چکیده: پژوهش حاضر با هدف تاثیر روش تدریس فعال (حل مساله) برخلاقیت و پیشرفت تحصیلی درس ریاضی دانش آموزان پسر پایه اول راهنمایی شهرستان اقلید در سال تحصیلی 91-90 انجام گرفت. این پژوهش به شیوه ی مطالعه ی شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش (گروهی که با روش حل مساله آموزش دیدند) وگروه کنترل (گروهی که با روش سنتی آموزش دیدند) پیش آزمون و پس آزمون صورت گرفت. جامعه ی آماری این تحقیق شامل دانش آموزان پسر پایه اول راهنمایی شهرستان اقلید در سال تحصیلی 91-90 بودند که از بین آنان دو مدرسه به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. حجم نمونه در هر کلاس بیست نفر و جمعا چهل نفر بودند. جهت گرد آوری اطلاعات از آزمون استاندارد شده ی تفکر خلاق تورنس برای ارزشیابی خلاقیت و برای ارزشیابی پیشرفت تحصیلی، آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته که روایی و پایایی آن توسط پژوهشگر اندازه گیری شده استفاده گردید و اطلاعات به دست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و t گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج زیر به دست آمد: بین میزان پیشرفت تحصیلی و خلاقیت دانش آموزانی که با روش حل مسأله در گروه آزمایش آموزش می بینند و دانش آموزانی که با روش سنتی در گروه گواه آموزش می بینند تفاوت معناداری وجود داشت و فرضیه اصلی پژوهش تایید شد. همچنین بین نمرات ابتکار و بسط مطلب دو گروه تفاوت معنادار وجود داشت ولی بین نمرات سیالی و انعطاف پذیری دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. واژگان کلیدی : روش تدریس فعال ، روش تدریس حل مساله، خلاقیت ، پیشرفت تحصیلی