چگونگی استفاده از نقشه های موجود و نحوه برخورد با آنها امری است که بطور موثری به میزان بهنگام بودن و اعتبار این نقشه ها پیدا می کند. چنانچه بروشی میزان بهنگام بودن نقشه های موجود مشخص گردد می توان برحسب آن نسبت به کاربرد، اصلاح و یا تهیه مجدد این نقشه ها تصمیم گیری کرده و از به هدر رفتن بسیاری از هزینه ها و زمان مربوطه جلوگیری کرد. تلفیق سنجش از دور و gis، به عنوان امکانی برای بررسی و سنجش میزان تغییرات رخ داده در سطح زمین و به عبارت دیگر شاخصی برای میزان بهنگام بودن نقشه های موجود، امری است که در این پایان نامه مطرح گشته و مورد بررسی قرار گرفته است . در این کار به عنوان نمونه با استفاده از تصویر tm ماهواره لندست در یک دوره زمانی دهساله، تغییرات شهری بخشی از شهر تهران مورد بررسی قرار گرفته و براساس آن به بررسی میزان بهنگام بودن نقشه های 1500 کاداستر شهری این منطقه پرداخته شده است . چنانچه تغییرات زیر 25 درصد را پایین، 25-75 درصد را متوسط و بالای 75 درصد را بالا فرض کنیم. نتایج نشان دهنده این است که بیش از 42 درصد از نقشه های مطالعه شده، از ضریب تغییراتی پایینی برخوردار بوده و احتمالا هنوز برای بسیاری از کاربردها، از اعتبار قابل قبولی برخوردارند. ضمن اینکه نزدیک به 52 درصد از آنها با تغییرات متوسط بوده و احتیاج به بازنگری داشته و 6 درصد باقیمانده از تغییرات بالایی برخوردار بوده و نیاز به تهیه مجدد دارند. از طرف دیگر چنانچه اهداف کاربردی این نقشه ها را فقط برای کاداستر ممکی در نظر گرفته و وزن تغییرات مربوط به املاک را بیشتر از بقیه فرض کنیم. نتایج فوق به ترتیب به 47 درصد، 52 درصد و 1 درصد خواهد رسید. باا توجه به مقیاس پایه و شهری بودن این نقشه ها، استفاده از چنین روشی در بررسی بهنگام بودن سایر نقشه های با مقیاس کوچکتر و همچنین نوع غیرشهری که ااز تنوع و تراکم عوارض کمتری نیز برخوردار می باشند، می تواند توجیه پذیر باشد.