کانسار باریت آبترش در 45 کیلومتری شمال شرقی رفسنجان قرار دارد. واحدهای زمین شناسی منطقه شامل دوران اول(اسلیت ، کوارتزیت ، مرمرهای آهکی - دولومیتی)، دوران دوم(اسلیت و شیست های ژوراسیک و سنگهای آهکی - مارنی کرتاسه) ، دوران سوم ( توده گرانیتوئیدی کوه ریگ و هاله اسکارن - هورنفلس ) و رسوبات آبرفتی دوران چهارم می باشد. کانسارسازی بیشتر در گسل های بالارونده و معکوس و در مرز تکتونیکی سنگهای دوران اول و دوم مشاهده می شود. در بعضی موارد رگه های جوانتر در گسلهای امتداد لغز نیز مشاهده می شوند. با توجه به جایگزینی اکثر رگه ها در گسلهای معکوس و امتداد لغز کانسارسازی بیشتر به صورت رگه ای و اپیژنتیک می باشد. علیرغم اینکه سنگهای همبر دگرگونی ناحیه ای ضعیفی(اسلیت ) را متحمل شده اند تاکنون اثری از دگرگونی در رگه ها و مناطق کانسارسازی مشاهده نگردیده است . جایگزینی رگه ها در هاله هورنفلس و سنگهای کرتاسه نشان می دهد که سن نسبی رگه ها باید احتمالا" جوانتر از فعالیت های توده گرانیتوئیدی(الیگومیوسن)باشد. پاراژنز و مرحله اصلی کانسارسازی سبب تشکیل باریت ، فلئوریت ، کوارتز، گالن، کالکوپیریت و پیریت می باشد، که بعدا" در اثر پدیده های سوپرژن به کانیهای گوتیت ، هماتیت ، مالاکیت و کریزوکولا تبدیل گردیده است . ساخت و بافت نواری ندرتا" بین باریت و گالن دیده می شود. گالن اکثرا" فضاهای بین بلورهای باریت و بعضا" فلئوریت را پر می نماید. درصد باریت و گالن بشدت متغیر می باشد، ولی بیشتر از 70 درصد کانسار را باریت تشکیل می دهد که در بعضی مناطق به 90 درصد نیز می رسد. مطالعات ژئوشیمیائی بر روی نمونه های مختلف رگه ها نشان می دهد که رگه حاوی گالن حداکثر دارای 13 درصد سرب ، 291 پی پی ام کادمیم می باشند. پاراژنز وسیع باریت فلئوریت و درصد بالای نقره، بیسموت و جیوه کانسار را در محدوده کانسارهای اپیترمال قرار می دهد. برای پی بردن به منشاکانسار احتیاج به مطالعات ایزوتوپی است با وجود این رگه ها می توانند حاصل برخورد سیستم های ماگمائی توده های گرانیتوئیدی منطقه به درون سنگهای دوران اول و دوم باشند که در طی آن سیستم های ماگمائی به عنوان ماشین حرارتی و کانسارسازی و سنگهای همبر به عنوان منشا عناصر نقش مهمی را ایفا نموده اند.