تأثیر باورها و آیین های مسیحی در نگرش شیعیان ایرانی به امام حسین (ع) انکارناشدنی است. یکی از مهم ترین مسائلی که از این رهگذر وارد باورهای شیعی نیز شده است، مسأله «فدا» است؛ این مسأله، هنوز در جامعه جهانی به ویژه در جامعه ایران وجود دارد و از اهمیّت پژوهشی زیادی برخوردار است. مسیحیان برآنند حضرت عیسی (ع) با خون پربهای خود کفّاره گناهان ایشان را داده و بدین سبب به او لقب «فادی» (منجی) داده اند. این باور، رفته رفته درباره امام حسین (ع) نیز تحقّق یافته است. این پایان نامه، با هدف مطالعه دو چهره یادشده و تطبیق نگاه شاعران به این دو انسان آسمانی - زمینی در شعر فارسی تدوین یافته است. فصل اوّل: «کلّیات»، فصل دوّم: «مبانی نظری»، فصل سوّم: بخش اوّل: «عیسی بن مریم (ع)، از حقیقت تا اسطوره»، بخش دوّم: «حسین بن علی (ع)، از واقعیّت تا آرمان»، فصل چهارم: «مطالعه تطبیقی چهره امام حسین (ع) و حضرت عیسی (ع) در شعر فارسی»، و فصل پنجم: «نتیجه» را شامل می شود. در نهایت این نتیجه به دست آمده که برداشت های مسیحیان از حضرت عیسی (ع) در نوع نگاه شاعران به امام سوّم شیعیان نیز موثّر بوده است؛ و طبعاً بر اساس ذات شعر و فضای خاصّ خیال و تصویری که در شعر وجود دارد، چهره ای که از این دو انسان الهی در ادبیات اراده شده بعضاً واقعیّت تاریخی ندارد. کلیدواژه ها: ادبیات تطبیقی، حضرت عیسی (ع)، امام حسین (ع)، شعر فارسی.