هدف از انجام این پژوهش،که به روش آزمایشی انجام شده است، مقایسه تأثیر آموزش راهبردهای تصویر سازی ذهنی، تفکر بلند، بازنمایی نوشتاری و بازنمایی حرکتی بر عملکرد دانش آموزان پسر پنجم ابتدایی در حل مسائل کلامی ریاضی بوده است. بدین منظواز طریق روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی دو مدرسه ابتدایی پسرانه از ناحیه 3 آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شد.این 2مدرسه هر کدام دارای 2 کلاس پنجم ابتدایی بوده اند( 108=n) .به صورت تصادفی 75نفر از دانش آموزان این 2مدرسه انتخاب و به صورت تصادفی نیز به 5 گروه 15 نفری شامل گروه تصویر سازی ذهنی،گروه تفکر بلند،گروه بازنمایی نوشتاری یا کتبی (رسم شکل،تصویر، جدول ،نوشتن کلمات ونمادها)،گروه بازنمایی حرکتی(استفاده از دست ها) وگروه کنترل تقسیم شدند.به تمامی دانش آموزان 5 گروه یک پیش آزمون شامل 12 مسئله کلامی ریاضی وآزمون ماتریس های پیشرونده ریون داده شد.تفاوت معنی داری بین میانگین نمره های کسب شده توسط دانش آموزان 5 گروه در پیش آزمون (0/998 =p ) و آزمون هوشی ریون (0/997 =p ) مشاهده نشد. به هر یک از گروههای آزمایشی به مدت 10 جلسه 45 دقیقه ای آموزش داده شد.گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد.پس از اتمام جلسات آموزشی، تمامی افراد 5گروه، به پس آزمون حل مسائل کلامی ریاضی که فرم مشابه و همتای پیش آزمون بوده است، پاسخ دادند.تحلیل واریانس یکطرفه بر روی تفاضل نمره های پیش آزمون- پس آزمون دانش آموزان گروههای آزمایشی و کنترل تفاوت های قابل ملاحظه و معناداری را بین گروهها نشان داده است(0/001>p) .آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه های زوجی استفاده شد. دانش آموزان گروه بازنمایی نوشتاری( کتبی) بطور معناداری در مقایسه با دانش آموزان گروه کنترل(0/005 >p)، تفکر بلند (0/016 >p) و بازنمایی حرکتی (0/009 >p)، در پس آزمون عملکرد بهتری نشان داده اند. دانش آموزان گروه تصویر سازی ذهنی نیز در مقایسه با گروه کنترل عملکرد بهتری در پس آزمون نشان داده اند (0/04 >p). اما تفاوت معناداری بین عملکرد دانش آموزان گروههای تفکر بلند (0/996 =p ) و بازنمایی حرکتی (0/001=p ) با دانش آموزان گروه کنترل مشاهده نشده است