هدف از این تحقیق بررسی تأثیر برنامه ریزی تمرین (مسدود و تصادفی) و مقدار تمرین در اکتساب، انتقال و یادداری مهارت های شوت بسکتبال با برنامه حرکتی تعمیم یافته یکسان و متفاوت اجرا بود. آزمودنی ها شامل 80 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی (با میانگین سنی 35/2±8/22 سال) بودند که واحد بسکتبال یک را با موفقیت گذرانده بودند. در 8 گروه 10 نفره همسان سازی شدند. در آزمایش اوّل، آزمودنی ها 18 کوشش (گروههای اوّل و دوّم) و 54 کوشش (گروههای سوّم و چهارم) با gmpهای یکسان و پارامتر متفاوت اجرا کردند در حالی که در آزمایش دوّم، آزمودنی ها تکلیف را با همان تعداد کوشش برای هر گروه امّا با gmpهای متفاوت اجرا کردند. یک هفته پس از آخرین جلسه اکتساب آزمون یادداری مسدود و آزمون انتقال و 24 ساعت پس از آن آزمون یادداری تصادفی اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس (anova) با اندازه های تکراری دوعاملی استفاده شد (05/0?p). نتایج این تحقیق نشان داد متغیر مقدار تمرین در هیچ یک از مراحل آزمایش اثر معنی داری ندارد. امّا متغیر برنامه ریزی تمرین در آزمون انتقال با برنامه حرکتی یکسان (پارامتر متفاوت) و در آزمون یادداری تصادفی با gmpهای متفاوت اثر معنی داری دارد. بخشی از نتایج تحقیق حاضر از فرضیه مگیل و هال (1990) و فرضیه بازسازی طرح عمل لی و مگیل (1985) حمایت می کنند.

مهارتهای حرکتی بنیادی و تغییرات مربوط به الگوهای پایه درحرکات کودکان برای گذر از مرحله ی بنیادی به مرحله تخصصی نیازمند آموزش و برنامه های مدون رشدی هستند. برنامه های متناسب رشدی به طور خاص با درگیر کردن کودک در فرایندهای زیر بنایی حرکت، افزایش قابلیت های اجتماعی، جسمانی و شناختی را در پی دارند (42). یکی از تمرینات ویژه که در تحقیق حاضر مورد بررسی قرار گرفت برنامه رشدی مربوط به حرکات پا می باشد. به همین منظور با استفاده از روش نمونه های در دسترس تعداد 30 نفر بر اساس پرسشنامه ویژگیهای فردی انتخاب، و پس از انجام پیش آزمون با استفاده از چک لیست مهارت بنیادی ضربه با پا برمبنایی آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ 2000 به صورت تصادفی در 3 گروه 10 نفره جای داده شدند. گروه اول برنامه متناسب رشدی براساس مدل گالاهو را در 8هفته ی 2جلسه ای و هر جلسه 45 دقیقه انجام دادند. گروه دوم در این مدت فعالیت های معمول مدرسه را انجام دادند و گروه سوم فعالیتی نداشت، در نهایت پس آزمون بعمل امد و نتایج ثبت گردید. با استفاده از آزمون k_s نرمال بودن توزیع ها بررسی شد و ازتحلیل کوواریانس برای مقایسه گروه ها استفاده، همچنین سطح معناداری داده ها p<0/01 در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد بین میانگین باقیمانده نمرات ضربه با پا آزمودنی ها برحسب عضویت گروهی تفاوت معنا داری مشاهده می شود (01/0p<). میزان این تاثیربرای رشد (کمی 588/ و رشد کیفی 042/) در گروه برنامه متناسب رشدی بوده است. برنامه های متناسب رشدی به طور خاص با درگیر کردن کودک در فرایندهای زیر بنایی حرکت رشد الگوهای پایه را در پی دارد. همچنین با طراحی برنامه ی متناسب رشدی و غنی سازی محیط آموزشی می توان فرصت رشد مهارتهای بنیادی که اساس رشد مهارتهای ورزشی هستند فراهم نمود

هدف از این تحقیق آزمون فرضیه عمل محدود شده (ولف و همکاران، 2001) و پردازش آگاهانه (مسترز، 2000) با استفاده از بازیکنان فوتسالیست ماهر در دو تکلیف چابکی (آزمون چابکی l) و تندی (آزمون 20 یارد و 40 یارد سرعت) بود. شرکت کنندگان شامل 12 ورزشکار فوتسالیست ماهر در سطح لیگ استان قم (با میانگین سنی 1.56± 23.91) بودند. هر یک از 12 شرکت کننده تحقیق حاضر، سه کوشش از هر یک از تکالیف تجویز شده (آزمون چابکی "l"، آزمون 20 یارد و 40 یارد سرعت) را تحت سه شرایط تمرکز توجهی (توجه درونی، بیرونی و شرایط بدون توجه) انجام دادند. به دلیل اینکه آزمودنی ها از شرایط درونی و بیرونی دستور العمل های کلامی مطلع نشوند، بازیکنان ابتدا هر یک از سه آزمون را تحت شرایط بدون دستور العمل توجهی اجرا کردند. سپس برای اجرای هر یک از آزمون ها، دستور العمل شرایط توجه درونی و بیرونی داده شد. برای تحلیل داده¬ها از آزمون تحلیل واریانس (anova) با اندازه¬های تکراری استفاده گردید (05/0?p ). نتایج تحقیق در آزمون 20 یارد سرعت، پیش بینی های فرضیه پردازش آگاهانه توجه (مسترز، 2000) را مورد حمایت قرار داد و نشان داد افراد در شرایط بدون توجه عملکرد بهتری نسبت به شرایط تمرکز توجه درونی و بیرونی دارند. اما، در آزمون چابکی "l" و آزمون تندی 40 یارد سرعت، خلاف نتایج آزمون 20 یارد بدست آمد و پیش بینی های فرضیه عمل محدود شده (ولف، 2001) مورد تأیید قرار گرفت. نتایج نشان داد ورزشکاران در شرایط توجه بیرونی اجرای بهتری نسبت به شرایط بدون توجه و توجه درونی داشتند، همچنین افراد در آزمون چابکی در شرایط بدون توجه اجرای بهتری نسبت به شرایط توجه درونی داشتند. یافته های تحقیق حاضر شواهدی ارائه می کند مبنی بر اینکه میزان مسافت دویدن، در هدایت کانون توجه ورزشکاران ماهر تأثیرگذار می باشد و اجرای تندی ورزشکاران را تحت تأثیر قرار می دهد.

مطالعات مربوط به تاثیر حرکات موزون هوازی به عوامل مربوط به آمادگی جسمانی مرتبط با عملکرد در کودکان، نتایج متفاوت و گاه متناقضی داشته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین حرکات موزون هوازی بر تعادل و عملکرد پرتاب دارت در کودکان بود. آزمودنی های پژوهش حاضر شامل 20 کودک در دامنه سنی 8 تا 10 سال بود. آنها به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (n=10) و کنترل (n=10) تقسیم شدند و به مدت 8 هفته به تمرین حرکات موزون هوازی پرداختند. آنها قبل و بعد از انجام تمرینات حرکات موزون هوازی، در آزمون های لک لک (تعادل ایستا)، گردش ستاره (تعادل پویا) و عملکرد پرتاب دارت شرکت کردند و نمره های آنها جهت انجام تجزیه و تحلیل های آماری ثبت گردید. تمرینات مربوط به حرکات موزون هوازی باعث بهبود تعادل ایستا و تعادل پویا در کودکان شد (p<0/5)، ولی تاثیر معناداری بر عملکرد پرتاب دارت نداشت (p>0/5). با توجه به نتایج به دست آمده می توان چنین نتیجه گیری کرد که انجام تمرینات حرکات موزون هوازی می تواند در بهبود عوامل آمادگی جسمانی مربوط به عملکرد مفید باشد.

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات منتخب بر آگاهی بدنی کودکان دارای نارسایی آگاهی بدنی است. روش انجام تحقیق نیمه تجربی است. جامعه آماری پژوهش تمام دانش آموزان 7 ساله شهر اهواز که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای نمونه گیری از چهار ناحیه شهر اهواز، به روش خوشه ای چند مرحله ای ناحیه یک انتخاب شد و سپس از ناحیه یک، دو مدرسه انتخاب گردید. از آزمون غربالگری کپارت که دارای هفت فاکتور بود به منظور شناسایی کودکانی که دارای نارسایی آگاهی بدنی بودند، استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری هدفمند کودکانی که یک انحراف معیار پایین تر از میانگین در آزمون غربالگری کپارت بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند (n=22 ) و بصورت تصادفی به دو گروه کنترل (n=9)، شامل 4 پسر و 5 دختر و گروه تمرین (n=13)، شامل 5 پسر و 8 دختر تقسیم شدند. گروه مداخله در برنامهحرکتی منتخب (برنامه حرکتی پیشنهاد شده توسط کپارت و برنامه پیشنهادی رونالد کوین و همکارانش) که شامل فعالیتهایی برای تقویت جهت یابی کودکان است، به مدت هشت هفته ، سه جلسه 60 دقیقه ای در هفته شرکت کردند در پایان پس آزمون برای هر دو گروه انجام شد. به منظور تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس چن متغیری استفاده شد و برای تعیین جایگاه تفاوتهت از آزمون تحلیل واریانس یک راهه در متن مانوا بکار گرفته شد. نتایج بیانگر بهبود آگاهی بدنی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل است. از یافته های این تحقیق می توان استنباط کرد که تمرینات منتخب سبب بهبود نارسایی آگاهی بدنی کودکان می شود. بنابراین پیشنهاد می شود که برای افزایش آمادگی حرکتی کودکان در مدارس و بهبود آگاهی بدنی ،از تمرینات منتخب ذکر شده انجام شود.