هماهنگی آبی و حرارتی میان مدت (mthtc ) به عنوان یکی از توابع مهم در برنامه ریزی بهره برداری سیستم های قدرت مطرح می باشد. امروزه در سیستم تجدید ساختار یافته حل این مسئله به عنوان یکی از عملکردهای مهم شرکت های صاحب نیروگاه های آبی و حرارتی می باشد. اگر بخواهیم توصیفی از سیستم قدرت آبی و حرارتی با افق میان مدت داشته باشیم؛ باید گفت که سیستم آبی و حرارتی تشکیل شده از مجموعه ای از واحدهای آبی و حرارتی که به صورت هماهنگ باهم، نقش تولید توان الکتریکی را در سیستم قدرت دارند. در یک چنین سیستمی، عمده تمرکز ما در پروسه تصمیم گیری متوجه سیستم آبی است و در واقع اهمیت موضوع از این لحاظ است که ما مقادیر محدودی از انرژی آبی الکتریکی (که به صورت آب در حوضچه ها ذخیره شده است) در اختیارداریم و تحقیقاً همین موضوع است که عملکرد بهینه سیستم آبی و حرارتی را بسیار پیچیده می کند؛ چرا که تصمیماتی که در مورد بهره برداری از ذخیره آبی در یک مرحله می گیریم، در تصمیمات آینده ما تأثیرگذار است. از سوی دیگر از آنجا که پیش بینی کامل و صد درصد جریانات آبی ورودی در آینده غیرممکن است، لذا مسئله بهره برداری از سیستم آبی و حرارتی اساساً یک مسئله تصادفی است. mthtc به عنوان واسط بین هماهنگی آبی و حرارتی بلندمدت و کوتاه مدت عمل می کند. به بیانی دیگر، برنامه ریزی به دست آمده از فاز بلندمدت به عنوان ورودی میان مدت است و نتیجه mthtc نیز خط مشی کوتاه مدت را مشخص می کند و در واقع این سه فاز از یکدیگر بازخورد می گیرند. برای اولین بار در این رساله ما از روش بهینه سازی مقاوم برای حل مسئله mthtc استفاده کردیم و نتایج به دست آمده از آن را با روش de مقایسه نمودیم. نتایج به روشنی نشان می دهد که این روش منجر به جواب های بهینه تری می شود.