ترجمه حقوقی مستلزم دستیابی به حداکثر دقت و بی طرفی در انتخاب معادل های مندرج در فرهنگ های حقوقی دو زبانه می باشد اما ارزیابی دقت به صورتی بی طرفانه امری چالش برانگیز است. در این تحقیق توصیفی-تحلیلی محقق به صورت تصادفی تعداد 120 واژه حقوقی قانون مدنی ایران را استخراج کرده و به همراه معادلهای ارائه شده در سه فرهنگ حقوقی فارسی-انگلیسی دارای بیشترین کاربرد نزد مترجمان رسمی ایران وابسته به دادگستری جمهوری اسلامی ایران مورد تحلیل اجزا قرار داده تا میزان درستی معادلها به صورت موردی و کلی بدست آمده و فرهنگ های مورد تحقیق از نظر درستی کلی و دیگر مولفه های مهم بدست آمده در خلال تجزیه و تحلیل (درج توضیحات و مترادفات و نبود اشتباهات دستوری و مفهومی) رتبه بندی شوند. در نهایت مدل ارزیابی مبتنی بر تحلیل اجزا بر اساس روشها و مفاهیم مندرج در تحقیق موردی تدوین گردید. بر اساس نتایج حاصل از ابزار ارزیابی مبتنی بر تحلیل اجزاء، حداکثر درصد درستی بهترین فرهنگ حقوقی فارسی به انگلیسی 76 % می باشد که در گستره ای از معادل های زبان مقصد بدست آمده است. بنابراین، دستیابی به حداکثر درستی معادل ها در ترجمه تنها زمانی امکان پذیر است که مترجم به فرهنگ حقوقی به زبان مبدا و مقصد دسترسی داشته و بتواند با توجه به آنها بهترین معادل ها را انتخاب کرده و نسبت به جبران کاستی اجزاء یا قید توضیحات اقدام نماید. مدل پیشنهادی این تحقیق می بایست با تمام مدخل های فرهنگ های حقوقی مورد مطالعه و نیز دیگر فرهنگ های حقوقی مورد آزمون قرار گیرد.