هدف پزوهش حاضر، تعیین میزان رضایتمندی مربیان ودانش آموزان از فعالیت های مراکزآموزش از راه دوردر دوره متوسطه نواحی شهر اصفهان بود. در این راستا به تعیین رضایتمندی ازفضای کالبدی و ساختارفیزیکی، محتوی برنامه های آموزشی مصوب، شیوهای مدیریتی، نحوه استفاده ازابزارها وفن آوری های نوین وشیوه های ارزشیابی مراکزآموزش از راه دور دوره متوسطه نواحی شهر اصفهان پرداخته شد. جامعه آماری این پژوهش شامل 5069 نفر دانش آموز و369 نفر ازمربیان مراکزآموزش از راه دوردر دوره متوسطه نواحی شهر اصفهان در سال تحصیلی89-88 بودند. نمونه آماری شامل 166 نفر دانش آموز و117 نفر مربی است که به روش نمونه گیری تصادفی متناسب با حجم انتخاب گردیدند. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی بوده واطلاعات مورد نیازاز طریق پرسشنامه محقق ساخته با درجه بندی لیکرت جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روایی صوری و محتوایی این پرسشنامه پس ازاجرای مقدماتی و رفع اشکالات، توسط اساتید محترم راهنما و مشاور، کارشناسان ومتخصصان مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ96/ تعیین گردید که نشان دهنده پایایی مناسب ابزار می باشد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمن های مناسب آماری در سطوح توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که مربیان و دانش آموزان میزان رضایت خود را نسبت به فضای کالبدی و ساختارفیزیکی، محتوی برنامه های آموزشی مصوب، شیوهای مدیریتی، نحوه استفاده ازابزارها وفن آوری های نوین درحد متوسط ونسبت به شیوه های ارزشیابی در حد زیاد اعلام نمودند براساس نتایج آزمونtتک متغیره درسوالات اصلی پژوهش تفاوت مشاهده شده ازنظر آماری در سطح اطمینان 95 درصد معنا دار است. کلیدواژه ها: رضایتمندی، مراکزآموزش از راه، دانش آموزان آموزش از راه ، مربیان آموزش از راه، آموزش و پرورش

زیباییشناسی شاخهای از فلسفه است که در مورد ادراک مسائل مربوط به زیبایی از جمله تجربهی زیباییشناسی بحث میکند. جان دیویی به عنوانیک فیلسوف طبیعی گرا، بر آن بود تا اخلاق، هنر و تجربهی زیباشناسانه را به متن جریان زندگی عادی و روزمره بازگرداند. پژوهش حاضر درصدد است تا با تاکید بر مولفههای زیباشناسانه دیویی، به تحلیل تجربه زیباییشناسی بپردازد و ارتباط آن با تربیت اخلاقی و زیباییشناسی را دراین اندیشه بیابد. شیوه مطالعه تحلیل مفهومیاست. دراین تحلیل با توجه به هدف پژوهش، به تحلیل تجربه زیباییشناسی و مولفههای آن درتربیت اخلاقی پرداخته شده است. بهاین صورت که ابتدا به تحلیل معانی کلمات و مفاهیم مرتبط موجود در نظریه و بازشناسی روابط مفهومیآن پرداخته شده و سپس مورد نقادی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که تجربهی زیباییشناسی با عوامل موثر و هنرمندانهای مثل احساس، ابراز و تخیل همراه است و همراه با خردورزی که از اجزای ضروری اخلاق به شمار میآید، موجب تکمیل تجربه، درک، معنی و فهم اخلاق و تربیت اخلاقی در افراد میشود.این تجربه نهایتا منجر به برانگیختن حساسیت وهمدردی در بین افراد درگیر دراین تجربه میشود و به بهبود ودرک روابط جهان طبیعی و اجتماعی میانجامد و رفتار و قضاوتهای اخلاقی مناسب را افزایش میدهد. در پایان با توجه به تحلیلها و نقدهای انجام شده، الگوی پیشنهادی تجربهی زیباشناسانه در تربیت اخلاقی ارائه شده است.