ویتامین a در زمره اولین ویتامین های شناخته شده بود این ویتامین در بدن ساخته نمی شود بنابراین باید از طریق غذا وارد بدن شود. ویتامین a در دستگاه گوارش سریعا جذب شده و بوسیله پروتئین های پلاسمایی در خون و نیز بوسیله پروتئین های داخل سلولی ویژه در سلول انتقال می یابد . عمل ویتامین a در بینائی بطور کامل شناخته شده است . همچنین در رشد عمومی بدن، تکثیر و تمایز بافت های اپی تلیال، متابولیسم سنتز گلیکوپروتئین، اعمال ضدسمی، تنظیم گلیکوزپلاسیون گلیکوپروتئین های اختصاصی سطحی سلول و ابقاء گلیکوپروتئین های غشاء لیزوزوم ها نقش دارد. مکانیسم عمل ویتامین را در سطح بیان و تولید ژنی می دانند . برخی عقاید براین است که این ویتامین به مثابه هورمونهای استروئیدی در سطح هسته و در نسخه برداری وارد عمل می شود. مصرف بیش از حد طبیعی فرد را دچار مسمومیت می کند آستانه مسمومیت برای کودکان مصرف بیش از 2000 واحد بر حسب کیلوگرم در روز و برای بالغین حدود 50 هزار واحد در روز است . هیپرویتامینوز a می تواند به صورت حاد و مزمن بروز کند که هریک عوارض خاص خود را بدنبال دارد. اگرچه هیپرویتامینوز a امروزه یک مشکل درجمعیت ها در نظر گرفته نمی شود اما عواملی باعث شده است که فرکانس آن در حال افزایش باشد. ماتاثیر هیپرویتامینوز a را روی تغییرات مقدار آمیلاز، کلسیم، سدیم، پتاسیم، منیزیم، پروتئین ها و میزان ترشح در بزاق موش صحرایی مورد بررسی قرار دادیم. درنتیجه ویتامین a با دوز ug 10 و ug 100 میزان ترشح، کلسیم و کل پروتئین های غدد تحت فکی را تغییر معنی داری نمی دهد. ویتامین a با هردو دوز ug 10 و ug 100 میزان سدیم، پتاسیم غدد تحت فکی و پاروتیدرا کاهش می دهد. همچنین با دوز ug 10 میزان کلسیم پاروتیدراکاهش می دهد ولی با دوز ug 100 تغییر معنی داری بر کلسیم پاروتید ایجاد نمی کند . همچنین ویتامین a با هردو دوز ug 10 و ug 100 میزان منیزیم غدد تحت فکی و پاروتید را افزایش می دهد. ویتامین a با دوزهای بکار رفته ug` 100 و ug 10) میزان آمیلاز، غددپاروتید را افزایش می دهد.