روش های فعلی کنترل کیفیت ساخت راه ها عمدتاً بر مبنای تعیین چگالی خشک و درصد رطوبت در محل صورت می گیرند، درصورتی که مقاومت و مدول سختی معیار طراحی روسازی محسوب می شوند. لذا یک شکافی بین روند طراحی و روند کنترل کیفیت احساس می شود. لذا روش های کنترل کیفیت ساخت می بایست مستقیماً با مدول سختی لایه در محل مرتبط باشند. در این راستا دستگاه هایی نظیر افت و خیز سنج ضربه ای قابل حمل (pfwd)، قادر هستند که مدول سختی لایه ها را اندازه گیری کنند و هدف از این تحقیق امکان سنجی بکارگیری دستگاه مذکور برای کنترل کیفیت ساخت لایه های غیرچسبنده می باشد. برای این منظور درابتدا دستگاه pfwd در چندین پروژه های مختلف راهسازی در استان تهران مورد آزمایش قرار گرفت و نتایج مدول سختی دستگاه با نتایج آزمایش های متعارف cbr و fwd مورد مقایسه قرار گرفت. سپس داخل یک جعبه فلزی چندین لایه از مصالح غیرچسبنده با درصد تراکم های مختلف کوبیده شد و مدول سختی هر لایه در رطوبت های مختلف با استفاده از دستگاه pfwd اندازه گیری گردید. به منظور تعیین مدول سختی آزمایشگاهی مصالح نیز آزمایش های سه محوری استاتیکی و pundit در دستور کار قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که همبستگی معنی داری بین مدول pfwd و نتایج آزمایش های cbr و fwd وجود دارد. همچنین مدول سختی همبستگی مناسبی با درصد تراکم دارد. در این همبستگی پارامترهایی نظیر درصد رطوبت و ضخامت لایه های زیرین موثر می باشند. در نهایت مقایسه نتایج میدانی و آزمایشگاهی تحقیق نشان داد کهpfwd ابزاری مناسب جهت گزینه کنترل کیفیت ساخت لایه های غیرچسبنده روسازی می باشد.