سازند لیگنیت دار تبریز به سن میوسن در محیط دریاچه ای تشکیل شده است. در این پایان نامه برای اولین بار بیومارکرهای لیگنیت های این سازند گزارش می شوند. برای استخراج بیتومن موجود در لیگنیت از روش سوکسوله ((soxhlet با حلال های مناسب استفاده شده است و بعد از آماده سازی های لازم ، آشکارسازی بیومارکرها با دستگاه کروماتوگرافی گازی- اسپکترومتری جرمی (gas chromatography-mass spectrometery) انجام گرفت. آلکان های نرمال c18، c20 و c24 در بین این بیومارکرها نشانگر رسوبات کربناته تبخیری و محلولهای شور و غیراکسیدان و نشانگر منشأ باکتریایی مواد آلی است و آلکان نرمال c23 دلیل بر وجود جلبک های دریاچه ای است و وجود c18 میتواند مربوط به جلبک کاروفیت و c24مربوط به واکس گیاهان عالی آواری باشد. وجود آلکان های شاخه دار c11، c22 و c28 نشانه وجود سیانوباکتری ها در میوسن تبریز است. کلستان (cholestane) مربوط به گیاهان عالی، جلبک و تا حد کمی جانداران است. الئان- 12- ان (oleane-12- ene) و فریدلان (friedelane) نشانگر گیاهان گلدار و سن ترشیری این رسوبات است. بتا کاروتن (beta carotene) در بسیاری از گیاهان عالی و پست وجود دارد و توکوفرول (tochopherol) از گیاهان و باکتری ها مشتق شده است. این بیومارکرها در سازند لیگنیت دار نشان می دهد که مواد آلی لیگنیت های این سازند مربوط به گیاهان نهاندانه ای است و بیومارکری که نشانگر گیاهان بازدانه باشد وجود ندارد.

با توجه به تاریخچه و کارایی حسگرها و زیست حسگرهای الکتروشیمیایی در اندازه گیری دسته وسیعی از ترکیبات از جمله آلاینده ها، سموم و داروها، در تحقیق حاضر سعی بر آن شد که با استفاده از بستر های جدید و اصلاحگرهای مناسب در ساختار سیستم های الکتروشیمیایی، کارایی و حساسیت این روش ها بهبود یابد. در اولین بخش از کار تحقیقاتی حاضر، جهت ساخت حسگر الکتروشیمیایی حساس به مقادیر بسیار کم هیدروکربن های آروماتیک (pahs)، برای اولین بار از ابر مولکولی به نام کالیکس آرن که توانایی به تله انداختن ترکیبات pah را دارند استفاده شد.در بخش دوم یک زیست حسگر جدید با تثبیت آنزیم استیل تیوکولین استراز در بستری از مخلوط سل ژل، مایع یونی و گرافن برای اندازه گیری سموم ارگانو فسفره ساخته شد. در تحقیق سوم از یک الکترود اصلاح شده با کامپوزیت graphene-tio2 برای اندازه گیری داروی مترونیدازول در محیط-های بیولوژیکی استفاده شد و . در تحقیق پایانی، از گرافن و سل ژل به صورت مجزا در ساخت زیست حسگر پلی فنل اکسیداز استفاده شد.

چکیده ندارد.