتوکوک با (10%)، استاف اورئوس ایزوله نشده و کاندیدا ایزوله شده و استرپتوکوک غیر همولیتیک با (2%) و سیتروباکتر با (1%) تشکیل می داد و در 10 مورد پس از 72 ساعت عدم رشد نشان داده شد. نتیجه گیری : عفونت های فضاهای سر و گردن، خطرناک و تهدید کننده حیات اند و اغلب به دنبال عفونت های دندانی رخ می دهند. لذا به نظر می رسد که افزایش دانش عمومی درباره بهداشت دهان و دندان، افزایش مراکز دندانپزشکی و درمان به موقع و درست عفونت های دندانی نقش مهمی در کاهش شیوع آبسه های سر و گردن و عوارض آنها داشته باشد.