یونجه یکی از با ارزش ترین گیاهان علوفه ای است که حاوی مقادیر زیادی پروتئین، ویتامین و مواد غذایی دیگر بوده و مهمترین گیاه برای تعلیف دام محسوب می شود. یکی از مشکلات عمده این گیاه، مسائل مربوط به برداشت آن است. متاسفانه بیشترین تلفات در زمان برداشت، مربوط به بخش سودمند گیاه یعنی برگ آن است. بدیهی است هر اندازه که بتوان زمان قرار گرفتن محصول درو شده در مزرعه را کاهش داد، از میزان تلفات آن کاسته شده وکیفیت آن نیز حفظ می شود. سرعت خشک شدن علوفه و افت آن تحت تاثیر مشخصات گیاه، شرایط آب و هوایی و نحوه برداشت قرار دارد. در این تحقیق اثر شش روش مختلف برداشت روی سینتییک خشک شدن و افت محصول یونجه بررسی شد.آزمایشهای مزرعه ای برای بررسی سرعت خشک شدن در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با شش تیمار ( برداشت با دروگر به عنوان تیمار شاهد، برداشت با سواتر، برداشت با دروگر همراه با جابه جایی ردیف در هر روز، برداشت با دروگر و ردیف کردن در پایان روز اول، برداشت با دروگر همراه با تیمار شیمیایی با کربنات پتاسیم و برداشت با سواتر همراه با تیمار شیمییایی با کربنات پتاسیم) در چهار تکرار و در سه چین انجام پذیرفت. رطوبت اولیه محصول به روش استاندارد و رطوبت نمونه ها در روز اول با فاصله زمانی 2 ساعت و در روز دوم با فاصله زمانی 3 ساعت و در روز سوم با فاصله زمانی 4 ساعت از طریق روش توزین به دست آمد. مقادیر بدست آمده با مدل نمایی خشک شدن برازش گردیده و ضریب آن برای تیمارهای مختلف بدست آمد.برطبق نتایج به دست آمده از سینتیک خشک شدن بیشترین نرخ خشک شدن در هر سه چین اول تاسوم به تیمار برداشت با سواتر همراه با تیمار شیمییایی با کربنات پتاسیم اختصاص دارد. مقادیر متوسط ثابت خشک شدن برای این تیمار در چین های اول تا سوم به ترتیب057/0 ، 06/ 0.و 061/0 به دست آمد. برای مقایسه میزان افت آزمایش دیگری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار مذکور و در چهار تکرار انجام پذیرفت. بیشترین افت را تیمارهای برداشت با دروگر همراه با جابه جایی ردیف در هر روز و برداشت با دروگر و ردیف کردن در پایان روز اول بترتیب با 3/7 و4/6 درصد داشتند.