بیوفلاونوئیدها به علت فعالیت های متعدد بیولوژیکی از جمله اثرات ضد دیابتی مورد توجه قرار گرفته اند. مشاهده شده است که بیوفلاونوئیدها می توانند سبب تحریک ترشح انسولین شده یا اثرات شبه انسولینی داشته باشند. ویسفاتین به عنوان یکی از هورمون های بافت چربی، می تواند سبب کاهش قند خون شود. در این مطالعه اثرات بیوکانین آ بر قند خون ناشتا، وزن، هموگلوبین گلیکه، پروفایل لیپید، ویسفاتین، آنزیمهای کبدی سرم، اوره و کراتینین در موشهای صحرایی که با دوز کم استرپتوزوسین مبتلا به دیابت خفیف شده اند اندازه گیری شده است. دیابت در رت های نژاد ویستار با استفاده از دوز کم استرپتوزوسین (35 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) که به صورت داخل صفاقی تزریق شد، القا شد. رت های دیابتی با بیوکانین آ با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و 15 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن و برای مدت 30 روز تحت درمان قرار گرفتند. وزن بدن و پارامترهای بیوشیمیایی شامل ویسفاتین، گلوکز، هموگلوبین گلیکه و پروفایل لیپیدی و نیز آلانین آمینوترانسفراز (alt)، آسپارتات آمینوترانسفراز (ast) و آلکالین فسفاتاز (alp) و اوره و کراتینین جهت بررسی عملکرد کبد و کلیه در سرم اندازه گیری شد. سطح گلوکز در رت های دیابتی درمان شده، در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش چشمگیر داشت(p<0.05). همچنین استفاده از بیوکانین آ سبب کاهش قابل ملاحظه هموگلوبین گلیکه، کلسترول توتال سرم، تری گلیسرید، کلسترول-ldl و نیز افزایش کلسترول-hdl شده است. همچنین فعالیت آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز، اوره و کراتینین و نیز ویسفاتین در سرم کاهش یافته و به مقادیر نرمال نزدیک شده بود(p<0.05) . همچنین بررسی بافت شناسی پانکراس نیز نشان داد که بیوکانین آ اثر محافظتی بر روی سلولهای بتای جزایر لانگرهانس داشته است. این مطالعه تجربی نشان داد که بیوکانین آ دارای اثرات هیپوگلیسمیک و هیپولیپیدمیک و اثر تعدیل کنندگی بر روی ویسفاتین بوده و لذا اثرات مفید آن را در درمان دیابت تایید می کند.

زمینه و هدف: دیابت بارداری به عنوان عدم تحمل گلوکز تعریف می شود و برای اولین بار طی بارداری تشخیص داده می شود. برخی مطالعات نقش کمرین را در روند ایجاد دیابت بارداری نشان می دهند. در این مطالعه، برای اولین بار همراهی چند شکلی rs17173608 و rs4721 ژن کمرین با احتمال ابتلا به دیابت بارداری در جامعه زنان شهر اراک بررسی گردید. روش: در این مطالعه موردی- شاهدی، 130 زن با دیابت بارداری و 160 زن باردار با تست تحمل گلوکز طبیعی انتخاب شدند. دیابت بارداری با تست تحمل گلوکز خوراکی و بر اساس معیار جدید کارگروه مطالعات بارداری انجمن بین المللی دیابت مورد تایید قرار گرفت. dna از خون تام حاوی edta استخراج گردید. چند شکلی( پلی مرفیسم ) ژن کمرین با استفاده از روش t-arms pcr و rflp- pcr تعیین شد. یافته ها: یافته های ما نشان داد که اختلاف معنی داری در فراوانی ژنوتیپ های چند شکلیrs4721 ژن کمرین بین گروه مورد و شاهد وجود داشت (?2=7.44, df=2, p=0.02). فراوانی ژنوتیپ gg به طور معنی داری در زنان باردار غیر دیابتی نسبت به زنان با دیابت بارداری بیشتر بود. احتمالا این ژنوتیپ نقش حفاظتی در برابر ابتلا به دیابت بارداری دارد (odd ratio [or]= 0.48; 95%ci=0.24–0.98; p=0.04). دو گروه برای فراوانی آللی چندشکلی rs4721 اختلاف معنی داری با هم نداشتند (?2=3.5 , p=0.06). اختلاف معنی داری در فراوانی ژنوتیپی(?2=0.34 , p=0.34) و آللی (?2=2.02, p-value=0.155) چندشکلی rs17173608 بین گروه مورد و شاهد دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر برای اولین بار نشان داد که رابطه معنی داری بین چندشکلی rs4721 ژن کمرین و دیابت بارداری وجود دارد. از طرف دیگر چندشکلی rs17173608 با عدم تحمل گلوکز و دیابت بارداری همراهی نداشت. مطالعات بیشتر با حجم نمونه بیشتر و نژاد های مختلف برای تایید نتایج ما ضروری است

چکیده مقدمه: با توجه به اهمیت دیابت، بیماری های کلیوی، نیتریت و ارتباط آنها با بحث استرس اکسیداتیو، در این پایان نامه اثرات نیتریت بر ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما و همچنین آسیب اکسیداتیو پروتئین ها و اریتروسیت های بیماران دیابتی دیالیزی بررسی می شود. روش کار: در 90 نفر از بیماران دیابتی دیالیزی، دیابتی و افراد سالم، برخی پارامتر های بیوشیمیایی، طیف جذبی هموگلوبین، میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسما، کربنیل پروتئین های پلاسما، نیتریت پلاسما اندازه گیری و بررسی الگوی الکتروفورتیک پروتئین های پلاسما و اریتروسیت ها انجام شد. انکوباسیون با میزان10، 25 و50 میکرمولار نیتریت سدیم به مدت 60 و 240 دقیقه بر روی نمونه ها انجام و مجددا پارامتر های فوق سنجیده شد و در نهایت در گروه های مختلف و قبل و بعد از انکوباسیون مقایسه گردیدند. نتایج: میزان اوره، کراتینین، اسید اوریک و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام پلاسما در بیماران دیابتی دیالیزی بالاتر و همچنین میزان آلبومین وکربنیل این گروه پایینتر از دو گروه دیگر بود. اگرچه اختلاف کربنیل تنها با گروه دیابتی معنی دار بود. انکوباسیون با نیتریت در غلظت 50 میکرومولار و به مدت 240 دقیقه بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و جذب نوری 630 و 560 هموگلوبین گروه سالم معنی دار بود. نتیجه گیری: در بیماران دیابتی دیالیزی، برخی پارامتر های بیوشیمیایی افزایش می یابد که با توجه به نقش آنتی اکسیدانی تعدادی از آنها، میزان آنتی اکسیدان تام پلاسما در آنها افزایش و احتمالا با توجه به این شرایط، میزان آسیب اکسیداتیو پروتئین های پلاسما در حد افراد سالم است. عدم پاسخ به نیتریت در دو گروه بیمار نیز می تواند با عدم تعادل در سیستم آنتی اکسیدانی آنها ارتباط داشته باشد.

هدف این تحقیق بررسی تغییرات فیزیولوژیکی است که به دنبال مصرف 10 روز ویتامین ‏‎b1‎‏ ، با مقادیر متفاوت متعاقب یک وهله فعالیت ورزشی بیشینه و طاقت فرسای هوازی است که آزمودنیها تا سرحد واماندگی ‏‎hrr 90%‎‏ اجرا می کردند.