انتقال خون نقش گسترده و انکار ناپذیری در ارتقای سلامت و افزایش طول عمر بشر داشته است. با وجود تلاش های زیاد و همه جانبه برای کاهش خطرات انتقال خون و دسترسی به خون کاملا سالم و بی خطر، هنوز هم انتقال خون خالی از عوارض و اثرات جانبی نمی باشد. از جمله این عوارض، تعدیل ایمنی مرتبط با انتقال خون(trim) می باشد. از میان اثرات trim می توان به افزایش بقا و کاهش رد پیوند اعضای جامد و توپر نظیر کلیه، کاهش شیوع سقط های مکرر و خود به خود، کاهش عود بیماری های التهابی روده نظیر کرون، کاهش عود بیماری های خودایمنی نظیر آرتریت روماتوئید، افزایش شیوع عفونت های پس از عمل جراحی، افزایش شیوع سرطان و عود سریع یا رشد تومورهای جامد اشاره کرد. ارتباط میان انتقال خون آلوژنیک و افزایش عود سرطان و کاهش میزان بقا در تعداد زیادی از مطالعات آزمایشگاهی و بالینی گزارش شده است. همچنین مزیت انتقال خون اتولوگ با توجه به سرانجام سرطان در گزارش های بالینی، پیشنهاد شده است. در این مطالعه، به بررسی اثر انتقال خون آلوژنیک و سینژنیک، همچنین انتقال خون تازه و کهنه بر سیر رشد تومور، میزان بقا و متاستاز در مدل های موشی مبتلا به فیبروسارکوما پرداخته شد. 35 موش balb/c نر برای القای تومور فیبروسارکوما مورد استفاده قرار گرفتند. در ابتدا 106×1/2 سلول زنده از رده سلولی164-wehi به صورت زیر جلدی در پهلوی راست موش ها تزریق گردید. بعد از گسترش تومور در روز هشتم و انتقال خون، حجم تومور، بقا و متاستاز اندازه گیری گردید. نتایج حاصل از اندازه گیری حجم تومور، بقا و متاستاز نشان داد که انتقال خون آلوژنیک و مانده باعث افزایش حجم تومور وکاهش بقا می گردد. همچنین ما به دست آوردیم که انتقال خون سینژنیک و تازه تاثیر چندانی بر روی رشد تومور، بقا و متاستاز ندارد. داده های حاصل از این تحقیق نشان می دهد که اثرات مضر انتقال خون بر سرانجام سرطان احتمالا به علت ناسازگاری آنتی ژن های mhc و فاکتورهای محلول در کیسه های خون ذخیره شده می باشد.