در روزهای ابتدایی نگارش قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پست نخست وزیری مظهری از مردم سالاری و تقسیم و تعدیل قدرت شناخته می شد اما دیری نپایید که زمزمه های حذف آن مطرح شد و نظام پارلمانی جای خود را به نظام ریاستی داد. حال پس از نزدیک به دو دهه از آن روزها ، دوباره سخن از احیای آن بر زبانها افتاده است. پستی که به تبع آن باید شاهد احیای نظام پارلمانی و نظام سیاسی مبتنی بر وجود و رقابت احزاب و نخبگان سیاسی در آن باشیم. در هر صورت مردم سالاری دینی و کارآمدی نظام سیاسی را می توان در این شکل از سیستم ناشی از تفکیک نسبی قوا نیز جست . اما برای اجرا و پیاده سازی هر سیستمی باید نخست بسترهای لازم اجرای آن را فراهم نمود . این تحقیق در صدد بیان چگونگی، چرایی و لوازم احیای پست نخست وزیری با نگاهی به گذاره کارآمدی سیاسی در نظام جمهوری اسلامی ایران است.