مقدمه و هدف: یکی از عوامل موفقیت در درمانهای ترمیمی، ممانعت از نفوذ و رشد میکروب در حد فاصل ماده ترمیمی و دندان (ریزنشت) می باشد. افزودن 2% وزنی نانوذرات زینک اکساید (nzno) به سمان گلس آیونومر اصلاح شده با رزین با نام تجاریgc fuji ii lc (improved) خواص ضد میکروبی آن را بدون تغییر معنی داری در خواص استحکام خمشی و مدول الاستیسیته افزایش داده است. با توجه به ضرورت بررسی اثر نانوذرات زینک اکساید بر خاصیت چسبندگی این سمان، مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر افزودن نانوذرات زینک اکساید به سمان gc fuji ii lc (improved) بر استحکام باند میکروروش اجرای پژوهش: این مطالعه روی 90 نمونه در دو گروه اصلی (45n?) و سه زیر گروه زمانی (15?n) انجام شد. 2% وزنی نانوذرات زینک اکساید به پودر گلس اضافه شد و نمونه ها به این ترتیب ساخته شدند: گروه 1 (fuji ii lc)، گلس آیونومر اصلاح شده با رزین (شاهد)؛ گروه 2 (nzno-fuji ii lc): گلس آیونومر اصلاح شده با رزین حاوی نانوزینک اکساید در سه زیر گروه زمانی 1، 7، و 28 روز. تمام نمونه ها در دمای oc37 در رطوبت 100% داخل انکوباتور نگهداری شدند و آزمون استحکام باند میکروبرشی پس از 1، 7، و 28 روز توسط دستگاه سنجش خواص مواد (zwick germany) با سرعت mm/min 1 انجام شد. داده ها توسط آزمون توزیع نرمال و t-test و oneway anova و tukey hsd مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. مقدار p کمتر از 05/0، معنی دار تلقی شد.برشی سمان به عاج در سه فاصله زمانی مختلف (1، 7، و 28 روز) انجام شد. نتیجه گیری: افزودن 2% وزنی نانوذرات زینک اکساید به گلس آیونومر اصلاح شده با رزین با نام تجاری gc fuji ii lc (improved)، ابتدا با افزایش استحکام باند میکروبرشی و سپس، با افت آن بعد از 28 روز همراه بود، اما هنوز در رنج قابل قبول باقی می ماند. با توجه به بهبود خواص ضدمیکروبی و عدم تاثیر منفی در استحکام خمشی ومدول الاستیسیته این سمان که در مطالعات قبلی گزارش شده است، کاربرد آن در زیر ترمیم ها و به عنوان کف بندی، می تواند تأثیر خوبی در نتایج ترمیم داشته باشد.

این تحقیق نشان داد که وسعت لکه های مات و سفید، شدت بدرنگی و وسعت بدرنگی، در 4 گروه درمانی در مقایسه بین قبل و پس از درمان به صورت معنی داری کاهش یافته است . اما هر 4 تکنیک در برداشت لکه های زرد- قهوه ای موثرتر از لکه های مات و سفید بود. کاربرد اسید با غلظت بالا(36درصدhcl ) جهت میکروابرژن و استفاده از عوامل اکسیدایزر(30درصد h202 ) قبل از میکزوابرژن با اسیدکلریدریک 18درصد- پامیس ، بر روی زمان خالص درمان میکروابرژن تاثیر معنی داری نداشت . آغاز درمان با فرز پرتیغه کارباید و ادامه درمان با مخلوط اسیدکلریدریک 18درصد- پامیس روشی ساده، ارزان، موثر و بی خطر و کوتاه مدت در درمان بدرنگیهای ناشی از فلوئوروزیس دندانی است . پس از درمان به روشهای فوق، هیچیک از بیماران در ویزیت کنترل، حساسیت نسبت به سرما و گرما و دردخودبخودی را گزارش ننمودند.

هدف از این مطالعه آزمایشگاهی ‏‎(in vitro)‎‏، تعیین استحکام برشی باند آمالگام با عاج پس از استفاده از سیستم ‏‎scotchbond multi - purpose plus (sbmpp)‎‏، پین ‏‎tms‎‏ و اندرکات عاجی به فرم اسلات ‏‎(slot)‎‏، پس از اعمال شوک های حرارتی متناوب می باشد.موارد و روش تحقیق: در این تحقیق 50 دندان آسیای سالم کشیده شده انسان استفاده گردید. دندانها ابتدا در متیل متاکریلات محصور شده سپس به منظور ایجاد سطح کاملا صافد و بدون گیر، تاج دندانها از فاصله میلیمتر بالاتر از ‏‎c.e.j‎‏ قطع گردید. سپس دندانها بصورت اتفاقی در یک گروه شاهد و پنج گروه آزمایشی بترتیب زیر قرار داده شدند:1- گروه شاهد 2- گروه پین 3- گروه ادهزیو (سیستم ‏‎sbmpp‎‏)4- گروه پین - ادهزیو (یک عدد پین ‏‎tms‎‏ و سیستم ‏‎sbmpp‎‏)5- گروه اسلات 6- گروه اسلات - ادهزیو (یک اندرکات عاجی و سیستم ‏‎sbmpp‎‏)در گروه شاهد فقط از دو لایه وارنیش استفاده شد که به دلیل جدا شدن آمالگام از دندان هنگام بازکردن قالب این گروه از مطالعه حذف شد. پس از نگهداری نمونه های به مدت 72 ساعت در آب معمولی و دمای محیط، نمونه ها تحت شوک های حرارتی متناوب ‏‎(thermocycling)‎‏ قرار گرفتند. شوک های حرارتی به تعداد 500 سیکل و در بین دو دمای 5/2+-5/7 و 5/2-+5/57 اعمال شد. پس از انجام ‏‎(thermocycling)‎‏ نمونه ها به مدت 7 روز در محیط آب معمولی و دمای محیط نگهداری شده، سپس به وسیله دستگاه بررسی خواص مکانیکی مواد ‏‎(instron, 1195, uk)‎‏ آزمایش سنجش استحکام برشی باند بر روی آنها انجام شد. سرعت ‏‎crosshead‎‏ برابر 5/0 میلیمتر در دقیقه و محدوده اعمال نیروی دستگاه 1000 نیوتن بود.نتایج: اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه ‏‎(p=0/0000) (one - way anova)‎‏ و آزمون ‏‎scheffe‎‏ تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. سطح ‏‎p<0/05‎‏ از نظر آماری معنی دار تلقی شد. نتایج این مطالعه نشان داد که همه روشهای ایجادگیر مورد استفاده در این مطالعه دارای استحکام برشی باند بالاتری نسبت به گروه شاهد (در این گروه فقط ازدو لایه وارنیش استفاده شده بود) می باشند. بالاترین میزان استحکام باند در گروه پین - ادهزیو مشاهده شده که این مقدار با گروه پین تفاوت معنی داری نداشت. کمترین میزان استحکام باند مربوط به گروه اسلات بود که این مقدار با گروه ‏‎adhesive ‎‏ دارای تفاوت معنی داری نبود. استفاده از توامان ‏‎adhesive‎‏ همراه پین یا اندکات عاجی ‏‎(slot)‎‏ موجب افزایش استحکام باند شد اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود ‏‎(p>0/05)‎‏.