پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل بازدارنده و تسهیل کننده انجام پژوهش و رابطه آن با عملکرد پژوهشی اعضای هیأت علمی اجرا گردید. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه ی اعضای هیأت علمی رشته های علوم انسانی دانشگاه های شهر اهواز بود که بر اساس فرمول تعیین حجم نمونه و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد یکصد نفر از اعضای هیأت علمی مذکور به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته بود که بعد از اجرای آزمایشی، روایی آن از طریق روایی محتوایی و همزمان و پایایی آن به وسیله ی آلفای کرونباخ محاسبه گردید. داده های گردآوری شده با استفاده از شاخصه های آماری؛ فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون، ضریب رگرسیون همزمان وگام به گام، آزمون t و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با کمک نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد؛ کمبود امکانات پژوهشی، ضعف مدیریت و سیاست گذاری پژوهشی، موانع توانمند سازی اعضای هیأت علمی، ضوابط دست و پا گیر اداری ، موانع شخصی، مسائل اجتماعی و مشکلات اقتصادی از عوامل بازدارنده انجام پژوهش در بین اعضای هیأت علمی رشته های علوم انسانی دانشگاه های اهواز بودند. هم چنین بین این عوامل با عملکرد پژوهشی اعضای هیأت علمی رابطه منفی و معنی دار مشاهده گردید. از سوی دیگر، شرکت کنندگان تهیه امکانات پژوهشی، حمایت مدیریت و سیاستگذاری پژوهشی، توانمند سازی اعضای هیأت علمی، حذف ضوابط دست و پا گیر اداری، رفع موانع شخصی، اجتماعی و اقتصادی را تسهیل کننده فعالیت پژوهشی در بین اعضای هیأت علمی می دانند. امکانات پژوهشی، مدیریت و سیاستگذاری پژوهشی، توانمند سازی اعضای هیأت علمی، ضوابط اداری و عوامل اقتصادی با عملکرد پژوهشی اعضای هیأت علمی رابطه مثبت و معنی دار دارد. ولی بین عملکرد پژوهشی گروه های مختلف نمونه آماری تحقیق به لحاظ جنسیت، مدرک تحصیلی، رتبه ی علمی، دانشگاه محل خدمت و سابقه خدمت اعضای هیأت علمی رشته های علوم انسانی دانشگاه های اهواز تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.