نام پژوهشگر: مریم افراخته

بررسی تأثیر سالهای فاصله گذاری بین حاملگی ها در بروز سختی زایمانی در مراجعین به بیمارستانهای شهر تهران طی سالهای 88-78
پایان نامه دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران - دانشکده علوم پزشکی 1390
  محدثه فلاحی   ژاله فاضل

مقدمه : دیستوشی یکی از مشکلات شایع در زایمانها بوده و دارای عوارض بسیار مهم برای مادران از جمله مورتالیتی مادران بخصوص در کشورهای درحال توسعه می باشد. شیوع دیستوشی در حدود 8% از زایمانها تخمین زده می شود. نظر به تأثیر زایمان سخت بر روی نتایج بارداری و به منظور تعیین عوامل مستعد کننده آن، در این مطالعه به بررسی اثر فاصله گذاری بین حاملگی ها و بروز دیستوشی زایمانی در زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستانهای شهر تهران طی یک دوره 10 ساله پرداختیم.مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع تحلیلی-مقطعی میباشد 210 نفر از زنان باردار مراجعه کننده جهت زایمان به بیمارستانهای شهر تهران طی سالهای 88-78 انتخاب شدند. زایمانهای صورت گرفته در دو گروه 105 نفری شامل زایمانهای طبیعی و زایمانهای همراه با دیستوشی مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص دیستوشی در زنان بر اساس معیارهای icd-9-cm داده شد. در تمامی زنان، فاصله بین بارداری ها بصورت تاریخ زایمان فعلی تا تاریخ زایمان قبلی منهای سن بارداری فعلی محاسبه شد و در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.آنالیز داده ها توسط نرم افزار آماریspss 16 صورت گرفت. نتایج : در گروه با زایمان طبیعی فاصله بین زایمانها در 13 مورد کمتر از 2 سال، در 28 مورد بین 2 تا 4 سال، در 22 مورد بین 4 تا 6 سال، در 17 مورد بین 6 تا 8 سال، در 11 مورد بین 8 تا 10 سال و در 14 مورد بیش از 10 سال و در گروه با زایمان همراه با دیستوشی در 13 مورد کمتر از 2 سال، در 17 مورد بین 2 تا 4 سال، در 19 مورد بین 4 تا 6 سال، در 18 مورد بین 6 تا 8 سال، در 20 مورد بین 8 تا 10 سال و در 18 مورد بیش از 10 سال بود.بدین ترتیب مشخص شد که فاصله گذاری بین زایمانی 4-2 ساله در گروه با زایمان طبیعی و 10-8 ساله در گروه با زایمان سخت از بیشترین شیوع برخوردار بودند.بحث: با استناد بر یافته های حاصل از این مطالعه، اینگونه استنباط می گردد که با افزایش فاصله گذاری بین بارداری ها، احتمال بروز دیستوشی زایمانی نیز افزایش می یابدوفاصله بین بارداریها بر دیستوشی تأثیر معنا دار دارد )001/0>p). از آنجایی که مطالعات مختلف فراوانی و عوامل مستعد کننده متفاوتی را گزارش نمودند و با توجه به این که تشخیص اختلالات زایمانی یکی از مهم ترین راه های کاهش مرگ و میر مادری و جنینی است، لذا می توان از نتایج این پژوهش در پیش بینی یک زایمان غیرطبیعی سود جست و جهت کاهش ابتلا به زایمان سخت و عوارض آن برنامه ریزی نمود.