alpheus lobidens مثل دیگر گونه هایی که تک همسری اجتماعی دارند، بصورت جفت نر- ماده در زیر صخره ها زندگی می کنند. محافظت از جفت ( تشخیص مرحله پذیرندگی ماده ها) و دفاع از قلمرو را که منجر به ایجاد رفتار تک همسری اجتماعی در آنها می شود، مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که نر ها مرحله پذیرندگی ماده را تشخیص ندادند. دیگر آزمایشات نشان دادند که نر ها و ماده ها در ساخت نقب به یک اندازه مشارکت داشتند. همچنین ماده ها و نر ها یک سهم یکسانی در دفع مزاحم از لانه و دفاع از آن داشتند. نتایج حاصل از آزمایش فرضیه ها نشان داد که یک تقسیم وظایف یکسانی بین هر یک از اعضای جفت در این رفتار وجود دارد.

در این مطالعه ماهی(holly, 1929) a. ginaonis کپور دندان دار گنو، ساکن چشم? آب گرم گنو، از نظر تنوع ژنتیکی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این بررسی بخشی از توالی d-loop ژنوم میتوکندری استفاده شده، که علت انتخاب این ناحیه، میزان چند شکلی بالا و سریع تر بودن میزان موتاسیون نسبت به dna ژنومی می باشد. این ناحیه از توالی ژنوم میتوکندریایی با استفاده از یک جفت آغازگر تکثیر، و قطعه ای به طول تقریبا bp 380 تولید شد. با آنالیز توالی d-loop 18 ماهی a. ginaonis ، ما 10 مکان متغیر و 12 هاپلوتیپ به دست آوردیم؛ که، میزان تنوع هاپلوتیپی در جمعیت مطالعه شده 95% به دست آمد. با توجه به مقدار تنوع هاپلوتیپی مشاهده شده در گونه مورد مطالعه نسبت به سایر گونه های aphanius مخصوصاُ a. dispar، این گونه، بایستی به عنوان یک گونه متمایز و اندمیک محسوب شود. میزان تنوع هاپلوتیپی بالای مشاهده شده، ممکن است به دلیل محیط زیست پر استرس این گونه باشد؛ زیرا، میزان شوری و درجه حرارت بالا که این گونه در معرض آن قرار دارد؛ موجب بروز سطوح بالایی از موتاسیون در این گونه شده است.

اطلاعات درباره پراکنش مرجانهای جزایر ایرانی خلیج فارس بسیار محدود است، و می توان گفت در حالت کلی بسیار ناچیز است. برای شناسایی مرجانها در این پروژه دو ایستگاه ( ایستگاه ناز و ایستگاه زیتون ) در قسمت جنوبی جزیره قشم در نزدیکی تنگه هرمز انتخاب شد. از تمامی نمونه ها عکس هایی گرفته و شناسایی با استفاده از ساختار کورالیتی انجام شد. شناسایی به وسیله رفرنس های موجود و با کمک افرادی از استرالیا و انگلستان که در زمینه شناسایی متخصص بودند انجام شد. برای بررسی منطقه مورد نظر از نظر داشتن بهترین پوشش، از روش مانتاتوا استفاده گردید، و بعداز انتخاب ایستگاههای مورد نظر با استفاده از غواصی نمونه برداری انجام گردید. در کل 21 گونه مرجان سخت در سایتهای انتخاب شده شناسایی شد، که زیر مجموعه 8 خانواده بودند. در پارک زیتون مرجان خانواده portidae به عنوان گونه های غالب ایستگاه پارک زیتون، و در ایستگاه جزیره ناز مرجان خانواده faviidae به عنوان گونه های غالب منطقه شناخته شدند. در ایستگاه پارک زیتون مرجانهای porites با سطح پوشش 48/53 درصد بیشترین فراوانی را داشت و بعد از آن مرجانهای faviidae با سطح پوشش 28/2 درصد، مرجانهای خانواده acroporidae با سطح پوشش 33/1درصد و مرجانهای siderastreid با سطح پوشش 05/0 درصد در رده بعدی قرار داشتند. در ایستگاه ناز مرجانهای خانواده favidae با سطح پوشش 45 درصد به عنوان گونه های غالب منطقه شناخته شدند و در ردیف بعدی مرجانهای poritidae با سطح پوشش 25 درصد دارای بیشترین تراکم در منطقه بود. و گونه cyphastrea chalcidicum از خانواده faviidae برای اولین بار است که در جزایر شمال خلیج فارس گزارش می شود. مقایسه دو سایت انتخابی نشان داد که سایت جزیره ناز با سطح پوشش مرجانی 65 درصد و داشتن 17 گونه نسبت به سایت پارک زیتون با سطح پوشش مرجانی 45 درصد و 13 گونه، از غنای بیشتری برخوردار است.

اطلاعات درباره پراکنش مرجانهای جزایر ایرانی خلیج فارس بسیار محدود است . بیشترین گسترش آبسنگ ها در مناطق ایرانی مجاور جزایر خارک و خارکو در مناطق دور دست شمالی و اطراف جزایر جنوبی از لاوان تا هرمز قرار دارد . برای بررسی منطقه مورد نظر از روش مانتا توا استفاده گردید و دو ایستگاه (شمال شرق و غرب ) در جزیره لارک انتخاب شد . بعداز انتخاب ایستگاههای مورد نظر با استفاده از غواصی نمونه برداری انجام گردید. از تمامی نمونه ها عکس هایی گرفته شد و شناسایی با استفاده از ساختار کورالیتی انجام شد. در کل 25 گونه مرجان آبسنگ ساز که متعلق به 8 خانواده و 15 جنس بودند شناسایی شد. در ایستگاه واقع در شمال شرق مرجان خانواده acroporidae با سطح پوشش90 درصد به عنوان گونه غالب شناخته شد و مرجان خانواده agariciidae با سطح پوشش 1 درصد درکمترین مقدار قرار داشتند و در ایستگاه واقع درغرب مرجان خانواده faviidae با سطح پوشش 45درصد به عنوان گونه غالب شناخته شد و مرجان خانواده dendrophyllidaeبا سطح پوشش1/.درصد درکمترین مقدار قرار داشتند. چهار گونه از مرجانهای سخت شامل leptoria irregularis و echinopora gemmaceaاز خانواده faviidae ، psammocor digitataازخانوادهsiderastreidae و montipora incrassate ازخانواده acroporidaeبرای اولین بار است که از جزایر شمالی خلیج فارس گزارش می شود. مقایسه دو ایستگاه انتخابی نشان داد که ایستگاه واقع در شمال شرق جزیره لارک با داشتن 22 گونه در مقایسه با ایستگاه واقع در غرب جزیره لارک که دارای 14 گونه بود از غنای بیشتری برخوردار است . کلید شناسایی : شناسایی ، خلیج فارس ، جزیره لارک ، مرجان سخت

چکیده: سخت پوستان یکی از مهمترین رده های جانوری می باشند که در صنایع شیلاتی و تغذیه ای نقش دارند و به عنوان یکی از مهمترین شاخصهای زیستی و حلقه های زنجیره غذایی محسوب می شوند. بنابراین شناسایی خصوصیات بیولوژیکی و جایگاه سیستماتیکی آنها حائز اهمیت است. این پژوهش در سالهای 88 و 89 بمنظور تعیین فون خرچنگ های گرد(brachyuran) ناحیه بین جزرومدی در بندر جاسک انجام شد. نمونه برداری در 10 ایستگاه با بستر های متفاوت صورت گرفت. نمونه های جمع آوری شده پس از عکس برداری در الکل 70% تثبیت و برای مطالعات تاکسونومیکی به آزمایشگاه تحقیقاتی منتقل و بر اساس خصوصیات مورفولوژیکی و بوسیله کلید های شناسایی معتبر از جمله seren 1984، poore 2004، ng 1998 و غیره شناسایی شدند. پس از بررسی های تاکسونومیکی 17 گونه که متعلق به 14 جنس، 10 خانواده و 12 زیر خانواده بودند در این منطقه شناسایی شدند. این گونه ها عبارتند از: eriphia smithi macleay, 1838 , epixanthus frontalis h. milne edwards, 1834, ryphila cancellus herbest, 1823, eurycarcinus orientalis a. milne-edwards, 1867, thalamita crenata ruppell, 1830, portunus plagicus linnaeus, 175 , scylla serrata forskal, 1775, xanthias sinensis a.milne-edwards, 1834, grapsus albolineatus lamarck, 1818, metopograpsus messor forskal, 1775, metopograpsus thukuhar owen,1839, macrophthalmus depressus ruppell, 1830, macrophthalmus dentipes lucas, in guerin- meneville, 1836, ocypode rotundata miers, 1882, uca iranica pretzmann, 1971, uca sindensis alcock, 1900, arcotheres placunae hornell & southwell, 1909. دو گونه ocypode rotundata و grapsus albolineatus در سواحل شهرستان جاسک دارای بیشترین فراوانی بودند. گونه arcotheres placunae برای اولین بار در سواحل ایرانی دریای عمان گزارش شد. کلمات کلیدی: بیوسیستماتیک، سخت پوستان، براکیورا، ناحیه بین جذر و مدی، دریای عمان

ماهی هووریکی ازگونه های مهم اقتصادی خلیج فارس ودریای عمان می باشد. تنظیم الگوی برداشت مناسب و پایدار یک ذخیره مستلزم تعیین برخی ازخصوصیات زیستی و متغیرهای پویایی شناسی جمعیت آن می باشد. به همین منظوراطلاعات مربوط به این ماهی به صورت تصادفی ساده از فروردین تا اسفندماه1389 از شش تخلیه گاه اصلی حسینه، کنگ، بندرعباس، سلخ، سیریک وجاسک دراستان هرمزگان جمع آوری گردید. میانگین طول ماهی هووردر طی زمان بررسی 63 سانتی مترمحاسبه گردید. مقدارb در رابطه طول چنگالی- وزن نزدیک به سه به دست آمدکه نشان دهنده رشد همگون ماهی هوور می باشد. پیراسنجه های رشد l?، k و مقدار t0به ترتیب 23/112 سانتی متر، 3/0 درسال و38/0– سال به دست آمدند ونتایج نشان دادکه این ماهی ازسرعت رشد بالایی دردو سال اول زندگی خود برخوردار است. متوسط طول ماهیان در پایان 1 سالگی به 38 سانتی متر بالغ می گردید این طول در پایان سال های دوم، سوم و چهارم به ترتیب به 57 ،72 و82 سانتی متر می رسید. مقدارشاخص ضریب رشد ( ? ) برابر با6/3 محاسیه شدکه با سایرمطالعات انجام شده دراقیانوس هند مشابهت دارد. مرگ ومیرکل، طبیعی، صیادی و ضریب بهره برداری به ترتیب 15/1، 43/0 ، 72/0 (درسال) و63/0محاسبه گردید. براساس روش باتاچاریا در مجموع پنج گروه همزاد از ماهی هوور تشخیص داده شد. الگوی برداشت نشان دادکه 85 % از ماهیان صید شده دراندازه های کمتر از طول بلوغ صید شده اند. براساس رابطه دور بدن ماهی بالغ با طول چنگالی، چشمه تورگوشگیر8/21 سانتی متر به صورت کشیده جهت صید این ماهی پیشنهادگردید.

پژوهش حاضر با هدف پویایی شناسی جمعیت ماهی گل خورک، گونه ی scartelaos tenuis در مناطق ساحلی بندر پل در استان هرمزگان از مهر ماه 1388 تا شهریور 1389 انجام شده است. نمونه ها توسط دست صید شدند. تعیین سن گونه از دو روش اتولیت و استخوان باله ی سینه ای سمت چپ صورت گرفت که بر اساس آن پارامترهای رشد برتالانفی برای این گونه به دست آمد. برای گونه ی s.tenuis میزان 56/0= l?= 17/68،k و 46/0= t0 برای نمونه های نر و 37/17= l? ، 57/0= k و 36/0= t0 برای نمونه های ماده با عملکرد رشد درون گونه ای 07/2 محاسبه شد. حداکثر سن برای این گونه پنج سال به دست آمد. فاکتور وضعیت برای جنس های نر و ماده به ترتیب: 26/0 و 28/0 به دست آمد. میانگین طولی نمونه های s.tenuis صید شده در منطقه ی مورد مطالعه، 79/1 ± 31/13 سانتی متر برای جنس نر و 69/1 ± 46/13 سانتی متر برای ماده ها محاسبه شد و میانگین وزنی به ترتیب برای نر و ماده، 11/2± 36/6 و 2 ± 89/6 گرم محاسبه شد. رابطه ی آلومتریک طول- وزن در این گونه برابر است با:27/2 l 02/1 = w (05/0p< ,906df= ,812/183 = t ). نسبت جنسی گونه ی s.tenuis در طول مطالعه 26/1:1 بوده است. ضریب مرگ و میر طبیعی برای این گونه 1= m در نظر گرفته شد. در یک نتیجه گیری کلی می توان بیان کرد که گونه ی scartelaos tenuis دارای ضریب رشد پایین، مرگ و میر کم و نسبت جنسی برابر می باشد. همچنین الگوی recruitment این گونه با دیگر گونه های گرمسیری تفاوتی ندارد.

بررسی پویایی شناسی خرچنگ ویولن زن uca sindensisدر منطقه بین جزر و مدی بندر پل(استان هرمزگان) چکیده پویایی شناسی جمعیت خرچنگ ویولن زن uca sindensis در جنگلهای مانگرو بندر پل در استان هرمزگان، مورد مطالعه قرار گرفت. 10 کوادرات 5/0x 5/0متر به طور تصادفی در طی دوره جزر کامل و ماهانه از مهر 1388 تا شهریور 1389 انتخاب شد. کوادرات ها تا عمق30 سانتی متر حفر شدند. نمونه برداری از 3 بستر ماسه ای ، سیلتی و رسی انجام شد. بازسازی ذخیره، پارامتر رشد بر حسب الفانi ، ضریب مرگ و میر، پراکنش و تولیدمثل ، فراوانی، دما، دانه بندی رسوب ، میزان مواد آلی کل طی این دوره مطالعاتی مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز فراوانی طولی با استفاده از نرم افزار fisat ii انجام شد. از کل 710 نمونه خرچنگ صید شده 343 (3/48%) نر و 367 (3/52%) ماده بودند. نسبت جنسی 1:1 بود)05/0<.( ? 2, p نسبت چپ به راست بودن جهت چنگال بزرگ در جنس نر 1:1بود (05/0<p). عرض کاراپاس گستره ای بین 3 تا 17 میلی متر در نرها و 4 تا 16 میلی متر را در ماده ها داشت. نتایج حاصل از فراوانی طولی نشان داد که، طول بی نهایت 3/17 برای نرها و 28/16 برای ماده ها بدست آمد. همچنین میزان k یا ضریب رشد در طی یک سال 33/0 برای نرها و 36/0 برای ماده ها بدست آمد. تولیدمثل فصلی بود. دمای خاک در دی ماه کمترین و در مرداد ماه بیشترین دما را به خود اختصاص داد. رابطه بین تعداد خرچنگ و میزان موادآلی عکس است به طوری که با افزایش تعداد خرچنگ ها، میزان موادآلی کاهش می یابد در نتیجه رشد هم زیاد می شود(05/0>p). ? مونرو هم گستره ای از 98/1 برای نرها و 94/1 برای ماده ها داشت. الگوی بازسازی ذخیره، الگوی فصلی را نشان داد. به طور کلی جنس نر خرچنگ های ویولن زن uca sindensis جثه بزرگتر، رشد بیشتر و مرگ و میر کمتری را نسبت به جنس ماده نشان داد و فاکتورهای محیطی عامل اصلی این تغییرات بودند.

به منظور شناسایی و بررسی فراوانی جوامع ماکروبنتوز، آبهای ساحلی شهر بندرعباس در خلیج فارس به 5 ترانسکت تقسیم و به صورت فصلی اززمستان88 الی پاییز89 مورد بررسی قرارگرفت. نمونه برداری بااستفاده از گرب مدل پیترسون با سطح مقطع 04/0 متر مربع وبه صورت تصادفی صورت پذیرفت. در این تحقیق7شاخه ؛1زیرشاخه،12رده؛1راسته و39 خانواده از ماکروبنتوزهاشناسایی شدندکه شامل17 خانواده متعلق به 2رده از شاخه نرمتنان(12 خانواده شکم پا و 5 خانواده دوکفه ای)و22 خانواده متعلق به رده پرتاران (شاخه کرمهای حلقوی)، 7 رده متعلق به زیرشاخه سخت پوستان(شاخه بندپایان)،1رده آنتوزوآ(شاخه گزنه سانان)،1رده ستاره های دریایی مارسانان (شاخه خارپوستان)بودند و2 ماکروبنتوز درحد شاخه foraminifera)و ( nemerteanشناسایی گردیدند .بیشترین تراکم این جوامع مربوط به شاخه foraminifera در زمستان 88 و بهاروتابستان 89 ،شاخه nemertean و پاییز 89 نیزبرای راسته decapoda بیشینه فراوانی بدست آمد. هم چنین کمترین تراکم ماکروبنتوزها در زمستان 88 متعلق به برخی از خانواد ه ها مانندپرتاران amphinomidae،شکم پایان cerithiiedae، در بهار 89 به خانواده های شکم پایان turridaeو cerithiiedae ، درتابستان 89 شاخه nemertean و در پاییز 89 خانواده پرتاران nephtyidae بود. بیشترین و کمترین مقادیر ذرات سیلتی مربوط به فصول پاییز و تابستان 89 بترتیب با مقادیر 68/50 و2/43 درصد؛ خاک رس مقادیر 38/11و64/9 به ترتیب در زمستان 88و پاییز 89 و شن با 56/39و34/40 درصدبترتیب در بهار 89 و زمستان 88 دیده شد. بیشترین مقدار کربن آلی درفصول مورد بررسی در ایستگاه اول وکمترین آنها به جز در زمستان 88 که درایستگاه دوم می باشد در بقیه فصول در ایستگاه پنج آمد. در کل بین فصول ،بیشترین و کمترین مقدار کربن آلی د رتابستان 89 در بترتیب درترانسکت های یک و پنج می باشد. در بین فصول مورد بررسی نیز ، میانگین شاخص تنوع شانون در فصل تابستان 89 (3/2) ودر بهار(25/1) همان سال مشاهده شد.در بین ایستگاه ها در فصول مختلف کمترین مقدار این شاخص مر بوط به ایستگاه شماره 5(01/0)، و بیشترین آن در ایستگاه های 1 ( 58/2)و 4 ( 64/1)مشاهده شد.

تحقیق و پژوهش حاضر به منظور بررسی و تعیین غلظت عناصر سرب و کادمیوم در بافت عضله ی ماهی گل خورک والتونی در سه منطقه بندرخمیر، بندر درگهان و گلشهر ( خلیج فارس) انجام شد. همچنین در این تحقیق تاثیر فصل ( زمستان و تابستان )، جنسیت ( نر و ماده ) و اندازه ی بدن ( طول کل و وزن بدن ) نیز بر میزان تجمع عناصر سرب و کادمیوم در ماهی گل خورک والتونی در این مناطق مورد بررسی قرار گرفت. سپس غلظت این عناصر ( سرب و کادمیوم) در بافت عضله با استانداردهای جهانی مقایسه گردید. برای 180 نمونه ماهی گل خورک والتونی( در هر ایستگاه و هر فصل بطور مجزا30 ( n=در سه منطقه مورد مطالعه (خلیج فارس) در طول دو فصل تابستان و زمستان نمونه برداری انجام شد. سپس نمونه ها به آزمایشگاه منتقل و پس از زیست سنجی نمونه ها، بافت مورد مطالعه (بافت عضله) جدا و بعد از خشک شدن، پودر شدن و هضم شیمیایی جهت تعیین میزان غلظت عناصر سرب و کادمیوم توسط دستگاه جذب اتمی مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که از لحاظ غلظت عناصر سرب و کادمیوم در بافت عضله ی ماهی گل خورک والتونی بین مناطق مورد مطالعه از لحاظ آماری اختلاف معنی داری وجود داردp<0.05)). همچنین از نظر غلظت عناصر سرب و کادمیوم دربافت عضله ی ماهی گل خورک در سه منطقه مورد مطالعه بین دو فصل تابستان و زمستان از لحاظ آماری اختلاف معنی داری مشاهده شدp<0.05)). بطوریکه هم در فصل تابستان و هم زمستان غلظت عناصر سرب و کادمیوم در بافت عضله ی ماهی گل خورک والتونی در منطقه بندر خمیر بیشتر از دو منطقه ی دیگر می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که برای غلظت عناصر سرب و کادمیوم در بافت عضله ی ماهی گل خورک والتونی بین دو جنس نر و ماده اختلاف معنی داری وجود ندارد(p>0.05). با بررسی دیگری که در زمینه ارتباط بین غلظت عناصر سرب و کادمیوم در بافت عضله ی ماهی گل خورک والتونی با اندازه بدن (طول کل و وزن بدن) انجام شد، مشخص شد که بین غلظت فلزات مذکور با اندازه بدن ماهی ارتباط کاملأ معنی داری از لحاظ آماری وجود داردp<0.05)). بطوریکه با افزایش طول و وزن بدن غلظت این فلزات نیز افزایش می یابد. ضمنأ نتایج حاصل از مقایسه غلظت عناصر سرب و کادمیوم در بافت عضله ماهی گل خورک با استانداردهای جهانی نشان داد که غلظت عناصر سرب و کادمیوم در بافت عضله ی ماهی گل خورک والتونی در مناطق بندرخمیر، درگهان و گلشهر کمتر از حد مجاز استاندارد های جهانی می باشد، که نشان دهنده ی آن است که این اکوسیستم ها از نظر آلودگی برای سلامتی آبزیان مشکل ساز نمی باشد.

این تحقیق در مرکز آموزش علوم وصنایع شیلاتی بوشهر در خلال بهمن ماه 1388 تا آذر ماه 1389 انجام گردید ، تراکم و تنوع میکروفون استخرها بررسی شد و گروه های جداسازی شده تا حد جنس طبقه بندی و یک گونه از هر جنس شناسایی شد . دوازده جنس از بستر استخرهای پرورش میگو بر اساس نتایج تست های بیوشیمیایی و مورفولوژیکی شناسایی گردید . باکتریهای جداسازی شده 11 جنس بودند. بیشترین فراوانی باکتری های جداسازی شده برای مزرعه 2به ترتیب باسیلوس ، ویبریو ، سودوموناس و برای مزرعه 1 نیزبه ترتیب سودوموناس، ویبریو و باسیلوس بود . باکتری های جداسازی شده از مزرعه 1 غالبا گرم مثبت بوده ولی گرم منفی نیز شامل باسیلوس ، میکروکوکوس ، استافیلوکوکوس مشاهده گردید . .که طی نمونه بردا ریهای ماهیانه ماکروفونهاومیوفونهای بستر استخرها مورد شناسایی وشمارش قرارگرفتند . درهربارنمونه برداری عوامل محیطی مثل شوری ،اکسیژن وشرایط آب و هوایی ثبت گردید. دربررسی ماکروفونها پرتاران، شکم پایان و دوکفه ایها گروههای غالب بودند و بیشترین فراوانی میوفونها در ماههای خرداد و تیر بوده است . موادآلی بستر(بصورت درصد وزن خشک)درماه خرداد حداقل بود ودر ماه مهر بالاترین میزان را داشته است و اندازه دانه بندی رسوبات از 5/. میلی مترتا کمتراز 63 /میلی متربوده ودرصدذرات خاک نیز کوچکتراز 2812/ %063 میلی متر. میانگین میزان برداشت و میانگین میزان مصرف غذا در مزرعه 1 حدود 8 1 هکتار نسبت به مزرعه 2بیشتر بوده و میانگین مصرف غذا در این مزرعه در / کیلوگرم در سطح 2 5688 کیلوگرم بیشتر از مزرعه 2 بوده است.لذا میتوان گفت تفاوت معنی داری / همین اندازه نیز 2 1 هکتار ) بین هر / 1 هکتار و میزان مصرف غذا در همین اندازه ( 2 / بین میانگین میزان برداشت در 2 دو مزرعه وجود دارد .

چکیده این پژوهش به منظور بررسی ساختار جمعیت ماکروبنتوزهای جنگل های حرا جاسک نمونه برداری از رسوبات به مدت یک سال از فصل پاییز 1388تا تابستان 1389 انجام شد. بر اساس توزیع خورهای اصلی و به منظور پوشش کامل زیستگاه چهارخور شامل جاسک غربی (خور مرکزی)، جاسک شرقی (خور شهرنو و خلاصی) و شرقی ترین بخش خور گابریک مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه برداری توسط دستگاه گرب از چهارخور مرکزی، شهر نو، خلاصی و گابریک صورت گرفت (3n=). سپس به منظور تعیین دانه بندی رسوبات و مواد آلی در هر ایستگاه نمونه گیری انجام شد (3n=). همچنین به اندازه گیری شاخص های محیطی (دما، شوری، ph، اکسیژن محلول و کدورت) توسط دستگاه هوریبا پرداخته شد. نتایج حاصل از پژوهش کنونی نشان داد که در مجموع در طول فصل ها نمونه برداری 104 گونه ماکروفونی متعلق به چهار رده شناسایی گردید که بیشترین تعداد گونه متعلق به شکم پایان (35 گونه)، پرتاران (25گونه)، دوکفه ای ها (25گونه) و سخت پوستان (19گونه) بود. علاوه بر این تعداد گونه و تراکم ماکروبنتوزها در فصل زمستان بیشتر از بقیه فصل ها بود. در میان خورهای مختلف بیشترین تراکم ماکروبنتوزها به ترتیب متعلق به خور های مرکزی، خلاصی، شهرنو و گابریک است و در رابطه با پرتاران بیشترین تراکم متعلق به خور شهرنو، گابریک، خلاصی و مرکزی می باشد. نتایج آزمون همبستگی بین فاکتورهای فیزیکو شیمیایی آب و تراکم هر گروه از ماکروبنتوزها در تمامی مناطق نمونه برداری در سطح خطای 5% محاسبه گردید. نتایج حاصل از شاخص های تنوع زیستی نشان داد که بیشترین میانگین شاخص شانون مربوط به پرتاران خور گابریک (204/2)، شاخص سیمپسون سخت پوستان خور مرکزی (419/0) و مارگالف پرتاران خور گابریک (668/11) می باشد. نتایج حاصل نشان داد که رسوبات منطقه بیشتر از نوع ماسه ریز- سیلتی- رسی است. کلمات کلیدی: ماکروبنتوز، جنگل های حرا، جاسک، پرتاران

این تحقیق به منظور بررسی رژیم غذایی ماهی گلخورک، گونه scartelaos tenuis در بوم سازه بندر پل انجام شده است. بندر پل واقع در 73 کیلومتری غرب شهر بندر عباس و 5 کیلومتری بندر خمیر می باشد. نمونه برداری به صورت ماهانه، از مهر ماه 1388 تا شهریور ماه 1389 و به روش صید با دست در هنگام جزر کامل صورت گرفته است. در آزمایشگاه، پس از زیست سنجی نمونه ها، محتویات لوله گوارش آن ها به منظور تعیین رژیم غذایی با استفاده از میکروسکوپ استریو مورد بررسی و شمارش قرار گرفتند. تعیین سن گونه به دو روش اتولیت و استخوان باله سینه ای سمت چپ صورت گرفت. از مجموع 357 نمونه، 131 عدد واجد معده های پر، 141 نمونه نیمه پر و 85 نمونه دیگر معده خالی داشتند. میانگین درصد معده های خالی (cv) در طول یک سال برای این گونه معادل 2/24? به دست آمده است که نشان می دهد این گونه نسبتاً پرخور می باشد. بیشترین میانگین شدت تغذیه (gsi)در ماه بهمن و کمترین مقدار آن در ماه اردیبهشت بر آورد شد. میانگین طول نسبی روده (rlg) در این گونه، 1/2 به دست آمد که بیانگر رژیم همه چیز خواری می باشد. گیاهان وجلبک ها، پاروپایان، روزنه داران و دوکفه ای، به ترتیب مهمترین اقلام غذایی مصرف شده توسط این ماهی به شمار می آیند. اولویت غذایی برای این گونه در سنین دو ، سه و چهار ساله تفاوت چندانی ندارد. در ماه های مختلف نیز تغییر اولویت غذایی بر مبنای در دسترس بودن اقلام غذایی می باشد.

تولیدآگار از جلبک دریایی gracilariopsis persica برای سرمایه گذاری محلی از جوامع ساحلی آن را مهم می سازد. هدف از این مطالعه جمع آوری اطلاعات پایه فنی برای توسعه پرورش جلبک دریایی gp.persica در خلیج فارس از ایران است. روش های مونولاین و نت لاین مقدار بیوماس را برای تولید آگار فراهم می کند. پارامترهای بیولوژیکی کلروفیلa و پارامترهای محیطی (دما، شوری، املاح معلق، املاح محلولوph) در طول دوره کشت روزانه ثبت شد. و تغییرات یون فسفات، سیلیکات، نیترات و نیتریت در طول دوره کشت اندازه گیری شد. و موجودات مزاحم و زائد حذف می گردید. نرم افزار spss(v.16.0) برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها مورد استفاده قرار گرفت. میزان رشد نسبی rgr)) و بیوماس کل هر دو هفته یکبار اندازه گیری می شد.نتایج نشان داد که از لحاظ میزان رشد، بین تیمارهای مختلف عمق در هر دو روش پرورش اختلاف معنی دار وجود داشت(p<0/05 ). میزان رشد نسبی در طول تحقیق در روش مونو (69/1 ±13/5) گرم بر متر و روش نت (08/1±91/3) گرم بر متر می باشد. در روش های مونولاین و نت لاین، از لحاظ میزان رشد بین روش ها در عمق60 مونو با 80 نت اختلاف معنی دار مثبت وجود دارد p<0/05) ). در طول دوره مورد مطالعه تغییرات درجه حرارت در محدود 70/26- 40/31 درجه سانت گراد تغییر یافته است میانگین دما (45/1±75/28) و شوری از (30/41- 70/47) ppt میانگین شوری (01/2±26/45) pptتغییرات ph از (02/8-27/8) (میانگین05/0±19/8) بود. و میزان ژل آگار استخراج شده از این گونه 5/0 ± 4 / 40بر اساس وزن خشک بیشتر از آگاروفیت های گزارش شده از ایران می باشد.

این تحقیق در راستای پروژه پرورش دو بار در سال بر روی میگوی پاسفیدغربی litopenaeus vannamei در مجتمع کشت وصنعت خلیج نای بند در سال 1389 انجام گرفت. دوره اول پرورش در اواسط فروردین ماه شروع و پس از پرورش به مدت 100-90 روز، برداشت استخر ها در اواسط تیرماه صورت گرفت. از اواسط تیرماه تا اواسط مرداد ماه به دلیل بالا بودن دمای آب استخرها، کار پرورش تعطیل و فقط کارهای مربوط به آماده سازی استخرها برای دوره دوم انجام گرفت. دوره دوم از اواسط مرداد ماه شروع و پس از پرورش به مدت 115-110 روز، برداشت استخر ها در اوایل آذرماه انجام گرفت. مدیریت آب استخر ها در دوره اول و دوم بر اساس حذف جلبک های مضر و حفظ تراکم جلبک های مفید در حد نرمال، انجام گرفت. در طول دوره اول و دوم پرورش ، فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی آب استخرها در حد نرمال و به دلیل بهبود وضعیت بهداشتی استخر ها هیچ گونه علائمی از بیماری های خاص مشاهده نشد. وزن میگو برداشت شده، بازماندگی، میزان برداشت و ضریب تبدیل غذایی در دوره اول به ترتیب 5/13 گرم، 80 درصد، 3200 کیلوگرم و 2/1 بوده است. این فاکتورهای در دوره دوم به ترتیب 5/17 گرم، 85 درصد، 4500 کیلوگرم و 09/1 بوده است. پایین بودن ضریب تبدیل غذایی در دروه دوم هم حاکی از مساعد بودن شرایط پرورش در دوره دوم نسبت به دوره اول بوده و پرورش در دوره دوم اقتصادی تر بوده است.

چکیده : به منظور بررسی تغییرات جوامع زئوپلانکتونی نوار ساحلی شهر بندر عباس مطالعه حاضر از زمستان 88 لغایت پاییز 89 توسط شناور قایق به صورت فصلی صورت پذیرفت. جهت انجام این مطالعه 4 ایستگاه نمونه برداری در آبهای ساحلی شهربندرعباس و یک ایستگاه نیز روبروی ترمینال مسافربری خارج از محدوده شهری به عنوان ایستگاه شاهد انتخاب گردید. در این مطالعه 10 گروه از زئوپلانکتون ها شناسایی شد، که در مجموع بیشترین فراوانی مشاهده شده مربوط به گروهtintinnidae با 96/15 % و کمترین فراوانی مشاهده شده مربوط به گروه foraminifera با95/6 % درکل مشاهدات بود. در تمامی فصول مورد بررسی، گروه tintinnidae بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند.کمترین فراوانی مشاهده شده به ترتیب فصل های مورد بررسی متعلق به گروه های foraminifera با 56،bivalvia با 144و prosobranch با تعداد 45عدددر متر مکعب بودند. نتایج نشان داد که بین پراکنش گروه های مختلف زئوپلانکتونی در داخل ایستگاه تفاوت معنی داری وجود دارد(p<0.05)، هم چنین مابین فصول مختلف از نظر فراوانی کل زئوپلانکتونها اختلاف معنی داری وجود دارد(p<0.05). برای تمامی گروه های شناسایی شده هیچ اختلاف معنی داری مابین ایستگاه های مورد مطالعه از نظر میزان تراکم محاسبه شده یا فراوانی بدست آمده مشاهده نگردیده است(p>0.05).بررسی شاخص تنوع زیستی شانون در فصل های مورد بررسی نشان داد بیشترین مقدار شاخص شانون در فصول تابستان و بهار در ایستگاه شاهد، و در سایر فصول مورد بررسی در ایستگاه های دوم و سوم مشاهده شده است. هم چنین بررسی این شاخص، در ایستگاه های مورد بررسی نشان داد بیشترین مقدار شاخص شانون در تمامی ایستگاه ها(بجز ایستگاه دوم) در فصل تابستان مشاهده شده اما این شاخص در ایستگاه دوم در فصل پاییز مشاهده شده است. علی رغم تفاوت بین فراوانی های مشاهده شده در ایستگاه های مورد بررسی نتایج آنالیز نشان داد که در بین این ایستگاهها اختلاف معنی داری ازلحاظ فراوانی کل زئوپلانکتونها(درصد فراوانی) وجود ندارد(p>0.05).

اتولیت یک از مهم ترین ابزار های مطالعه جمعیت آبزیان به حساب می آید که در این میان آنالیز شکل آن مهمترین کاربرد را در تفکیک ذخایر آبزیان دارد. ماهی ساردین سند (sardinella sindensis) یکی از گونه های مهم سطح زی است که در سواحل استان هرمزگان از شرق (جاسک) تا غرب (گرزه) صید می شود. به منظور تفکیک ذخایر این گونه در سه منطقه مهم صید (قشم، گرزه و جاسک) تعداد 362 نمونه از فروردین تا اردیبهشت 1390 جمع آوری شد. پس از نمونه برداری طول (کل، استاندارد و چنگالی)، ارتفاع و وزن هر گونه به همراه جنسیت آن ثبت شد و سپس اتولیت های ساجیتای هر ماهی جدا، تمیز و در تیوب های پلاستیکی نگهداری شدند. به علت عدم تفاوت معنی دار بین پارامتر های اتولیت چپ و راست (p>0.05) در این تحقیق از اتولیت سمت راست برای انجام آنالیز ها استفاده شد با استفاده از این اتولیت برخی از پارامتر های اندازه مانند طول، عرض، محیط و مساحت هر اتولیت به کمک نرم افزار moticاندازه گیری شد. طول و عرض اتولیت در واقع طول و عرض مستطیلی است که آن را احاطه می کند. به کمک پارامتر های اندازه گیری و با استفاده از معادلات موجود شاخص های شکل اتولیت مانند شاخص گردی و بیضوی محاسبه شدند. در این تحقیق پس از اطمینان از نرمال بودن داده ها از آزمون آنالیز واریانس (anova) برای مقایسه شاخص های شکل در سه منطقه و از آزمون discriminate function analysis جهت بررسی جدایی ذخیره ها و گروه بندی ایستگاه های مشابه استفاده شد. نتایج آزمون نشان داد که جمعیت ماهی ساردین سند در سه منطقه اختلاف معنی داری با هم ندارند و می توانند تحت عنوان یک ذخیره واحد در نظر گرفته شوند.

تحقیق حاضر به منظور بررسی غلظت فلزات روی، سرب و آهن در بافت اسکلتی مرجان های خانواده faviidae و poritidae و رسوبات پیرامون آنها در ایستگاه های پارک زیتون، جزایر ناز و منطقه شیب دراز جنوب جزیره قشم انجام شد. آنالیز فلزات در نمونه های مرجانی و رسوبات هضم شده با استفاده از دستگاه جذب اتمی کوره ای گرافیتی جهت سنجش سطوح سرب و دستگاه جذب اتمی شعله جهت سنجش سطوح روی و آهن انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد که از لحاظ غلظت عنصر سرب در بافت اسکلتی مرجان های خانواده faviidae و poritidae بین ایستگاه های پارک زیتون، جزایر ناز و منطقه شیب دراز جنوب جزیره قشم اختلاف معنی دار آماری وجود دارد (01/0p>). از لحاظ غلظت عنصر روی در بافت اسکلتی مرجان های خانواده poritidae بین ایستگاه های پارک زیتون، جزایر ناز و منطقه شیب دراز جنوب جزیره قشم اختلاف معنی دار آماری وجود دارد (01/0>p) از لحاظ غلظت عنصر آهن دربافت اسکلتی مرجان خانواده faviidae و poritidae بین ایستگاه های پارک زیتون، جزایر ناز و منطقه شیب دراز جنوب جزیره قشم اختلاف معنی دار آماری وجود ندارد(01/0<p). همچنین از لحاظ غلظت عنصر سرب و آهن در رسوبات پیرامونی خانواده های مرجانی faviidae و poritidae نیز بین ایستگاه های پارک زیتون، جزایر ناز و منطقه شیب دراز جنوب جزیره قشم اختلاف معنی دار وجود داشت(به ترتیب01/0>p و 05/0p<). غلظت فلز سرب در ایستگاه شیب دراز مابین مرجان های خانواده faviidae و رسوبات پیرامونش همبستگی معنی دار معکوسی موجود می باشد. غلظت فلز آهن نیز در ایستگاه های پارک زیتون و منطقه شیب دراز دربین مرجان های خانواده faviidae و poritidae هر ایستگاه از لحاظ آماری دارای همبستگی معنی دار می باشد. پایش آلودگی توسط فلزات سنگین در دراز مدت در مدیریت مناطق ساحلی بسیار حائز اهمیت می باشد؛ لذا با توجه به اهمیت بسزای اکوسیستم مرجانی جنوب جزیره قشم و نتایج حاصل شده از این تحقیق مرجان ها می توانند به عنوان موجودات پایشگر زیستی توصیه شوند

تحقیق حاضر به منظور بررسی غلظت فلزات نیکل و کادمیوم در بافت اسکلتی مرجان های خانواده faviidae و poritidae و رسوبات پیرامون آنها در ایستگاه های پارک زیتون، جزایر ناز و منطقه شیب دراز جنوب جزیره قشم انجام شد. آنالیز فلزات در نمونه های مرجانی و رسوبات هضم شده با استفاده از دستگاه جذب اتمی کوره ای گرافیتی جهت سنجش سطوح کادمیوم و دستگاه جذب اتمی شعله جهت سنجش سطوح نیکل انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد که از لحاظ غلظت عنصر نیکل دربافت اسکلتی مرجان های خانواده faviidae و poritidae بین ایستگاه های پارک زیتون، جزایر ناز و منطقه شیب دراز جنوب جزیره قشم اختلاف معنی دار آماری وجود دارد (001/0p<). همچنین از لحاظ غلظت عنصر کادمیوم دربافت اسکلتی مرجان خانواده faviidae بین ایستگاه های پارک زیتون، جزایر ناز و منطقه شیب دراز جنوب جزیره قشم اختلاف معنی دار آماری وجود دارد(001/0p<). از لحاظ غلظت عناصر نیکل و کادمیوم در رسوبات پیرامونی خانواده های مرجانی faviidae و poritidae نیز بین ایستگاه های پارک زیتون، جزایر ناز و منطقه شیب دراز جنوب جزیره قشم اختلاف معنی دار وجود داشت(بترتیب 05/0p< و 001/0p<). غلظت فلز نیکل در ایستگاه شیب دراز مابین مرجان های خانواده faviidae و رسوبات پیرامونش همبستگی معنی دار معکوسی موجود می باشد. غلظت فلز کادمیوم نیز در ایستگاه های پارک زیتون و منطقه شیب دراز دربین مرجان های خانواده faviidae و poritidae هر ایستگاه از لحاظ آماری دارای همبستگی معنی دار می باشد. پایش آلودگی توسط فلزات سنگین در دراز مدت در مدیریت مناطق ساحلی بسیار حائز اهمیت می باشد؛ لذا با توجه به اهمیت بسزای اکوسیستم مرجانی جنوب جزیره قشم و نتایج حاصل شده از این تحقیق مرجان ها می توانند به عنوان موجودات پایشگر زیستی توصیه شوند.

چکیده این پژوهش به منظور بررسی تغییرات فصلی ماکروبنتوزهای موجود در رسوبات خور بساتین خلیج نایبند بوشهر به مدت یک سال از فصل تابستان 1389 تا بهار 1390 نمونه برداری صورت گرفت . نمونه برداری به وسیله پلات با ابعاد 25 ?25 سانتی متر در3 ایستگاه با 3 تکرار انجام شد . سپس به منظور تعیین دانه بندی رسوبات و اندازه گیری مقدار مواد آلی کل در هر ایستگاه نمونه برداری صورت گرفت . پارامترهای آبشناسی مانند دما ، شوری ، ph و اکسیژن محلول توسط دستگاه هوریبا مرد اندازه گیری واقع گردید . نتایج حاصل از این پژوهش وجود تعداد 33 گونه ماکروبنتوز متعلق به چهار رده را نشان داده ، که بیشترین گونه به ترتیب متعلق به شکم پایان ( 11 گونه ) ، پرتاران ( 9 گونه ) ، سخت پوستان ( 7 گونه ) و دوکفه ای ها ( 6 گونه ) بودند. بیشترین فراوانی مربوط به گونه paphia galus از دوکفه ای ها در فصل تابستان با تعداد 2096عدد در متر مربع بود . نتایج آزمون همبستگی بین فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب و فراوانی هر گروه از ماکروبنتوزها در سطح خطای 5% نشان داد که فراوانی گروههای ماکروبنتوزی بیشترین همبستگی را با ph داشته به گونه ای که ضریب همبستگی بین فراوانی پرتاران و ph ( 971/0+ = r )، بین فراوانی دوکفه ای ها و ph ( 969/0+ = r )، بین فراوانی شکم پایان و ph ( 993/0+ = r ) و بین فراوانی سخت پوستان و ph ( 998/0+ = r ) محاسبه گردید . نتایج حاصل از شاخص های تنوع زیستی نشان داد که بیشترین میانگین شاخص شانون مربوط به شکم پایان در فصل پاییز در ایستگاه دهانه خور ( 961/0) ، شاخص سیمپسون مربوط به دوکفه ای ها در فصل تابستان ایستگاه دهانه خور ( 584/0 ) و شاخص مارگالف مربوط به دو کفه ای ها در فصل پاییز ایستگاه انتهای خور (61/16) می باشد . نتایج بررسی های دانه بندی نشان داد که رسوبات منطقه بیشتر از نوع ماسه ریز – سیلتی – رسی می باشد به گونه ای که بیشترین مقدار سیلت – رس در انتهای خور ( 7/67 درصد ) ثبت شده است ، و بیشترین مقدار ماسه ریز که بخش عمده ای از رسوبات را تشکیل می دهد نیز در دهانه ی خور ( 2/90 درصد ) ثبت شده است .

پژوهش حاضر با هدف پویایی شناسی جمعیت گربه ماهی دریایی، گونه ی arius thalassinus و بررسی شاخص های رشد, شاخص عملکرد رشد, نسبت جنسی, مرگ و میر و بازگشت شیلاتی در ناحیه ساحلی شرق جزیره قشم در خلیج فارس صورت گرفت. نمونه ها طی 4 فصل صید و به آزمایشگاه منتقل گردیدند سپس به زیست سنجی و اندازه گیری شاخص های مورد نظر پرداخته شد. تعیین سن گونه توسط استخوان باله ی سینه ای سمت چپ صورت گرفت. نتایج نشان داد که معادله رشد وان برتالانفی در گونه ی a. thalassinus برای جنس نر ) ]} 07/0(t- 2/0 {1- exp [-36/90 lt= و برای جنس ماده ) ]} 41/0(t- 17/0 {1- exp [-89/101 lt= می باشد. میانگین طول و وزن ماهیان در منطقه ی مورد مطالعه، برای جنس نر به ترتیب 46/13 ± 47/63 سانتی متر و 11/1± 64/1کیلوگرم به دست آمد، و میانگین طول و وزن برای ماهیان ماده به ترتیب 40/12 ± 17/52 سانتی متر و 27/1± 37/1 کیلوگرم محاسبه شد. در رابطه ی طول کل- وزن بدن مقدار b برابر با 99/2 نرها و 20/2 ماده ها بود که نشانه ی رشد آلومتریک این گونه است. نسبت جنسی در این گونه در پژوهش حاضر برابر با 77/1:1 بود نتایج حاصل از آزمون آماری کای اسکور نشان داد که نسبت جنسی در گربه ماهی دریایی بزرگ گونه ی a. thalassinus برابر است. شاخص عملکرد رشد نیز برای گونه ی a. thalassinus 423/3 به دست آمد. میزان مرگ و میر طبیعی گونه ی a. thalassinus برای جنس ماده در این گونه برابر بود با 36/0 m=و برای جنس نر برابر با 33/0 m=می باشد. در یک نتیجه گیری کلی می توان بیان کرد که گونه ی a. thalassinus دارای ضریب رشد پایین، مرگ و میر کم و نسبت جنسی برابر می باشد. همچنین الگوی بازگشت شیلاتی این گونه با دیگر گونه های گرمسیری تفاوتی ندارد.

هدف از این مطالعه بررسی آلودگی های ناشی از پساب مزارع پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss)، بر روی فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب رودخانه ریجاب در استان کرمانشاه بود. بدین منظور پنج ایستگاه در قسمتهای مختلف رودخانه در نظر گرفته شد. ایستگاه یک واقع در سر چشمه رودخانه و ایستگاه پنجم در یک کیلومتر پایین تر از آخرین مزرعه پرورش ماهی تعیین شد. در ماه‏های تیر، مرداد و شهریور سال 1390 فاکتورهای فیزیکو شیمیایی شامل دما (درجه سانتی گراد)، اکسیژن (میلی گرم در لیتر)، ph، دی اکسید کربن (میلی گرم در لیتر)، هدایت الکتریکی (میکروموس بر سانتیمتر)، شوری (گرم در لیتر)، آمونیاک (میلی گرم در لیتر)، نیترات (میلی گرم در لیتر)، فسفات (میلی گرم در لیتر)، میزان کل مواد جامد محلول (tds) ، bod (میلی گرم در لیتر) و cod (میلی گرم در لیتر) در ایستگاه های مختلف به فاصله زمانی هر 15 روز یکبار اندازه‏گیری شد. نتایج نشان داد از لحاظ میزان اکسیژن، نیترات و cod بین ایستگاه‏های مطالعاتی اختلاف معنی‏دار آماری وجود نداشت (p>0.05). میزان اکسیژن بین 55/7 تا 5/8 میلی گرم در لیتر در نوسان بود. میزان نیترات بین 15/1 تا 41/1 میلی گرم در لیتر قرار داشت. میزان cod بین 75/4 تا 15/6 میلی گرم در لیتر فرار داشت. پساب مزارع پرورش ماهی تاثیر معنی‏دار آماری بر روی آب رودخانه از لحاظ فاکتورهای ph 45/7 تا 83/7، co2 33/7 تا 50/13 میلی گرم در لیتر ، هدایت الکتریکی 829 تا 1269 میکروموس بر سانتی متر، آمونیاک 075/0 تا 761/0، فسفات 25/0 تا 88/0، شوری 50/0 تا 75/0 گرم در لیتر ، tds 523 تا 729 میلی گرم در لیتر و bod5 80/4 تا 86/9 میلی گرم در لیتر داشتند (p<0.05). با توجه به نتایج به دست آمده استخرهای پرورش ماهی باعث ایجاد آلودگی بر روی رودخانه ریجاب شده اند. البته در ایستگاه آخر علیرغم بهبود وضعیت فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب، ولی از لحاظ آماری اختلاف معنی‏داری در هیچ یک از فاکتورهای اندازه گیری شده با ایستگاه شماره چهار مشاهده نشد (p>0.05). همچنین بین فاکتورهای آمونیاک، نیترات، فسفات، tds و مزارع پرورش ماهی همبستگی وجود داشت. پس خودپالایی رودخانه در این فاصله بطور کامل صورت نگرفته است. به نظر می رسد برای مشاهده بهبود کیفیت آب، فاصله طولانی تری از محل آخرین مزرعه پرورش ماهی مورد نیاز می‏باشد تا بتواند خودپالایی در این رودخانه را نشان دهد.

در این تحقیق گونه مایسید موجود در استخرهای پرورش میگوی کلاهی در استان هرمزگان مورد شناسایی قرار گرفت و ارزش غذایی آن مورد سنجش قرار داده شد. همچنین تأثیر فاکتورهای دما و شوری بر بقاء، پوست اندازی و آزاد سازی لارو نیز آزمایش شدند. برای شناسایی، تعدادی از نمونه ها در دو ظرف درب دار حاوی الکل اتانول 99% به صورت ترکیبی از نر و ماده فیکس شده و به موسسه تحقیقات علمی fisheries science ژاپن ارسال شدند. برای آنالیز ارزش غذایی، مایسیدها به صورت منجمد به آزمایشگاه پژوهشکده اکولوژی ارسال شدند تا شاخص های پروتئین، چربی و خاکستر آنها مورد سنجش قرار گیرد. آزمایش شوری در پنج تیمار با شوریهای صفر ، 10 ، 20 ، 30 و 40 قسمت در هزار که هر کدام دارای چهار تکرار بودند، با میانگین دمای 1±26 درجه سانتیگراد در طی یک هفته انجام گرفت و همچنین آزمایش دما در پنج تیمار با دماهای 24 ، 26 ، 28 ، 30 و 32 درجه سانتیگراد که هر کدام دارای چهار تکرار بودند با شوری 30 قسمت در هزار به مدت دو هفته انجام شد. در هر دو آزمایش تراکم ذخیره سازی 30 عدد مایسید در هر لیتر بود. غذا دهی با روتیفر و کیتو سروس به میزان پنج میلی لیتر و غذای پودری بچه ماهی به میزان 02/0 گرم انجام میشد. نتایج آنالیز ژن 16s rrna توسط yukio hanamura، نشان داد که این گونه indomysis nybini می باشد. نتایج آنالیز ارزش غذایی این گونه نشان داد که این گونه دارای 8/2±45/71 درصد پروتئین، 7/2 ±35/15 درصد چربی و 8/0± 19/13 درصد خاکستر در وزن خشک می باشد. نتایج تأثیر شوری صفر تا 40 قسمت در هزار نشان داد که از لحاظ بقاء اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت (p?0.05). در تمام تیمارها در طی هفت روز لارو وجود داشت و مایسیدها هر روز پوست اندازی می کردند و تغذیه هم داشتند. نتایج حاصل از آزمایش دمای 32-24 درجه سانتیگراد هم از لحاظ بقاء اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان نداد (p?0.05). این گونه به عنوان اولین گونه مایسید شناسائی شده در آبهای استان هرمزگان و ایران می باشد و درصد پروتئین آن در وزن خشک بیشتر از غذاهای زنده دیگر رایج در آبزی پروری است لذا می توان از جوونایل و یا از مایسید نابالغ بدلیل ارزش غذایی بالای آن در مراحل بعدی پرورش لارو برخی از گونه های ماهیان دریایی بجای غذای فرموله استفاده کرد. با توجه به تحمل این گونه در محدوده شوری صفر تا 40 قسمت در هزار و محدوده دمایی 32-24 درجه سانتیگراد، گونهindomysis nybini به عنوان یک گونه یوری هالین بوده که می تواند محدوده دمائی وسیعی را تحمل کند.

در آزمایش حاضر تاثیر پربیوتیک تجاری اینولین بر عملکرد رشد و تولیدمثل در ماهیان دم‏شمشیری xiphophorus helleri و پلاتی xiphophorus maculatus مورد بررسی قرار گرفت. در تحقیق کنونی از ماهیان با سن تقریبی دو ماه و نیم استفاده شد و مدت زمان آزمایش دوازده هفته بود. در هر آکواریوم (با ابعاد 30×40×60 سانتی‏متر مکعب) 10 قطعه ماهی ماده و 3 قطعه ماهی نر ذخیره شدند. ماهی‏ها در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار غذایی پربیوتیکی اینولین شامل 0، 5/0، 1 و 5/1 درصد جیره، به میزان روزانه 5% وزن بدن و در سه تکرار و دو نوبت تغذیه شدند. در این آزمایش، عملکرد تولید مثلی و رشد در ماهیان پلاتی و دم‏شمشیری از نظر ضریب رشد ویژه مولدین، هماوری نسبی، تعداد لارو، درصد لاروهای معیوب، درصد بقای بچه‏ماهیان و شاخص گنادوسوماتیک و همچنین مقاومت لاروهای حاصله در برابر تنش حرارتی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد میانگین تعداد لاروهای حاصله و هماوری نسبی مولدین ماده در ماهیان دم شمشیری در تیمار 1 درصد بالاتر از تیمار 0 و 5/1 درصد بود (05/0 ?p) و این فاکتورها در تیمار 1 درصد بالاتر از تیمار 0 و 5/0 درصد بود (05/0 ?p). فاکتورهای درصد بقای بچه ماهی و شاخص گنادوسوماتیک در ماهیان دم شمشیری در تیمار 1 درصد بالاتر از تیمار شاهد بود (05/0 ?p) و در ماهیان پلاتی درصد بقای بچه ماهی در تیمار 5/1 درصد به صورت معنی داری بالاتر از تیمار 0 و 5/0 درصد بود (05/0 ?p) ولی میزان شاخص گنادوسوماتیک در سطوح مختلف پربیوتیک اینولین تفاوت معنی دار آماری نشان نداد (05/0 ?p). به علاوه سطوح مختلف پربیوتیک اینولین تاثیر معنی داری بر روی وزن نهایی مولدین ماده، ضریب رشد ویژه مولدین (sgr)، درصد لاروهای معیوب، درصد مقاومت و بازماندگی لاروها در برابر تنش حرارتی ماهیان پلاتی و دم شمشیری نداشت (05/0 ?p). به‏طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که در ماهیان پلاتی و دم‏شمشیری پربیوتیک اینولین سبب بهبود برخی از عملکردهای تولیدمثلی در این ماهیان می گردد، به‏علاوه نقش این پربیوتیک در عملکرد رشد چندان قابل‏توجه نیست.

چکیده ندارد.

در این پایان نامه برای نخستین بار سیستم بیولومینسانس گونه فانوس ماهی benthosema pterotum بررسی شد. آزمایشات ما نشان داد که در این گونه یک واکنش آنزیمی وابسته به لوسیفراز در نشر نور دخالت دارد. نتایج سنجش عصاره استخراجی بر روی سلانترازین hcp نشان داد که لوسیفراز سبب اکسایش سلانترازین در واکنش بیولومینسانس می گردد. فراکشن های دارای فعالیت لوسیفراز جمع آوری شده از ستون q-sepharose، تحت شرایط احیایی بر روی ژل 5/12?و 5? sds-page برده شد و پروتئین مورد نظر در محدوده 29 کیلودالتون ظاهر گردید. پارامترهای سینتیکی ـ km و vmax ـ این لوسیفراز نسبت به سلانترازین hcp به ترتیب ?m 4/ 0 و(rlu.s-1) 106 ×2 بدست آمد و در دمای c?40 بیشینه شدت نور آنزیمی مشاهده گردید.

در این مطالعه اثر استفاده از کنسانتره پروتئین سویا (spc) (hp300) در جیره غذایی بر عملکرد رشد، بازماندگی و ترکیب بدن ماهی پاکوی قرمز (piaractus brachypomus) مورد ارزیابی قرار گرفت. ماهیان انگشت قد پاکوی قرمز با میانگین وزنی 23/0 ± 01/2 گرم به مدت 8 هفته با 4 جیره غذایی ایزونیتروژنیک و ایزوکالریک با پروتئین 34/0 ± 35/32 درصد و انرژی 25/0 ± 58/18 کیلوژول در گرم غذا، تغدیه شدند. در این آزمایش چهار تیمار وجود داشت و هر تیمار دارای سه تکرار بود، در هر تکرار تعداد 15 عدد بچه ماهی پاکوی قرمز به صورت کاملا تصادفی توزیع شد. جیره غذایی شاهد با 50 درصد آرد ماهی و 50 درصد آرد سویا فرموله شد (0spc)، درحالی که سه جیره غذایی دیگر حاوی 50 (50spc)، 75 (75spc) و 100 درصد (100spc) کنسانتره سویا به عنوان منبع اصلی پروتئین بودند. نتایج نشان داد که از لحاظ فاکتورهای رشد، اختلاف معنی دار آماری بین تیمارهای غذایی مختلف وجود دارد (p<0.05). ماهیان تغذیه شده با تیمار50spc وزن بدست آمده (wg)، نرخ تبدیل غذایی (fcr)بهتر و ضریب رشد ویژه (sgr) بیشتری نسبت به ماهیان تغذیه شده با سایر تیمارهای غذایی داشتند و از این لحاظ با دیگر تیمار ها دارای اختلاف معنی دار آماری بودند (p<0.05). تیمار غذایی 100spc، wg و per پایین تر و fcr نامناسب تری نسبت به بقیه تیمار ها داشت و از این لحاظ با دیگر تیمار ها دارای اختلاف معنی دار آماری بود (p<0.05). از لحاظ ترکیب شیمیایی بدن اختلاف معنی دار آماری بین تیمارهای مختلف غذایی مشاهده شد (p<0.05) و تیمار 50spc، پروتئین خام و رطوبت بیشتری نسبت به سایر تیمارهای غذایی داشت و از این نظر با دیگر تیمار ها دارای اختلاف معنی دار آماری بود (p<0.05). تیمار 100spc دارای درصد پروتئین بدن کمتری نسبت به دیگر تیمار ها بود و از این لحاظ با دیگر تیمار ها اختلاف معنی دار آماری داشت. نتایج این مطالعه نشان می دهد که کنسانتره پروتئین سویا می تواند تا 50 درصد در جیره غذایی ماهی پاکوی قرمز با رشد و بهره وری غذایی خوب جایگزین شود و اجازه تولید یک جیره بدون داشتن اثرات نامطلوب در رشد را ممکن می سازد.

بارناکل های جنس microeuraphia (خانواده chthamalidae) با 8 گونه شناخته شده تنوع قابل توجهی را در آب های ساحلی نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری به خود اختصاص می دهند، اما با این حال اطلاعات اندکی از زیست شناسی آنها موجود می باشد. همچنین بارناکل amphibalanus amphitrite به عنوان یک گونه مهم مزاحم در سازه های ساخته شده در نواحی ساحلی نقاط مختلف جهان شناخته می شود. مطالعه حاضر به منظور بررسی الگوی زادآوری سالیانه دو گونه بارناکل رایج ناحیه بین جذرومدی خلیج فارس به نام های a. amphitrite و m. permitini در فواصل 15 روز یکبار به مدت یک سال (از مرداد ماه 90 تا تیر ماه 91) در سه زیستگاه موج خور، پناهگاهی و حرا انجام شد. به علاوه تاثیرات دما و تراکم غذایی بر روی رشد و پوست اندازی گونه m. permitini در یک بازه 28 روزه در دماهای 20، 25 و 30 درجه سیلسیوس و تراکم های غذایی 6، 12 و 25 آرتمیا به ازای هر فرد مورد بررسی قرارگرفت. برای گونه m. permitini بیشترین درصد باروری 99% بوده که در ماه اردیبهشت در سایت حرا و کمترین درصد باروری صفر بوده که در اول اردیبهشت، آبان ماه، وسط آذر، وسط دی، بهمن ماه، وسط اسفند ماه مشاهده شد. همچنین برای گونه a. amphitrite بیشترین درصد باروری 94% بوده که در وسط خرداد در سایت موج خور و کمترین درصد صفر بوده که در اول شهریور در سایت پناهگاهی مشاهده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد درصد زادآوری در ماه های مختلف متفاوت بوده و بیشترین درصد باروری در ماه های گرم سال مشاهده شدند. میزان باروری سالیانه در هر دو گونه در محیط حرا بیشتر از دو محیط دیگر و همچنین در محیط موج خور بیشتر از پناهگاهی بود. میانگین طول روستروکارینال برای گونه m. permitini در سه سایت حرا، موج خور و پناهگاهی به ترتیب برابر با 1/5، 7/5 و 6/4 میلی متر و برای گونه a. amphitirte به ترتیب برابر با 3/7، 2/6 و 4/7 میلی متر بود. میانگین اندازه در گونه a. amphitrite در سایت های پناهگاهی و حرا بیشتر ازسایت موج خور بود و در گونه m. permitini در محیط موج خور بیشتر از دو محیط دیگر بود. بین اندازه صدف و میزان باروری در هر دو گونه رابطه مثبت و محکمی وجود دارد (برای گونه a. amphitrite: r2 = 0.92 و برای گونه m. permitini: r2= 0.84). همچنین نتایج حاصل از پرورش نمونه های گونه m. permitini در آزمایشگاه نشان دادکه دما و تراکم غذایی در کنار هم به طور معنی داری باعث افزایش رشد و پوست-اندازی می شوند و در این میان اثر تراکم غذایی از دما بیشتر است.

نمونه برداری از بی مهرگان کف زی توسط دستگاه سوربر با مساحت 1/0 متر مربع و با چشمه تور60 میکرون با 3 تکرار در هر ایستگاه انجام شد. تعداد 10112 عدد از بی مهرگان کف زی شناسایی شدند که به 32 جنس، 30 خانواده، 12 راسته و 6 رده تعلق داشتند. لارو حشرات آبزی از میان موجودات شناسایی شده در همه ایستگاه ها غالب بود. نتایج نشان داد که دامنه مقدار متوسط پارامتر های فیزیکی و شیمیایی و مواد مغذی در مدت بررسی برای دما 3/25-4/9 درجه سانتی گراد، دبی6/20-1/1 مترمکعب در ثانیه، ec 3/865-394 میکرو موس در سانتی متر، ph 3/8-6/7، tds 3/368-192 میلی گرم در لیتر، nh4 053/0-3/0 میلی گرم در لیتر ، no2053/0-002/0 میلی گرم در لیتر، no31/6-66/0 میلی گرم در لیتر و po4 37/0-07/0 میلی گرم در لیتر متغیر بود. در مطالعه حاضر سنجه های جمعیتی شامل فراوانی کل، غنای ept، ept/chir محاسبه شد و نشان داد از نظر میزان فراوانی بین ایستگاه 3 و سایر ایستگاه ها اختلاف معنی داری وجود دارد ((p?0.05 و شاخص ept برای ایستگاه 3و1 بیشترین مقدار و ایستگاه 5 کمترین بود و از نظر شاخص ept/chir ایستگاه 1 و 2 به ترتیب از بیشترین و کمترین مقدار برخوردار بودند. بر اساس نتایج شاخص زیستی هیلسنهوف (hfbi:hilsenhoff family biotic index) ایستگاه های مطالعاتی در 4 طبقه کیفی عالی، خوب، مناسب و نسبتا ضعیف قرار گرفتند. به ترتیب ایستگاه 1 و 5 کمترین و بیشترین مقدار شاخص زیستی هیلسنهوف را نشان دادند. همچنین نتایج شاخص شانن- وینر برای ایستگاه 1 بیشترین و برای ایستگاه 2 کمترین میزان را نشان داد. با وجود اینکه در برخی ایستگاه ها تغییراتی در ترکیب جمعیت بی مهرگان کف زی رخ داده است که بیشتر گروه های مقاوم غالبند، ولی نگرش کلی نشانگر غنای مناسب فون کف زیان در منطقه می باشد.

ماهی زمین کن با نام علمی platycephalus indicus از جمله ماهیان استخوانی با ارزش جهان و متعلق به خانواده زمین کن ماهیان platycephalidee است که دارای پراکندگی وسیعی در کل دنیا می باشد. از آنجا که در ایران تاکنون هیچ مطالعه ای بر روی تولید مثل این ماهی صورت نگرفته است،مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی خصوصیات تولید مثلی جنس ماده ماهی زمین کن دم نواری در آب های ساحلی بندرعباس انجام شد. در مجموع، 365 ماهی زمین کن در طول یک سال (از خرداد ماه تا اردیبهشت ماه) صید شده و جهت مطالعات زیست سنجی به آزمایشگاه انتقال داده شدند. کل ماهی های گرفته شده شامل 117 نر،243 ماده و 5 عدد نامشخص بودند. میانگین، حداکثر و حداقل طول کل به ترتیب73/3± 08/34، 57 و 18 بودند. بیشترین فراوانی طولی درطبقات طولی 35-33 سانتی متر قرار داشت. میانگین، حداکثر و حداقل کل وزن برای این گونه به ترتیب 17/121 ± 67/320 ،1480و60 گرم بود. همچنین در جنس ماده، الگوی رشد آلومتریک بود. اوج رسیدگی جنسی برای جنس ماده ماهی در اسفند ماه است. میانگین شاخص gsi برای ماده ها 14/2 ± 53/2 بود. بیشترین مقدار gsi در اسفند ماه مشاهده شد. میانگین شاخص گنادوسوماتیک و مراحل بلوغ نشان داد که زمان تخم ریزی در طول اسفند تا فروردین ماه رخ داده بود. بیشترین و کمترین مقدار شاخص کبدی به ترتیب 56/2 و 48/0 بود . بیشترین میانگین شاخص کبدی در بهمن ماه و کمترین در ماه اردیبهشت بود. میانگین اندازه در ابتدای بلوغ جنسی(lm50) برای ماده هاcm 7/33 بود. بین میزان هم آوری با طول کل و وزن کل رابطه معنی داری مشاهده شد. میانگین هم آوری مطلق و قطر تخمک به ترتیب 164462 ± 295951 و 170/0 ± 461/0میلیمتر بوده است. نسبت جنسی نر به ماده 54/0 به 1 بوده و رابطه معنی داری بین آنها وجود ندارد. مواد و روش کار در این مطالعه ، در کل 360 ماهی زمین کن دم نواری که 243عدد ماهی ماده و117عدد ماهی نر می باشد ،مورد بررسی قرار گرفت . نمونه های ماهی زمین کن دم نواری به صورت ماهانه از پانزدهم خرداد 1390 تا پانزدهم اردیبهشت 1391 از مشتاها و بازارماهی فروشان جمع آوری و به آزمایشگاه پژوهشکده آبزیان خلیج فارس و عمان منتقل شد. عملیات بیومتری که شامل اندازه گیری طول کل ، طول استاندارد و وزن کل به وسیله خط کش زیست سنجی با دقت 1 میلیمتر و ترازوی دیجیتال با دقت 1/0 گرم انجام گردید. سپس وزن گناد ها و وزن کبد توسط ترازوی دیجیتال با دقت 01/0 گرم توزین شد. تعیین مراحل رسیدگی جنسی گناد ها (تخمدان) برای مطالعه ماکروسکوپی از روش 5 مرحله ای استفاده گردید. (حسین زاده صحافی ,1380). سپس برش هایی از قسمت ابتدایی و میانی و انتهایی تخمدان داخل محلول فرمالین 10% تثبیت شد و برای عملیات مراحل قالب گیری آماده شدند. تعیین شاخص گنادوسوماتیک (gsi): از تقسیم وزن تر غدد به وزن کل، محاسبه گردید و به صورت درصد نشان داده می شود (biswas, 1993). gsi= شاخص غدد جنسی tw)×100 / gsi=(gw gw=وزن گناد(گرم) tw=وزن کل بدن(گرم) تعیین نسبت جنسی: با استفاده از معادله زیر محاسبه گردید (حسین زاده صحافی ، 1380 ) تعداد ماهیان نر در هر گروه سنی =mi x=mi/fi تعداد ماهیان ماده در هر گروه سنی= fi برای تعیین رابطه طول – وزن از رابطه نمایی زیر استفاده شد(king, 1997). w=alb w= وزن کل(کیلوگرم) l = طول کل(سانتیمتر) a= ضریب شکست منحنی b= شیب منحنی طول بلوغ جنسی(lm50) در تعیین طول در زمان بلوغ جنسی در صد فراوانی نمونه های مراحل سه و چهار در دسته های طولی مشخص گردید که با محاسه مجموع مربعات و از طریق معادله زیر نمودار مربوطه رسم گردید(king, 1995). p= 1/(1+exp[rm(l-lm)]) که در این معادله: p= درصد ماهیان بالغ در طول معین lm = طول ماهی در هنگام رسیدگی جنسی و rm= شیب منحنی نتایج بیشترین فراوانی ماده ها در آذرماه 86.7 و کمترین فراوانی آنها درمهرماه 34 درصد ،همچنین بیشترین فراوانی نرها درمهرماه 66درصد و کمترین فراوانی آنها درآذرماه 13.3درصد محاسبه گردید (جدول1). میانگین (±انحراف معیار)طولی ماده ها 73/3± 08/34سانتیمتر بود و میانگین(±انحراف معیار) وزنی ماده ها 17/121 ± 67/320 ثبت گردید. رابطه طول و وزن در رابطه نمایی طول – کل ، مقدار a و b به ترتیب 004/0 و16/3و ضریب تعیین(r2) 95/0 محاسبه گردید (شکل ). نسبت جنسی کل نمونه های صید شده برای گونه مورد بررسی بر اساس نر به ماده 54/0: 1 تعیین شد. نسبت جنسی در ماههای مختلف اختلاف معنی داری را در سطح قابل انتظار (1:1) در مجموع نشان نداد (05/0< p)( جدول 2). برای تعیین فصل تخم ریزی و زرده سازی، میانگین gsi و his در هر ماه محاسبه شد. بیشترین متوسط (99/5) gsi مربوط به اسفند ماه و کمترین (42/0) آن مربوط به خرداد ماه بود. همچنین مشاهده شد که بیشترین متوسط(65/1) hsi مربوط به در بهمن ماه و کمترین (96/0) آن در اردیبهشت ماه بود (جدول) همانطور که در نمودار (3-3-1) مشاهده می شود متوسط وزن تخمدان در فصول اولیه تا اسفند ماه که بیشترین میانگین gsi را دارا می باشد روند صعودی داشته است و متوسط وزن کبد درفصول اولیه روند صعودی داشته تا بهمن ماه که بیشترین میانگین hsi را دارا بود و در ماه های بعدی روند نزولی دارد. طول بلوغ جنسی در ماهی زمین کن جنس ماده پارامتر دیگری بود که آن را با توجه به نمودار() زیر بدست آوردیم. نمودار (3-7-1) مبین این مطلب است که هنگامی طول بدن در ماهی 7/33 سانتی متر است ،50% از ماهی ها در مرحله بالغ می باشند. لذا طول بلوغ (lm50) 7/33 سانتی متر تعیین شد. شکل1 نمودار بررسی سالیانه متوسط طول کل بدن جنس ماده ماهی زمین کن شکل 2 نمودار مقایسه فراوانی در کلاس های طولی (طول کل) مختلف ماهی زمین کن شکل 3 نمودار رابطه بین طول کل و وزن کل جنس ماده زمین کن جدول : میانگین gsi و his در ماه های سال ماه اردیبهشت فروردین اسفند بهمن دی اذر ابان مهر شهریور مرداد تیر خرداد gsi 754/0 66/2 99/5 716/5 98/4 515/3 338/3 595/1 542/0 472/0 450/0 424/0 hsi 970/0 441/1 510/1 653/1 338/1 215/1 185/1 076/1 074/1 070/1 046/1 045/1 نمودار: مقایسه میانگین gsiو hsi در ماههای سال در ماهی زمین کن دم نواری نمودار: طول ماهی زمین کن در زمان بلوغ جنسی جدول : فراوانی و نسبت جنسی ماهی زمین کن فراوانی نر(%) فراوانی ماده(%) تعداد نر تعداد ماده نسبت جنسی نر به ماده مقدار مربع کای احتمال p 35 65 117 243 54/0: 1 3.42 05/0< بحث وتفسیر رابطه طول – وزن و فراوانی طولی بر اساس نمودار (3-1-1-1) از خرداد 90 تا اردیبهشت 91، ماهی زمین کن دم نواری تغییرات واضحی را از لحاظ اندازه بدن در طول کل نشان داده و بزرگتر شده است. بیشترین طول کل در ماه های اسفند و فروردین دیده شد. یعنی اینکه هرچه ماهی به فصل بلوغ جنسی وتخم ریزی نزدیک می شود، از لحاظ اندازه بزرگتر می گردد که این به دلایل مختلف از جمله بزرگتر شدن کبد (برای زرده سازی ) و بزرگتر شدن گناد (برای تولید تخم بیشتر) مربوط است. مرمضی (1373) بیان کرد که میانگین طول و وزن در هنگام ورود به مرحله ی بلوغ نسبت به مراحل دیگر افزایش می یابد. در نمودار (3-1-1-3) فراوانی در کلاس های طولی مختلف رامقایسه کردیم. کمترین فراوانی ماهی زمین کن درکلاس طولی 57-55 و بیشترین فراوانی مربوط به کلاس طولی 35-33 بود. همانطور که در نمودار مشهود است، تقریباً در وسط نمودار قرار دارد. درماهی مورد نظر ، کمترین فراوانی ها مربوط به طول حداقلcm)21( و حداکثر )(cm 57 (می باشد. نتیجه ، الگوی توزیع نرمال را برای فراوانی طول در یک محیط نشان می دهد. همچنان که در هر جمعیت طبیعی تحت تاثیر انتخاب طبیعی ، صفت متوسط بعنوان حداکثر فراوانی بروز می کند. کمالی و همکاران در سال 1382 ، فراوانی کلاس های طولی ماهی یال اسبی را در آب های استان هرمزگان محاسبه کردند. اوج این فراوانی در کلاس طولی cm 84- 81 بود. حداقل فراوانی ها مربوط به طول حداقل ( cm3) و طول حداکثر (cm114) بود(کمالی و همکاران 1382). که اوج فراوانی نمونه ها در کلاس طولی وسط قرارداشت، یعنی فراوانی طول تابع توزیع نرمال بود ، که با نتایج ما همخوانی دارد. رابطه طول -وزن پژوهشگران شیلات و مدیران آن برای دو هدف مورد استفاده قرار می گیرد. اولین هدف آن پیش بینی وزن ماهی از طول آن است. زیرا برای محاسبه بیوماس یک نمونه از ماهی با استفاده از فراوانی طولی آن بسیار مفید است. دومین هدف آن ، برآورد این پارامتر برای یک جمعیت ماهی می تواند با متوسط آن در منطقه یا با سال های قبل از آن مقایسه شود یا این پارامتر می تواند در میان گروه های مختلفی از ماهیان که شاخص نسبی یا توان جمعیت آن محاسبه شده ، مقایسه شود. (ogle,2011). nikolski(1963) و wootton(1992) معتقدند که تغییرات رشد ماهی ها از نظر طول و وزن را می توان با شرایط محیطی مثل درجه حرارت، مواد مغذی، کیفیت غذایی، نوع سیستم آبی (رودخانه ای یا دریاچه ای ) و همچنین تفاوت های ژنتیکی تفسیر نمود. رابطه پارامتر طول – وزن معنی دار بوده و از مدل نمایی پیروی می کند ( نمودار3-2-1). در واقع میان طول و وزن رابطه مستقیمی وجود دارد و با افزایش وزن ، طول نیز به نسبت مشخص افزایش می یابد. biswas(1993) بیان داشت که بین طول و وزن ماهیان رابطه نمایی برقرار می باشد و نوسانات عوامل محیطی نظیر دما، شوری، نور، اکسیژن، و مواد غذایی در تعیین مقدار توان طول و نزدیکی یا دوری از عدد 3 موثر می باشد. مقدار b در رابطه طول – وزن برای ماهی های زمین کن در حدود 3 (16/3) اندازه گیری شد. که مبین رشد آلومتریک (همزمانی افزایش طول با وزن) در جنس ماده است. hashemi et al,.(2012) مقدار b را برای ماهی زمین کن در آب های خوزستان نزدیک به 3 گزارش کردند که نشان می دهد وزن با طول به طور آلومتریک افزایش می یابد. daliri و همکاران (2012) مقدار b را برای این گونه در آب های ساحلی هرمزگان 3.13 گزارش کردند که با گزارش ما مطابقت دارد. bwazeer(1989) مقدار b را برای این گونه 3.32 در آب های کویت گزارش کرد. که با گزارش ما همخوانی دارد. مقدار b برای آب های هند 99/2 و 91/2 برای نرها و ماده های این گونه به ترتیب اندازه گیری شده بود(naik et al,. 1990) . مقدار b می تواند حدی بین 5/2 تا 5/3 را داشته باشد(gayanilo & pauly, 1997). تنوع b در مناطق مختلف می تواند ناشی از نوسانات فصلی در پارامترهای محیطی ، شرایط فیزیولوژیک ماهی در زمان جمع آوری ،جنس، رشد گناد و شرایط تغذیه ای در ماهی باشد. (king, 2007). تولید مثل شاخص گنادوسوماتیک یک روش برای تخمین زمان تخم ریزی در ماهیان می باشد (biswas,1993). مطالعه روند تغییرات شاخص گنادوسوماتیک (gsi) ماهی زمین کن در طی 12 ماه بررسی نشان داد که در ماهی زمین کن دم نواری بیشترین میزان gsi در اسفند ماه مشاهده شده است (شکل 3-3-1). پس می توان اسفند ماه و احتمالاً فروردین ماه را فصل تخم ریزی این گونه فرض کرد. hashemi et al.,(2012) اوج تخم ریزی این ماهی در آب های ساحلی خوزستان را از فروردین تا اردیبهشت گزارش کردند که گزارش ما را تایید می کند. bawazeer(1989) زمان تخم ریزی این گونه را در آب های کویت از دسامبر(آذر ماه) تا آوریل (فروردین) گزارش کردند که با گزارش ما مطابقت دارد. زمان تخم ریزی این گونه در هنگ کنگ از اکتبر(مهر) تا فوریه (بهمن) گزارش شده است( (ho, 2005). lewis (1971) دوره تخم ریزی چند گونه از خانواده زمین کن را در شمال کوئینزلند (آب های استرالیا) از سپتامبر(شهریور) تا مارس (اسفند) گزارش کرد. بر طبق گزارش vander et al(1991) تخم ریزی ماهی زمین کن در طول ماه جولای (تیر) تا ماه نوامبر( آبان) در آفریقای جنوبی رخ می دهد. masuda وهمکاران (2000) بیشترین مقدار شاخص گنادی را برای این گونه در آب های ژاپن از ماه آوریل (فروردین) تا ماه آگوست ( مرداد) برای هر دو جنس گزارش کردند که اوج آن ماه ژوئن (خرداد ماه) بود. تفاوت در فصل رسیدگی جنسی گنادها و شاخص گنادوسوماتیک می تواند مربوط به اختلاف فصل دوره تولید مثلی این گونه ها در مناطق مختلف باشد که این موضوع ممکن است، متاثر از شرایط محیط زیست آبزی بخصوص دمای آب باشد (ragonese & bianchini, 1998). بنا به گزارش (1971) lewis گونه زمین کن دم نواری در طول سال چندین تخم ریزی دارد. hyndes et al., (1992) گزارش کردند که p. speculator از خانواده زمین کن ماهیان تخم ریزی متعددی بین دسامبر(آذر) و مارس (اسفند) دارد. با بررسی منحنی hsi مشخص گردید که این شاخص بیشترین میزان خود را در بهمن ماه دارد . علت آن، افزایش فعالیت هورمونی در طی بلوغ و در جهت فعالیتهای سلولهای کبد برای ترشح پیش ساز زرده به سیستم گردش خون و در نهایت نفوذ تخمکها می باشد. hsi قبل از شروع تخم ریزی بالا رفته وقبل از فصل تخم ریزی در حد بالایی است و با انجام عمل تخم ریزی بتدریج کاهش می یابد. افزایش وزن کبد به دلیل افزایش روند زرده سازی در طی مراحل بلوغ در ماهی به اثبات رسیده است (lenhadt, 1992). بین شاخص هپاتوسوماتیک و گونادوسوماتیک یک رابطه نزدیک و همبستگی مشاهده می شود به این ترتیب که در ماه های افزایش شاخص گونادوسوماتیک، شاخص هپاتوسوماتیک نیز به تبع آن اضافه می شود. شدت تغییرات هپاتوسوماتیک در جنس ماده بیشتر از جنس نر است زیرا در ماده ها فرایند زرده سازی برای تخمک ها انجام می شود و نیاز به ساخته شدن پروتئین های ویتلوژنین به مقدار زیاد دارند(epler et al., 1996). طول بلوغ جنسی یا lm50 طول در اولین بلوغ برای این گونه 7/33 سانتی متر برآورد گردید (نمودار3-7-1). این طول در زمانی است که نیمی از ماده ها بالغ می باشند. دراین مرحله ماده های مرحله سه و چهار در کلاس های طولی محاسبه گردیدند. این طول در تجزیه و تحلیل وضعیت تولید مثلی جمعیت نقش بسزایی دارد ، به طوریکه می توان آن را در زمان و ابزار صیادی دخالت داد (sparre & venemal 1992). hashemi et al.,(2012) میانگین اندازه در اولین بلوغ جنسی را برای این گونه برای نرها mm 283و برای ماده ها mm 310 گزارش کردند. که به گزارش ما نزدیک است. میانگین اندازه در اولین بلوغ جنسی گزارش شده برای ماهی زمین کن در آب های آفریقای جنوبی mm410 است (vander et al,. 1991 ). طول تخمینی در بلوغ جنسی (lm50) برای ماهی platycephalus fuscus در مصب های nsw استرالیا برای ماهیان نرcm 72/31 و برای ماده ها 75/56 گزارش شد(charles et al,. 2008). می توان اختلاف طول بلوغ جنسی در گزارشات مختلف را در اختلاف شرایط محیطی و گونه ای دانست.بلوغ جنسی یک مرحله مهم زندگی است و طول در اولین بلوغ ممکن است در جمعیت های مختلف متفاوت باشد(moyle, 1988).

ساردین سند(sardinella sindensis) جزء ماهیان کوچک پلاژیک ساحلی می باشد و به لحاظ تجاری و اکولوژیک از اهمیت ویژه ای در منطقه خلیج فارس و دریای عمان برخوردار می باشد. اولین مطالعه حلقه های رشد اتولیت ساردین سند دصید شده از آب های ساحلی جزیره قشم، گرزه (خلیج فارس) و جاسک (دریای عمان) با هدف تعیین سن و رشد ماهی انجام شد. در مجموع از371 ماهی که بطور تصادفی از صید تجاری به وسیله تور پرساین جمع آوری شده بودند 34 اتولیت از قسمت سر ماهی استخراج شد که نهایتاً 278 اتولیت برای تعیین سن استفاده گردید. شکل گیری سالانه حلقه های رشد از طریق شمارش لبه های مات و شفاف تعیین شد، همچنین سن ماهیان با استفاده از شمارش حلقه های رشد اتولیت های برش زده توسط دستگاه برش بافت سخت تعیین شد، سپس معادله رشد وون برتالانفی ساردین براساس سن و طول کل ماهی محاسبه شد و در نهایت روابط طول کل- وزن بدن، طول کل- طول چنگالی و رابطه بین طول کل با طول/ وزن اتولیت مورد بررسی قرار گرفت . اوج شکل گیری لبه های مات و شفاف به ترتیب در خرداد و دی ماه رخ داده است که نشان دهنده شکل گیری حلقه های رشد ساردین سند به صورت سالانه می باشد. در مجموع برای قشم و گرزه چهار گروه سنی و برای جاسک پنج گروه سنی شناسایی شد. بیشترین فراوانی افراد بطور مشابه برای هر سه منطقه مربوط به گروه سنی 1+ و کمترین فراوانی افراد به گروه سنی3+ برای قشم و گرزه و گروه سنی +4 برای جاسک تعلق داشت. حداکثر سن برای قشم، گرزه و جاسک به ترتیب سه و نیم، سه و چهار سال تخمین زده شد. رابطه رگرسیون غیرخطی بین طول کل و سن ماهی برای هر دو جنس براساس معادله رشد وون برتالانفی محاسبه شد و به ترتیب برای قشم و گرزه و جاسک بدین صورت بیان شد: ((54/0+t)54/0-e-1) 8/20=tl، ((6/0+t)54/0-e-1) 2/20=tl و ((5/0+t)53/0-e-1( 21=tl. نتایج آزمون t نیز نشان داد که الگوی رشد ساردین سند ایزومتریک می باشد(05/0<p). در نتیجه، با توجه به سن و پارامترهای محاسبه شده ثابت شد که این گونه دارای عمر کوتاه و رشد سریع می باشد. با این حال، برای دستیابی به اطلاعات دقیق و مطمئن تر در مورد رشد و سن ساردین سند در جهت شناسایی ساختار جمعیت، ارزیابی ذخایر و نهایتاً رویکردهای مدیریتی برای بهره برداری بهینه و پایدار از ذخایر پیشنهاد می شود که نمونه برداری در بازه زمانی چندین ساله انجام گردد و همچنین از روش های مختلف برای تعیین سن استفاده شود بعلاوه اینکه فاکتورهای تاثیر گذار بر روی رشد ماهی مورد بررسی قرار گیرد .

برخی از خصوصیات بیولوژیکی و پویایی جمعیت ماهی زمین کن دم نواری طی یک دوره یک ساله از خرداد 1390 تا اردیبهشت 1391 درآبهای ساحلی بندرعباس بررسی شدند. در مجموع 1106 عدد ماهی بیومتری قرار گرفت. همچنین هر ماه 35 عدد ماهی برای بررسی وضعیت تولید مثلی نمونه برداری شد، و برای اندازه گیری وزن گناد، وزن کبد، تعیین مراحل جنسی و بررسی های بیشتر به آزمایشگاه منتقل شدند. سن 250 نمونه بوسیله برش اتولیت صورت گرفت، سن تخمین زده برای ماهیان ماده بین یک تا بیش از هفت و برای ماهیان نر بین یک تا بیش از چهار سال تعیین شد. رابطه وزن و طول (طول کل) برای ماهیان نر1635/3l004/0w= و برای ماهیان ماده 1293/3l0042/0w= محاسبه شد.که نشان دهنده رشد ایزومتریک این ماهی است. نرخ مرگ و میر طبیعی برای ماهیان ماده 886/0 و برای ماهیان نر 736/0 بر سال، و مرگ و میر صیادی برای جنس ماده 43/1 و جنس نر 62/1 بر سال محاسبه شد. شاخص گنادوسوماتیک برای جنس نر و ماده به ترتیب 25/0±82/0 و 59/0±477/2بر سال تعیین شد. میانگین شاخص هپاتوسوماتیک برای ماهیان نر20/0±89/0 و برای ماهیان ماده 16/0±28/1 محاسبه گردید. بیشترین میزان شاخص هپاتوسوماتیک در بهمن ماه و کمترین میزان آن در اردیبهشت ماه تعیین شد. کلمات کلیدی: زمین کن دم نواری، خلیج فارس، سن، رشد، برش اتولیت، گنادوسوماتیک، هپاتوسوماتیک

چکیده ندارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اکولوژی تغذیه، گونه ی arius thalassinus در ناحیه ساحلی شرق جزیره قشم در خلیج فارس صورت گرفت.تعداد 136 نمونه طی 4 فصل صید و به آزمایشگاه منتقل گردیدند سپس به زیست سنجی و اندازه گیری شاخص های مورد نظر پرداخته شد. تعیین سن گونه توسط استخوان باله ی سینه ای سمت چپ صورت گرفت. پس از بیومتری میانگین طول و وزن ماهیان نر گونه ی a. thalassinus به ترتیب 46/13 ± 47/63 سانتی متر و 11/1± 34/1کیلوگرم به دست آمد، و میانگین طول و وزن برای ماهیان ماده به ترتیب 40/12 ± 17/52 سانتی متر و 27/1± 67/1 کیلوگرم محاسبه گردید. میانگین طول نسبی روده در گونه ی a. thalassinus عدد 85/2 به دست آمد. نتایج حاصل از بررسی شاخص طول نسبی روده نشان داد که در گونه ی گربه ماهی دریایی بزرگ در شرق جزیره قشم دارای رژیم غذایی از نوع همه چیز خواری می باشد. در گونه ی گربه ماهی دریایی بیشترین درصد معده های خالی در فصل تابستان با مقدار عددی 31/56% و کمترین در صد معده های خالی در پائیز با مقدار عددی 97/16% مشاهده شده است. میانگین در صد معده های خالی در طول یک سال برای این گونه معادل 53/31% به محاسبه گردید. همچنین شاخص تهی بودن معده در گربه ماهی دریایی بزرگ در شرق جزیره قشم حاکی از آن است که این گونه از لحاظ میزان اشتها یک گونه ی نسبتا پرخور محسوب می شود. بر اساس شاخص معدی بیشترین مقدار میانگین شدت تغذیه در فصل پائیز و با مقدار عددی 87/5 درصد و کمترین مقدار میانگین شدت تغذیه در تابستان با مقدار عددی 54/1 محاسبه شده است. مقدار شاخص fp جلبک، پلانکتون و پاروپایان نشان دهنده این است که این آیتم غذایی به عنوان غذای فرعی در رژیم غذایی ماهی a. thalassinus بوده و همچنین روزنه داران به طور تصادفی توسط این گونه خورده شده اند. مقدار شاخص fp نرمتنان، سخت پوستان و انواع ماهی ها نشان داد که این اقلام غذایی به عنوان غذای اصلی در گربه ماهی a. thalassinus می باشند. نتایج حاصل از بررسی اقلام غذایی محتویات معده ی گربه ماهی دریایی بزرگ نشان داد که رژیم غذایی در این گونه شامل: ماهی، سخت پوستان، دوکفه ای و نرمتنان، گیاهان آبزی، جلبک، زئوپلانکتون و دتریتوس می گردد. در فصل پائیز و زمستان ماهی، سخت پوستان، دوکفه ای و نرمتنان بیشترین اقلام غذایی را شامل شده و در حالی که در فصل های بهار و تابستان گیاهان آبزی، جلبک، زئوپلانکتون نرمتنان بیشترین اقلام غذایی را در رژیم غذایی ماهی a. thalassinus تشکیل می دهند.

به منظور بررسی مقدماتی و یافتن زیستگاه های صدف های مرواریدساز محار، آب های اطراف جزایر لاوان و هندورابی، به وسیله عملیات غواصی جستجو گردید. 2 زیستگاه در آب های اطراف جزیره لاوان و 2 زیستگاه در آب های اطراف جزیره هندورابی به منظور بررسی وضعیت ذخایر انتخاب گردید و به صورت فصلی از پاییز 90 لغایت تابستان 91 مورد نمونه برداری قرار گرفت. نمونه برداری ها به وسیله عملیات غواصی و به روش ترانسکت کمربندی و کوادرات های تصادفی صورت گرفت. از بین زیستگاه های بررسی شده، زیستگاه لاوان 1 (دردور) دارای بیشترین مساحت، کل ذخیره، صید بر واحد سطح، صید بر واحد تلاش و زیتوده بوده که به ترتیب برابر با 60 هکتار، 357000 قطعه، 6/0 قطعه بر متر مربع، 119 قطعه و 4620 کیلوگرم بود. بیشترین میزان صدف های قابل صید در زیستگاه هندورابی 2 (ساحل شنی) به میزان 56% برآورد گردید. داده های زیست سنجی زیستگاه ساحل شنی به طور معنی داری، دارای بیشترین میانگین نسبت به سایر زیستگاه ها بود (01/0>p) که این امر نشان دهنده عدم نشست کافی صدفچه ها جهت احیای ذخایر بوده و حاکی از شرایط نامساعد زیستگاه مذکور می باشد. میزان طول مجانب l? در زیستگاه های لاوان 1 (دردور)، لاوان 2 (هدآباد)، هندورابی 1 (سوله) و هندورابی 2 (ساحل شنی) به ترتیب برابر با 16/89 ، 68/87 ، 11/86 و 42/86 میلی متر محاسبه گردید. میزان ضریب رشد k نیز در زیستگاه های مذکور به ترتیب برابر با 34/0 ، 44/0 ، 47/0 و 20/1 برسال برآورد گردید. ضریب مرگ و میر طبیعی m نیز در زیستگاه های فوق الذکر به ترتیب برابر با 63/0 ، 75/0 ، 78/0 و 45/1 محاسبه شده و برای زیستگاه های جزیره هندورابی، بیشتر از زیستگاه های جزیره لاوان برآورد گردید. رابطه طول - وزن صدف های مرواریدساز محار شامل رابطه بین ارتفاع صدف و وزن کل، برای زیستگاه دردور به صورت 1605/3 dvm × 00008/0 = w، هدآباد 1238/3 dvm × 00009/0= w، سوله 1727/3 dvm × 00007/0 = w و ساحل شنی به صورت 0685/3 dvm × 0001/0 = w محاسبه گردید. آنالیز روابط طول - وزن نشان داد که الگوی رشد صدف ها در تمامی زیستگاه ها به جز زیستگاه ساحل شنی، ناهمگون می باشد. نتایج تحقیق نشان داد که مساحت زیستگاه های بررسی شده، ذخایر صدف های موجود در آنها و میزان شاخص صید بر واحد سطح، نسبت به سالیان اخیر کاهش یافته است و به رغم ممنوعیت فعالیت های صیادی در منطقه طی سال های اخیر، احیای ذخایر به کندی صورت گرفته است. نمودار ریکروتمنت در تمام زیستگاه ها در خلال فصل تابستان دارای اوج بزرگ تری بود و نشان داد که اوج تخم ریزی صدف های مرواریدساز محار در این فصل رخ می دهد.

در این مطالعه اثر پساب مزارع پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان بر روی تنوع و بیوماس بزرگ بی مهرگان کفزی در رودخانه هراز شهرستان آمل مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری به صورت ماهانه از مهر 1391 تا شهریور 1392 در منطقه مورد مطالعه صورت پذیرفت. 3 ایستگاه در طول ناحیه مورد بررسی انتخاب گردید که ایستگاه 1 (کنترل) در قسمت بالادست مزرعه قزل آلا، ایستگاه 2 و 3 (ایستگاه های تحت اثر) به ترتیب حدود 20 و 1800 متری پایین دست مزارع پرورش ماهی قرار داشتند. نمونه برداری از بی مهرگان کفزی توسط دستگاه نمونه بردار سوربر با مساحت 0/1 متر مربع و با چشمه تور 63 میکرون با 3 تکرار در هر ایستگاه صورت پذیرفت. بر اساس نتایج بدست آمده 32993 نمونه بزرگ بی مهره کفزی متعلق به 28 جنس، 28 خانواده، 13 راسته و 6 رده و 2 گونه شناسایی گردید که در این بین لاروهای حشرات آبزی از میان موجودات شناسایی شده در همه ایستگاه ها غالب بودند. نتایج نشان داد که دامنه مقدار پارامترهای فیزیک و شیمیایی و مواد مغذی در مدت بررسی برای دمای آب 14/8-1/66، درجه حرارت هوا 27/16-9، tds 6/285-202 میلی گرم در لیتر، ec 574/3-372/6 میکروموس بر سانتی متر، ph 8/1-7/3، do 9/9-8 میلی گرم در لیتر، nh4 1/92-0/03 میلی گرم در لیتر، no2 0/027-0/003 میلی گرم در لیتر، no3 2/06-0/25 میلی گرم در لیتر و po4 0/21-0/02 میلی گرم در لیتر متغییر بود. در مطالعه حاضر شاخص های جمعیتی شامل فراوانی کل، غنای ept، ept/chir مورد محاسبه قرار گرفتند که نتایج نشان داد مقادیر این شاخص ها به طور قابل توجهی در ایستگاه 2 نسبت به ایستگاه 1 پایین تر بود. در صورتی که شاخص درصد oc (oligochaeta, chironomidae) در ایستگاه 2 نسبت به ایستگاه 1 روند افزایشی را نشان داده است. گروه های تغذیه ای cf(colector filtering)، cg(colector grathing) و cg/scr(coloector grathing/scraper) نسبت به سایر گروه ها در تمامی ایستگاه های مطالعاتی از بیشترین فراوانی نسبی برخوردار بودند. بر اساس نتایج شاخص زیستی هیلسنهوف (hilsenhoff family biotic index-hfbi) به ترتیب در ایستگاه های 3 و 2، کمترین و بیشترین مقدار این شاخص مشاهده گردید. بنابراین می توان بیان نمود که پساب مزارع پرورش ماهی یکی از عوامل مؤثر در تغییر ساختار و ترکیب جمعیت کفزیان می باشد که در نتیجه سبب افزایش گروه های مقاوم در ایستگاه بعد از مزرعه می گردد. هم چنین توان خودپالایی رودخانه در برگشت تغییرات ایجاد شده در ساختار بزرگ بی مهرگان در ایستگاه 3 قابل توجه بوده است.

چکیده ندارد.

با وجود اینکه اطلاعات قابل توجه ای درباره انواع محیط زیست و اهمیت آنها برای مراحل مختلف گونه های گیاهی و جانوری ارزشمند در دسترس است، اما دانش مدیران ساحلی و دریایی درباره تنوع زیستگاهی، دامنه پراکنش و ویژگی های محیطی آنها ناچیز است. این تحقیق طی یک دوره یک ساله (92-1391) با هدف شناسایی، طبقه بندی و کدبندی زیستگاه های ساحلی جزیره هنگام با استفاده از روش استاندارد طبقه بندی اکولوژیک مناطق ساحلی و دریایی (cmecs) به عنوان جدیدترین مدل طبقه بندی اکولوژیکی انجام گرفت. این تحقیق بر پایه مطالعات کتابخانه ایی، بررسی های میدانی، نمونه برداری های فصلی (جهت مشخص نمودن تأثیرات احتمالی ناشی از تغییرات آب و هوایی)، تجزیه و تحلیل تصاویر ماهواره ایی، نقشه پوشش مکانی و با بکار گیری gis صورت گرفته است.بیشترین کدها در نیمه غربی جزیره مشاهده گردید که به علت ساختار غیر یکنواخت و ناهمگن بستر و وجود خرد زیستگاه های متعدد سواحل صخره ایی است. در این منطقه می توان از سخت پوستان گونه eriphia smithi، از نرم تنانpalanxis sulcatus،cerithium caeruleum و sp.strumbos، از خارتنان mathaei echinometra،multiflora linckia، lecospilota holothuucria و scolopendriana ophiocoma به عنوان گونه های انحصاری سواحل صخره ایی و صخره ای- ماسه ای معرفی گردیدند. در سواحل ماسه ای گونه شکم پا mitrella blanda را می توان به عنوان گونه انحصاری این نوع ساحل معرفی نمود. همچنین از گونه های گیاهی جلبک قهوه ایی padina.sp به عنوان گونه انحصاری سواحل جزیره هنگام شناسایی گردید. نتایج این تحقیق به ارائه راهکارهای مدیریتی جهت برنامه ریزی، حفاظت و توسعه پایدار کمک خواهد نمود و از دیدگاه مدیریت شیلات و محیط زیست در راستای تحقق برنامه های راهبردی حائز اهمیت خواهد بود.

این مطالعه با هدف برآورد میزان و ترکیب گونه ای صید ضمنی در طول مدت فصل صید میگو در صیدگاه های استان هرمزگان در ماه های مهر و آبان 1391 صورت گرفت. عملیات نمونه برداری طی 64 فقره تورکشی از شناورهای میگوگیر سنتی و صنعتی انجام گرفت. صیدگاه ها شامل مناطق اطراف جزیره هرمز، طولا و کشتی سوخته بود. مدت زمان تورکشی بین 1 تا 5/3 ساعت (میانگینh 1/0 ± 995/1 ) متغیر بود. تورکشی ها با سرعت بین 3-5/2 گره دریایی انجام شد. برای شناورهای میگوگیر سنتی ضریب صید ضمنی به هدف در این مطالعه 18/6 برآورد شد. گونه های دورریز ریز، دورریز درشت ، تجاری و هدف به ترتیب 17/45، 84/28، 5/14 و 93/13 درصد از وزن کل صید را به خود اختصاص دادند. این گونه ها همچنین 34/59، 16/1، 5/2 و 97/36 درصد از کل تعداد صید را تشکیل دادند. در این مطالعه طی 10 مرتبه توراندازی توسط لنج میگوگیر، 82 گونه شامل53 گونه استخوانی،23 گونه بی مهره و 6 گونه غضروفی شناسایی شد. ماهیان استخوانی، غضروفی و بی مهره به ترتیب 7/71، 5/15 و 7/12 درصد از وزن کل صید را به خود اختصاص دادند. از نظر عددی نیز ماهیان استخوانی، غضروفی و بی مهره 5/85، 42/0 و 02/ 14 درصد از تعداد کل صید را به خود اختصاص دادند برای کشتی های صنعتی نسبت صید ضمنی به هدف در فصل صید استان هرمزگان 27/6 برآورد شد. در این مطالعه گونه های دورریز، دورریز درشت، تجاری و هدف به ترتیب 02/68، 35/3، 7/14 و 74/13 درصد از بیومس کل صید را به خود اختصاص دادند. در شناورهای میگوگیر صنعتی طی 54 فقره تورکشی 101 گونه متعلق به 63 خانواده، که به تفکیک شامل 77 گونه ماهی استخوانی از 47 خانواده، 13 گونه الاسموبرانش از 9 خانواده، 3گونه بی مهره متعلق به 3 خانواده،4 گونه میگو از خانواده پنائیده و لاک پشت دریایی، مار دریایی و ستاره دریایی بودند. نتایج بیانگر وجود اثر معنی دار عمق صیدگاه روی ترکیب و میزان صید ضمنی بود. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر فشار زیاد صیادی روی گونه های تجاری و غیر تجاری در این منطقه می باشد. در مورد گونه های حاضر در ترال میگو برای اجرای مدل های مرسوم جمعیتی برای پایش جمعیت، اطلاعات زیستی و بلند مدت بسیار اندکی وجود دارد. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند برای ارزیابی خسارات ناشی از تور ترال میگو روی ذخایر ماهیان خلیج فارس و در مدل های ارزیابی ریسک اکولوژیکی مورد استفاده قرار گیرد.

این مطالعه به منظور بررسی اثر ضد باکتری عصاره های مختلف استخراجی از توتیای دریایی echinometra mathaei بر روی باکتری های بیماریزای انسانی صورت گرفت. برای این منظور نمونه های توتیای دریایی از جزیره ابوموسی (پلاژ ساحلی) و جزیره قشم (پارک زیتون) جمع آوری شد، سپس قسمت های مختلف از توتیای دریایی مورد مطالعه شامل خار،پوسته،گناد و فانوس ارسطو به دقت جدا شد و با استفاده از حلال های آلی هگزان، اتیل استات و متانول به ترتیب افزایش قطبیت عصاره گیری آن ها صورت پذیرفت. اثر عصاره های بدست آمده بر باکتری های بیماریزای انسانی شامل vibrio alginolyticus،escherichia coli،enterococcus faecalis، staphylococcus aureus، shigella flexneri، vibriologeiبا استفاده از دو روش انتشار دیسک در آگار و حداقل غلظت بازدارندگی(mic) تست شد. طبق نتایج بدست آمده اثر ضد باکتریایی عصاره ها بر باکتری های مورد مطالعه دارای اختلاف معنی داری می باشد (05/0p<). همچنین عصاره استخراج شده از اندام ها و مقایسه اندام ها نشان داد که از نظر اثر ضد باکتری دارای اختلاف معنی داری هستند (05/0p<). طبق نتایج آزمون انتشار دیسک در آگار بیشترین اثر ضد باکتری مربوط به عصاره هگزانی پوسته توتیا از نمونه های منطقه قشم، عصاره اتیل استاتی پوسته از منطقه ابوموسی و منطقه قشم بود. در واقع بین اندام های بررسی شده توتیا، پوسته دارای بیشترین اثر ضد باکتری می باشد. نتایج آزمون حداقل غلظت بازدارندگی مشخص کرد که عصاره هگزانی پوسته منطقه قشم و اتیل استاتی پوسته منطقه ابوموسی بیشترین اثر ضد باکتری را علیه باکتری shigella flexneri نشان داد. با توجه به نتایج آزمون ها، مشخص شد که اندام پوسته توتیای دریایی echinometra mathaei دارای خاصیت ضد باکتری قابل ملاحظه ای می باشد، از این رو می توان به منظور شناسایی ترکیب شیمیایی مورد نظر اهداف خالص سازی آن را در مطالعات آتی دنبال نمود.

به منظور بررسی و شناسایی ایکتیوپلانکتونهای آبهای ساحلی شهربندرعباس این تحقیق از زمستان 88 لغایت پاییز 89 به صورت فصلی و نمونه برداری تصادفی ساده انجام پذیرفت. در این مطالعه از شناور قایق وابزار نمونه برادری تور بونگو جهت نمونه برداری استفاده شد. در این بررسی خانواده های signidae، clupeidae، mullidae ، crangidae، serranidae،monodactylidae،chirocentridae، platycephalidae،pomacentridae،synodontidae، labridae، hemiramphidae و leptobramidae شنا سایی شدند، که بیشینه تعداد مربوط به خانواده clupeidae با 5027 عدد در ده متر مربع، و کمینه آنها مر بوط به labridae با 1007 عدد در ده متر مربع می باشد. بطور کلی نتایج بدست آمده نشان داد که گروههای clupeidae ، mullidae ، signidae ، signidae و crangidae نسبت به سایر گروهها از درصد فراوانی بیشتری نسبت به سایر گروهها برخوردار بوده اند. نتایج آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که مابین ایستگاههای مورد مطالعه در طی دوره بررسی از نظر فراوانی کل ایکتیو پلانکتون ها اختلاف معنی داری وجود ندارد(p>0.05)، همچنین نتایج آماری نشان داد که مابین فصول مختلف نیز از نظر فراوانی ایکتیوپلانکتون ها اختلاف معنی داری وجود دارد(p<0.05). میانگین و محدوده تغییرات فراوانی کل خانواده های ایکتیوپلانکتون های شناسایی شده در این مطالعه ، برابر با 817 ، 3312- 68 (عدد درده متر مربع) به دست آمد. فراوانی نسبی بدست آمده برای ایستگاههای مورد نظر (ایستگاه سورو تا ایستگاه شاهد) در طی دوره مورد مطالعه برتیب برابر با 7/17 ، 2/16 ، 3/21 ، 20 و 8/24 درصد بوده است. نتایج حاصل از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تست توکی در بین ایستگاه های مورد مطالعه، نشان از وجود اختلاف معنی دار در بین میانگین شاخص شانون در بین ایستگاه شاهد با سایر ایستگاه ها بوده(05/0 < p)، در صورتیکه این اختلاف در بین ایستگاه های دیگر مورد بررسی با یکدیگر در همین سطح مورد بررسی دراین آزمون با یکدیگر تفاوتی دیده نشد (05/0 p>). این آزمون برای میانگین این شاخص د ربین فصول مورد بررسی نیز انجام شد، که نتایج حاصل از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تست توکی در بین فصول نشان از اختلاف معنی داری در بین زمستان88 و بهار 89 با دو فصل تابستان و پاییز 89 می باشد (05/0 < p)، و هر چند که این آزمون در بین تابستان 89و زمستان 88 تفاوتی را نشان نداد(05/0 < p)، اما میانگین این شاخص دردو فصل بهار 89 و پاییز 89 با یکدیگر اختلاف معنی داری را دارا بودند (05/0 < p). نتایج حاصل از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه برا ی شاخص تراز زیستی نیز اختلافی در بین ایستگاه ها مشاهده نشد(05/0 < p). اما نتایج حاصل از همین آزمون در همین سطح آماری نشان داد بین فصل بهار با سایر فصول تفاوت دیده می شود(05/0 < p)، هر چند که بین سایر فصول اختلاف دیده نشد(05/0 < p).

تغذیه نقش مهمی در رشد خیار دریایی دارد. استفاده از ذرات موجود در رسوبات توسط خیار دریایی ناشی از تعامل عوامل زیستی و غیرزیستی می¬باشد و دستیابی به اطلاعات بیشتر درباره فعالیت های تغذیه¬ای خیار دریایی می¬تواند گام مهمی برای توسعه آبزی پروری آن باشد. بدین منظور، در تحقیق حاضر تأثیر تغییرات نوری ، شوری و درجه حرارت بر روی فعالیت های تغذیه¬ای و سیکل نقب¬زدن روزانه خیار دریایی holothuria parva با نام علمی (holothuria (selenkothuria) parva krauss in lampert, 1885) مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین پارامترهای تغذیه¬ای (شاخص روده¬ای، مواد آلی، بازده جذب) در سه تیمار نوری (روشنایی مطلق، تاریکی مطلق، سیکل طبیعی نور)، دو تیمار شوری (40 و 35 قسمت در هزار) و دو تیمار دمایی (30 و کمتر از 30 درجه سانتیگراد) محاسبه گردید، تا بتوان شرایط مناسب از نظر نور، شوری و دما را برای پرورش خیار دریایی h. parva تعیین نمود. نتایج نشان داد، سیکل نقب¬زدن روزانه خیار دریایی h. parva با تغییرات نوری، شوری و دمایی تحت تأثیر قرار گرفت. همچنین تفاوت معنی¬داری در میزان شاخص روده¬ای و مواد آلی در بین تیمارهای نوری مختلف مشاهده گردید. به طوریکه بیشترین میزان شاخص روده¬ای در بخش¬های ابتدایی (016/0±052/0)، میانی (021/0±086/0) و انتهایی (02/0± 084/0)، بیشترین میزان مواد آلی در بخش¬های ابتدایی (98/0±18/4)، میانی (41/0±07/5) روده خیار دریایی و همچنین بیشترین بازده جذب (08/10± 03/47) در دوره روشنایی مطلق مشاهده گردید. نتایج بررسی تیمار شوری و دمایی نشان داد، بیشترین میزان شاخص روده¬ای در بخش¬های ابتدایی (009/0±092/0)، میانی (006/0±085/0) ، بیشترین میزان مواد آلی در بخش-های ابتدایی (68/0±03/7)، میانی (02/1±25/5) و انتهایی (39/0±57/8) روده خیار دریایی و همچنین بیشترین بازده جذب (02/13±91/40) برای شوری 40 قسمت در هزار و دمای 30 درجه سانتیگراد محاسبه گردید. برآیند کلی نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد، خیار دریایی h. parva در شرایط نوری روشنایی مطلق ، شوری 40 قسمت در هزار و دمای 30 درجه سانتیگراد دارای تغذیه بهتری می¬باشد.

خیارهای دریایی بی مهرگانی از شاخه ی خارپوستان هستند که از زمان های قدیم به عنوان داروهای سنتی آسیایی ها استفاده می شدند. این مطالعهجهت بررسی خواص سیتوتوکسیک و آنتی اکسیدانی عصاره های ان- هگزانی، اتیل استاتی و متانولی اندام های (دیواره بدن، لوله گوارش، گناد، درخت تنفسی، مایع سلومیک و لوله کوورین) سه گونه از خیارهای دریایی خلیج فارس شامل: holothurialeucospilota،h. pava وh. scabraانجام شده است. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها با آزمون dpph، اثر سیتوتوکسیک عصاره ها بر سلول های سرطانی پوست انسان(a431) با آزمون mtt و تست سیتوتوکسیک بر ناپلی آرتمیا، تخمین زده شد. نتایج نشان داد، در تست های آنتی اکسیدانی، بالاترین میزان بازدارندگی فعالیت رادیکال های آزاد در عصاره ی اتیل استاتی دیواره ی بدن h. scabra با50ic(µgr/µl) 278، بالاترین اثر سیتوتوکسیک بر ناپلی آرتمیا مربوط به عصاره ی متانولی دیواره ی بدن گونه ی h.parva با 50lc، (µg/µl)579 و بیشترین اثر بازدارندگی از رشد سلول های سرطانی scc در عصاره ی اتیل استاتی گناد گونه یh.parva با 50ic (µg/µl) 15 بوده است.

این تحقیق طی یک دوره یکساله و در 3 فصل از سال با هدف شناسائی ، طبقه بندی اکولوژیکی و کد دهی زیستکاه های ساحلی-دریائی جزیره هرمز انجام شد . جزیره هرمز در مدخل ورودی خلیج فارس از دریای عمان واقع شده است . با توجه به اینکه طبقه بندی سواحل اساسی ترین مرحله برای مدیریت ایستکاه های ساحلی می باشد ، مطالعه بر اساس طبقه بندی استاندارد اکولوژیک ساحلی-دریائی cmecs iii (coastal and marine ecological classification standard ) بر مبنای 2 گروه از لایه های اطلاعاتی پوشش زیستی بستر و زمین ریخت شناسی صورت گرفت . گونه های جانوری و گیاهی بر اساس غالبیت و پراکنش آنها ( بیوتاپ) انتخاب گردید که بعنوان گونه های شاخص زیستگاه در نظر گرفته شد . در منطقه مورد مطالعه بر اساس ویژگی های ژئومورفولوژی ساحلی ، 4 زیر ناحیه با ده ایستگاه با استفاده از gps ثبت شد . سپس داده های مورد نیاز جمع آوری شد و نتایج بر اساس 2 مولفه پوشش زیستی و ژئومورف سطحی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . در مجموع تعداد هجده زیستگاه با شانزده کد برای ناحیه بین جزر و مدی سواحل جزیره هرمز شناسائی شد . ناحیه جنوبی جزیره با تعداد 5 کد بیشترین زیستگاه (بیوتاپ) را خود اختصاص داده است که با ساختار بستر این ناحیه ارتباط دارد . پس نتایج حاصل از این تحقیق می تواند کمک زیادی برای مدیریت ، حفظ و نگهداری زیستگاه های ساحلی بنماید .

رشد و زیست شناسی تولیدمثل خرچنگ آب شیرین sodhiana blanfordi (alock, 1909) درچشمه آب شیرین ایلود از جنوب ایران مورد مطالعه قرار گرفت.در کل 158 خرچنگ نمونه برداری شد، که از آن ها 89 نر(%32/56)، و 69 ماده (67/43) بودند. آنالیز رابطه بین عرض کاراپاس و وزن درهر دو جنس، رشد ایزومتریک را نشان داد. دوره تولیدمثل گونه فصلی و در طول ماه های آذر تا اردیبهشت بود. شاخص گنادوستماتیک(gsi)جنس ماده در فروردین به اوج رسید و در ماه های تیر تا مهر کاهش یافتچهار مرحله بلوغ تخمدانی برای جنس ماده از لحاظ ماکروسکوپی و میکروسکوپی تشخیص داده شد: مرحله تخلیه تخمدانی، مرحله اولیه بلوغ، مرحله پیشرفته بلوغ و مرحله بالغ تخمدانی.

در این تحقیق میگوهای بشکن زن در سه ناحیه از منطقه ی بین جزرومدی بخش شرقی بندرعباس مورد شناسایی قرار گرفتند و ارزش غذایی آنها مورد سنجش قرار داده شد. همچنین همبستگی بین شاخص های مورفومتریک و میزان هماوری آنها مورد بررسی قرار گرفت. برای شناسائی، پس از قرار دادن میگوها بر روی یخ و بی حس کردن آنها با پس زمینه تیره از آنها عکس برداری شد .شاخص های طول کل ، وزن ، طول کاراپاس ، طول چنگال بزرگ ، طول چنگال کوچک اندازه گیری شد

تاثیر پساب مزارع پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان بر فاکتورهای فیزیکو شیمیایی و جوامع کفزی رودخانه ماربر سمیرم مورد بررسی قرار گرفت و نشان دهنده اثرات آلودکی مزارع بر رودخانه بود.

این تحقیق به منظور بررسی و مقایسه ی غلظت فلزات سنگین سرب و کادمیوم در بافت های کبد و عضله ماهی طلال(rastrelliger kanagurta) در مناطق بندرلنگه، هرمز، هنگام و کلاهی صورت گرفت. در پژوهش حاضر تاثیر عوامل فصل، جنسیت و اندازه (طول کل و وزن بدن) بر میزان تجمع عناصر سرب و کادمیوم در ماهی طلال در این مناطق مورد بررسی قرار گرفت. سپس غلظت عناصر سرب و کادمیوم در بافت عضله به منظور مصارف انسانی با استانداردهای جهانی مقایسه گردید. بدین منظور نمونه برداری در دو فصل زمستان و تابستان صورت پذیرفت. اندازه گیری غلظت فلزات اندامهای مورد مطالعه توسط روش هضم خشک و با کمک دستگاه جذب اتمی (aa) انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که از لحاظ غلظت عنصر سرب بین مناطق بندرلنگه و کلاهی اختلاف معنی دار آماری وجود دارد. (05/0> p) در مورد غلظت عناصر سرب و کادمیوم در بافتهای کبد و عضله ماهی طلال در فصل تابستان میزان بالاتری را نسبت به فصل زمستان نشان می داد. بین غلظت عناصر سرب و کادمیوم (05/0< p) دو جنس نر و ماده در ماهی طلال با یکدیگر اختلاف معنی داری وجود نداشت. علاوه بر این بین غلظت سرب و کادمیوم در عضله و کبد ماهی طلال با اندازه (طول کل و وزن بدن) ماهی همبستگی وجود نداشت. (05/0< p) مقایسه نتایج بدست آمده از اندازه گیری غلظت فلزات سنگین با استاندارهای بین المللی نشان دادکه مقدار فلزات سرب و کادمیوم از حد مجاز کمتر است و هیچ گونه مشکلی برای مصارف انسانی ایجاد نمی کند.

به منظور بررسی توزیع جغرافیایی ماهی هوور معمولی (tonggol thunnus)، عملیات نمونه برداری به مدت 12 ماه از مهر ماه 1390 تا شهریور ماه 1391 از آب های ساحلی استان هرمزگان در مناطق بندرعباس، جزیره قشم، بندر لنگه، جزیره کیش و بندر جاسک انجام شد. همچنین اطلاعات و مختصات 120 نقطه از محل های حضور گونه مورد مطالعه از پایگاه الکترونیکی سیستم اطلاعاتی جغرافیایی زیستی اقیانوس به آدرس (http://www.iobis.org/) و پایگاه الکترونیکی مرکز اطلاعات تنوع زیستی به آدرس (http://www.gbif.org/) استخراج شد و در ادامه لایه های زیست محیطی از پایگاه داده های جهانی محیط زیست دریایی (gmed) به آدرس (http://gmed.auckland.ac.nz) بدست آمد

جهت تعیین تراکم ، توزیع و تنوع ساختارجوامع ماکروبنتوزی در آب های ساحلی جزیره قشم (اسکله مسافر بری ، پارک ساحلی) 6 ایستگاه انتخاب و به صورت فصلی در سال 1389مورد مطالعه قرار گرفت. در تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری spss نسخه 16 و محاسبه شاخص های تنوع ازprimer نسخه 5/4 استفاده گردید

این پایان نامه با موضوع برسی گونه ی زبانی کردی هورامی روستای زرده (در استان کرمانشاه)، در پنج فصل به شرح ذیل تنظیم گردیده است. فصل اول:کلیات پژوهش که شامل مقدمه ،بیان مسئله، هدف و اهمیت پژوهش، پرسش های پژوهش، فرضیه های پژوهش می باشد . فصل دوم: پیشینه ی پژوهش که شامل مقدمه، پیشینه ی عملی پژوهش (ایرانی و خارجی) و جمع بندی مطالب می باشد. فصل سوم: مبانی نظری پژوهش که شامل مقدمه، رویکردهای زبان شناسی و نظریه ی به کار گرفته شده در این پژوهش، تعریف زبان، لهجه، گویش، از دیدگاه زبان شناسان مختلف، عوامل دگرگونی زبان ها، لهجه ها و گویش ها می باشد. فصل چهارم: تجزیه و تحلیل داده های پژوهش شامل مقدمه، بخش آوایی، بخش صرفی، بخش نحوی، بخش واژگانی و جمع بندی مطالب می باشد. فصل پنجم: نتیجه گیری و پیشنهادات شامل: مقدمه، نتیجه گیری، دستاوردهای نظری و کاربردی می باشد.

با توجه به عدم وجود اطلاعات کافی در مورد تغییرات ترکیب صید گوشگیر سطحی شیری در طول سواحل استان هرمزگان و در طی فصول مختلف، این مطالعه با هدف بررسی تغییرات زمانی و مکانی جوامع صید گوشگیر از مهر 1393 تا اسفند 1393 در مناطق بندرعباس و بندر لنگه صورت گرفت. ترکیب صید حاصل از 21 بار تور اندازی طی دو فصل مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه خانواده های، تن ماهیان، گیش ماهیان، کوسه درنده، کوتر، حلوا سفید، منقارداران، کفشک به ترتیب 03/73، 67/12، 88/7، 36/1، 73/0، 24/2، 06/2 درصد از وزن صید را به خود اختصاص دادند

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

در این تحقیق ، غلظت جیوه در بافت عضله ، کبد و آبشش ماهی کفشک گونه تیزدندان (psettodes erumei) و رسوبات در سواحل استان هرمزگان( قشم ،هرمز و جاسک) اندازه گیری شد. نمونه های ماهی به کمک تور ترال کف روب صید شدند . بافت عضله ، کبد و آبشش 45 نمونه صید شده به صورت تصادفی در هر فصل ، پس از زیست سنجی تفکیک و فلز جیوه به روش هضم شیمیایی استخراج شد و غلظت آن توسط دستگاه اسپکتروفتومتر جذب اتمی (aas ) تعیین گردید. نتایج تحلیل شده با آزمون واریانس یک طرفه، بیانگر حداقل میزان تراکم فلز جیوه در بافت عضله و حداکثر میزان این فلز در بافت کبد می باشد. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون ، حاکی از وجود رابطه خطی مثبت معنی دار بین میزان تجمع فلز جیوه در بافت عضله، کبد و آبشش ماهیان با متغیرهای طول استاندارد و وزن کل می باشد(05/0p<). مقایسه بین میانگین غلظت فلز جیوه درجنسهای نر و ماده و فصل های بهار و تابستان اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0p> ). میانگین تراکم فلز جیوه در کبد و آبشش به ترتیب79/12±09/191 ، 48/5±05/72 بر حسب میکروگرم برکیلوگرم(ppb) وزن خشک به دست آمد. در بافت عضله میانگین تراکم فلز جیوه3/0± 86/6 بر حسب میکروگرم برکیلوگرم(ppb) وزن خشک به دست آمد که با استفاده از آزمون t تک نمونه ای ، با استانداردهای جهانی نظیر: سازمان بهداشت جهانی (who ) ، سازمان خوار و بارجهانی(fao) و وزارت کشاورزی- شیلات و غذای انگلستان (ukmaff ) مقایسه و پایین بودن میزان فلز جیوه با این استانداردها نتیجه گیری شد. نتایج حاصل از تراکم فلزجیوه دررسوبات با استفاده از همین آزمون ، با استانداردهای آمریکا و کانادا dec, noaa, sqrt, isqg مقایسه و بالا بودن غلظت جیوه در مقایسه با برخی استانداردها و پایین بودن در مقایسه با استاندارد sel نتیجه گیری شد.

این پژوهش درمنطقه دریای عمان با هدف بررسی ساختار جمعیت وتوده زنده میگوی سفید هندی ‏‎(penaeus indicus)‎‏ انجام پذیرفت. این میگو گونه غالب آبهای ساحلی جاسک در دریای عمان می باشد. همچنین گونه اصلی جهت تامین مولد در صنعت تکثیر و پرورش میگو ایران است که در سال 1379 به میزان 20000 قطعه مولد از این منطقه صید شده است. در این تحقیق ابعاد بدن این گونه و ارتباطات بین آنها از قبیل طول کاراپاس-طول کل و طول-وزن به تفکیک جنس تعیین و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.