هدف این پژوهش ارزیابی عملکرد مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از مدل های حسابداری منابع انسانی است. در راستای تحقق هدف های پژوهش چهارده فرضیه تدوین شده است که معنا دار بودن رابطه بین ارزش منابع انسانی شرکت ها و متغیر وابسته – نسبت های مالی سنتی، نسبت های جریان وجوه نقد و نسبت های نوین عملکرد مالی- را مورد آزمون قرار می دهد. برای بدست آوردن ارزش منابع انسانی شرکت ها از مدل قیمت ضمنی خدمات بالقوه کارکنان سنگلادجی (1975) استفاده شده است. روش آماری مورد استفاده جهت آزمون فرضیه های مطرح شده در این پژوهش، روش "داده های ترکیبی" است و برای آزمودن هر یک از فرضیه ها یک مدل تخمین زده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل 85 شرکت طی سال های 1379 تا 1386 است. بر اساس نتایج حاصل، تمامی فرضیه ها، به جز فرضیه های مربوط به نسبت های جریان وجوه نقد و نسبت q توبین، تأیید شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که رابطه مثبت و معناداری بین ارزش منابع انسانی شرکت ها و نسبت جاری، نسبت آنی، نسبت حاشیه سود ناخالص، نسبت حاشیه سود خالص، نسبت بازده مجموع دارایی ها، نسبت بازده حقوق صاحبان سهام، نسبت قیمت به سود، سود هر سهم و نرخ بازده سهام وجود دارد. همچنین، رابطه بین ارزش منابع انسانی شرکت ها و نسبت بدهی به دارایی و نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام نیز منفی و معنادار بوده است. به گونه کلی، نیز بین ارزش منابع انسانی شرکت ها و عملکرد آن ها رابطه معناداری وجود دارد.

هدف این پژوهش، بررسی ارزیابی تطبیقی تأثیر ویژگی های هیأت مدیره بر مدل های پیش بینی ورشکستگی آلتمن و اهلسن در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای این منظور سه ویژگی هیئت مدیره شامل اندازه هیئت مدیره، درصد مدیران غیرموظف و یکسانی رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل انتخاب شد و ارتباط آنها با امتیازهای آلتمن و اهلسن بررسی شد. در راستای تحقق اهداف پژوهش، شش فرضیه تدوین شده است. نمونه آماری پژوهش شامل 90 شرکت طی بازه زمانی ده ساله 1389-1380 می باشد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش نشان می دهد که بین ویژگی های هیئت مدیره و مدل های پیش بینی ورشکستگی آلتمن و اهلسن رابطه معناداری وجود ندارد.

چکیده ندارد.

هدف این پژوهش بررسی تجربی کیفیت سود شرکت های تجدید ارائه کننده صورت های مالی است که در بورس اوراق بهادار تهران پذیرفته شده اند. از این رو در پژوهش حاضر کیفیت سود 104 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1383 تا 1389، با استفاده از چهار سنجه مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. کیفیت اقلام تعهدی، توان پیش بینی سود، محافظه کاری سود و هموارسازی سود به عنوان سنجه های کیفیت سود در نظر گرفته شدند.نتایج آزمون فرضیه های پژوهش حاضر نشان می دهد که اگرچه کیفیت سود گزارش شده اولیه شرکت های تجدید ارائه کننده صورت های مالی به گونه ای معنادار پایین تر از کیفیت سود شرکت هایی است که صورت های مالی خود را تجدید ارائه نکرده اند؛ اما بین کیفیت سود تجدید ارائه شده شرکت های تجدید ارائه کننده صورت های مالی و کیفیت سود شرکت هایی که صورت های مالی خود را تجدید ارائه نکرده اند، تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین در سطح شرکت های تجدیدارائه کننده صورت های مالی، کیفیت سود تجدید ارائه شده به طور معناداری بالاتر از کیفیت سود گزارش شده اولیه است. به عبارتی تجدید ارائه صورت های مالی باعث بهبود کیفیت سود شرکت های تجدید ارائه کننده صورت های مالی می شود.

انتخاب معیاری برای ارزیابی عملکرد مدیران همواره ذهن سهامداران و مجامع علمی و قانونگذار را به خود معطوف نموده است. در دوره های مختلف و بر اساس پارادایم غالب معیارهای مختلفی به کار گرفته شده است. در سالهای اخیر در مقابل معیارهای سنتی مبتنی بر سود حسابداری معیارهای مبتنی بر سود اقتصادی و بخصوص ارزش افزوده اقتصادی مطرح شده است.در این پژوهش سعی بر آن بوده که ضمن تشریح ارتباط معیارهای سنتی و نوین به بررسی رابطه هر دو گروه معیارهای سنتی و نوین با بازده سهام به عنوان نتیجه عملکرد مدیریت پرداخته شود. بدین منظور از میان معیارهای سنتی بازده داراییها و بازده حقوق صاحبان سهام و از میان معیارهای نوین ارزش افزوده اقتصادی انتخاب شده و این معیارها در 56 شرکت سهامی عضو بورس تهران و در فاصله زمانی 75 تا 83 مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که بین بازده داراییها و ارزش افزوده اقتصادی رابطه ای مثبت و معنادار وجود دارد در حالیکه بین بازده حقوق صاحبان سهام و ارزش افزوده اقتصادی رابطه ای وجود ندارد. علاوه بر این مقایسه هریک از این معیارها با بازده مشخص گردید بازده داراییها و ارزش افزوده اقتصادی با بازده سهام رابطه دارند در حالیکه بازده حقوق صاحبان سهام هیچگونه رابطه ای با بازده سهام ندارد.

چکیده ندارد.