مقدمه و هدف شل شدن پیچ اباتمنت همواره از معضلات ترمیم های متکی بر ایمپلنت بوده است. از آنجایی که در مراحل کلینیکی بعضی از دندانپزشکان با استفاده از آچار دستی و بدون استفاده ازratchet torque control اقدام به محکم کردن اجزاء ایمپلنت می کنند و نیز میزان اعمال نیرو به روش دستی در دندانپزشکان مختلف متفاوت است ، لازم است در این موارد از میزان محکم شدن ایمپلنت مطمئن شویم. هدف این مطالعه بررسی نیروی باز کردن پیچ (torque removal) در دو نوع اباتمنت بسته شده با نیروی دست یک فرد بالغ (مرد و زن) و همین طور بسته شده تحت گشتاورهای n.cm 10، 20 و 35 بوسیله ratchet torque control می باشد. مواد و روش ها تعداد 10عدد اباتمنت solid و 10 عدد اباتمنت synocta استفاده گردید. اباتمنت ها توسط مردان و زنان با سابقه کار با ایمپلنت، با آچار دستی و توسط ratchet torque control بسته شدند و نیروی به کار رفته حین بستن و حین باز نمودن اباتمنت ها توسط دستگاه تورک متر دیجیتال mark 10 مورد ارزیابی قرار گرفت. تورک های اندازه گیری شده توسط نرم افزار spss 11.0 و با آزمون های t-test و repeated measures آنالیز گشت. یافته ها نیروی به کار رفته برای بستن اباتمنت ها در مردان به طور معنی داری بالاتر از زنان بود(p<0.05). نیروی لازم برای بستن اباتمنت ها در هر دو گروه solid و synocta با توجه به میانگین نیروی گشتاوری به کار رفته در بستن آنها، بیشترین شباهت را به نیروی گشتاوری n.cm 20 توسط ratchet torque control داشت. همچنین نیروی به کار رفته در بستن اباتمنت های متوالی در طول زمان و با بستن اباتمنت های بعدی تغییر قابل ملاحظه و معناداری ننمود. اندازه گیری های متوالی همچنین نشان دادند که این اختلافات در بین مردان و زنان معنی دار نبوده است(p<0.05). نتیجه گیری براساس یافته های مطالعه حاضر نیروی باز نمودن پیچ برای اباتمنت های بدون جزء ضد چرخش (solid) بیشتر از اباتمنت های دارای جزء ضد چرخش (synocta) بود. همچنین نیروی به کار رفته برای بستن دستی اباتمنت ها در مردان نسبت به زنان به صورت معنی داری بالاتر بود. همچنین مشخص گردید در محدوده مطالعه ما خستگی دست کلینیسین در میزان نیروی باز نمودن پیچ اباتمنت تاثیری نداشته است. کلمات کلیدی اباتمنت solid - اباتمنت synocta - گشتاور- آچار دستی – ratchet torque control

مقدمه و هدف : در بین مشکلات و شکست های متفاوتی که از جنبه های بیولوژیک و مکانیکال برای پروتزهای با ساپورت ایمپلنت حادث می شود ، شل شدگی پیچ اباتمنت و سایر اجزاء پروتزی یکی از شایع ترین مشکلات گزارش شده در کلینیک می باشد. همواره این نگرانی وجود داشته است که آلودگی رزوه های داخل fixture به مایعات حفره دهان چه تأثیری بر شل شدن پیچ اباتمنت دارد. در این میان مقالات موجود مقایسه دقیقی از این تأثیر بر روی اباتمنت های یک قطعه ای و دو قطعه ای ارائه نکرده است.هدف این تحقیق تعیین تأثیر آلودگی با بزاق بر میزان محکم شدن اباتمنت ایمپلنت های دندانی می باشد. مواد و روش کار : در این مطالعه از10 فیکسچر regular neck iti از نوع internal hex با ابعادmm 12× 1/4 و همچنین10 اباتمنت مستقیم یک قطعه ای solid بطول چهار میلیمتر و 10 اباتمنت مستقیم دو قطعه ایsynocta استفاده شد. برای این منظور از یک دستگاه اندازه گیری گشتاور(torque meter دیجیتالmark10 (برای اندازه گیری گشتاورهای حاصله استفاده شد.آزمایشات طی دو مرحله، یکبار برای اباتمنت سالید مستقیم (یک قطعه ای) و یکبار برای اباتمنت سین اکتا (دو قطعه ای) انجام گرفت .اباتمنت ها با استفاده از ratchet torque control با نیروی گشتاور 10 و20 و 35 نیوتن سانتیمتر محکم شده و نیروی لازم برای باز کردن آن با استفاده از دستگاه مربوطه اندازه گیری شد. این آزمایش در سه مرحله ، در مرحله اول در محیط خشک و استاندارد ، در مرحله دوم با رزوه های آغشته شده به بزاق مصنوعی و در مرحله سوم با پر کردن حفره فیکسچر با بزاق مصنوعی انجام گرفت . اعداد به دست آمده با آنالیز آماری آزمون tهای مستقل یا معادل ناپارامتری آن ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها : با تغییر محیط از خشک به محیط آغشته به بزاق ، گشتاور لازم برای باز کردن هر دو نوع اباتمنت synocta و solid افزایش می یابد که اثر معنی دار محیط را روی گشتاور لازم برای باز کردن اباتمنت ها نشان می دهد. اباتمنت های solid مقادیر نیروی باز کردن بالاتری را در مقایسه با اباتمنت های synocta نشان دادند . نتیجه گیری : نتیجه آزمون آنالیز واریانس دو طرفه نشان می دهد که نوع محیط و نوع اباتمنت به شکل معنی داری روی گشتاور لازم برای باز کردن اباتمنت بسته شده با سه گشتاور 10 ، 20 و 35 نیوتن سانتی متر تاثیر دارد.

مقدمه و هدف : یکی از عوامل مهم و تاثیرگذارجهت دستیابی به انطباق بدون تنش در پروتزهای متکی بر ایمپلنت، انجام قالبگیری دقیق می باشد. دو روش قالبگیری مستقیم و غیرمستقیم برای انتقال موقعیت ایمپلنت از دهان به کست کار وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی دقت وسایل رایج جهت قالبگیری به روش غیرمستقیم درسه نوع سیستم مختلف ایمپلنت دندانی و مقایسه آنها با روش مستقیم می باشد. مواد و روش ها : در این مطالعه تعداد 4 عدد آنالوگ ایمپلنت ازسیستم های iti bone level, iti tissue level وbiohorizons به صورت کاملا موازی بر روی 3 مدل مرجع از فک پایین تعبیه شد. سپس از هر آرک مرجع با روش غیر مستقیم و وسایل مرتبط با هر سیستم شامل: 1- biohorizons باball top screw ,internal indirect transfer coping 2- iti bone level با nc impression post with guide screw & cap 3- iti tissue level با . positioning cylinder , impression cap 7 مرتبه قالبگیری انجام شد. همچنین از هرآرک با وسایل مربوط به روش مستقیم یاopen tray هر سیستم ایمپلنتی، 7 قالب تهیه شد. جهت انجام قالبگیری ها از تری فلزی همراه با ماده پلی وینیل سایلوکسان(panasil) استفاده شده و پس از جایگذاری آنالوگ فیکسچرها، قالب ها توسط استون نوع iv ریخته شدند. به این ترتیب 6 گروه (3 گروه با روش مستقیم و 3 گروه با روش غیرمستقیم) و برای هرگروه 7 مدل گچی و مجموعاً 42 نمونه بدست آمد. پس از بستن اباتمنت ها روی مدل اصلی، با استفاده از دستگاه cmm ، فواصل مرکز اباتمنتها از اباتمنت دوم که حکم نقطه مرجع داخلی را داشت در سه محور اندازه گیری شد. این اندازه گیری یک بار دیگر، زمانیکه اباتمنت ها روی کست های کار بسته شده شده بودند تکرار گردید. در نهایت تغییرات موقعیت سه بعدی اباتمنتها درکست های حاصل از روش غیرمستقیم نسبت به آرک مرجع و کست های حاصل از روش مستقیم مقایسه و مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها توسط آزمونهای t test ،one way anova و پس آزمون tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و مقدار p-value کمتر از 0/05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها : در دو سیستم ایمپلنت biohorizons و bone level iti، میانگین?r در روش مستقیم به طور معنی داری کمتر از روش غیر مستقیم بودp=0/001)) (p=0/000). در حالیکه در سیستم ایمپلنتiti tissue level هر چند میانگین?r در روش مستقیم در مقایسه با روش غیر مستقیم کمتر بود، اما از لحاظ آماری معنی دار نبود .(p=0/911) در روش قالبگیری غیر مستقیم، میانگین ?r در سیستم ایمپلنتiti tissue level به طور معنی داری از دو سیستم ایمپلنت دیگر کمتر بود. همچنین اگرچه میانگین?r در سیستم ایمپلنتiti bone level از سیستم ایمپلنت biohorizons کمتر بود، اما تفاوت بین این دو از لحاظ آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری : 1) در روش غیرمستقیم، سیستم ایمپلنتiti tissue level (snap on) درانتقال موقعیت ایمپلنتها، نسبت به دو سیستم ایمپلنت iti bone level و biohorizons دقیقتر بود. 2) دقت انتقال موقعیت ایمپلنتها در روش غیرمستقیم، درمقایسه با روش مستقیم در دو سیستم ایمپلنت iti bone level و biohorizons کمتر بود، در حالیکه در سیستم ایمپلنت iti tissue level تفاوتی وجود نداشت.

هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده موضعی از پماد تتراسیکلین در سطح داخلی ایمپلنت های کاشته شده در افراد بدون دندان بر روی فلور میکروبی داخل و اطراف ایمپلنت می باشد. 12 بیمار که در هر دو فک کاملا بی دندان بوده و در فک پایین خود ایمپلنت کاشته اند، پس از بر آورده ساختن معیار های ورود و خروج از مطالعه وارد مطالعه شدند. بیماران مراحل مورد نیاز جهت ساخت دنچر بالا و پایین را سپری کردند؛ در جلسه تحویل دنچر کاورها باز شد و به کمک مخروط های کاغذی استریل اندو ، از سطح داخلی فیکسچرها و شیار اطراف ایمپلنت ها نمونه برداری شد. سپس نمونه ها به آزمایشگاه ارسال و کشت داده شدند، پماد تتراسایکلین در سطح داخلی یکی از فیکسچرها تزریق شد. سپس بال-اباتمنت ها یا لوکیتور اباتمنت ها بسته و اتچمنتها در سطح بافتی دنچر فک پایین نصب شد. نمونه های حاصل جهت کشت ارسال شد بعد از 3 ماه مجددا از سطح داخلی فیکسچرها و شیار اطراف ایمپلنت ها نمونه برداری شد. در نهایت نتایج حاصل از کشت این نمونه ها با نتایج قبلی مورد بررسی قرار گرفت . کلونی کانت توتال و کلونی کانت هوازی و بی هوازی در گروه های مورد و شاهد در شیار اطراف ایمپلنت پس از 3 ماه بارگذاری افزایش داشت که این افزایش معنادار نبود. میزان کلونی کانت توتال و هوازی و بی هوازی در داخل ایمپلنت در گروه شاهد افزایش معناداری داشت و در گروه مورد این فاکتورها کاهش معناداری را نشان داد. سطح داخلی و شیار اطراف ایمپلنت محدوده ی وسیعی از باکتری های گرم مثبت و منفی و هوازی و بی هوازی را شامل می شود و استفاده از پماد تتراسایکلین در سطح داخلی فیکسچر ایمپلنت می تواند در دوره 3 ماهه میزان کلونی باکتری های آن را در سطح داخلی ایمپلنت کاهش دهد.

مقدمه و هدف : یکی از مهمترین مراحل در ساخت یک پروتز با تطابق غیرفعال قالب گیری می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی دقت قالب گیری توسط ویسکوزیته های مختلف ماده پلی وینیل سایلوکسان (pvs) با استفاده از دو روش مستقیم و غیر مستقیم می باشد. مواد و روش ها : در این مطالعه 4 عدد فیکسچر از سیستم تجاری dio به صورت کاملا موازی بر روی یک مدل مرجع از فک پایین تعبیه شد. سپس با استفاده از سه ویسکوزیته putty و light body ،medium body و light body ، تک فاز (heavy body) 7 قالب به روش مستقیم و غیر مستقیم تهیه شد(n=42). به منظور سنجش میزان دقت قالب گیری متغیر های موقعیت افقی و عمودی ایمپلنت ، میزان چرخش hex، ارتفاع ریج بی دندانی در قدام ، زاویه عمودی اباتمنت ، فاصله افقی و فاصله ایمپلنت های ناحیه کانین در کست ها نسبت به مدل مرجع توسط دستگاه digitizer با دقت 1 میکرون اندازه گیری شد. داده های به دست آمده توسط آزمون anova دو متغیره تک عاملی و نیز پس آزمون tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.( 05/= α) یافته ها : در این مطالعه مشاهده شد که میان دقت قالب گیری به روش مستقیم با روش غیر مستقیم اختلاف آماری معناداری نبود (p-value > 0.05). اما ویسکوزیته ماده قالب گیری تاثیر معناداری بر دقت قالب گیری در ثبت موقعیت عمودی ایمپلنت و ارتفاع ریج بی دندانی در قدام داشت (value p- به ترتیب 0.014 و 0.004). با توجه به پس آزمون tukey مشخص شد که دقت قالب گیری با putty + light body به صورت معناداری کمتر از ماده تک فازی بود (p-value < 0.05). در حالی که میان دقت ثبت ماده قالب گیری medium body + light body و سایر مواد در مورد این دو متغیر تفاوت معنادار نداشت . در سایر متغیر ها هم تفاوت معنا دارمشاهده نشد. (p-value > 0.05). نتیجه گیری : با توجه به نتایج مطالعه حاضر تکنیک قالب گیری (مستقیم یا غیر مستقیم) بر دقت قالب ایمپلنتها تاثیری ندارد. اما ویسکوزیته ماده قالب گیری بر دقت ثبت موقعیت عمودی ایمپلنت و ارتفاع ریج بی دندانی در قدام تاثیر معنادار دارد.

در ایجاد ظاهر طبیعی برای یک رستوریشن، ایجاد رنگ طبیعی نقش بسیار مهمی ایفا می کند. در مطالعه حاضر اثر تجربه و نوع راهنمای رنگ بر توانایی انتخاب رنگ بررسی شد.30 دانشجوی سال چهارم و 30 دندانپزشک عمومی و 30متخصص پروتز و ترمیمی در شرایط نوری کلینیک،6 نمونه رنگ از راهنمای رنگ noritake را با دو راهنمای رنگ vita classic و vita 3d master انتخاب رنگ کردند.اختلاف رنگ بین نمونه هدف و رنگ انتخابی با vita easyshade advance اندازه گیری شد و میانگین اختلاف رنگ در هر گروه و هر راهنمای رنگ بدست آمد.نتایج نشان داد که نوع راهنمای رنگ بر توانایی انتخاب رنگ در دانشجویان و متخصصین موثر است(p=0.001, p<0.001) و در هر دو گروه vita 3d master اختلاف رنگ را کاهش داده بود، تجربه در استفاده از راهنمای رنگ classic موثر (p=0.001)و با راهنمای رنگ 3d master غیر موثر بود(p=0.389).