هدف اصلی پژوهش حاضر، آسیب شناسی دوره های آموزش پودمانی مراکز علمی کاربردی شهر اهواز بود. روش پژوهش، آمیخته از نوع اکتشافی بود و از روش پیمایشی، برای جمع آوری داده های کمی و از روش مصاحبه برای جمع آوری داده های کیفی استفاده شد. مشارکت کنندگان، کلیه مدیران و مدرسان مراکز علمی کاربردی شهر اهواز بود که حدوداً 800 نفر می باشند که در بخش کمی با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی تعداد 153 نفر انتخاب شدند. نتایج داده های کمی نشان داد میانگین اکثریت گویه ها بالاتر از میانگین مورد انتظار بوده است. در ادامه پژوهش، در بخش کیفی از روش نمونه گیری هدفمند با شیوه ی انتخاب موارد مطلوب استفاده شد و با 11 نفر از مدیران، معاونان و کارشناسان مراکز آموزشی دانشگاه علمی کاربردی شهر اهواز مصاحبه نیمه ساختاریافته صورت گرفت و مصاحبه ها با روش تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. همچنین تحلیل اسناد نشان داد که قوانین و آیین نامه های متمرکز طراحی شده، انطباق لازم را با اجرای آموزش های پودمانی مراکز علمی کاربردی ندارد. نتایج مصاحبه ها نیز نشان داد هدف اصلی آموزش های پودمانی، آموزش شاغلان دستگاه های دولتی و شرکت-های صنعتی بوده است؛ نقاط قوت این آموزش ها بیشتر در نیازسنجی و طراحی و ضعف ها در نیازسنجی، طراحی، اجرا، ارزشیابی و مسائل اداری- مدیریتی مشاهده شد. نیاز سازمان ها و شرکت ها به آموزش پرسنل خود فرصت مناسبی برای آموزش های پودمانی بوده و عواملی مانند کاهش تعداد دانشجویان، عدم استقبال از این آموزش ها و رواج مدرک گرایی به جای مهارت گرایی تهدیدی برای این آموزش ها محسوب می شوند. عدم بازنگری در قوانین و سرفصل ها، نداشتن پیش زمینه اجتماعی، کاهش تعداد دانشجویان، نارضایتی و عدم استقبال دانشجویان و مراکز از این آموزش ها نیز از جمله عواملی است که منجر به تصمیم مقامات ارشد دانشگاه برای تعطیلی آموزش های پودمانی شده است.