در پژوهش حاضر سعی می شود از طریق معرفی یک سازه ی روان شناختی جدید (اثر پنجره) تأثیرات ناشی از دریافت منفعلانه و طولانی مدت مجموعه ی فشرده ای از محرکهای مختلف، زیاد، متنوع و پرتحرک را در چارچوب مفهومی متمایزی بگنجاند. اثر پنجره زمانی ایجاد می شود که انبوهی از محرکها به صورت فشرده و به مدت نسبتاً طولانی در اختیار دریافت کننده ی منفعل قرار بگیرد. کودکی که چندین ساعت به تماشای تلویزیون می نشیند قربانی چنین اثری فرض می شود، او در هنگام تماشا، از کنشوری فعال محروم می شود و بعید نیست که پس از رفع محرومیت (پس از پایان تماشای تلویزیون) بکوشد تا از طریق اقدام به فعالیت حرکتی این محرومیت را جبران کند.کودک با اقدام به تحرکات به ظاهر خودانگیخته می تواند موقعیت طبیعی را تا اندازه ای به موقعیت پنجره (تلویزیون) شبیه کند و از ناخوشایندی آن بکاهد. فرض ما براین است که دریافت اثر پنجره بر حرکات اضافی (بیش فعالی) کودکان تأثیر خواهدگذاشت و در آن ها اختلال ایجاد خواهدکرد. در این پژوهش از نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد و طرح پژوهشی استفاده شده طرح پس آزمون با گروه کنترل بود. به آزمودنیها در گروه آزمایش قطعات فیلم پرتحرک (دارای اثر پنجره) نشان داده شد و سپس از آن ها خواسته شد به بازتولید همان میزان زمان اقدام کنند در گروه کنترل روند یکسان بود ولی آزمودنیها فیلمهای دارای اثر پنجره دریافت نمی کردند. برای گروه آزمایش و کنترل تعداد حرکات بدنشان از طریق ضبط ویدیویی ثبت شده و سپس مورد شمارش دقیق قرارگرفت. نتایج از طریق آزمون t برای گروههای مستقل تحلیل شدند. یافته ها فرضیه ما را مورد تأیید قرارداد به این صورت که مقدار t با درجات آزادی ?? برابر است با 2/995 که برای آزمون دو دامنه در سطح 0/006 معنادار است. این مساله بیانگر این است که کودکانی که اثر پنجره دریافت می کنند حرکات اضافی و بیش فعالی بیشتری خواهندداشت.