نظریه ی برآوردیابی فاصله‎ای یک شاخه اصلی از استنباط آماری است. روش های رایج در برآوردهای فاصله ای براساس بعضی فرضهای اساسی می باشند، مانند : دقیق بودنمشاهدات، دقیق بودن مقدار پارامتر مجهول،کافی بودن اندازه نمونه،مفروضات مربوط به توزیع جامعه تحت بررسی و ... اما درعمل بعضی از این فرضها برقرار نیست یا این که نمی توان از برقراری آن ها اطمینان حاصل کرد.استفاده از نظریه ی مجموعه فازی کمک می کند تا بتوان در برخی از شرایط فوق، شیوه ی مناسبی را جایگزین نمود. در این پایان نامه فواصل اطمینان فازی را برای پارامتر فازی و براساس متغیرهای تصادفی فازی ارائه می شود. داده های استفاده شده در ساخت چنین فواصل اطمینانی،مشاهدات متغیرهای تصادفی فازی نرمال هستند. داده های نادقیقی که در ساختن این فواصل اطمینان استفاده شده، از مجموعه–hبرش های مشاهدات فازی به دست می آیند. سپس معیاری برای تعیین درجه عضویت هر پارامترفازی درفاصله اطمینان فازی معرفی شده، مطرح می شود.