به منظور بررسی اثر ساف مانان بر عملکرد تولیدی و فلور میکروبی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی سویه کاب، آزمایشی با استفاده از 180 قطعه جوجه گوشتی یک روزه با میانگین وزن 46 گرم انجام شد. تیمارها شامل شاهد (صفرt)، آنتی بیوتیک (لینکومایسین) 3/0 گرم (3/0ta)، ساف مانان 5/0 گرم (5/0ts)، ساف مانان 1 گرم (1ts)، ساف مانان 75/0 گرم در دوره آغازین و 25/0 گرم در دوره رشد (25/0,75/0ts) در کیلوگرم جیره بود. تیمار ها در 3 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی از 6 تا 42 روزگی مورد بررسی قرار گرفت. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و صفات لاشه در دوره های پرورش اندازه گیری شد. شمارش باکتری لاکتوباسیلوس و اشریشیاکلی در 18، 28 و 38 روزگی از طریق کشت میکروبی انجام شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک در دوره های پرورش تحت تأثیر سطوح مختلف ساف مانان و لینکومایسین قرار نگرفت (05/0p>). افزایش وزن تیمارهای 5/0ts، 1ts و 25/0,75/0ts در دوره رشد و کل دوره تحت تأثیر ساف مانان قرار گرفت و نسبت به شاهد و لینکومایسین بهتر بود (05/0p<). افزایش وزن 3/0ta در کل دوره نسبت به شاهد بهتر بود (05/0p<). در دوره آغازین، رشد و کل دور تیمارهای 5/0ts، 1ts و 25/0,75/0ts بهترین ضریب تبدیل را نشان دادند (05/0p<). در دوره رشد و کل دوره ضریب تبدیل 3/0ta نسبت به شاهد بهتر بود (05/0p<). سطوح مختلف ساف مانان در افزایش وزن و ضریب تبدیل تفاوت معنی داری با هم نداشتند (05/0<p). هیچ یک از اجزای لاشه بجز درصد وزن سینه نسبت به لاشه تحت تأثیر مصرف ساف مانان قرار نگرفت (05/0<p). 1ts دارای بالاترین درصد وزن سینه بود (05/0p<). در 18 و 28 روزگی شمار اشریشیاکلی در تیمار های دریافت کننده ساف مانان بطور معنی داری کاهش یافت (05/0>p). در 28 روزگی شمار لاکتوباسیلوس در 1ts بطور معنی داری نسبت به شاهد و آنتی بیوتیک افزایش یافت ( 05/0>p). در 38 روزگی اختلاف معنی داری در جمعیت میکروبی مشاهده نشد. بطور کلی سطوح مختلف ساف مانان نسبت به آنتی بیوتیک و شاهد عملکرد بهتری رانشان دادند که ناشی از تأثیر مثبت آن بر بهبود فلور میکروبی روده است.

چکیده : به منظور بررسی اثر اسید استیک بر عملکرد تولیدی و میکرو فلور روده جوجه های گوشتی از سویه کاب، آزمایشی با 280 قطعه جوجه گوشتی یک روزه با میانگین وزنی 46 گرم انجام شد. در این آزمایش از دو نوع جیره با دو سطح انرژی متفاوت (نرمال انرژی و پر انرژی) استفاده شد. اسید استیک در هر جیره با سطوح صفر ، 7/0 و 4/1 درصد و با 4 تکرار و در هر تکرار 12 قطعه جوجه در قالب طرح فاکتوریل از روز هفتم تا 42 روزگی در اختیار جوجه ها قرار داده شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و صفات لاشه در دوره های پرورش اندازه گیری شدند. شمارش باکتریهای ناحیه ایلئوسکال روده جوجه های گوشتی شامل کلی فرم ها، اشرشیاکلی و لاکتوباسیلوس در روزهای 18، 28 و 38 روزگی تعیین شد. نتایج نشان داد که مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک تحت تأثیر سطوح اسید استیک قرار گرفت (05/0 >p) همچنین اثر سطح انرژی بر مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در تمام دوره های پرورش معنی دار بود (05/0 >p) بطوریکه بهترین عملکرد با افزایش سطح انرژی حاصل شد. اثر متقابل سطوح اسید استیک و سطح انرژی فقط بر مصرف خوراک روزانه معنی دار شد (05/0 >p) بطوریکه 4/1 درصد اسید استیک در جیره پر انرژی کمترین مصرف خوراک روزانه را داشت. اثر اسید استیک بر صفات لاشه نشان داد که بازده لاشه و درصد وزن ران و سنگدان در سطوح 7/0 و 4/1 درصد اسید بطور معنی داری تحت تأثیر قرار گرفت (05/0 >p). اثر سطح انرژی جیره فقط از لحاظ درصد وزن چربی محوطه بطنی معنی دار شد (05/0 >p) ولی اثر متقابل سطوح اسید استیک و سطح انرژی جیره اثر معنی داری را نشان نداد (05/0 <p). در شمارش باکتریهای ناحیه ایلئوسکال روده جوجه های گوشتی در 18 روزگی هیچ اثر معنی داری از سطوح اسید استیک و سطح انرژی و اثر متقابل سطوح اسید و سطح انرژی مشاهده نشد (05/0 <p). اما درسنین 28 و 38 روزگی نتایج مربوط به اثر اسید استیک نشان داد که بطور معنی دار استفاده از سطوح 7/0 و 4/1 درصد اسید استیک باعث پاسخ بهتری نسبت به سطح صفر شد (05/0 >p) ولی اثر سطح انرژی و اثر متقابل اسید و سطح انرژی در هیچیک از باکترهای مورد بررسی در این سنین معنی دار نشد (05/0 <p).