هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقه ای poly aromatic hydrocarbon(pah) به عنوان یک گروه از ترکیبات اصلی نفت، فراوان ترین آلودگی آلی در محیط هستند. pahها برای موجودات به عنوان سم ، عوامل جهش زا و سرطانزا شناخته می شوند. طی 30 سال اخیر، تحقیقات روی تجزیه میکروبی pah باعث جداسازی گونه های متعددی از باکتریها، قارچها و جلبکها شده که قادرند مولکولهای pah با وزن کم (ترکیبات شامل 3یا تعداد حلقه بنزن کمتر) را تجزیه کنند. فنانترن و آنتراسن pahهایی هستند که معمولا در محیط آبی یافت می شوند. pahها باعث القاء تنش اکسیداتیو می شوند. در این مطالعه تاثیر این دو ماده روی دو گونه جلبک dunaliella salina و dunaliella tertiolecta در سطوح فیزیولوژیک و مولکولی بررسی شد. دو pah (فنانترن و آنتراسن) به عنوان ماده الگو به دلیل حضور گسترده در آلودگی محیطی انتخاب شدند. سمیت فنانترن و آنتراسن برای این دو گونه جلبک از طریق بررسی تغییرات رشد و فاکتور های فیزیولوژیکی مانند فعالیت آنزیم های پاد اکساینده و محتوای پروتئین محلول، پرولین، مالون دی آلدهید، قند و بیان ژن lacsa (long acetyle coa-transferase) در پژوهشکده آرتمیا و جانوران آبزی مشخص شد. کاهش در میزان رشد و مقدار کلروفیل با افزایش غلظت pah مشاهده شد و همچنین فعالیت بعضی از آنزیم-های پاد اکساینده و محتوای پروتئین محلول، پرولین، مالون دی آلدهیدو قند افزایش می یابد. نتایج به طورکلی نمایانگر مقاومت این دو گونه به مواد آروماتیک بود. بررسی بیان ژن در نمونه های جلبک در کل نشان داد که در دزهای مختلف بیان ژن lacsa بصورت متفاوتی تغییر می یابد. کمترین بیان ژن در این تحقیق در دزهای بالاتر از 3000 میکروگرم در لیتر مشاهده شد.

چکیده فلزات سنگین در محیط کشت می توانند به عنوان تنش عمل کنند و باعث کاهش توانایی گیاه و بازدارندگی رشد گیاه شوند. روی به عنوان یک فلز سنگین نقش مهمی در بسیاری از فرایند های بیوشیمیایی گیاه بازی می کند. به هر حال مقدار زیادی روی یک فاکتور محدود کننده در خاک های اسیدی است. در این تحقیق گیاهان در 27 گلدان کشت شدند و در دوره 10 روزه با محلول های غذایی با غلظت های مختلف 0، 400 و 600 سولفات روی و دو 5/7 ph و 5/4ph آبیاری شدند. ph محلول های غذایی به وسیله اسید کلریدریک و هیدروکسید سدیم1 نرمال تنظیم شد. بعد از 10 روز از تیمار گیاهان برداشت شدند، ریشه و اندام هوایی جدا و آنالیز شدند. نتایج نشان داد که افزایش در مقدار روی باعث افزایش مالون دی آلدهید، پراکسید هیدروژن، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، محتوای آمینو اسید آزاد، مرگ سلولی، نشت پتاسیم و نشت الکترولیت ها می شود در حالیکه وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، طول ریشه و اندام هوایی، قند های محلول ، پروتئین کل و محتوای رنگیزه ها به میزان قابل توجهی در گیاه ذرت کاهش می یابد. نتایج همچنین نشان داد که سمیت فلز روی در 5/4 ph بیشتر از 5/7 ph است. همچنین در این تحقیق زیادی روی و تاثیر توام آن با اسید مالیک و اسید سیتریک بر روی برخی پارامتر های رشد (طول ریشه، اندام هوایی، وزن تر و خشک)، قند های محلول، اسید آمینه آزاد ، پروتئن کل، مرگ سلولی، نشت پتاسیم و نشت الکترولیت ها میزان مالون دی آلدهید، پراکسید هیدروژن و محتوای رنگیزه ها مطالعه شد. اسید سیتریک و اسید مالیک به میزان زیادی توانستند سمیت زیادی روی را کاهش دهند. بنابراین ما نتیجه گرفتیم که مقدار بالای سمیت روی باعث آسیب های فیزیولوژیکی در گیاه ذرت می شود. همچنین در ph پایین سمیت روی بیشتر از ph بالا است و تاثیر مثبت اسید مالیک و اسید سیتریک در بهتر شدن مقاومت گیاه ذرت تایید شد.

شوری یکی از مهمترین فاکتورهای محیطی است که موجب کاهش رشد، نمو و حاصلخیزی گیاهان در سراسر جهان می-شود. تنش شوری پاسخ های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاهان را تغییر می دهد. آلودگی فلزات سنگین نیز یکی از مشکلات جدی محیطی است. روی یک عنصر ضروری است که به عنوان ماده غذایی عمل می کند و نقش مهمی را در بسیاری از فرایندهای متابولیکی ایفا می کند اما آن در غلظتهای بالا سمی است و موجب ممانعت از رشد می شود. موضوع تحقیق حاضر مطالعه اثر شوری (nacl) و سمیت zn روی دو گیاه گندم و ذرت است. این گیاهان در 36 گلدان در اتاق کشت تحت شرایط کنترل شده یعنی با دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی و شدت نور mol.m-2.s µ 150، دمای شبانه روزی 22 تا 27 درجه سانتی گراد و رطوبت 85% کشت داده شدند. پس از 12 روز گلدانها تقسیم شدند، یک سری از گیاهان به عنوان کنترل و بقیه به مدت 10 روز باznso4 500 میکرو مولار، غلظتهای مختلفی از nacl (0، 100 و 150 میلی مولار) و برهمکنش روی و شوری (znso4 500 میکرومولار+ nacl 100 میلی مولار وznso4 500 میکرومولار+ nacl 150 میلی مولار) تیمار شدند. نتایج نشان داد که شوری و فلز سنگین روی و تنش توأم آنها موجب کاهش طول، وزن خشک، وزن تر ریشه و اندام هوایی، سطح برگ، محتوای رنگیزه ای (کلروفیلa، bو کاروتنوئیدهای کل)، احیای دی کلرو فنل ایندوفنل و افزایش محتوای مالون دی آلدهید، پراکسیدهیدروژن و قندهای محلول در اندام هوایی و ریشه و محتوای آمینواسیدهای آزاد در اندام هوایی می شود. فعالیت گایاکول پراکسیداز و کاتالاز تحت تنش شوری و فلز سنگین روی افزایش می یابد. نتایج همچنین نشان داد که در این گیاهان شوری غلظت سدیم و کلر را افزایش و غلظت پتاسیم و نیترات را کاهش می دهد. نتایج بیانگر آن بود که اثرات تنش توأم شوری و فلز روی بیشتر از اثرات هر یک از آنها به تنهایی است. همچنین اثرات تخریبی تنش شوری و فلز سنگین روی در اندام هوایی گیاه ذرت بیشتر از گیاه گندم بود. درکل نتایج نشان داد که گیاهان c3 و c4 مکانیسم های مشابهی را برای مقاومت در برابر تنش شوری و فلز سنگین روی بکار می برند و c3 یا c4 بودن گیاه ملاکی برای آسیب بیشتر یا کمتر دیدن در برابر تنش شوری و فلز سنگین روی نمی باشد.

اثرات ناشی از کاهش لایه اوزون و افزایش اشعه فرابنفش امروزه توسط بسیاری از محققان مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر پرتوهای uv-b و uv-c بر روی گیاه بادرنجبویه (melissa officinalis l.) و تاثیر سالیسیلیک اسید در کاهش اثرات زیانبار این پرتوها بر روی این گیاه می باشد. گیاهان بادرنجبویه در شرایط 16/8 ساعت روشنایی/تاریکی با دمای متوسط 2±28 درجه سانتیگراد و در شدت نور µ e m?² s?¹ 150 و به مدت 60 روز کشت یافتند. تیمار فرابنفش بعد از مرحله 6 برگی اعمال گردید و پرتو uv-b به مدت 15 روز به صورت یک روز در میان و هر بار به مدت 20 دقیقه و پرتو uv-c به مدت 15 روز و به صورت یک روز در میان و هر بار به مدت 8 دقیقه اعمال گردید. اسید سالیسیلیک نیز بعد از مرحله 6 برگی با غلظت 1 میلی مول به مدت یک هفته بر روی گیاهان پاشیده شد. نتایج نشان داد که پرتوهای uv-b و uv-c باعث کاهش وزن تر و خشک، رشد طولی ریشه و اندام هوایی شد. این پرتوها همچنین میزان رنگیزه های فتوسنتزی (کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنوئید) میزان قندها و پروتئین های محلول را کاهش دادند. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز و کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز نیز مشاهده شد. میزان مالون دی آلدئید و فنیل آلانین آمونیا لیاز و ترکیبات جاذب uv نیز تحت تاثیر پرتوهای uv-b و uv-c افزایش نشان داد. بررسی نتایج نشان داد تیمار با سالیسیلیک اسید باعث تخفیف در آسیب های وارده به گیاه شد که در اثر پرتوهای uv-b و uv-c به وجود آمده بودند و توانستند فاکتورهایی که تحت تابش های فرابنفش تغییر یافته بودند را جبران کنند.

آلودگی خاک ها توسط فلزات سنگین تبدیل به یکی از مشکلات جهانی گردیده و منجر به از دست دادن بسیاری از زمین های کشاورزی شده است. از آنجا که این فلزات می توانند وارد زنجیره غذایی شوند برای سلامتی انسان ایجاد خطر می نمایند. نیکل به عنوان یک فلز ضروری کم مصرف، تعدادی از فرآیندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاهان را تحت تأثیر قرار می دهد. رایج ترین علائم سمیت آن بر گیاهان، کلروزیس، و بازدارندگی فتوسنتز و تنفس است. دانه های ذرت بعد از جوانه زنی در محیط کشت هیدروپونیک حاوی غلظت های 0 تا 200 میکرو مولار نیکل به مدت دو هفته، کشت شدند. اثرات فیزیولوژیکی که مورد مطالعه قرار گرفتند عبارت بودند از: اندازه گیری رشد، پروتئین کل و محلول، محتوای نیترات، الکتروفورز پروتئین ها، میزان h2o2، میزان مالون دی آلدئید، میزان آسیب های غشایی، محتوای رنگیزه های فتوسنتزی، میزان تأثیر بر واکنش هیل، میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت مانند کاتالاز، گایوکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و فنیل آلانین آمونیا لیاز و اثر متقابل نیکل با سایر فلزات. وزن خشک و تر بخش هوایی و ریشه، با افزایش غلظت نیکل به 50 میکرومولار، افزایش یافت اما بعد از 100 میکرومولار کاهش یافت. محتوای پروتئین کل و محلول به طور قابل ملاحظه ای، با افزایش غلظت های نیکل تا 200 میکرومولار هم در ریشه و هم در بخش هوایی ذرت افزایش یافت. ولی محتوای نیترات در ریشه کاهش یافت. در بررسی الکتروفوروگرام پروتئین های ریشه و بخش هوایی ذرت، پروتئین هایی با وزن مولکولی 50 تا 86 و 18 تا 45 کیلو دالتون بیشتر از بقیه پروتئین ها تولید شدند. فعالیت آلفا آمیلاز در ریشه افزایش و در بخش هوایی کاهش یافت. با افزایش نیکل، میزان نشت k+ و قند از ریشه به محیط کشت و مرگ سلولی نوک ریشه افزایش یافت. میزان h2o2 در بخش هوایی افزایش، اما در ریشه کاهش یافت. میزان مالون دی آلدئید (mda) در ریشه و بخش هوایی تا حدودی افزایش یافت. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت به غیر از گایاکول پراکسیداز در ریشه و بخش هوایی افزایش یافت. با افزایش نیکل، بر میزان کلروفیل a افزوده شد اما تأثیری بر میزان کلروفیل b و کاروتنوئیدها نداشت. با افزایش غلظت نیکل، میزان تجمع آن در گیاه بویژه در ریشه افزایش یافت. افزایش غلظت کلسیم باعث کاهش سمیت ناشی از نیکل شد. افزایش نیکل باعث کاهش جذب عناصر آهن، منگنز و کبالت گردید، اما تأثیر چندانی بر جذب روی نداشت. تحقیقات ما نشان دادند که اختلال در رشد و فتوسنتز و فعال شدن آنزیم های آنتی اکسیدانت، فقط مربوط به یک عامل نمی تواند باشد. تیمار با سطوح مختلف نیکل، ممکن است باعث تغییر و آسیب ساختاری غشا در اثر تولید انواع اکسیژن فعال باشد.آسیب اکسیداتیو ناشی از این مولکول ها می تواند منجر به تغییر dna، پروتئین ها و همچنین تنظیم بیان ژن گردد. در خاک هایی که دچار آلودگی نیکل هستند، با افزایش آهک یا کلسیم به محیط و در نتیجه افزایش ph خاک، از سمیت نیکل می توان جلوگیری کرد.

ضد اکساینده ها ترکیباتی با ویژگی مهار کنندگی واکنش های اکسایشی حاصل از رادیکال های آزاد هستند که آسیب های سلولی ناشی از این واکنش ها را مهار کرده و یا به تاخیر می اندازند. ترکیبات فنلی طیف وسیعی از فعالیت های زیستی را دارا می باشند و به عنوان ترکیبات فعال مهم گیاهان دارویی مورد توجه هستند. به نظر میرسد این ترکیبات در جمع آوری رادیکال های آزاد موثر باشد. زرشک گیاهی است متعلق به خانواده berberidaceae که هم به عنوان ماده غذایی مورد استفاده قرار می گیرد و هم قسمت های مختلف آن در طب سنتی مورد استفاده قرار می گیرد. هیبرید بین گونه های زرشک vulgaris×integerrima از منطقه قمچقای شهرستان بیجار در استان کردستان جمع آوری شد. در این تحقیق میزان محتوای فنلی و فلاونوئیدی کل، ظرفیت جمع آوری رادیکال های نیتریت، سوپراکسید، قدرت احیا کنندگی، توان پاک کنندگی رادیکال dpph، مالون دی آلدئید و آنتوسیانین در عصاره های آبی، اتانولی و متانولی میوه ی تر و خشک شده زرشک مورد بررسی قرار گرفتند. عصاره آبی میوه خشک بیشترین مقدار میزان فنل ( 83/0±57/59 میلی گرم گالیک اسید در 10 گرم زرشک)، عصاره متانولی زرشک تر بیشترین میزان فلاونوئیدی ( 03/0±93/1میلی گرم کوئرستین در 10 گرم زرشک) ، جمع آوری رادیکال dpph (99/0±62/44) و میزان مالون دی آلدئید (79/0±12/37 میلی مول بر گرم)، عصاره آبی زرشک تر بیشترین ظرفیت جمع آوری رادیکال نیتریت (56/64±60/723 ) و بیشترین ظرفیت جمع آوری رادیکال سوپراکسید (75/1±98/202)، عصاره اتانولی زرشک خشک بیشترین توان احیا کنندگی (006/0±37/0) و بالاترین میزان احیای آهن به روش frap (84/0±15/18) و عصاره اتانولی زرشک تر بیشترین میزان آنتوسیانین را نشان دادند.

بهره برداری از جلبک های قرمز جنس gracilariaبرای استخراج آگار بطور قابل توجهی در دهه های اخیر افزایش یافته است، همچنین جلبک دریایی در سال های اخیر بطور فزاینده ای برای داروهای جدید مورد توجه قرار گرفته و به عنوان یک منبع اصلی از ترکیبات فعال زیستی طبیعی و بیومتریال نشان داده شده است. هدف از این مطالعه، بررسی شرایط مناسب پرورش جلبکgracilariopsis persica و دستیابی به تراکم ذخیره سازی اولیه برای استقرار تال ها در عمق مناسب جهت افزایش زیست توده تولیدی در استخر بتونی جزیره قشم و استخراج آگار، رنگیزه های فیکوبیلی پروتئین و کلروفیل a، ترکیب بیوشیمیایی لیپید و اسید چرب از جلبک دریایی قرمز gp. persica بود. نشاء ها بر روی رشته طناب های پلی اتیلین با وزن ذخیره اولیه 100 گرم و 200 گرم بر متردر دو عمق یک متر و دو متر که برای هر تیمار 3 تکرار در نظر گرفته، به مدت 45 روز پرورش داده شد. فاکتورهای محیطی از نظر دما، شوری،ph و مواد مغذی برای تیمارهای مختلف پرورش مورد بررسی قرار گرفت. نرخ رشد نسبی (rgr) بر اساس تنوع در وزن تر به صورت هفتگی اندازه گیری شد که بیشترین بهره وری را در عمق یک متر با تراکم 100 گرم نشان داد ( d-1%47/15). نتایج این مطالعه نشان داد که مواد مغذی بخصوص فرم نیتروژن دار در عمق کمتر در طول دوره مطالعه اثر معناداری بر روی رشد جلبک داشته (0/05>p) و میزان رنگیزه ها و آگار با افزایش عمق و کاهش شدت نور افزایش می یابد. میزان چربی بدست آمده از این گونه کم بود و در دو عمق بررسی شده مقدار آن تغییر نکرد (0/05 p<). مقدار اسیدهای چرب اشباع (sfa)، اسیدهای چرب تک غیر اشباع (mufa) و اسیدهای چرب غیر اشباع (pufa) به ترتیب 37/67، 18/63، 43/70 درصد از کل اسیدهای چرب بدست آمده بود و بیشترین اسید چرب موجود در این آزمایش مربوط به یک محصول با ارزش به نام اسید آراشیدونیک (c20:4n-6) تشخیص داده شد.

گیاهان منبع غنی از ترکیبات فنلی هستند که مهم ترین آنتی اکسیدان های طبیعی به شمار می آیند. این مطالعه به منظور بررسی میزان ترکیبات فنولی و مقایسه فعالیت آنتی اکسیدانی سه گونه مرزه، ریحان و بادرنجبویه انجام گردید. در این مطالعه عصاره های متانولی، اتانولی و آبی گیاهان مورد نظر تهیه شد. محتوای فنولی و فلاونوئیدی کل عصاره ها توسط روش فولین- سیتو کالتو تعیین شد. قدرت احیای عصاره ها، فعالیت جاروب کنندگی رادیکال های dpph، سوپراکسید و نیتریک اکسید، قدرت احیای فریک اسید و میزان مهار پراکسییداسیون لیپید اندازه گیری شد. با توجه به نتایج، بیشترین میزان ترکیبات فنولی در هر 3 نوع حلال، مربوط به گیاه مرزه بود. عصاره متانولی مرزه (1/35±101/41 گرم بر 100 گرم گالیک اسید) بیشترین و عصاره آبی ریحان (2/98±12/51 گرم بر 100 گرم گالیک اسید) کمترین میزان فنول را داشتند. بیشترین مقدار ترکیبات فلاونوئیدی در عصاره متانولی مرزه ( 0/28±160/58 گرم بر 100 گرم کوئرستین) و کمترین مقدار در عصاره آبی ریحان (0/92±15/69 گرم بر 100 گرم کوئرستین) وجود داشت. از نظر میزان مهار پراکسیداسیون لیپید، بیشترین مقدار مربوط به مرزه متانولی و کمترین مقدار مربوط به ریحان آبی بود. بیشترین میزان قدرت احیا کنندگی مربوط به عصاره متانولی مرزه (0/01±0/6 گرم بر 100 گرم وزن خشک) و کمترین میزان مربوط به عصاره آبی ریحان (0/02±0/25 گرم بر 100 گرم وزن خشک) بود. از نظر ظرفیت مهار رادیکال dpph، بیشترین مقدار مربوط به عصاره متانولی مرزه (03/9±51/79 درصد) و کمترین مقدار مربوط به عصاره آبی ریحان (19/3±29/7 درصد) بود. بیشترین ظرفیت مهار رادیکال نیتریک اکسید مربوط به بادرنجبویه متانولی (6/59±473/52 گرم بر 100گرم وزن خشک) و کمترین ظرفیت مربوط به ریحان آبی (2/65±38/21 گرم بر 100گرم وزن خشک) بود. بیشترین ظرفیت مهار رادیکال سوپر اکسید مربوط به مرزه متانولی (002/0±79/0 گرم بر100گرم گالیک اسید) و کمترین ظرفیت مربوط به ریحان آبی (0/012±0/07 گرم بر100گرم گالیک اسید) بود. از لحاظ میزان قدرت احیا کنندگی فریک اسید بیشترین میزان مربوط به مرزه متانولی (4/44±441 میکرو مول بر 100 گرم وزن خشک) و کمترین میزان مربوط به ریحان آبی (34/5±65/111 میکرو مول بر 100 گرم وزن خشک) بود. نتایج این مطالعه نشان داد که گیاهان مرزه، ریحان و بادرنجبویه سرشار از ترکیبات فنولی بوده و می توان آنها را به عنوان آنتی اکسیدان های طبیعی معرفی کرد.

لزوم بررسی آثار نانوذرات بر انسان، جانوران و گیاهان پیش از پیش توسط محققان مورد تاکید است. به منظور ارزیابی این آثار 3 گروه آزمایش طراحی و انجام شد: 1) تاثیر نانوذرات مس بر رشد و نمو گیاه تربچه (raphanus sativus)، 2) تاثیر نانوذرات نقره بر رشد و نمو گیاه تربچه، 3) اثر نانوذرات مس و نانوذرات نقره بر میکروارگانیسم ها. کشت با نانوذرات مس در محیط هیدروپونیک به منظور حذف کامل یون مس از محیط و کشت با نانوذرات نقره در خاک با نسبت 3: 3: 1 خاک، هوموس و ماسه انجام شد. کشت تربچه تحت تیمار مس به 2 صورت محلول دهی و اسپری پاشی نانوذرات مس و هم چنین با نمک های کلرید مس و سولفات مس فقط به صورت محلول دهی در 4 غلظت 011/0، 022/0، 045/0، 09/0 گرم بر لیتر و 2 تیمار شاهد فاقد مس و مقدار مس مطابق با محلول غذایی هوگلند انجام شد. کشت با نانوذرات نقره و نیترات نقره در 6 غلظت 5/0، 1، 2، 4، 6 و 10 پی پی ام و تیمار شاهد (آب) انجام شد. گیاهان تیمار شده از نظر مقدار کلروفیل a و b و کاروتنوئید، جذب مواد غذایی، مقدار متابولیت های ثانویه، فنل، فلاوونوئید و آنتوسیانین بررسی شدند. نانوذرات مس به صورت اسپری پاشی تا حدی باعث بهبود شاخص های اندازه گیری بود. نانوذرات مس به صورت محلول دهی سبب کاهش در محتوی مواد غذایی و آنتوسیانین و افزایش در مقادیر متابولیت های ثانویه، رنگیزه، فنل و فلاوونوئید شد. تیمار با نانوذرات نقره نسبت به تیمار با نیترات نقره و تیمار شاهد سبب افزایش در محتوی رنگیزه ها و متابولیت های ثانویه شد. جذب مواد غذایی تحت اثر نانوذرات نقره به شدت تحت تاثیر مقدار غلظت بود و با افزایش غلظت کاهش یافت. مقادیر فنل، فلاونوئید و آنتوسیانین در تیمارهای نانوذرات نقره نسبت به تیمار شاهد کاهش داشتند. در آخر تاثیر نانوذرات مس و نانوذرات نقره بر 2 باکتری (staphylococcus aureus و escherichia coli) و 2 قارچ (penicillium chrysogenum و aspergillus flavus) بررسی شد. ممعانت از رشد نانوذرات نقره نسبت به نانوذرات مس، بویژه بر قارچ ها بیشتر بود.

نانوتکنولوژی یا کاربرد فناوری در مقیاس اتم و ملکول یکی از تکنولوژی‏های نوظهور در قرن حاضر می‏باشد. گسترد‏گی دامنه تاثیر این فناوری بسیار زیاد بوده و می‏تواند بیشتر جنبه‏های زندگی بشر را تحت تاثیر قرار دهد. این تحقیق به منظور سنتز نانو‏ذرات و بررسی اثرات نانو‏ذرات نقره ppm) 50( و تنش شوری (0، 50، 100، 150 mm) بر رشد شنبلیله انجام شد. ابتدا دانه ها با محلول هیپوکلریت سدیم 10 درصد ضدعفونی شده و به پتری دیش منتقل شد تا جوانه بزنند. سپس بذرهای جوانه زده در گلدان‏های پلاستیکی در اتاق کشت تحت شرایط کنترل شده یعنی با روشنایی (14ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی) در دمای 25/21 درجه سانتی‏گراد و رطوبت 85 درصد کشت داده شدند. اندازه گیری طول و وزن ریشه و اندام هوایی نمایانگر تاثیر منفی افزایش غلظت نمک و تأثیر مثبت نانو ذرات نقره ppm 50 بر این پارامتر ها بود. همچنین نتایج حاصل از مطالعات نشان داد که با افزایش غلظت شوری میزان کلروفیل a , b و کارتنوئید کاهش یافت در حالی که تحت تیمار نانو ذرات به تنهایی و توأم با شوری میزان رنگیزه های فتوسنتزی افزایش یافت. همچنین تحت شوری میزان پرولین و قند افزایش یافت ولی تحت محلول پاشی نانو ذرات میزان قند و پرولین کاهش یافت. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان که نقش به سزایی در سمیت زدایی گونه های فعال اکسیژن در سلول ها دارند در برگ گیاهان شنبلیله تحت تیمار غلظت های مختلف شوری و نانو‏ذرات نقره اندازه گیری شدند . با افرایش تنش شوری گایاکول پراکسیداز و کاتالاز افزایش نشان داد، درحالی که فعالیت این آنزیم ها تحت محلول پاشی نانو ذرات به تنهایی و اثر توأم آن با شوری کاهش نشان داد. تنش شوری و نانو نقره اثر متقابل معنی داری بر تمام پارامترهای اندازه گیری شده داشتند. در شرایط شوری، محلول پاشی نانو نقره (ppm 50) ارتفاع و وزن گیاه را افزایش داد. بنابراین برخی از اثرات مضر تنش شوری بر رشد شنبلیله با استفاده از محلول پاشی نانو ذرات نقره تعدیل شد.

به منظور ارزیابی اثرات کاربرد غلظت های مختلف نانو کود کلات آهن بیوزر و کود کلات آهن سکواسترن 138 (fe-eddha) بر جوانه زنی، رشد و کیفیت گیاه ماش ((vigna radiata، آزمایشاتی در دانشگاه ارومیه در سال 1393 انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل ppm10، 50، 100، 250 و 500 کود آهن بود. با توجه به نتایج به دست آمده در آزمایش جوانه زنی معلوم شد که طول ساقچه در غلظت های 250 و 500 نانو کود آهن کاهش معنی دار را نسبت به شاهد نشان داد و طول ریشه چه در همه-ی غلظت های سکواسترین آهن افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد. در تیمار 50 نانو کود آهن بیشترین و 250و 500 نانو کود آهن کمترین طول ریشه چه را داشتند که نسبت به شاهد معنی دار بودند. درصد جوانه زنی، mgt، وزن تر و خشک کل گیاهچه در هر دو نوع کود افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان دادند، اما سرعت جوانه زنی تفاوت معنی داری با شاهد نشان نداد. شاخص بنیه ی بذر در کود کلات آهن سکواسترن نسبت به نانو کود بیشتر بود و در مقایسه با شاهد افزایش معنی داری نشان داد. آزمایش کشت گلدانی نشان داد که غلظت های 10 و50 نانو کود آهن و کود آهن نسبت به بقیه ی تیمار ها برتری داشتند. مقدار کلروفیل a و کارتنوئید در غلظت های 10، 100 و 250 نانو کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان دادند کلروفیل b در کود معمولی درغلظت های بیشتر از 10 کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد غلظت50 نانو در بین همه ی تیمار های اعمال شده بیشترین مقدار را داشت اما با شاهد تفاوت معنی داری را نشان نداد آنزیم های کاتالاز تفاوت معنی داری نسبت به شاهد نشان نداد ولی آسکوربات پراکسیداز(10 و 50 نانو کود، 100 کود معمولی) افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد و گایاکول پراکسیداز کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد. مالون دی آلدئید در غلظت های نانو کود آهن کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد. مقدار آنتوسیانین و فنل در هر دو کود افزاش معنی داری نسبت به شاهد نشان دادند در صورتی که مقدار فلاونوئید فقط درتیمار10 سکواسترین آهن نسبت به شاهد افزایش معنی داری نشان داد. کود سکواسترین آهن درغلظت-های بیشتر از 10 افزایش معنی دار در مقدار پروتئین نسبت به شاهد نشان داد. قند محلول در غلظت های بالاتر از 10 در نانو کود کاهش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد. مقدار پرولین نیز در غلظت 50 نانو کود کلات آهن بیوزر افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد.

در این پایان نامه اثرات نانوذرات نیکل بر گیاه توت فرنگی بررسی شده است.میوه ی توت فرنگی سرشار از مواد آنتی اکسیدانی و ویتامین ها بوده و به صورت گسترده در سرتاسر جهان مصرف می شود.از سوی دیگر فلزات سنگین از جمله نیکل سلامتی افراد را تهدید می کنند.در این تحقیق نانوذرات نیکل باعث کاهش خواص آنتی اکسیدانی توت فرنگی شدند و بر ارزش های تغذیه ای آن اثر منفی گذاشتند.

انگور (vitis vinifera l.) به خانواده ی vitaceae تعلق دارد که حاوی عناصر غذایی مختلف از جمله ویتامین ها، مواد معدنی، کربوهیدرات ها، فیبرها، اسیدهای آلی و اسیدهای فنولیک می باشد که برای آن خواص درمانی فراوانی از جمله ضد سرطان، ضد التهاب و خواص ضد میکروبی ذکر کرده اند. رادیکال های آزاد به عنوان عامل اصلی انواع مختلف بیماری های مزمن و تخریب کننده شناخته شده اند. ترکیبات فنولی دارای فعالیت پاداکسایشی زیادی می باشند که اکسیداسیون ترکیبات زیستی ضروری را مهار می کنند. در این مطالعه انگور رقم کشمشی قرمز از روستای امامزاده شهر ارومیه جمع آوری شدند. استخراج ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی، از برگ، میوه نارس، میوه رسیده و میوه خشک شده توسط دو حلال اتانول و متانول انجام شدند. محتوای کل ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی با استفاده از روش اسپکتروفتومتری بررسی شد. میزان توانایی آنتی اکسیدانی عصاره ها با استفاده از روش های dpph ، فعالیت شکستگی زنجیر، سوپراکسید و نیتریک اکسید تعیین شد. میزان قدرت احیاء عصاره ها توسط آزمون frap و توانایی مهار پراکسیداسیون لیپیدها با روش tba اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که از بین اندام های مختلف انگور، کشمش در حلال اتانولی بیشترین ترکیبات فنولی و در حلال متانولی بیشترین ترکیبات فلاونوئید را دارا بود. بالاترین میزان درصد جمع آوری رادیکال dpph و میزان پراکسیداسیون چربی مربوط به عصاره اتانولی برگ بود. بیشترین درصد مهار رادیکال نیتریک اکسید در عصاره متانولی برگ مشاهده شد. بیشترین فعالیت شکستگی زنجیر و درصد مهارکنندگی رادیکال سوپراکسید در عصاره متانولی غوره مشاهده شد. بیشترین قدرت احیاء در عصاره اتانولی غوره مشاهده شد. بررسی نتایج نشان داد که در فرایند استخراج و عصاره گیری، اتانول بهتر از متانول عمل کرده است. بنابراین بخش های مختلف میوه انگور، به عنوان یک منبع غنی از پاداکساینده های طبیعی است.

گیاهان منبع غنی از ترکیبات فنولی هستند که مهمترین پاداکساینده های طبیعی به شمار می آیند. این مطالعه به منظور مقایسه فعالیت پاد اکسایشی و برخی فاکتورهای رشدی و فیزیولوژیکی در چند جنس از خانواده نعناعیان (نعناع، مرزه، ریحان و بادرشبی) کشت شده در مناطق مختلف شهرستان ارومیه (جاده سنتو، جاده بالانج، جاده سلماس، جاده کلانتری و جاده کشتیبان)، از ماه شهریور سال 1393، انجام گردید. میزان یون های سدیم، پتاسیم و کلر در خاک و گیاهان جمع آوری شده مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه از عصاره متانولی گیاه برای آزمایشات پاد اکسایشی، از عصاره آبی گیاه برای آزمایشات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی و از استون 100 درصد برای آزمایشات رنگیزه های فتوسنتزی استفاده گردید. با توجه به نتایج بیشترین میزان سدیم و کلر خاک مربوط به منطقه کشتیبان بود که به ترتیب 45/3 و 23/8 (میلی گرم برگرم وزن خشک) بدست آمد و کمترین میزان سدیم و کلر خاک مربوط به منطقه بالانج بود که به ترتیب 84/0 و28/2 (میلی گرم برگرم وزن خشک) بدست آمد. بیشترین میزان پتاسیم خاک نیز مربوط به منطقه بالانج و به میزان 47/0 (میلی گرم بر گرم وزن خشک) بود و کمترین میزان پتاسیم خاک مربوط به منطقه کشتیبان به میزان 09/0 (میلی گرم برگرم وزن خشک) بدست آمد. از لحاظ میزان فنول کل، بیشترین میزان مربوط به نعناع جمع آوری شده از منطقه کشتیبان (09/139 میلی گرم گالیک اسید بر گرم وزن خشک) و کمترین میزان مربوط به ریحان جمع آوری شده از منطقه بالانج (48/50 میلی گرم گالیک اسید بر گرم وزن خشک) بود. از لحاظ میزان فلاونوئید کل، بیشترین میزان مربوط به مرزه جمع آوری شده از منطقه کشتیبان (18/0 میلی گرم کوئرستین بر گرم وزن خشک) و کمترین میزان مربوط به مرزه جمع آوری شده از منطقه بالانج (05/0 میلی گرم کوئرستین بر گرم وزن خشک) بود. از لحاظ میزان ظرفیت جاروب کنندگی رادیکال dpph، بیشترین میزان مربوط به نعناع جمع آوری شده از منطقه کشتیبان (14/12) و کمترین میزان مربوط به ریحان جمع آوری شده از منطقه بالانج (35/4) بود. از لحاظ میزان قدرت احیا، بیشترین میزان مربوط به بادرشبی جمع آوری شده از منطقه کشتیبان (63/1 در700 نانومتر) و کمترین میزان مربوط به مرزه جمع آوری شده از منطقه بالانج (64/0 در 700نانومتر) بود. از لحاظ میزان درصد رادیکال سوپر اکسید، بیشترین میزان مربوط به مرزه جمع آوری شده از منطقه کشتیبان (62/116) و کمترین میزان مربوط به ریحان جمع آوری شده از منطقه سنتو (86/43) بود.. نتایج این مطالعه نشان داد که گیاهان نعناع، مرزه، ریحان و بادرشبی سرشار از ترکیبات فنولی بوده و می توان آنها را به عنوان پاداکسایشی طبیعی معرفی کرد.و شوری تاثیر منفی بر فاکتورهای رشدی و فعالیت پاداکسایشی داشت.

گیاه halocnemum strobilaceum از خانواده کنوپودیاسه و شورپسند است، که با خشک شدن دریاچه ارومیه جزء گیاهان رشد یافته در خاکهای شور این مناطق (تپه چهار برج، چیپقلو و صحرای جن) می باشد. تنش شوری یکی از عوامل محیطی محدود کننده رشد و نمو گیاهان است و بر روی فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاهان اثر منفی دارد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر بافت و شوری خاک بر میزان مالون دی آلدهید، قند، پروتئین محلول ، پرولین، گلایسین بتائین، محتوای نیترات و رنگیزه های فتوسنتزی در گونه halocnemum strobilaceum جمع آوری شده از سه منطقه مختلف حاشیه جنوب شرقی دریاچه ارومیه (چیپقلو، تپه باستانی چهار برج و منطقه صحرای جن) بود. بررسی نتایج نشان داد که منطقه تپه چهار برج با بافت سیلت-لومی کمترین ( 5/3 دسی زیمنس بر متر) و منطقه صحرا جن با بافت شنی-لومی بیشترین ( 43/17دسی زیمنس بر متر) شوری را داشت. همچنین بررسی برخی فاکتورهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاهان جمع آوری شده از این مناطق نشان داد که میزان مالون دی آلدهید، قند اندام هوایی، گلایسین بتائین، پتاسیم اندام هوایی، پرولین اندام هوایی و ریشه، و پروتئین محلول اندام هوایی با افزایش شوری بیشتر بود. این در حالیست که با افزایش شوری میزان کلروفیل a، b، کارتنوئید ها، قند محلول ریشه، نیترات اندام هوایی و نیترات ریشه، سدیم اندام هوایی و پروتئین محلول اندام ریشه کمتر شد.

نانو تکنولوژی یا کاربرد فناوری در مقیاس اتم و ملکول یکی از فنّاوری های نو ظهور در قرن حاضر می‏ باشد. گسترد‏گی دامنه تأثیر این فناوری بسیار زیاد بوده و می‏ تواند بیشتر جنبه‏ های زندگی بشر را تحت تأثیر قرار دهد. شوری آب و خاک در مناطق خشک و نیمه خشک، یکی از مهم ترین تنش ها در محدود کردن تولید گیاهان است. خرفه (portulaca oleracea l.) گونه ای هالوفیت یکساله می باشد که می تواند به عنوان سبزی، علوفه یا گیاه دارویی در شرایط شور مورد توجه قرار گیرد. تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات نانو ذرات نقره (ppm 50) بر روی نهال 60 روزه گیاه خرفه تحت تنش شوری با غلظت های مختلف (0، 100، 150، 200 میلی مولار) nacl انجام گرفت. دانه ها در گلدان های پلاستیکی در اتاق کشت تحت شرایط کنترل شده یعنی با روشنایی (16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی) در دمای 25/21 درجه سانتی گراد و رطوبت 85 درصد کشت داده شدند. پس از 20 روز تنش، گیاهان برداشت شدند.

چکیده ندارد.