مقدمه : ضایعات مزمن ریوی یکی از مهم ترین آثار سمیت تأخیری در مصدومین شیمیایی مواجهه یافته با سولفورموستارد است. تغییرات غیر طبیعی راه های هوایی از جمله تنگی تراشه و برونش های اصلی نقش مهمی را در پاتوژنز بیماری ایفا میکند. در این تحقیق به بررسی عملکرد قلبی ریوی، متعاقب مصرف داروی استنشاقی تیوتروپیوم بروماید در بیماران با ضایعات مزمن ریوی ناشی از مواجهه با سولفور موستارد پرداخته شد. مواد و روش ها : این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی در مدت هشت هفته بر روی دو گروه 18 نفره از بیماران مبتلا به عوارض مزمن ریوی ناشی از سولفور موستارد انجام شد. گروه اول علاوه بر دارو های معمول (سرونت و فلیکسوتاید)، تحت درمان با داروی استنشاقی تیوتروپیوم بروماید با دوز 18 میکروگرم یک بار در روز و گروه دوم تنها تحت درمان با دارو های معمول شامل سرونت و فلیکسوتاید قرار گرفت. ارزیابی میزان کارآیی درمان شامل تست ورزش قلبی-ریوی cardiopulmonary exercise test ، اسپیرومتری و بررسی علائم بالینی است که قبل و بعد از مطالعه انجام شد. همچنین بیماران در طول مدت مطالعه، هر 15 روز مورد ویزیت کنترل قرار میگرفتند. پارامتر های مقایسه شده پس از پایان مداخله نسبت به پیش از مداخله شامل fev1 ، fvc ، mmef و pef و همچنین علائم بالینی (میزان سرفه، تنگی نفس و دفعات برخاستن از خواب به دلیل تنگی نفس) میباشد. کیفیت زندگی بیماران نیز توسط آزمون سنت جورج (st. georges respiratory questionnaire) بررسی گردید. نتایج : در پایان دوره هشت هفته ی مطالعهp=0.035) fvc ،fev1 (p=0.009) ، mmef25%-75% (p=0.007) و pef (p=0.044) در دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی داری داشتند اما تفاوت fev1/fvc معنی دار نبود (p=0.116) . علائم بالینی شامل سرفه (p=0. 093) ، تنگی نفس (p=0. 211) و خلط (p=0. 109) و همچنین امتیاز کلی کیفیت زندگی (p=0. 277) در دوگروه از نظر آماری تغییر معنی داری نکرد. بحث و نتیجه گیری : پس از بررسی نتایج و عملیات آماری و رسم نمودار های مربوطه نشان داده شد که تیوتروپیوم باعث بهبود برخی شاخص های ریوی شامل fvc، fev1 ، mmef و pef میشود اما در fev1/fvc ، همچنین علائم بالینی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ضایعات مزمن ریوی ناشی از سولفور موستارد تغییر معنی داری ایجاد نمیکند. در این زمینه مطالعات درازمدت با حجم نمونه بالاتر مورد نیاز است.

هدف:مشکلات ریوی اصلی ترین عامل ناتوانی درازمدت در بیماران مواجهه یافته با گاز خردل است.تیوتروپیوم بروماید یک داروی برونکودیلاتور آنتی کولینرژیک استنشاقی طولانی اثر است که برونکوکانستریکشن را بیش از 24 ساعت مهار می کند.توانبخشی ریوی نیز از جمله درمان های غیردارویی جهت بهبود علائم و ارتقای کیفیت زندگی بیمار می باشد.در این تحقیق به بررسی اثربخشی تیوتروپیوم بروماید به همراه توانبخشی ریوی واثر هرکدام به طور جداگانه در بهبود عملکرد ریوی و کیفیت زندگی جانبازان شیمیایی ناشی از گاز خردل پرداخته شد. مواد و روش ها:این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی به مدت دو ماه در 3 گروه از بیماران با حجم نمونه ی 18 نفر انجام شد.گروه اول تنها تحت درمان با تیوتروپیوم برماید 18 میکروگرم یک بار در روز به همراه توانبخشی ریوی به صورت دو جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه قرار گرفت.گروه دوم تحت درمان با توانبخشی ریوی به همراه داروهای معمول و گروه سوم تنها تحت در مان با داروهای معمول قرار گرفت. در تمامی گروه ها قبل و پس از مداخله ,تست اسپیرومتری و تست ورزش قلبی ریوی(cpet) انجام شد.همچنین بیماران در طول مدت مطالعه هر 15 روز مورد ویزیت کنترل قرار گرفتند. علائم بالینی با استفاده از مقیاس vas(میزان سرفه,تنگی نفس,خلط,خلط خونیو دفعات برخاستن از خواب به علت تنگی نفس) و کیفیت زندگی به صورت پرسشنامه قبل و بعد از مداخله بررسی گردید. پس از بررسی نتایج و عملیات آماری ,نمودارهای مربوط به هرکدام رسم شد. یافته ها: نتایج حاصل از مقایسه ی دو گروه 1و2نشان داد داروی تیوتروپیوم برماید در بییمارانی که توانبخشی ریوی انجام می دهند موجب بهبود معنادار برخی پارامترهای اسپیرومتری در پایان دوره دو ماهه مطالعه،(p=0.035) fvc ،fev1 (p=0.009) ، pef(p=0.044), mmef25%-75% (p=0.007) در گردید.اما تفاوت fev1/fvc معنی دار نبود(p=0.116). علائم بالینی و همچنین امتیاز کلی کیفیت زندگی در دوگروه از نظر آماری تغییر معنی داری نکرد.همچنین مقایسه ی دوگروه 2 و 3 نشان داد که توانبخشی ریوی موجب افزایش معنادارشاخص p=0.022)tlc) و(p=0.047)rv گردید هیچگونه تفاوت معناداری در اسپیرومتری ,cpet,علائم بالینی بیمار و شاخص های پرسشنامه یst.george ایجاد نکرد. نتایج تحقیق نشان داد مصرف تیوتروپیوم به همراه انجام تمارین توانبخشی ریوی(گروه 1)موجب بهبود معنادار برخی علائم بالینی ارزیابی شده توسط معیارvas (سرفه و بیدار شدن از خواب به علت تنگی-نفس)شده است.(مقادیرp به ترتیب 012/01,0/0) اما تفاوت معناداری در شاخص های اسپیرومتری و تست ورزش قلبی ریوی ,علائم بالینی بیمار و پارامترهای پرسشنامه یst.george ایجاد نگردید. نتیجه گیری:ازآنجا که مصرف تیوتروپیوم به همراه تمرینات توانبخشی در مقایسه با توانبخشی به تنهایی موجب بهبود برخی پارامترهای اسپیرومتری شده و تمرینات توانبخشی به تنهایی موجب افزایش rvو tlc و پرهوایی دینامیک در بیمار می شود لذا توصیه می گردد در تمرینات توانبخشی کوتاه مدت داروی تیوتروپیوم مصرف گردد و همچنین از آنجا که اغلب مطالعات بیانگر تاثیر مثبت تیوتروپیوم و توانبخشی ریوی به طور جداگانه بر بیماران مزمن ریوی است می دهد لذا مطالعات بیشتری با انجام تمرینات توانبخشی به صورت سه جلسه در هفته و با مدت زمان طولانی تر مصرف دارو و توانبخشی ریوی وبا حجم نمونه ی بیشتر بر روی جانبازان شیمیایی توصیه می گردد. ?