هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار بر افزایش میزان مولفه های عشق (صمیمیت، تعهد، میل) زوجین در بندر عباس بود. این پژوهش به روش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است. جامعه ی آماری کلیه ی زوجین شهر بندر عباس می باشد.نمونه ی پژوهش شامل 20زوج درگروه آزمایش و 20 زوج در گروه کنترل است که از بین 97 زوجی که از میان 185 زوج ثبت نام کننده، نمره پایینی در پرسشنامه مولفه های عشق اخذ کرده بودند، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند. پرسش نامه عشق مثلثی یا مولفه های عشق (استرنبرگ) به همراه اطلاعات دموگرافی آزمودنی ها جهت گردآوری داده ها استفاده گردید .داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل کوواریانس و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد آموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار بر افزایش میزان مولفه های عشق زن و مرد اثر مثبت و معنادار داشته است. معناداری تفاوت میانگین زن و مرد با استفاده از آزمون t مستقل رد شده و نتیجه حاصل آنکه آموزش به شیوه رویکرد هیجان مدار بر افزایش میزان مولفه های عشق زوجین تاثیر معنادار و مثبت دارد.