چکیده: پژوهش حاضر با عنوان مقایسه ی میزان اثربخشی روش تدریس کاوشگری با روش تدریس سخنرانی در پیشرفت تحصیلی درس علوم تجربی دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی منطقه 15 شهر تهران درسال تحصیلی 89-1388 انجام گرفت. این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی است بایک گروه که با روش تدریس کاوشگری آموزش دیدند وگروه دیگر که با روش تدریس سخنرانی آموزش دیدند. طرح این پژوهش روش آزمایشی پیش آزمون ، پس آزمون در دو گروه اجرا شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی منطقه 15 شهر تهران که در سال تحصیلی 89-1388 مشغول به تحصیل که نمونه گیری با روش خوشه ای تصادفی انجام شد. ابتدا به صورت تصادفی مدرسه ابتدایی نرجس از میان مدارس ابتدایی دخترانه منطقه 15 انتخاب گردیدو از میان کلاس های چهارم ،به صورت تصادفی یک کلاس به گروه کاوشگری و کلاس دیگر به گروه سخنرانی اختصاص یافت. حجم نمونه درهر کلاس 30 نفر و جمعا 60 نفر بودند.پیش آزمون محقق ساخته روی هر دو گروه اجرا شدوسپس به مدت 15 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. درنهایت از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و نتایج به دست آمده با آمار توصیفی و آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. ابزار این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که 45 سوال 4 گزینه ای از 5 درس اول کتاب علوم تجربی را شامل می شد. روایی آزمون به وسیله معلمان کلاس چهارم تایید شد و پایایی آزمون 72/. می باشد که با استفاده از روش پایایی نمرات اختلافی بدست آمد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد:بین میانگین پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با روش کاوشگری آموزش می بینند و دانش آموزانی که با روش سخنرانی آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. هم چنین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قوی که با روش کاوشگری آموزش می بینند نسبت به دانش آموزان قوی که با روش سخنرانی آموزش می بینند تفاوت وجود دارد و بین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسط که با روش کاوشگری آموزش می بینند نسبت به دانش آموزان متوسط که با روش سخنرانی آموزش می بینند، تفاوتی وجود ندارد. واژگان کلیدی : روش تدریس کاوشگری _ روش تدریس سخنرانی

چکیده این پایان نامه به منظور بررسی، تأثیر تدریس تعلیمات اجتماعی بر مهارت های زندگی در ابعاد(تصمیم گیری، حل مسأله، همدلی، برقراری ارتباط و نه گفتن) دانش آموزان دختر و پسر پایه پنجم ابتدایی شهر دهدشت در سال تحصیلی90- 1389 انجام شده است. به همین منظور از میان کلیه دانش آموزان دختر و پسرپایه پنجم شهر دهدشت، به تعداد 893نفر با استفاده از نمونه گیری خوشه ای 120 دانش آموز انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها ی مورد نیاز از پرسشنامه ای استفاده شد با اجرای این پرسشنامه محقق ساخته بر روی یک گروه 100 نفری و انجام آزمون آلفای کرانباخ از پایایی پرسشنامه اطمینان حاصل شد. (86/0 ): برای اطمینان از روایی ابزار جمع آوری داده ها از نظر استاد راهنما و استاد مشاور و چهار تن از متخصصان مرتبط با موضوع استفاده شد. داده های به دست آمده از اجرای اصلی با استفاده از روش های آمار توصیفی مانند نمودار ستونی و درصد و نیز روشهای آماری استنباطی مانند، آزمون t و خی دو تحلیل گردید. یافته های این پژوهش نشان داد که تدریس تعلیمات اجتماعی بر رشد مهارت های زندگی موثر بوده است و همچنین نشان داده که بیشترین تأثیر را به ترتیب بر رشد مهارت تصمیم گیری، برقراری ارتباط، همدلی، حل مسأله و مهارت نه گفتن داشته است. کلمات کلیدی: تدریس، تعلیمات اجتماعی، مهارتهای زندگی، حل مسأله، همدلی، تصمیم گیری، ارتباط

پژوهش حاضر با عنوان بررسی و مقایسه روش تدریس حل مسئله طبق روش دیویی و روش تدریس متداول در دوره ابتدایی بر پیشرفت تحصیلی درس تعلیمات اجتماعی دانش موزان دختر پایه پنجم شهر تهران در سال تحصیلی 89-90 انجام گرفت. این پژوهش به شیوه مطالعه نیمه آزمایشی، با دو گروه آزمایشی (گروهی که با روش حل مسئله آموزش دیدند) و گروه گواه (گروهی که با روش متداول آموزش دیدند) با پیش آزمون و پس آزمون صورت گرفت. جامعه آماری این تحقیق شامل دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 89-90 بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، از بین مدارس، یک مدرسه بطور تصادفی انتخاب شد. حجم نمونه در یک کلاس 38 و در کلاس دیگر 36 نفر و جمعا74 نفر بودند. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایشی یک با روش تدریس حل مسئله و گروه آزمایشی دو با روش متداول تحت آموزش قرار گرفتند. سپس از آنان پس آزمون گرفته شد و نتایج به دست آمده با آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار این پژوهش عبارت بود از آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته که پایایی این آزمون 82% بدست آمده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که روش تدریس حل مسئله بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر تهران موثرتر از روش تدریس متداول می باشد.

چکیده پژوهش حاضر به منظور بررسی موانع به کارگیری الگوها و روش های تدریس فعال در رشته ی علوم تربیتی دانشگاه پیام نور استان کرمان از دیدگاه مدرسان در سال تحصیلی 91-1390 انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل مدرسان در رشته ی علوم تربیتی که 61 نفر هستند، می باشد. در این پژوهش، با توجه به محدود بودن جامعه آماری از روش سرشماری کامل استفاده شده است که به این ترتیب، تمامی اعضای جامعه آماری در نمونه قرار می گیرند. پژوهش حاضر از لحاظ نحوه جمع آوری اطلاعات در رده تحقیقات توصیفی می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه ای است که توسط ادیب نیا(1383) تهیه گردیده است. برای تعیین روایی محتوایی پرسشنامه از نظر استادان راهنما و مشاور و جهت تعیین پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و از آمار استنباطی دو جمله ای و آزمون فریدمن استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان داد که : 1- آشنا نبودن اساتید بر اجرای تدریس فعال، مانع از اجرای روش های تدریس فعال در کلاس درس می شود. 2- ضعف در برقراری ارتباط آموزشی استاد با دانشجویان، مانع از اجرای روش های تدریس فعال در کلاس درس می شود 3- فضای ناکافی آموزشی، مانع از اجرای روش های تدریس فعال در کلاس درس می شود 4- محتوای نامناسب کتا ب های درسی، مانع از اجرای روش های تدریس فعال در کلاس درس می شود 5- کمبود امکانات آموزشی مناسب، مانع از اجرای روش های تدریس فعال در کلاس درس می شود. واژه های کلیدی: رو ش های تدریس فعال، تسلط معلمان، ارتباط آموزشی، فضای آموزشی، محتوای کتاب درسی، امکانات آموزشی.

در پژوهش حاضرتاثیر روش تدریس حل مسئله و روش تدریس کاوشگری بر مهارت های حل مسئله اجتماعی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در درس علوم اجتماعی شهر کرمان در سال تحصیلی 91-90 تحت مطالعه قرار گرفتند. روش تحقیق شبه آزمایشی می باشد، طرح این تحقیق طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه های آزمایشی 1و2 می باشد. جامعه آماری این تحقیق متشکل از تمام دانش آموزان دختر کلاس پنجم ابتدایی است که در سال تحصیلی 91-90 در مدارس ابتدایی شهرستان کرمان مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری این تحقیق، روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای است. به این ترتیب که از میان نواحی آموزشی شهر کرمان یک ناحیه، و از میان مدارس دخترانه ابتدایی، یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد. از میان کلاس های پنجم آن مدرسه، دو کلاس را به طور تصادفی انتخاب، یکی از کلاس ها گروه آزمایشی1 و کلاس دیگر را گروه آزمایشی2 نام گذاری شد.سپس پیش آزمون پرسشنامه مهارت های حل مسئله اجتماعی که شامل 25 سوال پنج گزینه ای بود روی هر دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمایشی 1 در معرض متغیر مستقلِ روش حل مسئله و گروه آزمایشی 2 در معرض متغیر مستقلِ روش کاوشگری قرار گرفت. موضوع و محتوای 20جلسه تدریس به وسیله ی محقق مورد مطالعه قرار گرفت سپس برنامه ی مطابق با هر روش طراحی شد. بعد از گرفتن اجازه برای تحقیق، تدریس طی مدت 18 جلسه روی دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارspss استفاده شد. روش های آماری توصیفی که در این تحقیق استفاده شد شامل: میانگین و انحراف معیار می باشد.برای تحلیل داده ها و تعیین معناداری اختلاف مهارت حل مسئله اجتماعی دو گروه آزمایشی از آزمون کوواریانس چند متغیره استفاده شد. فرضیه های این تحقیق عبارت است از: 1- بین مهارت های حل مسئله اجتماعی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی در درس علوم اجتماعی شهر کرمان که با روش حل مسئله آموزش می بینند با دانش آموزان دختری که با روش کاوشگری آموزش می بینند تفاوت وجود دارد.2- بین توانایی حل مسئله اجتماعی در بُعد جهت یابی مثبت مسئله در دانش آموزانی که با روش تدریس حل مسئله و کاوشگری آموزش می بینند تفاوت وجود دارد.3- بین توانایی حل مسئله اجتماعی در بُعد جهت یابی منفی مسئله در دانش آموزانی که با روش تدریس حل مسئله و کاوشگری آموزش می بینند تفاوت وجوددارد. 4- بین توانایی حل مسئله اجتماعی در بُعد حل منطقی مسئله در دانش آموزانی که با روش تدریس حل مسئله و کاوشگری آموزش می بینند تفاوت وجود دارد.5- بین توانایی حل مسئله اجتماعی در بُعد شیوه ی بی دقتی/ تکانشگری در ث دانش آموزانی که با روش تدریس حل مسئله و کاوشگری آموزش می بینند تفاوت وجود دارد.6- بین توانایی حل مسئله اجتماعی در بُعد شیوه اجتنابی در دانش آموزانی که با روش تدریس حل مسئله و کاوشگری آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. نتایج نشان داد که که نمرات پس آزمون برای دو گروه آزمایشی روش تدریس حل مساله وروش تدریس کاوشگری با کنترل اثر پیش آزمون از لحاظ آماری در سطح 0.05 دارای تفاوت معنادار است و با اطمینان 95 درصد روش حل مساله بیشتر از روش کاوشگری، میانگین حل مساله دانش آموزان را ارتقا می بخشد، بنابراین فرضیه اصلی این تحقیق تایید شد. همچنین تفاوت معنی داری بین مقیاس حل منطقی مسئله و شیوه اجتنابی در دو گروه آزمایشی وجود دارد یعنی فرضیه فرعی 4و6 تایید می گردد. اما تفاوت معناداری در فرضیه های فرعی 2، 3 و 5 مشاهده نشد. واژه های کلیدی: روش، تدریس، روش تدریس، روش تدریس حل مسئله، روش تدریس کاوشگری، مهارت های حل مسئله اجتماعی.

در پژوهش حاضر روش تدریس بحث گروهی و حل مساله بر میزان یادگیری و یادداری دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در درس تعلیمات اجتماعی تحت مطالعه قرار گرفتند. در این تحقیق چون تاثیر دو روش تدریس بحث گروهی و حل مساله (متغیر مستقل)، را بر یادگیری و یادداری (متغیر وابسته) آزمودنی ها سنجیده ایم، پس از روش نیمه آزمایشی استفاده شده است. جامعه آماری متشکل از دانش آموزان دختر کلاس پنجم ابتدایی بود که در سال تحصیلی90-89 در مدارس ابتدایی شهرستان اسفراین مشغول به تحصیل بودند. در این تحقیق چون واحد نمونه گیری کلاس درس است، تعداد دانش آموزان کلاس ها به منزله ی حجم نمونه منظور شده است. در نمونه گیری از روش تصادفی ساده استفاده شد. ابتدا از میان مدارس ابتدایی دخترانه، یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد؛ سپس به طور تصادفی از میان کلاس های پایه ی پنجم، یک کلاس به عنوان گروه آزمایشی (1) و کلاس دیگر به عنوان گروه آزمایشی (2) انتخاب شد. داده ها با استفاده ازآزمون محقق ساخته از کتاب تعلیمات اجتماعی پایه ی پنجم گردآوری شد. برای تعیین روایی محتوایی ابتدا جدول مشخصات آزمون شامل محتوا و هدف های آموزشی تهیه شد؛ سپس با بررسی هر سوال مشخص شد که در رابطه با هر هدف آموزشی و محتوای مربوط به آن چند پرسش در آزمون گنجانده شده است؛ سپس برای فهمیدن روایی محتوایی این آزمون از قضاوت متخصصان استفاده شد. برای این منظور، پژوهشگر از 2 نفر از مدرسان، استاد راهنما و مشاور و 2 نفر از معلمان کلاس پنجم ابتدایی خواست تا با مطالعه ی سوالات و جدول مشخصات آزمون، نظر خود را درباره ی میزان ارتباط سوال های آزمون با محتوای درس و هدف های آموزشی بیان کنند. روایی محتوایی آزمون پس از اصلاح و اعمال نظر آنان تنظیم گردید و برای تعیین پایایی آزمون در این تحقیق از روش دو نیمه کردن آزمون استفاده شد که در آن آزمون با یک گروه از افراد اجرا شد و سپس سوالات به دو نیمه ی زوج و فرد تقسیم شدند. نمره های هر فرد در هریک از دو نیمه به دست آمد و ضریب همبستگی آن محاسبه شد. برای تبدیل همبستگی دو نیمه سازی به یک برآورد و پایایی مناسب برای کل آزمون، فرمول اسپیرمن-براون به کار رفت که در آخر پایایی آزمون با این روش 90 /0 شد. نتایج به دست آمده از فرضیه ها به شرح زیر است: فرضیه ی اول، نمرات پس آزمون برای دو گروه آزمایشی بحث گروهی و حل مساله با کنترل اثر پیش آزمون از لحاظ آماری دارای تفاوت معناداری است و با اطمینان 95 درصد بحث گروهی بیشتر از حل مساله یادگیری دانش آموزان را ارتقا می بخشد. فرضیه ی دوم در هر دو گروه آزمایشی با اطمینان 99 درصد، در مقادیر پیش آزمون، پس آزمون و یادداری تفاوت معناداری از نظر یادگیری درس تعلیمات اجتماعی وجود داشت. بحث گروهی بیش تر از حل مساله، یادگیری درس تعلیمات اجتماعی دانش آموزان را ارتقا بخشیده و میزان یادداری دانش آموزان نیز دراین روش بیشتر بود. کلید واژه ها: یادگیری – یادداری- بحث گروهی- حل مساله.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر روش تدریس همیاری بر عزت نفس دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی در درس علوم تجربی شهر شیراز در سال تحصیلی 91-1390 می باشد. این پژوهش به شیوه شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل با پیش آزمون و پس آزمون صورت پذیرفت. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه عزت نفس آلیس پوپ می باشد که ضریب پایایی آن 87% است. جامعه آماری این تحقیق عبارتند از:کلیه دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی ناحیه 4 شهر شیراز که در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل می باشند. نمونه ی تحقیق 30 نفر از دانش آموزان دختر پایه چهارم می باشند و روش نمونه گیری به صورت خوشه ای تصادفی است. به این ترتیب که از میان دبستان های موجود در ناحیه 4 شهر شیراز، یک دبستان به صورت تصادفی انتخاب و از میان کلاس های چهارم مدرسه مذکور یک کلاس به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس پرسشنامه عزت نفس آلیس پوپ بر روی کلیه ی دانش آموزان کلاس انتخاب شده اجرا شد. پس از اجرای پرسشنامه و نمره گذاری آن، دانش آموزان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. شیوه اجرای کار به این صورت بود که گروه آزمایش در معرض متغییر مستقل (روش تدریس همیاری) قرار گرفت و درس های 1 تا 12 کتاب علوم تجربی برای آنان با استفاده از روش تدریس همیاری توسط محقق تدریس شد و گروه کنترل توسط معلم کلاس و با روش سنتی آموزش دیدند. در نهایت مجدداً پرسشنامه پوپ برای هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. نتایج به دست آمده با بهره گیری از کوواریانس چند متغییره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق حاکی از آن است که روش تدریس همیاری بر عزت نفس دانش آموزان دختر پایه چهارم ابتدایی موثر بوده است.

در این تحقیق تاثیر دو روش تدریس پودمانی وکاوشگری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی در درس علوم تجربی شهرستان سنندج در سال تحصیلی 91-90 مورد بررسی قرار گرفته است . فرضیه های این تحقیق عبارت است از فرضیه اصلی : بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با روش تدریس پودمانی و روش تدریس کاوشگری آموزش می بینند تفاوت وجود دارد .فرضیههای فرعی :1 - بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قوی که با روش تدریس پودمانی و روش تدریس کاوشگری آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. 2- بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطی که با روش تدریس پودمانی و روش تدریس کاوشگری آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. 3- بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ضعیفی که با روش تدریس پودمانی و روش تدریس کاوشگری آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. این تحقیق کاربردی بوده و روش آن شبه آزمایشی می باشد . طرح این تحقیق طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه های آزمایشی یک و دو است . جامعه آماری این تحقیق متشکل از تمام دانش آموزان پسر کلاس پنجم ابتدایی است که در سال تحصیلی 91-90 در مدارس ابتدایی شهرستان سنندج مشغول به تحصیل هستند. در نمونه گیری با روش تصادفی خوشه ای دو مرحله ای ابتدا از میان مدارس ابتدایی یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد سپس از میان پنج کلاس پنجم آن مدرسه ،به صورت تصادفی دو کلاس انتخاب شد . یکی از کلاس ها را به صورت تصادفی در گروه آزمایشی 1 و کلاس دیگر را در گروه آزمایشی 2 قرار دادیم، سپس پیش آزمون محقق ساخته ای را روی هر دو گروه اجرا کردیم و بعد گروه آزمایشی 1 را در معرض متغیر مستقل (روش پودمانی ) و گروه آزمایشی 2 را در معرض متغیر مستقل (روش کاوشگری) قرار دادیم و بعد از 15 جلسه سوال های پیش آزمون را در قالب پس آزمون روی هر دو گروه اجرا شد . روایی محتوایی آزمون به وسیله پنج نفر از معلمان کلاس پنجم مدرسه تایید شد. و پایایی آزمون نیز %74 است . برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون tنمرات اختلافیو برای تعیین معنی داری اختلاف پیشرفت تحصیلی دو گروه آزمایشی1و2 استفاده شد . نتایج نشان داد که بین میانگین های پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با روش پودمانی آموزش می بینند و دانش آموزانی که با روش کاوشگری آموزش می بینند تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسط که با روش پودمانی آموزش می بینند نسبت به دانش آموزان متوسطی که با روش کاوشگری آموزش می بینند بیشتر است . اما تفاوت معنی داری بین میانگین های پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قوی و ضعیفی که با روش پودمانی آموزش می بینند و دانش آموزان قوی و ضعیفی که با روش کاوشگری آموزش می بینند مشاهده نشد.کاربرد یافته های این تحقیق عبارت است از:1- آشنا شدن معلمان با روش های فعال تدریس و ایجاد انگیزه به کارگیری این روش ها در آنان .2- تدوین محتوای کتاب درسی به گونه ای که بتوان روش های فعال را در تدریس به کار برد

چکیده: این تحقیق مقایسه ی تاثیر روش تدریس همیاری را با روش تدریس 5 ای در پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان پسر در درس علوم تجربی پایه ی پنجم ابتدایی شهرستان قوچان در سال تحصیلی 92-1391مورد بررسی قرار داده است. فرضیه های تحقیق: 1- بین میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با روش تدریس 5 ای آموزش می بینند با دانش-آموزانی که با روش تدریس همیاری آموزش می بینند تفاوت معنی داری وجود دارد. 2- بین میزان مهارت های اجتماعی دانش آموزانی که با روش تدریس همیاری آموزش می بینند با دانش آموزانی که با روش تدریس 5 ای آموزش می بینند تفاوت معنی داری وجود دارد. این تحقیق از حیث هدف از نوع کاربردی و روش آن شبه آزمایشی است. طرح این تحقیق، طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه های آزمایشی 1 و2 می باشد. جامعه ی آماری این تحقیق متشکل از تمام دانش آموزان پسر پایه ی پنجم ابتدایی که در سال تحصیلی 92-1391 در مدارس ابتدایی شهرستان قوچان مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه-گیری در این تحقیق، روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای دو مرحله ای است. به این ترتیب، ابتدا از میان مدارس ابتدایی، یک مدرسه را به صورت تصادفی انتخاب، سپس از میان کلاس های پنجم آن مدرسه دو کلاس معادل را انتخاب و به صورت تصادفی یکی از کلاس ها را گروه آزمایشی (1) و کلاس دیگر گروه آزمایشی (2) نامگذاری کردیم. روش تعیین روایی پرسشنامه مهارت های اجتماعی: بعد از آن که پرسشنامه مقدماتی مهارت های اجتماعی تهیه شد، در اختیار جمعی از متخصصان و کارشناسان و همچنین اساتید راهنما و مشاور گذاشته شد و 20 سوال آن مورد توافق قرار گرفت. پس از به دست آوردن پایایی آن، بار دیگر مورد تأیید چهار نفر از متخصصان دیگر قرار گرفت. روش تعیین پایاییِ پرسشنامه یِ پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی: هم پرسشنامه-ی پیشرفت تحصیلی و هم پرسشنامه ی مهارت های اجتماعی در یک گروه از دانش آموزان به غیر از گروه آزمایش به تعداد 20 نفر اجرا گردید. نتایج به دست آمده از طریق کوریچاردسون 20 مورد بررسی قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ی پیشرفت تحصیلی برابر با 79/. شد که نشان دهنده ی پایایی قابل قبولی است. پایایی پرسشنامه ی مهارت های اجتماعی هم برابر با 90/0 شد. گروه آزمایشی 1 در معرض متغیر مستقل روش تدریس 5 ای و گروه آزمایشی2 در معرض متغیر مستقل روش تدریس همیاری قرار گرفت. موضوع و محتوای 18 جلسه تدریس برای هر روش 9جلسه به وسیله ی محقق مورد مطالعه قرار گرفت و برای هر دو گروه طرح درس نوشته شد. در طول دو ماه تدریس برای هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. روش های آماری توصیفی که در این تحقیق استفاده شده شامل: شاخص هایی نظیر میانگین، نمودار ستونی جدول ها و انحراف استاندارد نمرات می باشد و در بخش آمار استتنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها و تعیین معنی داری اختلاف پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزانِ دو گروه آزمایشی، از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره بهره گرفته شد. نتایج نشان داد بین میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با روش تدریس 5 ای آموزش دیده اند و دانش آموزانی که با روش تدریس همیاری آموزش دیده اند تفاوت معنی داری وجود دارد، بنابراین فرضیه اوّل تأیید شد. میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با روش تدریس 5 ای آموزش دیده بودند بیشتر از میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی بود که با روش تدریس همیاری آموزش دیده بودند. همچنین بین میانگین نمرات مهارت های اجتماعی دانش-آموزانی که با روش تدریس همیاری آموزش دیده اند و دانش آموزانی که با روش تدریس 5 ای آموزش دیده اند تفاوت معنی داری مشاهده شد. بنابراین فرضیه دوّم هم تأیید شد. میانگین نمرات مهارت های اجتماعی دانش آموزانی که با روش تدریس همیاری آموزش دیده بودند بیشتر از میانگین نمرات مهارت های اجتماعی دانش آموزانی بود که با روش تدریس 5 ای آموزش دیده بودند.

در این تحقیق تأثیر روش تدریس پودمانی و روش تدریس 5 ای بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در درس علوم تجربی شهر تهران در سال تحصیلی 91-90 تحت مطالعه قرار گرفته است. روش تحقیق شبه آزمایشی و طرح تحقیق طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه های آزمایشی 1و2 می باشد. جامعه آماری این تحقیق متشکل از تمام دانش آموزان دختر کلاس پنجم ابتدایی است که در سال تحصیلی 91-90 در مدارس ابتدایی شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری این تحقیق، روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای دو مرحله ای است. به این ترتیب که از میان مناطق آموزشی شهر تهران یک منطقه و از میان مدارس دخترانه ابتدایی، یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد. از میان کلاس های پنجم آن مدرسه، دو کلاس را به طور تصادفی انتخاب، یکی از کلاس ها، گروه آزمایشی 1 و کلاس دیگر گروه آزمایشی 2 نام گذاری شد، سپس پیش آزمون محقق ساخته ی پیشرفت تحصیلی توسط حیدری (1384) که شامل 30 سوال 4 گزینه ای بود و روایی و پایایی آن توسط نام برده در پایان نامه بررسی روش تدریس 5 ای تعیین شده بود، روی هر دو گروه اجرا شد، سپس گروه آزمایشی 1 در معرض متغیر مستقل روش پودمانی و گروه آزمایشی 2 در معرض متغیر مستقل روش 5 ای قرار گرفت. موضوع و محتوای 18 جلسه تدریس به وسیله ی محقق مورد مطالعه قرار گرفت سپس برنامه ای مطابق با هر روش طراحی شد. بعد از گرفتن اجازه برای تحقیق، در طول دو ماه برای هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارspss استفاده شد. روش های آماری توصیفی که در این تحقیق استفاده شده است شامل: میانگین و انحراف معیار می باشد. برای تحلیل داده ها و تعیین معناداری اختلاف پیشرفت تحصیلی دو گروه آزمایشی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. فرضیه های این تحقیق عبارت است از: 1- بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدائی در درس علوم تجربی که با روش پودمانی آموزش می بینند با دانش آموزان دختری که با روش 5 ای آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. 2- بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قوی که با روش تدریس پودمانی و 5 ای آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. 3- بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطی که با روش پودمانی و 5 ای آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. 4- بین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ضعیفی که با روش تدریس پودمانی و 5 ای آموزش می بینند تفاوت وجود دارد. نتایج نشان داد که نمرات پس آزمون برای دو گروه آزمایشیِ روش تدریس پودمانی و روش تدریس 5 ای با کنترل اثر پیش آزمون از لحاظ آماری در سطح 05/0 دارای تفاوت معنا دار است و با اطمینان 95 درصد روش 5 ای بیشتر از روش پودمانی، میانگین پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را ارتقاء می بخشد، بنابراین فرضیه اصلی این تحقیق تأیید شد. همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین های پیشرفت تحصیلی دانش آموزان متوسطی که با روش پودمانی و روش 5 ای آموزش دیده بودند وجود داشت یعنی فرضیه فرعی2 نیزتایید گردید، اما تفاوت معنی داری بین میانگین های پیشرفت تحصیلی دانش آموزان قوی و ضعیف که با روش پودمانی و روش 5 ای آموزش دیده بودند وجود نداشت یعنی فرضیه ی فرعی 1 و 3 تأیید نگردید.

چکیده ندارد.