باکتریهای حل کننده فسفات، کاربردهای متنوعی در کشاورزی بعنوان کود زیستی دارند. همچنین با داشتن توانایی تولید آنزیم های فسفاتاز (فیتاز) در دامپروری برای تولید مکمل غذایی دام، طیور و آبزیان نیز نقش مهمی دارند. البته فیتاز بعنوان افزودنی غذایی باید فسفات را به طور موثر آزاد کرده و پایدار در برابر غیرفعال شدن در دمای بالا و ph اسیدی باشد. در این مطالعه، برای جداسازی باکتری مولد فیتاز از چشمه آب گرم(دمای ?c 79) نمونه برداری صورت گرفت و به محیط مایع اختصاصی psm تلقیح و برای 48 ساعت در دمای 40 درجه سانتیگراد آنکوبه شد. سپس به محیط جامد psmانتقال داده شد. باکتری های ترموفیل دارای هاله (نشان دهنده سنتز فیتاز خارج سلولی) خالص سازی و جداسازی شدند. در میان باکتری های جداسازی شده، باکتری12d برای مطالعات بعدی انتخاب شد که متعلق به جنس باسیلوس بود. از روش نقطه پایان برای سنجش فعالیت فیتاز و مقدار فسفات رها شده استفاده گردید. بهینه منبع کربن و نیتروژن، جهت افزایش حل کنندگی فسفات به ترتیب شامل گلوکز (%5/1) و عصاره مخمر (%0/5) بود. سپس فیتاز باکتریایی با استفاده از سولفات آمونیوم و دیالیز، بطور جزئی خالص سازی شد. نتایج نشان داد که آنزیم در محدوده دمایی 30-80 درجه سانتیگراد پایدار بود، اما در 50 درجه سانتیگراد بیشترین فعالیت را داشت. همچنین آنزیم در محدوده 7-3 ph فعال بود اما ph بهینه 4 بود. این نتایج نشان می دهد که فیتاز حاصل می تواند در زمینه های بیوتکنولوژیکی دارای کاربردهای گسترده ای باشد.

قرارگیری میکروارگانیسم ها در ساختاری به نام بیوفیلم موجب حفاظت سلول ها در برابر ترکیبات ضد میکروبی شده و مقابله با این ساختار ها را دشوار می نماید. از آن جا که میکروارگانیسم های مولد بیوفیلم عامل بسیاری از مشکلات در صنعت و پزشکی می باشند، دستیابی به شیوه های جدید برای حذف و مهار این ساختار ها ضروری است. در این پژوهش 17 گیاه انتخاب و تاثیر عصاره های الکلی آن ها بر باکتری های staphylococcus aureus ،bacillus cereus ،streptococcus pneumonia ،psudomonas aueroginosa، escherichia coli ،klebsiella pneumonia به روش انتشار دیسک بررسی گردید. بر اساس نتایج شش گیاه فرفیون، گل گندم، اسپند، انار، اکالیپتوس و گز برای بررسی های بعدی انتخاب شد. در آزمون mic و mbc به روش ماکروبراث دایلوشن، عصاره های گیاه فرفیون موثرترین عصاره بر فرم منفرد شناخته شد. در بررسی توانایی تشکیل بیوفیلم با آزمون های bath و میکروتیتر پلیت streptococcus pneumonia قوی ترین و bacillus cereus ضعیف ترین بیوفیلم را تشکیل دادند. در مهار تشکیل بیوفیلم، بیشترین اثر مهاری مربوط به عصاره ی فرفیون بر staphylococcus aureus (%5/99) بوده و عصاره ی گل گندم بر bacillus cereus (%94/97) بیشترین قدرت را در حذف ساختار های بیوفیلمی نشان داد. بیشترین کاهش فعالیت آنزیم دهیدروژناز نیز در تیمار bacillus cereus با عصاره ی متانولی گز (%58/98) مشاهده گردید. در این پژوهش قابلیت عصاره های گیاهی در مقابله با ساختارهای بیوفیلمی اثبات و این عصاره ها به عنوان گزینه مناسبی در مقابله با سویه های تشکیل دهنده بیوفیلم پیشنهاد شدند.

گازوئیل که یکی از محصولات عمده نفت خام است، منبع عمده آلودگی محیط زیست به شمار می رود و می تواند اثرات خطرناک زیستی بر محیط اطراف اعمال کند. یکی از روش های بازیابی این مناطق آلوده و وارد نمودن آنها در چرخه تولید محصول سالم، حذف آلاینده ها با روش های زیستی است که از این میان روش تجزیه زیستی با توجه به استفاده از توان طبیعی و پتانسیل های نهفته طبیعت و هزینه پایین بیشتر مورد توجه بوده است. در این پژوهش جهت جداسازی باکتری های تجزیه کننده گازوئیل ابتدا نمونه برداری از مناطق آلوده به عمل آمد. باکتری های جداسازی شده با روش های بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی شدند. صفاتی در این باکتری ها همچون هیدروفوبیسیته سطح سلولی و فعالیت امولسیونه کنندگی بررسی شد. میزان حذف گازوئیل با روش کروماتوگرافی گازی و به صورت کیفی برای هر سویه مشخص گردید. در این پژوهش از بین 21 سویه تجزیه کننده گازوئیل جداسازی شده، 10 سویه بر اساس حذف گازوئیل بیشتر انتخاب شدند. این سویه ها به جنس هایی همچون pseudomonas، achromobacter، enterobacter و klebsiella تعلق داشتند. بیشتر این باکتری ها در طی 10 روز بیش از نیمی از گازوئیل را حذف می کردند. بیشترین حذف گازوئیل مربوط به سویهi2 pseudomonas aeruginosa strain (88?) بود. در بررسی اثر غلظت گازوئیل بر رشد باکتری ها، از بین 4 سویه، دو سویه p. aeruginosa strain d1 و p. aeruginosa strain g1 قادر به رشد در غلظت 5/5 درصد گازوئیل بودند. بیشترین هیدروفوبیسیته سطح سلولی مربوط به سویه aeruginosa strain g1.p (83?) و بیشترین فعالیت امولسیون کنندگی مربوط به دو سویهk2 klebsiella oxytoca strain و pseudomonas fragi strain k3 (46?) بود. با به کار گیری این باکتری ها می توان آلودگی گازوئیلی در اکوسیستم های خشکی ایران را به بهترین وجه مدیریت نمود و اثرات آلودگی گازوئیلی را بر این اکوسیستم ها کاهش داد.

جنگل های مانگرو اکوسیستم های ساحلی هستند که در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری سراسر دنیا یافت می شوند. این اکوسیستم از نظر اکولوژی و اقتصادی دارای اهمیت بالایی است و خدمات متنوعی را به موجودات دریایی و انسان ارایه می دهد. یکی از مهم ترین عوامل مخرب این اکوسیستم نفت خام است. نفت خام سالانه باعث مرگ و میر و از بین رفتن بسیاری از مانگروها و موجودات دریایی می شود. با توجه به اهمیت این اکوسیستم، بهترین و مقرون به صرفه ترین روش جهت پاکسازی این اکوسیستم، روش تجزیه زیستی است. در این تحقیق جهت جداسازی باکتری های تجزیه کننده نفت خام، از جنگل های مانگرو استان بوشهر نمونه برداری غنی سازی شدند و بر اساس onr صورت گرفت. باکتری های تجزیه کننده نفت خام در محیط رشد و حذف نفت بالاتر مورد غربالگری قرار گرفتند. باکتری های برتر جداسازی شده با روش های بیوشیمیایی و مولکولی شناسایی شدند. حذف نفت خام توسط باکتری ها با روش های، بررسی شد. از نمونه های جمع آوری شده تعداد 61 سویه gc و ftir ، اسپکتروفوتومتری باکتری تجزیه کننده نفت خام جداسازی شد که بر اساس نتایج حاصله از تست های غربالگری مشخص گردید که تعداد 16 سویه بیشترین میزان تجزیه نفت خام را داشتند و مورد شناسایی بیوشیمیایی قرار گرفتند. و در نهایت 9 سویه مورد شناسایی مولکولی قرار گرفتند که به جنس تعلق vibrio, halomonas, pseudomonas, kangiella, idiomarina, marinobacter ، های داشتند.

چکیده ندارد.