تحقیق پیش رو تلاش دارد فضای پرسه زنی شمال شهر تهران را از خلال بررسی خیابان های جردن (آفریقا)و ایران زمین مورد مطالعه قرار دهد.سنت تئوریکی که بر مبنای آن ،این مطالعه انجام شده سنت متفکرانی از قبیل گئورک زیمل،والتر بنیامین،هانری لوفور،مارشال برمن و ژان بودریار می باشد.البته باید در نظر گرفت که افراد فوق تفاوت هایی اساسی به لحاظ محتوای کار با یکدیگر دارند ولی بی شک همگی در فرم کار از سنت مشترک پرسه زنی نظری تبعیت می کنند.سنتی که ویژگی اصلی آن ،مخالفت با نگاه خطی و سیستماتیک به امر تحقیق است. روش مورد استفاده ،روش کیفی و تکنیک گردآوری اطلاعات ،مصاحبه می باشد. در بخش تحلیل یافته ها برحسب تمایزات نگرشی و اجتماعی،مرتبطان فضا به سه تیپ ،کاربران به پنج تیپ و به طور کلی نمونه ها به دو تیپ تقسیم شدند و بر مبنای گزاره های نظری تفسیر شدند تا از این طریق جایگاه آنها بر مبنای ارتباط با وضعیت سلطه و مقاومت مشخص گردد.البته ناگفته نماند که این ارتباط در توصیف و تیپ بندی نمونه ها نقش موثر داشته است. با توجه به مطالب فوق می توان گفت که به فرضیه ی اصلی تحقیق مبتنی بر حضور توامان ابعاد رهایی بخش و انقیاد آمیز در فضای پرسه زنی در طول مطالعات میدانی خدشه ای وارد نگردید.بر فرض صحت گزاره ی فوق ،نتیجه ی بدست آمده اینست که رویکردهای نظری یکسویه نگرانه از جمله مارکسیسم ارتودکس دیوید هاروی و یا چارچوب نظریه ی مطالعات فرهنگی شهری برآمده از دیدگاه های میشل دوسرتو ناتوان از توضیح فضای پرسه زنی تهران هستند.