معجزه عمل خارق العاده ای است ک از طرف خداوند برای اثبات ادعا و صدق گفتار پیامبران، به آنان داده می شود، و یکی از راه های شناخت عمومی پیامبران است. پیامبر گرامی اسلام( قرآن کریم را سند صدق نبوت و معجزه اصلی خود معرفی نموده، و قرآن نیز در چندین آیه به اعجاز خود اشاره کرده است. پژوهش حاضر با روش عقلی، به بررسی دلایل کلامی اعجاز قرآن پرداخته است. آن چه به عنوان معجزه ارایه می گردد باید کاری خارق العاده و همراه با تحدی بوده، و نوع بشر از آوردن مثل آن احساس عجز نماید. از ویژگی های اعجاز قرآن نیز آن است که در تمام بسترهای تاریخی و اجتماعی تازگی داشته، و مبارزه طلبی می کند. قرآن بر خلاف سایر معجزه ها، دارای نقش هدایتی و تربیتی بسیار برجسته ای است. قرآن کریم از سوی رسول خدا به عنوان یک سند فراتر از قدرت بشری معرفی گردیده، و دشمنان نیز به ناتوانی خود در برابر آن اعتراف کرده اند. در طول تاریخ، همگان پذیرفته اند که قرآن از نظر آراستگی ظاهری، ترکیب و چینش کلمات و ارتباط آن ها، و نیز در بعد ارزش های محتوایی، بی نظیر و خارق العاده است. از حیث اعجاز محتوایی می توان به هماهنگی میان ظاهر و باطن آیات قرآن اشاره کرد. همچنین خبردادن قرآن از سرگذشت اقوام پیشین، حوادثی که در پشت پرده در حال وقوع است، و یا پیشامدهای آینده، از دیگر وجوه اعجاز قرآن است. قرآن از نظر استدلال نیز یک معجزه است؛ زیرا مخاطبان خود را از هر قشر و در هر سطحی که باشند، با منطق و استدلال راهنمایی می کند. همچنین قرآن یک کتاب علمی محسوب می شود که پرده از رازهای خلقت برداشته و برای خلاقیت و کشف اسرار نهفته در نظام هستی، اهمیت بسیاری قایل است. و این همه در حالی است که آورنده آن، نزد هیچ کس درس نخوانده و سواد نیاموخته است. امامان معصوم( نیز همواره وجوه اعجاز قرآن کریم را مورد تذکر قرار می دادند.