پژوهش حاضر تلاشی است در جهت یافتن رابطه ای میان هویت و رسانه در عصر پست مدرن. آدمی از دیرباز دونیاز اصلی را همواره با خود به همراه داشته است: نیاز به آرامش و اطمینان، و نیاز به تشخص و دریافتن کیستی و چیستی خود.در جامعه پیش مدرن، هویت مقوله ای ثابت بود که در نسبت با دنیای محدودی چون قبیله معنا می یافت. اما جامعه مدرن این برداشت از هویت را به وجه سیاسی ارتقا داد. انقلاب فرانسه سردمدار ترویج هویت مدرن است که از قضا رسانه ها در بسط آن نقش موثری ایفا کردند. اما امروزه در جامعه پست مدرن، در متن یک فرایند رسانه ای شدن فزاینده قرار گرفته ایم که این فضای رسانه ای که به طور روزافزونی در مسیر فرایندهای فراملی قرار گرفته و در حال تجاری شدن و بستارناپذیری است، که این مسئله تهدیدی برای هویت های یکدست و یکپارچه محسوب می شود و آن را به یک بریکولاژ و سازه ای متکثر از هویت های گوناگون تبدیل می سازد. بر این مبنا پرسش اصلی در باب این مقوله شکل می گیرد که چگونه رسانه ها که پیشتر نقش سازنده ای را در خلق هویت داشتند، اکنون چالش هایی در زمینه هویت ایجاد می کنند؟ با استفاده از آراء متفکران پست مدرن به سه عامل اشاره می شود. عامل اول نقش رسانه ها در ایجاد شکاف اطلاعاتی است که براساس آن رسانه ها باعث شکنندگی هویت خواهند شد. عامل دوم این که در عصر فقدان و نابودی کلان روایت ها و ایدئولوژی های بزرگ، رسانه ها به عنوان سازندگان ایدئولوژی های خبری در عصر پسامدرن به شکنندگی هویت منجر می شوند. عامل سوم پیشرفت تکنولوژی و تنوع کمی رسانه ها است که خود موجب تنوع و افزایش امکان دسترسی به اطلاعات گردیده است.