چکیده: هدف تحقیق: هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی و شناخت عوامل و موانع نهادی موثر بر روند توسعه اقتصادی جامعه ایران در سه دوره تاریخی می باشد که برای رسیدن به این هدف محقق سعی نموده تا اهداف فرعی بررسی تطبیقی وضعیت نهادهای سیاسی در کشورهای توسعه یافته، در حال توسعه و توسعه نیافته و مشخص نمودن وضعیت ایران در مقایسه با سایر کشورها و بررسی موارد مانع شونده نهادی در تاریخ ایران با تکیه بر سه دوره (صفویه،قاجار و پهلوی) را مطرح نظر قرار دهد. روش تحقیق: به لحاظ روشی مطالعه حاضر از نوع پانل (در طول زمان) و بر اساس داده های کمی و کیفی در میان تعدادی از کشورها (60 کشور) انجام گرفت و در واقع، سعی می کند با توجه به عنوان و ماهیت تبیینی مطالعه از تحلیل علی در تاریخ استفاده کرده و به دنبال عوامل و موانع نهادی تأثیر گذار بر توسعه اقتصادی باشد. همچنین در پژوهش حاضر به شکل مطالعه تاریخی سه دوره از تاریخ ایران (دوران صفوی، قرار و پهلوی) موانعی که به صورت تاریخی در مسیر توسعه اقتصادی ایران وجود داشته اند را ردیابی کرده ایم. یافته های تحقیق: یافته های علی تحقیق حاضر در تطابق با یافته های سایر پژوهشگران حوزه اقتصاد نهادگرا بیانگر ارتباط شاخص های توسعه نهادی با توسعه اقتصادی هستند. یافته های حاضر نشان می دهند که بین شاخص های مختلف نهادی سیاست (نمره های ریسک سیاسی) و توسعه اقتصادی ارتباط علی معنی داری به لحاظ آماری وجود دارد. همچنین یافته های حاضر نشان می دهند که بین شاخص های مختلف نهادی اقتصادی (آزادی اقتصادی) و توسعه اقتصادی ارتباط علی معنی داری به لحاظ آماری وجود دارد در بخش مطالعه تاریخی تحقیق حاضر هدف بررسی سه دوره تاریخی ایران (صفویه، قاجار و پهلوی) بود که در این بررسی سعی شده است از چهار جنبه مختلف شرایط نهادی، ساختار درونی جامعه و ساختار بیرونی جامعه به عنوان موانع توسعه و انباشت سرمایه و عدم رشد اقتصادی این سه دوره به تفکیک مورد ارزیابی قرار گیرند که نتایج نشان می دهد. در مورد شرایط نهادی دوره صفویه عواملی از قبیل عدم حاکمیت قانون، استبداد سیاسی، عدم قابلیت اجرایی مقامات و کارکنان دولتی، متزلزل بودن مالکیت خصوصی، بی سازمانی در امور مالیاتی، عدم وجود امنیت نسبی، اقتصاد مصرفی و غیره عوامل تأثیرگذاری در عدم توسعه در این برهه از تاریخ ایران بوده اند. واژگان کلیدی: توسعه ی اقتصادی، نهاد، نهادگرایی، اقتصاد نهادگرا.