چکیده مقدمه: انگ بیماری روانی تأثیر منفی پایداری در هیجان ها، رفتار و زندگی و افراد مبتلا به بیماری روانی دارد. افراد انگ خورده اغلب کمک حرفه ای و تخصصی روان پزشکی یا روان شناسی را تا مراحل شدید بیماری و دیر هنگام نمی پذیرند. هدف: این مطالعه به منظور بررسی پیش بینی نگرش های انگ زنی به افراد مبتلا به بیماریهای روانی براساس میزان آشنایی با بیماران روانی در دانشجویان شهر بندرعباس در سال 1391 انجام شده است. روش: طرح این مطالعه از نوع همبستگی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر، دربردارنده ی 327 نفر از دانشجویان رشته های پزشکی، پرستاری، مامایی، اتاق عمل، فوریت ها، علوم آزمایشگاهی، مبارزه با بیماری ها، بهداشت محیط، حشره شناسی، شاغل به تحصیل در سال 1391، در شهر بندرعباس می باشد. همه آزمودنی ها پرسشنامه های سطح آشنایی با بیماری روانی و پرسشنامه اسناد-27، را دریافت کردند. یافته ها و نتیجه گیری: براساس یافته های این تحقیق، از میان مولفه های آشنایی با بیماران روانی، تنها پنج مولفه ی تماس رسانه ای، تماس کاری، تماس خانوادگی، تماس شخصی، و تماس از طریق دوستان، قادرند به طور معناداری حدود 9/23 درصد از واریانس مولفه های انگ زنی به بیماران روانی را پیش بینی کنند؛ و متغیرهای جنسیت و تحصیلات می توانند به طور معناداری حدود 9/3 درصد از واریانس مولفه های انگ زنی به بیماران روانی را پیش بینی کنند. جنسیت به تنهایی قادر است به طور معناداری حدود 2/2 درصد از واریانس مولفه های میزان آشنایی با بیماران روانی را پیش بینی کند. مولفه های آشنایی با بیماران روانی، در ایران، مانند بسیاری از کشورها، پیش بینی کننده های معناداری برای مولفه های انگ زنی به بیماران روانی هستند. کلمات کلیدی: انگ، میزان آشنایی با بیماری روانی، نگرش های انگ زنی به بیماران روانی