مقدمه: آپنه انسدادی خواب از بیماری هایی است که همراهی با عوارضی از قبیل پرفشاری خون ، بیماریهای ایسکمیک قلبی، فشاربالای شریان پولمونر همراه است . بیماران مبتلا به osa (آپنه انسدادی حین خواب) اختلالات ساختمانی و عملکردی مختلفی در راه های هوایی فوقانی خود دارند که می تواند تست های عملکردی ریوی آن ها را مختل کند. هدف از این مطالعه اثبات مفید بودن این روش، در تشخیص بیماران مبتلا به osa می باشد . مواد وروش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه از نوع تحلیلی بر روی 120 بیمار که به مطب فوق تخصص ریه و متخصص entمراجعه کرده بودند، به روش متوالی انتخاب شددند ابزار مطالعه پرسشنامه بود. اطلاعات پرسشنامه از روی اسپیرومتری بیماران و تست خواب آن ها تعیین گردید. یافته ها : میانگین سن گروه مورد بررسی 6/10± 23/48 سال با دامنه تغییرات 27تا 79 سال بود که 37 نفر (8/30%)زن و83 نفر(2/69%)مرد بودند . میانگین شاخص توده بدنی این افراد 18/6± 85/30(kg/m2) با دامنه تغییرات 53/19 تا 16/ 57 بود . این افراد پس از انجام تست پلی سمنوگرافی برحسب ahi به سه گروه نرمال (ahi<5)،خفیف تا متوسط( 5?ahi<30) و شدید(ahi?30)تقسیم شدند که 36نفر در گروه نرمال ،36 نفر در گروه خفیف تا متوسط و48 نفر در گروه شدید قرار گرفتند . نتیجه گیری : این مطالعه با هدف بررسی اسپیرومتری و منحنی جریان حجم افراد مبتلا به آپنه انسدادی حین خواب و افراد نرمال انجام گرفت که طبق داده های بدست آمده در بیماران مبتلا به آپنه انسدادی حین خواب بین ظرفیت های عملکرد ریوی هیچگونه تفاوت معنی داری با افراد نرمال وجود نداشت ولی بین گروه نرمال و افراد مبتلا به این بیماری تفاوت معنی داری از نظر علامت دندان اره ای و fef50/fif50 وجود داشت و این پارامترها در زیرگروه های مختلف آپنه خواب (براساس ahi) تفاوت معنی داری نداشتند. به نظر می رسد هر چند موارد فوق در تشخیص بیماری آپنه انسدادی خواب می تواند کمک کننده باشند اما نمی توانند پیشگویی کننده ی شدت آپنه انسدادی خواب باشند. سایر اندکس های اسپیرومتری در افراد مبتلا به osa در محدوده نرمال پیش بینی شده برای این بیماران بودند. واژگان کلیدی: اسپیرومتری،آپنه انسدادی حین خواب ،علامت دندان اره ای

چکیده مقدمه : سندروم آپنه / هایپوپنه انسدادی خواب یکی از مهمترین بیماری های طبی طی 50 سال اخیر است . این سندروم یکی از علل مهم مرگ و میر و ناتوانی و شایع ترین علت طبی خواب آلودگی در طول روز است . پلی سمنوگرافی روش استاندارد طلایی برای تشخیص این بیماری است اما با توجه به مشکلات آن مطالعات بسیاری به دنبال جایگزینی تستهای جایگزین و راحت تر برای تشخیص این سندروم بوده اند . تاکنون تست های ess وberlin معرفی شده اند . هدف از این مطالعه بررسی بیماران براساس پرسش نامه ess و berlin است که در صورت نزدیک بودن به نتایج پلی سمنوگرافی به عنوان تست جایگزین معرفی شود . از آن جا که جمعیت کشور رو به افزایش است تشخیص مناسب و ارزان این بیماری مورد نیاز است . مواد و روشها : مطالعه به روش توصیفی – تحلیلی بر روی 90 بیمار مشکوک به آپنه انسدادی خواب انجام شد . برای گروه مورد بررسی از پرسش نامه های ess و berlinشامل وضعیت خواب آلودگی فرد طی فعالیت های روزانه ، وجود خروپف, فشار خون ، قطع تنفس طی خواب و خستگی روزانه استفاده گردید و در انتها داده ها با استفاده از spss ver17 آنالیز شد . یافته ها : میانگین سن گروه مورد بررسی 4/12 + 48 سال بود. 69 بیمار (6/76%) مرد و 21 بیمار (3/23%) زن بودند . میانگین bmi این بیماران kg/m2 6/5 + 5/31 بود . میانگین دور گردن بیماران cm 1/5 + 8/40 بود . میانگین دور شکم بیماران cm7/12 + 2/107 بود . میانگین اندکس mean night spo2در این بیماران 5/5 + 6/89 درصد بود . میانگین اندکس desaturation در بیماران 7/23 + 1/33 درصد بود . میانگین اندکس total duration with snoring در این بیماران 1/22 + 3/34 درصد بود. میانگین نمره ess در این بیماران 6/5 + 5/10 بود . میانگین ahi دراین بیماران 5/23 + 3/30 بود . نتیجه گیری : بر طبق این مطالعه در صورت استفاده صحیح و اصولی از پرسشنامه های ess و berlinدر کنار بررسی ها و شواهد بالینی می توان به طور موثری بیماران نیازمند به psg را غربالگری نمود . واژگان کلیدی : آپنه انسدادی خواب ، پرسش نامه ess و berlin ، پلی سمنوگرافی

مقدمه: سندرم آپنه انسدادی خواب (osas) از مهمترین بیماری های طبی و یکی ازعلل ناتوانی و مرگ ومیر در سرتاسر جهان است که با عوارض خطرناکی مانند پرفشاری خون،بیماری قلبی و عروقی، بیماری های عروق مغز، مرگ ناگهانی و... همراه می باشد. با توجه به تأثیر مثبت استفاده از روش درمانی cpap(فشار مثبت مداوم راه هوایی) در بهبودی تنفس در زمان خواب ،کیفیت خواب و زندگی و سایر عوارض بیماران مبتلا به osas، این تحقیق با هدف تعیین میزان پذیرش cpapدر بیماران مبتلا به آپنه انسدادی خواب انجام گرفت. مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی –تحلیلی است که برروی 105بیمار مبتلا به آپنه انسدادی خواب مراجعه کننده به کلینیک خواب بیمارستان شهید رهنمون و بیمارستان سیدالشهدای یزد که حداقل یک سال از تست خواب آنها گذشته و اندیکاسیون تجویز cpap داشتند انجام شد. اطلاعات دموگرافیک (سن، جنس، وضعیت تحصیلی و مالی) ونمره ی ahiبیماران در پرسشنامه ثبت شد و بر اساس آن بیماران به 3 گروه تقسیم شدند: 1)گروهی که درطول مطالعه از cpapبه طور منظم استفاده می کردند. 2)گروهی که پس از مدتی استفاده ازcpapرا قطع نمودند. 3)گروهی که هرگز از cpapاستفاده نکردند. داده های این مطالعه تحت محیط نرم افزاری spss.17آنالیز شد، و جداول و شاخص های مورد نیاز تهیه گردید. جهت محاسبات آماری داده های کمی از آزمون anova و t-test وجهت تعیین رابطه نسبی متغیرهای کیفی از آزمون های chi-square و fisher exact استفاده شد. یافته ها: این مطالعه بر روی 105 بیمار مبتلا به آپنه انسدادی خواب شامل 73 نفر (5/69%) مرد و32نفر (5/30%) زن با میانگین سنی 39/11 ± 02/53 سال با دامنه تغییرات 24 تا 82 سال انجام شد. میانگین نمره ahi در بیماران 11/26 ± 22/40 با دامنه تغییرات 5 تا 113 بود. در این مطالعه بیماران بر حسب نمره ahi در سه گروه خفیف (15 < ahi ≥ 5) 20نفر (19%) ،متوسط (30 < ahi ≥ 15) 25 نفر(8/23%) و شدید (30 ≤ ahi) 60 نفر (1/57%) قرار گرفتند. بیماران مورد مطالعه بر اساس وضعیت استفاده از cpapبه سه گروه تقسیم بندی شدند : 1)27نفر (7/25%)در گروه استفاده کنندگان منظم ازcpap: میانگین استفاده 9/1 ± 4/5 ساعت در روز 2)11نفر (4/10%)در گروهی که پس ازمدتی استفاده ازcpap را قطع نمودند: میانگین استفاده 8/1±.6/4 ساعت در روز. 3)67نفر (8/63%) در گروهی که هرگز ازcpap استفاده نکردند. نتیجه گیری: در این مطالعه میزان پذیرش طولانی مدت cpap در بیماران مبتلابه آپنه انسدادی خواب 25%بدست آمد که ارتباط معناداری با وضعیت مالی بیماران مورد بررسی داشت درحالیکه بین سن و جنس و وضعیت تحصیلات و شدت آپنه خواب در نمونه های مورد بررسی با وضعیت استفاده از cpap ارتباط معنی داری دیده نشد.

مقدمه: آسم و بیماری انسدادی مزمن ریوی (copd) توسط انسدادمجاری هوایی مشخص می شود که این دو بیماری ازشایعترین بیماریهای مزمن در جهان هستند واز جمله علل اصلی مرگ در جهان می باشد. هیپرگلیسمی یک پدیده شایع دربین بیماران با تشدید حاد آسم و copd می باشد که می تواند همراه با افزایش خطر مرگ و مدت زمان بستری در بیمارستان شود که این امر می تواند بوسیله داروها وزمینه متابولیکی بیمار تشدید شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی بروز هیپرگلیسمی در طی تشدید حاد آسم و copd در بیماران غیردیابتی بستری دربیمارستان می باشد تا در صورت ارتباط بین هیپرگلیسمی وتشدیدحاد آسم وcopd بتوان دیابت گذرا را دراین بیماران تشخیص داده و با کنترل قند خون مدت زمان بستری را کاهش داد. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بر روی 150 نفراز بیمارانی که با تشخیص اولیه تشدید حاد آسم یا copd درزمینه برونشیت حاد دربیمارستان بستری بودند انجام شد. برای گروه مورد بررسی پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک فردی و پزشکی، و آزمایشات بیمار تشکیل گردید. برای کلیه بیمارانی که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند یکbs اولیه وhba1c در بدو ورود چک شد وسپس درمان استاندارد تشدید حاد آسم وcopd همزمان با مصرف استروئید معادل با 40-30 میلی گرم پردنیزولون بصورت خوراکی یا تزریقی تجویز گردید،سپسbs بیماران هر6ساعت چک شد ودرنهایت میزان بروز دیابت گذرا در سیر درمان آنها پایش گردید و در انتها داده ها با استفاده از spss 17 آنالیز شد. نتایج: در مطالعه انجام شده 42درصد از بیماران سابقه بیماری آسم و 58درصد از بیماران سابقه بیماری copd داشتند. در این مطالعه 86 نفر (3/57 درصد )از بیماران در طی تشدید حاد بیماری آسم یا copd دچار هیپرگلیسمی گردیدند که این میزان با حدود اعتماد 95درصد از 2/65-4/49 می باشد که در هر دو بیماری آسم و copd یکسان است. میانگین سن در بیمارانی که دچار هیپرگلیسمی شدند 5/16±2/64 سال می باشد که این بیماران از نظر جنسیت، شغل پرخطر، وضعیت مصرف سیگار، سابقه فامیلی دیابت، سابقه بستری قبلی بعلت تشدید حاد آسم یا copd، میانگین سن، esr، crp، bmi، درجه حرارت بدن، مدت زمان بستری و میزان مصرف سیگار با افرادی که دچار هیپرگلیسمی نشدند یکسان بودند درحالی که در بیمارانی که دچار هیپر گلیسمی شدند 71 نفر (3/62درصد) تحت درمان با دگزامتازون و15نفر ( 7/41درصد) تحت درمان با هیدروکورتیزون قرار داشتند و میانگین hba1c آنها 56/0±8/5 و میانگین sato2 2/4±4/92 درصد می باشد که ارتباط معنی داری بین این پارامترها و هیپرگلیسمی در بیماران بدست آمد. نتیجه گیری: نتیجه حاصل از این مطالعه این بود در بیمارانی که بعلت تشدید حاد آسم یا copd در بیمارستان بستری می شوند بروز هیپرگلیسمی بالاست بنابراین جهت درمان بیماری زمینه ای بیماران ونیزدرمان هیپرگلیسمی ایجاد شده باید اقدامات لازم انجام شود.

مقدمه: بیماری دیابت علت اصلی نابینایی، نارسایی پیشرفته کلیه و قطع عضو در جمعیت بزرگسال می باشد. به دلیل از کارافتادگی ناشی از عوارض این بیماری و هزینه درمانی بسیار بالا، از عمده ترین مشکلات بهداشتی درمانی انسان ها است. با وجود مطالعات زیادی که درباره عوارض قلبی-عروقی، نفروپاتی، رتینوپاتی و نوروپاتی دیابتی انجام شده است، عوارض ریوی دیابت بسیار کم شناخته شده است. مطالعات انجام شده در این زمینه حاکی از درگیری ریوی به صورت الگوی تحدیدی در بیماران دیابتی است. برخی از مطالعات بیان کننده ارتباط بین عوارض میکروواسکولار دیابتی ( رتینوپاتی و نوروپاتی) با درگیری ریوی می باشند. ما در این مطالعه بر ان شدیم تا ارتباط بین شدت درگیری کلیوی را با درگیری ریوی در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2 مورد بررسی قرار دهیم. مواد وروش ها: مطالعه ما یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی می باشد که بر روی60 بیمار دیابتی تیپ 2 در سال 1392-93 انجام شده است. بیماران به4گروه(بدون نفروپاتی، میکروالبومینوری، ماکروالبومینوری و اختلال عملکرد کلیوی) تقسیم بندی شدند و برای تمام بیماران اسپیرومتری انجام و fev/fvc,fvc fev1,fev25-75 و pef اندازه گیری شد. در نهایت اطلاعات وارد نرم افزار spssشد و با تست های اماری anova، chi squre وfisher exact testوlsd تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه 60بیمار دیابتی مورد بررسی قرار گرفتند که 43% مرد و 57% زن و میانگین سنی ان ها 99/11± 7/57 سال با دامنه تغییرات 33تا 82 سال بود. میانگین نسبی fev1/fvcدر گروه بدون پروتئین اوری 85/93، در گروه میکروالبومینوری 53/92، در گروه ماکروالبومینوری 46/93 و در گروه اختلال عملکرد کلیه76/86 بود. میانگین درصد fvcدر گروه بدون پروتئین اوری 80/79، در گروه میکروالبومینوری18/70، در گروه ماکروالبومینوری74ودرگروه اختلال عملکردکلیه 83/70بود. میانگین درصدfev1درگروه بدون پروتئین اوری03/90، درگروه میکروالبومینوری82، درگروه ماکروالبومینوری90/86، ودرگروه اختلال عملکرد کلیه83/76بود. میانگین درصد fev25-75 درگروه بدون پروتئین اوری84/142، درگروه میکروالبومینوری 36/119، درگروه ماکروالبومینوری54/138ودر گروه اختلال عملکرد کلیه 83/91 بود. میانگین درصد pef در گروه بدون پروتئین اوری 92/95، درگروه میکروالبومینوری27/77، در گروه ماکروالبومینوری90/92ودرگروه اختلال عملکرد کلیه 91/59 بود. شدت نفروپاتی بادرصد fev1/fvc,fvc. fev1,pef با p-value<0. 5 رابطه معناداری داشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه در گیری ریه دربیماران دیابتی به صورت الگوی تحدیدی می باشد که با افزایش شدت نفروپاتی fev1/fvc,fvc. fev1,fev25-75,pef کاهش می یابند و در نتیجه عملکرد ریه کاهش پیدا می کند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.