مقدمه: سرطان پروستات شایع ترین سرطان تشخیص داده شده و دومین علت مرگ مردان آمریکایی می باشد. از بین همه سرطانها، فقط سرطان پروستات است که شیوع آن به سرعت با افزایش سن افزایش می یابد؛ بنابراین افزایش سن مهم ترین فاکتور خطر برای ابتلا به سرطان پروستات است. همچنین برخی مطالعات تاریخچه خانوادگی مثبت سرطان پروستات، چاقی و وازکتومی قبلی را به عنوان عوامل خطر در ابتلا به سرطان پروستات پیشنهاد می کنند. استراتژی های شایع تشخیصی در سرطان پروستات شامل استفاده کافی از ترکیب معاینه انگشتی رکتوم، سطح psa سرم، سونوگرافی ترانس رکتال و بیوپسی سیستمیک می باشد. پیش آگهی بیماران مبتلا به سرطان پروستات برحسب سن، مرحله بیماری و درجه پاتولوژی آن متفاوت است. طبق مطالعاتی که در رابطه با سرطانهای شایع در ایران انجام گرفته است سرطان پروستات در رده دهم سرطانهای شایع کشور می باشد و این مطلب لزوم بررسی میزان بقای سرطان پروستات را روشن می سازد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان پروستات برحسب سن، محل سکونت، نمره گلیسون، مرحله بیماری، نوع جراحی، نوع هورمون درمانی و پرتودرمانی دریافتی می باشد. مواد و روش ها: مطالعه تحلیلی بر روی 100 بیمار مبتلا به سرطان پروستات مراجعه کننده به بیمارستانهای شهدای کارگر و شهید رهنمون از سال 1380 الی 1390 انجام شد. ابزار مطالعه پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک بیماران بود که با تماس تلفنی و مراجعه به پرونده آنها تکمیل گردید. در پایان مطالعه میزان بقا سنجیده شد. یافته ها: میانگین مدت بقای بیماران مورد مطالعه 94/4± 78/70 ماه و میانه مدت بقا در کل نمونه ها 62 ماه به دست آمد. در این مطالعه میزان بقا ارتباط معناداری با سن( 0001/0(p-value=، نمره گلیسون (0000/0(p-value= مرحله بیماری(0000/0= (p-valueنوع جراحی(0180/0=pvalue ) نوع هورمون درمانی(0001/0=p-value)وپرتودرمانی دریافتی(0289/0=p-value)داشت. همچنین میزان بقای 5 ساله بیماران نیز 84/53درصد به دست آمد. نتیجه گیری: بقای بیماران مبتلا به سرطان پروستات ارتباط معنا داری با سن، نمره گلیسون ، مرحله بیماری، نوع جراحی، نوع هورمون درمانی و پرتودرمانی دریافتی داشت. کلمات کلیدی: سرطان پروستات، بقا،psa

مقدمه: سرطان مثانه دومین سرطان شایع دستگاه ادراری تناسلی است. سن متوسط تشخیص بیماری 65 سالگی می باشد .ارتباط قوی بین در جه و مرحله تومور با میزان عود و پیشرفت تومور و میزان بقای بیماران و جود دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بقا بیماران مبتلا به سرطان مثانه بر حسب سن، جنس، محل سکونت،مرحله بیماری، نوع جراحی، دریافت شیمی درمانی سیستمیک و شیمی درمانی داخل مثانه ای می باشد. مواد و روش ها: مطالعه تحلیلی بر روی 85 بیمار مبتلا به سرطان مثانه مراجعه کننده به بیمارستانهای شهید رهنمون و شهدای کارگر انجام شد ابزار مطالعه پرسشنامه حاوی اطلا عات دموگرافیک بیماران بود. اطلاعات بیماران با تماس تلفنی تکمیل گردید و پرونده بیماران جهت بررسی مرحله بیماری مورد مطالعه قرار گرفت و در پایان مطالعه میزان بقا سنجیده شد. یافته ها: میانگین مدت بقا در بیماران مورد مطالعه 05/ 6± 55/68 ماه به دست آمده است و بیشترین بیماران در stage i بودند. بیشترین گروه سنی بین 69-30 سال با (%5/56 ) بود و هم چنین در میان بیماران مورد مطالعه 6/77 درصد ساکن شهر بودند. در این مطالعه بقا, ارتباط معنا درای با سن با 0058/0 p-value= و با stage بیماری با p-value=0/0003 و نوع جراحی با 0003/0 p-value= و دریافت شیمی درمانی سیستمیک با 0002/0 p-value= داشت . نتیجه گیری: میزان بقای 5 ساله بیماران %40/51 به دست آمد کلمات کلیدی : سرطان مثانه,میزان بقا,یزد