روش اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی(peo) روشی نوین در صنعت پوشش دهی برای ایجاد پوشش های نانوکامپوزیتی سرامیکی بر روی آلیاژهای al جهت بهبود خواص مکانیکی و خوردگی آن می باشد. در این تحقیق به بررسی فرایند peo بر روی آلیاژ a.a1050 در حالت جریان d.c. و الکترولیت های رقیق حاوی ترکیبات آلومینات و سیلیکات سدیم پرداخته می شود. بررسی تاثیر عوامل اصلی فرایند نظیر دمای الکترولیت، زمان پوشش دهی، دانسیته جریان و ترکیب الکترولیت مصرفی شامل غلظت سیلیکات و آلومینات سدیم و هیدروکسید پتاسیم بر ضخامت پوشش نشان می دهند که زمان پوشش دهی و ترکیب الکترولیت مهم ترین عوامل موثر بر فرایند peo می باشند. نتایج تست های xrd و eds نشان می دهد که ساختار پوشش عمدتاً از آلفا و گاما آلومینا، sio2، مولایت و برخی ترکیبات آلومینا سیلیکاتی دیگر تشکیل می شود. نتایج تست میکروسختی تاثیر بهینه این پوشش بر سختی زیرلایه را نشان می دهد. کاهش استحکام خستگی پوشش های peo نسبت به زیرلایه آلومینیومی به گسترش تنشهای پسماند کششی ناشی از این نوع فرایند پوششی در داخل زیرلایه مربوط می باشد. علت این امر می تواند تسریع جوانه زنی ترک در زیرلایه مجاور پوشش باشد.. بهترین نتایج خوردگی مربوط به نمونه پوشش دهی شده در درجه حرارت 20°c، مدت زمان 60min، دانسیته جریان20a/dm2 و ترکیب بهینه الکترولیت مصرفی است. اندازه کریستال های پوشش کامپوزیتی در مقیاس نانو در محدوده 35-95nm می باشد.