در این مطالعه نتایج بررسی های زمین شناسی و ژئوفیزیکی بر روی بخش جنوبی سامانه گسلی سهرین، در شمال باختری زنجان، ارائه می شود. پیش از این مطالعه، گسله سهرین با طول تقریبی هفتادوپنج کیلومتر به عنوان یک چشمه ی اصلی لرزه ای در منطقه در نظر گرفته می شد. تقریبا هشتاد درصد درازای این ساختار بر اساس سیماهای زمین ریختی مشکوک مشاهده شده در نهشته های کواترنری به عنوان گسله فرضی به نقشه در آمده بود. با توجه به اینکه اثر این گسله، هم در بخش های مشکوک و هم در بخش های شناخته شده آن، در نهشته های جوان کواترنری قرار دارد، آگاهی یافتن از درازای قطعی، هندسه و سازوکار آن اهمیت ویژه ای در بحث برآورد خطر زمین لرزه - گسلش در گستره زنجان و پیرامون آن دارد. برای بررسی این موضوع در این پروژه از مطالعات نئوتکتونیکی و ژئوفیزیکی استفاده شده است.با توجه به این بررسی ها می توان نتیجه گرفت لبه ها و پرتگاه هایی که در سیمای توپوگرافی در طول گسله سهرین دیده می شود اثر فرسایش در پادگانه های آبرفتی است که در پی فروافتادن نسبی بستر زنجان رود پدید آمده است و مرتبط با وجود یا فعالیت گسله ی سهرین نیست.

در این مطالعه به نتایج حاصل از بررسی­های زمین­شناسی و ژئوفیزیکی بر روی بخش شمال­باختری سامانه­ی گسلی سهرین، واقع در شمال­باختری زنجان، پرداخته شده است.