ادب مقاومت ووطن همواره دو مضمونی هستند ، که نویسندگان وشاعران بزرگ در هنگام جنگ و دفاع به آن پرداخته اند. ادبیات دفاع مقدس نیز از این قاعده مستثنی نبود و یکی از دغدغه های شاعران این مرز وبوم در طول هشت سال دفاع مقدس استفاده از مضامین حماسی بر گرفته شده از ادب حماسی فارسی بوده است ،و وطن ار مفاهیم قابل توجه این شاعران بود که به وسیله آن احساسات خود و سایر رزمندگان مبنی بر عشق به دین ووطن را در قالب شعر به تصویر کشیدند وتا حدودی وظیفهء خود را نسبت به دین و کشور ادا نمودند . وپس از آن پژوهشگران باید وظیفه خود را ادا می کردند ، که این رساله در این راستا به مو ضوع «مفهوم وطن در شعر دفاع مقدس » پرداخته است. پژوهش شامل نه فصل است ؛که فصل اول مربوط به کلیات رساله ،و فصل دوم به مفاهیم و تعاریف مختلف وطن پرداخته است ؛ فصل سوم به جایگاه وطن در شعر فارسی از ابتدا تا دور? انقلاب اسلامی اشاره دارد؛ در فصل چهارم مفهوم شعر پایداری و گستره آن بیان گردیده است، وفصل پنجم توضیحی کوتاه بر شعر پایداری دوره عصر مشروطه دارد ؛درفصل ششم ویژگی های ادبی شعر پس از مشروطه تا انقلاب اسلامی بیان شده است ، درجهت پیش زمینهء فکری مخاطب، در فصل هفتم ویژگی های شعری شعر انقلاب اسلامی مطرح گردیده است ؛ فصل هشتم به شعر دفاع مقدس و ویژگی های آن پرداخته شده است ،و فصل نهم که اصلی ترین بخش رساله است به موضوع مفهوم وطن در شعر دفاع مقدس می پردازد که در آن ضمن آوردن نمونه های شعری به تحلیل وتوصیف ابیات مرتبط با موضوع پرداخته است و نتیجه گیری از موضوع پایان رساله است

چکیده: تحلیل گر سطوح عاشورا با لایه هایی مواجه است که برای درک هر لایه و دستیابی به لایه های عمیق تر نیاز به توجه و بررسی بیشتری است. اینکه عاشورا تجلی همه زحمات انبیاء و اولیاست و نیز مقدمه ای برای ظهور مهدی موعود است موضوعی است که باعث شده عاشورا یک حلقه اتصال بین کوشش های انبیا و اولیای قبل و بعد از خود باشد. و این نشان از کمال و اهمیت این حرکت دارد. حرکتی که طلایه دار و جریان ساز آن اباعبدالله الحسین علیه السلام است؛ کسی که انگشت اشاره همه انبیاء و اولیاء و در رأس آن اهل کسا خاصه رسول گرامی اسلام به اوست. با این مقدمات از یک رو حساس بودن جریان عاشورا مشخص می شود و از دیگر رو مشخص است که تک تک افعال و اقوال گر داننده ی این میدان برای ما حجیت دارد پس هر فعل و حرکتی که در این مسیر انجام شود حکیمانه است و بالتبع محل تأمل، حال اگر به همه این مقدمات «عقلی» فرمایش شریف اباعبدالله در مورد خودشان را اضافه کنیم- از بعد «نقلی» - که فرمود: «لکم فی اسوه» در وجود منِ حسین، برای شما اسوه و الگوست، عاشورا بستری می شود از مباحث عمیق با پشتوانه «عقلی» و «نقلی» که باید به سراغ آن رفت و یکی از منابعی که در این جریان به عمق رهنمون خواهد کرد بیانات و ملاقات هایی است که امام حسین دارند و در تک تک آن نکات و اسراری نهفته است که هر کس به فراخور درک و نیازش از چشمه سار آن سیراب می شود که شاید شروع درک معرفت در این وادی، بررسی نحوه برخوردها و مذاکرات براساس شخصیت شناسی مخاطبان باشد که امام با آنها وارد بحث می شود. بنابراین الگوی گفتگو در سیره امام حسین علیه السلام در عاشورا می تواند جامع ترین الگو باشد، تا بتوان با عرضه به جامعه راه را برای گذر از نظر به عمل گشود، چرا که هنوز شیوه و اساس این دیدارها بررسی نشده تا بتوان براساس «دانایی» آن را به «توانایی» تبدیل کرد و شروع وصول به مقام «عمل» همین تدبر و عمق در وادی «نظر» است که در بحث ناظر به آن است. این پژوهش به دنبال کشف الگوی رهبری و هدایت امام حسین علیه السلام با الهام از گفتگوها و سیره ایشان در مسیر کربلا است. بدین منظور سه گام طی شده است: گام نخست شخصیت شناسی افرادی است که امام با آن ها گفتگو کرده است. در گام دوم سبک شناسی مواجهه با افراد در گفتگوها مشخص می شود به عبارت دیگر باید پاسخ سوال «چرا امام این موضع را گرفت؟» به دست آورد. در این گام می بایست، اصول، عوامل زمینه تاثیرگذار در بررسی گفتگوها را شناسایی کرد. در گام سوم و نهایی الگوی رهبری با الهام از گفتگوهای امام به منظور استفاده کاربردی برای مسایل امروز کشف می شود.

چکیده ندارد.