با این همه میراث متقدمان و تجربه به جا مانده ار آنها توام با تنوع و تجربه های سنتی که در نمونه های شگفت انگیز و زیبایی چون مسجد شیخ لطف الله و مسجد جامع اصفهان و ... باقی مانده است اهمیت مسئله نحوه ایجاد پیوند بین معماری داخلی معاصر و معماری داخلی در مساجد ارزشمند گذشته است، که چگونه می توان حس پیوستگی و وحدت را به دوره معاصر انتقال داد. در حال حاضر می بینیم که برخورد با این مسئله به دو صورت می باشد: 1.تکرار 2- نفی گذشته که این دو نوع برخورد باید به گونه ای با شرایط فرهنگ و سنت اصیل ایرانی با تغییراتی به معماری معاصر منجر گردد. که نیازمند ابتکار عمل و خلاقیت در این زمینه می باشد. در این تحقیق با بررسی نمونه های ارزشمند گذشته ایرانی سعی بر آن شده است تا الگوهای موجود در مساجد گذشته شناسایی شده تا بتوان از طریق این الگوهادر کنار معماری معاصر ترکیبی متوازن را به وجود آورد به گونه ای که نتیجه به دست آمده در عین اصیل بودن بازتاب کننده معماری زمان خود نیز باشد.