روش های تخریبی زیرزمینی را می توان در زمره ی روش هایی دانست که توان رقابت با روش های استخراج سطحی دارند. این روش ها بر اساس امکان تخریب خود به خودی توده سنگ هستند. قابلیت تخریب توده سنگ عامل اساسی در به کارگیری این دسته روش ها است. قابلیت تخریب توده سنگ را می توان در سه دسته ی کلی شامل سیسیتم توده سنگ، شرایط تخریب و سیستم استخراج بررسی کرد. مکانیزم تخریب را می توان به ارتباط این سه دسته در نظر گرفت. عوامل ژئومکانیکی به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل موثر بر تخریب در سیستم توده سنگ لحاظ می شوند. دو عامل تنش و ناپیوستگی بیشترین نقش را در قابلیت تخریب ایفا می کنند. در این پژوهش با استفاده از مدلسازی عددی شرایط موجود در توده سنگ مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی ها نشان دهنده ی اهمیت بالای خصوصیات هندسی و مقاومتی ناپیوستگی ها در قابلیت تخریب هستند. بررسی تنش ها نیز نشان می دهد که با کاهش نرخ تنش های برجا، ایجاد زیربرش موجب افزایش تنش های القایی شده و شرایط تخریب را بهبود می دهد. مدلسازی شرایط توده سنگ آنومالی شماره 8 سه چاهون نیز نشان می دهد که امکان به کارگیری روش های تخریبی به خصوص تخریب بزرگ در این معدن وجود دارد.