راحتی پروتز و کارایی آن در بازگرداندن تحرک فرد قطع عضو، به کیفیت فیت میان استمپ و سوکت و توزیع فشار واسطه ای بین آنها بستگی دارد. به هم خوردن و یا نداشتن فیت مناسب سوکت، مشکل رایج در بین افراد قطع عضو می باشد که عملکرد و راه رفتن فرد قطع عضو را دچار چالش می کند و باعث کاهش فعالیت های عملکردی، کاهش استقلال فرد و افزایش هزینه های درمان برای جامعه می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر فیت سوکت بر پارامترهای کینتیکی راه رفتن، عملکرد، راحتی و رضایت مندی در افراد قطع عضو زیر زانو بود. شش نفراز افراد قطع عضو زیر زانو که مشکل در فیت سوکت خود داشتند و سوکت برای آنها گشاد شده بود و قصد تعویض سوکت داشتند، به وسیله نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. شاخص تقارن پارامترهای کینتیکی شامل (گشتاور، قدرت و کار) و هم چنین نیروی عکس العمل زمین در شرایط فیت مناسب و نامناسب اندازه گیری شد. و از آنها خواسته شد به پرسش نامه های tapes، scsپاسخ دهند. تفاوت ضخامت لایه های جورابی که فرد جهت بهبود فیت روی سوکت خود می پوشید نیز به وسیله کولیس اندازه گیری شد. متغیرهای گشتاور فلکشن زانو، قدرت مچ نقطه (a1)، کار مفصل مچ و زانو، معیار راحتی سوکت، ضخامت لایه های جوراب، میزان رضایت و میزان محدودیت تفاوت معناداری داشت. در شرایط فیت نامناسب سوکت، متغیرهای کینتیکی دچار تغییر می شود و این تغییرات باعث اعمال مکانیسم های جبرانی در این افراد می شود. بیشینه گشتاور فلکشن زانو و هم چنین کار انجام شده در مفاصل زانو و هیپ در شرایط فیت نامناسب در سمت سالم افزایش یافته و این مورد با ابتلای به استئوآرتریت در این شرایط می تواند مرتبط باشد. کاهش محدودیت عملکردی (مربوط به پرسش نامه تپس) و افزایش رضایت از عضو مصنوعی نمونه هایی از تاثیرات مثبت فیت خوب پروتزی بود.