تهیه گرانول سولفات کلسیم و بررسی هیستولوژیک ، کلینیکال و کاربرد آن در دیفکت استخوانی مدل حیوانی مقدمه وهدف : سولفات کلسیم در مطالعات صورت گرفته به عنوان یک جایگزین معقول و منطقی برای پیوند استخوان اتوژن در درمان ضایعات استخوانی در رشته دندانپزشکی به شمار می رود . هدف ازاین مطالعه بررسی کلینیکی و هیستولوژیکی گرانول سولفات کلسیم در ترمیم ضایعات استخوانی در یک مطالعه حیوانی می باشد. روش کار و مواد: شش عدد خرگوش نیوزلندی باوزن حدودا 5/2 کیلوگرم در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت . در جمجمه هر خرگوش یک ضایعه استخوانی به ابعادmm 8×6 ایجادکردیم و سپس این ضایعه با گرانول سولفات کلسیم پر شد. خرگوشها در ماههای 3، 6 ، 9 ، 12 ، 14 ، 16به وسیله تزریق داخل عضلانی زایلازین و کتامین قربانی شدند و نمونه ها از لحاظ کلینیکی و هیستولوژیک در زمانهای ذکرشده مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: بررسی شیمیایی گرانول سولفات کلسیم 4/7=ph و درجه سختی a را نتیجه داد و بررسی هیستولوژیک در ماه سوم فعالیت بالای استئوبلاستها و مناطقی از ماتریکس استخوانی با استئوئید رانشان داد و همچنین سولفات کلسیم به طور کامل جذب شده بود. در نمونه ماه ششم مناطق زیادی از استخوان جدید قابل مشاهده بود و در ماه نهم و ماههای بعدی استخوان نرمال و بافت استخوانی تازه تشکیل شده بود که از نمونه های قبلی بالغ تر بود. همچنین در بررسی کلینیکی هیچ گونه التهابی مشاهده نشد. نتیجه گیری : گرانول سولفات کلسیم ساخته شده قدرت بالای انطباق زیستی و همچنین قدرت ساخت استخوان جدید را در نمونه استخوان خرگوش نشان داد و همچنین باعث هیچ گونه واکنش ناخواسته ای در پروسه استخوان سازی نشد. و همچنین این ماده در 4/7= ph و درجه سختی a که بدست آمده بود میزان حلالیت پایینی را نشان می دهد. کلید واژگان : سولفات کلسیم – ضایعه استخوانی – ماده پیوندی استخوانی

مقدمه: التهاب پریودنتال (پریودنتیت) یکی از شایع ترین بیماری های عفونی در جهان به شمار می آید. این بیماری التهابی موجب تخریب بافت های نگهدارنده دندان و متعاقب آن لق شدن و از دست رفتن دندان ها می گردد. فرآورده های آماسی آن می توانند منجر به تاثیرات سیستمیک در جریان خون محیطی گردند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط هماتوکریت و ایندکس های گلبول های قرمز خون با پارامترهای پریودنتال در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن ژنرالیزه می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 40 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن که نیاز مند جراحی فلپ پریودنتال بودند، به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. برای گروه شاهد نیز 40بیمار با شرایط سنی و جنسی مشابه که از لحاظ پریودنتالی سالم بودند انتخاب گردیدند . فاکتورهای خونی اندازه گیری شده به همراه پارامترهای پریودنتالی بیماران در هر دو گروه به منظور تعیین ارتباط بین هماتوکریت وایندکس های گلبولهای قرمز خون با بیماری پریودنتال مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: همه متغیرهای پریودنتال در گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود . میانگین متغیرهای rbc و hgb و mchc و mcv به طور معنی داری در گروه کنترل بیشتر از گروه آزمایش بود در حالیکه متغیرهای hct و mch در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت . هم چنین بین هیچ کدام از شاخص های خونی با شاخص های پریودنتال ارتباط معنی داری پیدا نشد . بحث : میزان گلبول های قرمز و هموگلوبین در این مطالعه در گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود که این یافته مطابق با نتایج مطالعات قبلی است . اندیکس های گلبول های قرمز در گروه آزمایش و کنترل تفاوت قابل ملاحظه ای نداشتند بجز mcv که در گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل بود و به همین دلیل علی رغم پایین تر بودن میزان گلبول های قرمز در گروه آزمایش هماتوکریت در دو گروه تفاوت چندانی نداشت . به نظر می رسد که پیدا نشدن ارتباط بین شاخص های خونی و پریودنتال به کمتر بودن تعداد نمونه های مبتلا به پریودنتیت شدید مربوط می شود . نتیجه گیری: بیماری پریودنتیت نیز مانند سایر شرایط التهابی می تواند آنمی ایجاد کند این آنمی از نوع نرموکروم – نرموسیتیک است . البته این آنمی در مقایسه با سایر آنمی های بیماری های مزمن مثل آنمی ناشی از آرتریت روماتوئید بسیار خفیف تر است .

مقدمه: با توجه به طولانی بودن مدت زمان میان جراحی کارگذاری ایمپلنت و ساخت پروتز و بارگذاری ایمپلنت، استفاده از روش هایی که بتوانند این مدت زمان را به حداقل برسانند بسیار مطلوب می باشد. لیزرهای کم توان در بسیاری از زمینه های پزشکی و دندانپزشکی به کار می روند. غیرتهاجمی بودن، کاربرد آسان و نتایج درمانی رضایت بخش از جمله دلایل محبوبیت آن ها به شمار می رود. تسریع التیام بافتی و تحریک فعالیت استئوبلاست ها از جمله خصوصیات این گونه لیزرها است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر لیزر کم توان گالیم-آرسناید بر میزان ثبات و استئواینتگریشن ایمپلنت های دندانی با استفاده از تکنیک resonance frequency analysis می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی و بر روی 50 ایمپلنت کارگذاری شده به صورت دو طرفه در مندیبل 14 بیمار صورت گرفت. تابش لیزر گالیوم-آرسناید در 6 جلسه و طی دو هفته انجام شد. ثبات ایمپلنت توسط شاخص isq و به وسیله دستگاه osstell isq بلافاصله پس از جراحی، انتهای هفته اول، هفته دوم، هفته سوم، هفته ششم و هفته دوازدهم اندازه گیری شد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 11.0 و تست های آماری indipendent sample t-test ، repeated measures و آزمون hotelings trace تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در هر دو گروه تحت تابش لیزر و کنترل میزان شاخص isq از ابتدا تا هفته سوم به تدریج کاهش یافت و سپس در هفته ششم و دوازدهم افزایش یافت تا به بالاترین سطح خود در هفته دوازدهم رسید. تفاوت میان شاخص isq در اندازه گیری اولیه، هفته اول و هفته دوازدهم در دو گروه تفاوت معناداری نداشت در حالی که در هفته دوم، سوم و ششم شاخص isq در گروه لیزر به شکل معناداری از گروه کنترل بالاتر بود. نتیجه گیری: تابش لیزر پس از کارگذاری ایمپلنت می تواند باعث ارتقای چشمگیر ثبات ایمپلنت شود. بنابراین می توان با تابش لیزر کم توان طی مدت زمان کوتاه تری ایمپلنت را بارگذاری نمود.?

در این مطالعه، 40 نفر از مراجعه کنندگان به بخش پریودونتولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد که مبتلا به generalized chronic periodontitis بودند، انتخاب شدند. بیماران فوق به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفری مورد و شاهد تقسیم شده و برای هر گروه بعد از انجام جرم گیری و تسطیح سطح ریشه، شاخص های plaque index (pi)، gingival index (gi)، شاخص bleeding on probing (bop) و عمق پاکت (pd) در چهار ناحیه شامل مزیوباکال، میدباکال، دیستوباکال و لینگوال از هر دندان مورد ارزیابی قرار گرفت. به بیماران گروه مورد، قرص جوشان زعفران به مدت دو هفته و روزی 3 بار داده شد. به بیماران گروه شاهد نیز پلاسبو داده شد. پس از دو هفته بیماران فراخوانده شده و مجدداً میانگین شاخص های مزبور برای هر بیمار محاسبه و ثبت شد. نتایج حاصل مورد بررسی آماری قرار گرفت. دهانشویه زعفران باعث بهبود معنی داری در شاخص های سلامت پریودنتال در بیماران پریودنتیت مزمن شده است. بنابراین دهانشویه حاوی عصاره زعفران می تواند به منظور بهبود وضعیت بهداشت دهان و دندان این بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه:رویش اکتوپیک و نهفتگی پالاتالی دندان کانین دائمی ماگزیلا یک مشکل بالینی شایع است. دندانهای کانین هم از جنبهی زیبایی و هم از جنبهی فانکشنال مهم هستند اما درمان کانین نهفته سخت و زمان گیر است. علاوه بر این کانینهای نهفته ار لحاظ تمایل محوری و محل بسیار متفاوت هستند و میتوانند باعث تحلیل دندانهای دائمی مجاورشان خصوصاً انسیزورهای لترال شوند. مینی اسکروهای ارتودنتیک به خاطر آسانی قرار گرفتن و برداشتن، هزینهی پایین و حداقل نیاز به همکاری بیمار مورد توجه قرار گرفته اند. مزایای مینی اسکروها عبارتند از اینکه، نسبتاً ثابت باقی میمانند، باعث افزایش ظرفیت انکوریج میشوند و فاقد اثرات سوء یا عوارضی هستند که میتوانند سلامت یا نتیجهی درمانی را به خطر بیاندازند. هدف این مطالعه، معرفی یک روش ابداعی جدید با استفاده از مینی اسکروهای پالاتال برای اعمال نیروی ارتودنتیک جهت حرکت دادن کانین نهفته به دور از ریشه دندانهای مجاور قبل از قرارگیری براکت بر روی سایر دندانها، با اثر سوء حداقل بر بقیه دندانها است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآرمایی بالینی غیر تصادفی کنترل شده بود. حجم نمونه شامل 19 عدد دندان کانین نهفتهی پالاتالی در گروه آزمایش و 15 عدد در گروه کنترل بود. از تمامی بیماران cbct گرفته شد. بعد از ارزیابی کامل درگروه آزمایش، دو عدد مینی اسکرو بین پرمولرها و مولر اول قرارگرفت.بیماران به متخصص جراحی لثه جهت اکسپوژر جراحی کانین نهفته ارجاع داده شدند. یک نیروی 50 گرمی uni point از فنر کانتی لور پالاتال به براکت متصل شده به سطح دندان اعمال گردید. هر سه هفته نیرو تنظیم میشد. از بیماران هر دو گروه خواسته شد سه هفته بعد ازشروع اعمال نیرو و در پایان درمان پرسشنامهی vas (visual analog scale) را تکمیل کنند. یک cbct دیگر برای ارزیابی تحلیل انسیزورهای لترال و کانین گرفته شد. علاوه بر این شاخص لثهای (gingival index) و شاخص خونریزی حین پروب کردن (bop) برای کانین رویش یافته ثبت گردید. میزان موفقیت بالینی در هر دو گروه و میزان ماندگاری در گروه آزمایش گزارش گردید. برای بیماران گروه کنترل، درمان جامع ارتودنسی با دستگاههای ثابت انجام گرفت. بعد از leveling و aligning اولیه و قرارگیری ترانس پالاتال آرچ، کانین نهفتهی پالاتالی با استفاده از یک فنر کانتی لور لحیم شده به پالاتال بار به سمت خط قوس هدایت گردید. اندازه گیریها دقیقا مشابه گروه آزمایش بود. آنالیز دادهها از طریق آزمونهای آماری independent t-test و paired t-test و man-whitney test در سطح معنی داری 05/0 انجام گرفت. نتایج میزان حجم تحلیل رفته در دندان لترال گروه کنترل نسبت به گروه آزمایش بطور معنی داری بیشتر بوده است، این مطلب برای مقایسه درصد حجم تحلیل رفته دندانهای کانین و لترال نیز صادق است. (p value=0.000) بعد از سه هفته از آغاز اعمال نیرو، vas score در گروه کنترل بطور معنی داری بیشتر از گروه آزمایش بوده است اما در زمان پایان درمان، اختلاف از لحاظ آماری معنیدار نبود. شاخص لثهای و خونریزی حین پروب کردن بین دو گروه به طور معنی دار متفاوت نبودند. (p value > 0.05) نتیجه گیری بر اساس نتایج ما، این روش ابداعی برای رویش کانینهای نهفته میتواند به طور موفقیت آمیزی با کمترین اثر سوء در مقایسه با سایر تکنیکها مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه به کارگیری ایمپلنتهای دندانی کوتاه به عنوان روش درمانی جایگزین عمل های پیوند استخوان در نظر گرفته می شود. هدف مطالعه حاضر بررسی و مقایسه ی میزان موفقیت ایمپلنت های کوتاه با ایمپلنتهای بلند کاشته شده در بخش ایمپلنت دانشکده دندانپزشکی مشهد بر اساس معیار های آلبرکسان می باشد. مواد و روش ها 45 ایمپلنت که بین سال های 1384 تا 1387در بخش ایمپلنت دانشکده ی دندانپزشکی مشهد، تحت درمان با ایمپلنت قرار گرفته بودند، بررسی گردیدند. میزان موفقیت ایمپلنت های کوتاه (باطول کمتراز 10 میلیمتر) با ایمپلنت های بلند(10 و بیشتر از 10 میلی متر) بر اساس معیارهای کیفی (لقی، درد، عفونت و رادیولوسنسی) و کمی آلبرکسان (تحلیل استخوان)، عمق پروبینگ، خونریزی حین پروبینگ (bop) و شکستگی تاج مقایسه می شود. یافته ها هیچ گونه لقی، عفونت ،درد، رادیولوسنسی و شکست فیکسچر در هیچ ایمپلنتی مشاهده نشد. ارتباط معنی داری بین نوع فک، نوع دانسیته استخوان، شکست تاج، bop و عمق پروبینگ با اندازه ایمپلنت وجود نداشت. تحلیل استخوان در ایمپلنت های بلند نسبت به ایمپلنت های کوتاه به طور معنی داری(p=0.013) بیشتر ملاحظه گردید. به طور کلی نسبت موفقیت در هر دو گروه ایمپلنت های بلند و کوتاه یکسان(87%) می باشد. نتیجه گیری میزان موفقیت ایمپلنت های کوتاه با ایمپلنت های بلند، 5 سال پس از کاشته شدن، یکسان می باشد. ایمپلنت های کوتاه به دلیل عدم نیاز به پیوند استخوان در نواحی خلف ماگزیلا یا مندیبل و همچنین به لحاظ کمتر بودن برخی عوارض مانند تحلیل استخوان، بر ایمپلنت های بلند برتری دارند. کلمات کلیدی: ایمپلنت های دندانی کوتاه، ایمپلت های دندانی بلند، موفقیت ایمپلنت، ماندگاری ایمپلنت.

مقدمه ژنژیویت یک بیماری التهابی است که لثه را مبتلا می سازد. پلاک میکروبی تشکیل شده در اطراف دندان و لثه مسئول اصلی ایجاد این بیماری است. زعفران دارای انواع زیادی از ترکیبات فلاوونوئیدی، گلیکوزیدی و آنتوسیانین ها می باشد که خواص ضد التهابی ، آنتی اکسیدان و غیره دارد. این تحقیق، به منظور بررسی اثرات زعفران بر روی شاخص های لثه ای بیماران مبتلا به ژنژیویت مارژینال ژنرالیزه وابسته به پلاک دندانی انجام می شود. مواد و روش ها برای این مطالعه از خمیر دندان حاوی عصاره آبی کلاله زعفران استفاده شد. 22 نفر بیمار که مبتلا به ژنژیویت مارژینال جنرالیزه بودند، انتخاب گردیدند. بیماران به صورت تصادفی به 2 گروه 11 نفری تقسیم شدند. در یک گروه از خمیر دندان زعفران و در گروه دیگر پلاسبو روزانه دو بار استفاده شد و برای هر گروه شاخص عمق پاکت (pd)، شاخص لثه ای (gi)، شاخص پلاک (pi) و شاخص خونریزی هنگام پروب کردن (bop) قبل از کاربرد خمیر دندان و یک ماه بعد مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها در پایان مطالعه مقایسه شاخص های اندازه گیری شده قبل و یک ماه پس از مداخله در هر گروه حاکی از کاهش معنادار در تمامی شاخص ها بود(01/0p<). گروه مداخله تفاوت معناداری در کاهش شاخص های gi و bop نسبت به گروه دارونما داشت (05/0p<). اما در شاخص های pd و pi این تفاوت به لحاظ آماری معنادار نبود (05/0p>). نتیجه گیری در این مطالعه مشخص شد که استفاده از خمیر دندان حاوی عصاره آبی کلاله زعفران می تواند برخی از شاخص های لثه ای در بیماران مبتلا به ژنژیویت را بهبود بخشد. کلمات کلیدی: ژنژیویت، زعفران، شاخص های لثه ای.

مقدمه: پری ایمپلنتایتیس پروسه التهابی تأثیر گذار روی بافت اطراف ایمپلنت استئواینتگره شده است که منجر به از دست رفتن استخوان ساپورت کننده می شود. به دلیل اینکه تمیز کردن مکانیکی اطراف ایمپلنت به وسیله سطح خشن شده یا دارای رزوه آن ممانعت می شود، استفاده از دبریدمان مکانیکی به تنهایی ممکن است برای سرکوب میکروفلور کافی نباشد. لذا هدف از این مطالعه تعیین اثر کاربرد تتراسایکلین موضعی بر پلاک ایندکس، ایندکس خونریزی، عمق پاکت اطراف ایمپلنت و فاصله بین شولدر ایمپلنت و مارژین لثه قبل و 6 ماه پس از درمان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 20 بیمار مبتلا به پری ایمپلنتایتیس با شواهد رادیوگرافیک تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت و عمق پروبینگ بزرگتر مساوی 5 میلیمتر که نیاز به درمان resection دارند، انتخاب شدند. در این افراد، ابتدا فلپ جهت دسترسی به استخوان اکسپوز، تهیه شد و رسوبات سخت و نرم از سطوح ایمپلنت با اسکیلر پلاستیکی حذف و سطح ایمپلنت سندبلاست شد. سپس تتراسایکلین موضعی 3 % بر روی سطح ایمپلنت جهت detoxification به کار رفت و فلپ سوچور شد. پارامترهای کلینیکی قبل و 6 ماه بعد (پس از کاربرد تتراسایکلین موضعی 3 %) ثبت شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین عمق پاکت، خونریزی حین پروبینگ و پلاک ایندکس در شش ماه بعد عمل نسبت به قبل عمل بطور معنی داری کمتر بود(p<0.001). میانگین فاصله بین شولدر ایمپلنت و مارژین لثه در شش ماه بعد عمل نسبت به قبل عمل کاهش یافت اما این میزان کاهش از لحاظ آماری معنی دار نبود(p>0.05). نتیجه گیری: استفاده ی مکرر از آنتی بیوتیک موضعی در کنار درمان مکانیکی ضایعات پری ایمپلنتاتیس می تواند باعث بهبودی پارامتر های بالینی نسبت به قبل از درمان گردد. پیشنهاد می شود برای درمان کامل دوره های تکرار شونده ای از آنتی بیوتیک برای درمان پری ایمپلنتاتیس مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: با توجه به تنوع و تفاوت های موجود در سطوح ایمپلنت های دندانی، ارزیابی کلینیکی و رادیوگرافیکی می تواند یکی از ابزارهای بررسی ایمپلنت های دندانی با خصوصیات سطحی متفاوت باشد. با توجه به کاربرد روز افزون ایمپلنت های دارای سطوح خشن شده توسط سرامیکهای کلسیوم فسفات به دلیل قیمت مناسب تر آن، هدف از این مطالعه بررسی کلینیکی و رادیوگرافیکی ایمپلنت های دندانی دارای سطوح خشن شده توسط سرامیک های کلسیوم فسفات در جایگزینی دندان های از دست رفته به عنوان پایه پروتز ثابت در می باشد. مواد و روش ها: تعداد 39 ایمپلنت دندانی که دارای سطوح خشن شده توسط سرامیک های کلسیوم فسفات بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند. بررسی های کلینیکی و رادیوگرافیک شامل میزان تحلیل استخوان به دنبال بارگذاری، عمق شیار لثه در اطراف ایمپلنت و ایندکس پلاک انجام گرفت. رادیوگرافی مورد استفاده در این مطالعه از نوع پری آپیکال با استفاده از تکنیک موازی بود. رادیوگرافی pa بدست آمده بوسیله اسکنر بصورت تصویر دیجیتال درآمد و بر روی مانیتور کامپیوتر فاصله بین کرست استخوان تا اولین رزوه fixture اندازه گیری شد و بدین ترتیب تحلیل استخوان در هر مورد بدست آمد. یافته ها: میزان موفقیت این ایمپلنت ها در کل 92/89% بود که در مردان و در فک بالا موفقیت بیشتری مشاهده شد. عوارض بیولوژیک بسیار کمی برای بیماران ایجاد شد به طوری که هیچ گونه لقی، عفونت، درد و رادیولوسنسی در هیچ ایمپلنتی مشاهده نشد. همچنین میانگین عمق پاکت 19/3 و میانگین تحلیل استخوان 94/2 میلی متر بود. به لحاظ عوارض تکنیکی، با وجود این که در کل بیشتر از عوارض بیولوژیک بود ولی عوارض مهم و مشکل ساز آن در درصد کمی از بیماران وجود داشت و تنها در 4 مورد (3/10%) شکست تاج دیده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که با توجه به میزان موفقیت بالای ایمپلنت های دارای سطوح خشن شده توسط سرامیک های کلسیم فسفات و همچنین عوارض بیولوژیک و تکنیکی پایین ناشی از کاشتن ایمپلنت، این نوع ایمپلنت بتواند گزینه ی مناسبی برای بازگرداندن عملکردهایی همچون جویدن، تکلم و زیبایی به بیماران بی دندانی پارسیل باشد.

چکیده مقدمه و هدف: اگرچه عواملی مانند طول، محل و قطر ایمپلنت و همچنین کیفیت استخوان با میزان شکست درمان ایمپلنتهای دندانی ارتباط دارند ولی سیگار کشیدن به عنوان یک عامل مستعد کننده که منجر به میزان شکست درمان بالاتری می شود، مطرح می باشد. آگاهی از ارتباط میان مصرف سیگار با میزان تحلیل استخوان و ماندگاری ایمپلنت می تواند گام موثری در جهت رفع این مشکلات باشد. روش کار: مطالعه کارآزمایی بالینی روی بیماران مراجعه کننده به بخش ایمپلنت ،تعداد 21 بیمار سیگاری و 20 بیمار غیرسیگاری بصورت غیر احتمالی و مبتنی بر هدف صورت گرفت؛ بیمارانی که دارای مشکلات سیستمیک نظیر دیابت پیشرفته، استئوپروز، نقص کلیوی و... بودند به جهت جلوگیری از تأثیر بر نتیجه، وارد مطالعه نشدند. سپس رضایت نامه آگاهانه اخذ شده و ایمپلنت های دندانی از یک سیستم و توسط یک جراح کاشته شده و موفقیت ایمپلنت بر اساس شاخصه های کلینیکی درد، عفونت، لقی، تحلیل استخوان، bopو رادیوگرافیک، در فواصل یک ماه و شش ماه ارزیابی گردید. میزان تحلیل استخوان نیز از روی رادیوگرافی موازی پری اپیکال بر حسب میلی متر از شولدر ایمپلنت اندازه گیری شد. یافته ها: آزمون های آماری اختلاف معناداری بین بیماران سیگاری و سالم در شاخص های درد، عفونت، bop(bleeding on probing) و ppd(probing pocket depth)نشان نداند. میزان تحلیل استخوان در گروه سیگاری به طور معناداری بیشتر از غیرسیگاری ها بود(p=0.001). نتیجه گیری: مصرف سیگار بر بقاء ایمپلنت طی دوره فالوآپ 6 ماهه تأثیری ندارد؛ اگرچه که طی معاینات انجام شده میزان خونریزی لثه کمتر شده و میزان تحلیل استخوان در بیماران سیگاری به طور معناداری بیش تر بود. لذا سیگار کشیدن در کوتاه مدت بقاء ایمپلنت را به خطر نمی اندازد. به هرحال باید قبل از عمل جراحی به بیماران در مورد خطر سیگار بر ایجاد عوارض بیش تر آگاهی داد. کلید واژه ها: موفقیت ایمپلنت، تحلیل استخوان، سیگار .

با توجه به گسترش سریع اطلاعات در دنیای امروز اهمیت آشنایی و کاربرد بانک های اطلاعاتی و موتورهای جستجوگر روز به روز در حال افزایش است ازسوی دیگر،توسعه و پیشرفت هرکشوری در زمینه های علمی،فرهنگی،اقتصادی وسیاسی به استفاده صحیح از اطلاعات جدیدتر وابسته است.این مطالعه به منظور میزان آشنایی دانشجویان با یکسری از بانکهای اطلاعاتی و موتور جستجو صورت گرفته است.

مقدمه و هدف: با توجه به افزایش روزافزون جایگزینی دندان های از دست رفته به وسیله ایمپلنت های دندانی و موفقیت و محبوبیت این شیوه ی درمان، توجه بیشتری به درمان ایمپلنت معطوف گشته است. از طرف دیگر، قرار دادن ایمپلنت در ناحیه قدام فک بالا با محدودیت هایی از نظر آناتومیک و زیبایی روبروست. یکی از ساختار های محدود کننده در این ناحیه، فورامن اینسایزیو می باشد. هدف این مطالعه بررسی ابعاد و ویژگی های آناتومیک فورامن اینسایزیو به وسیله توموگرافی کامپیوتری با اشعه ی مخروطی (cbct) و ارتباط آن با جایگذاری ایمپلنت دندان های پیشین است. مواد و روش ها: دراین مطاله که از نوع بررسی بیماران است، تعداد 100 کلیشه cbct از بیمارانی که در قدام ماگزیلا بی دندان بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. تصاویر cbct به وسیله ی یک دستگاه توموگرافی سه بعدی با voxel size 0.1 میلیمتر تهیه شدند. پارامتر های دستگاه روی 8 میلی آمپر و 80kv و زمان اکسپوژر 12 ثانیه تنظیم شدند. برای همه ی این تصاویر میدان دید (fov) محدود شده ای به اندازه ی 5x4 سانتی متر انتخاب گردید. برش هایی در تصاویر cbct انتخاب گردید تا کانال و فورامن اینسایزیو در یک موقعیت عمودی در نماهای کورونالی و ساژیتالی دیده شود. متغیر های مختلفی برای ارزیابی فورامن اینسایزیو و ساختارهای مجاور آن ازجمله طول کانال اینسایزیو، قطر صفحه ی استخوانی باکال اندازه گیری شد. یافته ها: جمعیت مورد مطالعه شامل 64 زن و 34 مرد است که برای هرکدام 9 متغیر بررسی شد. میانگین طول کانال اینسایزیو 201/2±905/7، عرض فورامن اینسایزیو 922/0±094/3 و قطر فورامن اینسایزیو 828/0±818/2 میلی متر اندازه گیری شد. همچنین، میانگین حجم و طول کانال در مردان بیشتر است که این اختلاف تنها در مورد طول کانال معنادار بود (به ترتیب p=0.239، p=0.014، p<0.001). از سوی دیگر میانگین قطر فورامن اینسایزیو، عرض فورامن استنسن و فاصله فورامن تا کرست در زنان بیشتر از مردان بود، که تنها در مورد فاصله فورامن تا کرست اختلاف معناداری مشخص گردید (به ترتیب p=0.634، p=0.225 و p=0.001). نتیجه گیری: در 76 % بیماران بی دندان، عرض فورامن اینسایزیو (اندازه گیری شده در مقطع کورونال)، و در 58 % آنها قطر فورامن (اندازه گیری شده در مقطع ساژیتال)، بیش از 2.5 میلیمتر می باشد که در این صورت جایگذاری ایمپلنت های دندانی در نواحی سانترال، مشکلاتی از نظر پروتزی و زیبایی برای بیمار به دنبال خواهد داشت. در چنین مواردی پیشنهاد می شوددر صورت امکان، روشی غیر از قرار دادن ایمپلنت در مجاورت فورامن اینسایزیو به کار گرفته شود. کلمات کلیدی: فورامن اینسایزیو – ایمپلنت دندانی – توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی – قدام ماگزیلا