روابط شهودی آپولونی که در نمایشنامه شیر و جواهر نمود یافته اند در واقعیت دربردارنده روابط خواست قدرت به عنوان ابژه ای برای به رسمیت شناسی و خواست نهیلیسم می باشند که در رویکردهای فمینیستی شخصیت هایی همچون سیدی تبلور می یابند. این رساله همچنین برآن است تا موجودیت موهومی دیالتکیک هگلی خدایگان و بنده را از طریق تحلیل شخصیت های متفاوت این نمایشنامه از جمله لاکانل و باروکا به تصویر کشد و اثبات کند که مولفه های تضاد و تنافر هیچگاه جوهره هیچ نیرویی جز نیروهای واکنشی را تشکیل نمی دهند و چنین مولفه هایی نیز اگر در خدایگان ظهور یابند تنها وجهی فرعی و ثانوی از شخصیت او را تشکیل می دهند. این برده است که همچون لاکانل، تفکر مجرد تناقض را بر تفکر مثبت تفاوت، واکنش را بر کنش، و کینه توزی و حس انتقام را بر تهاجم سازنده غالب می نماید. آنچه لاکانل به عنوان یک برده از باروکا به عنوان ارباب ساخته است در واقع تصویر خود او است در زمانی که خود را در جایگاه اربابی می بیند و در زمانی که پیروز می شود. این رساله همچنین در مقام آن برمی آید تا هنر موسیقی و دیونیسوسی باروکا را در بستر مفهوم ترجیع بند از ژیل دولوز بازتفسیر کند و آن را به کشتی گرفتن باروکا و همچنین مراسم سنتی پس از آن تعمیم بخشد. سرانجام، این رساله می کوشد تا پدیده مدرنیته را در سیاق انگاره های اسطوره ای آن در نمایشنامه جای دهد و روشن سازد که دولت هنری باروکا به چه میزان از خواست قدرت دیونیسوسی فاصله می گیرد.

در سالهای اخیر موضوع خاورشناسی بومی به عنوان یکی از ارکان گفتمان شرق ستیز خاورشناسی قرارگرفته است. مخبران بومی با تکیه بر گفتمان شرق ستیز خاورشناسی روی به نوشتن آثاری نموده اند که مصدق و موید همان نظراتی است که شرق ستیزان نسبت به شرق عرضه داشته اند. این تحقیق بر آن است تا ظهور چنین پدیده ای را در چهار اثر از یک نویسنده خانم ایرانی، یعنی مرجانه ساتراپی، که هم اکنون در پاریس زندگی می کند، را بررسی و نظرات ایشان را در موارد ضروری رد و تکذیب نماید. آنچه حتی مهم تر از این مورد قبل است، ظهور چنین گفتمانی در فیلم های سینمایی ایرانی است که متاسفانه از زیر ذره بین منتقدان ایرانی، هشیارانه گریخته و توجه خاصی به آنها مبذول نگشته است. این آثار به صورت کلی بر اساس نظرات مندرج در آنها بررسی می شود و صحت و کذب آنها بیان می شود و بدان دلیل که در کشورمان کمتر توجهی به این مسائل می شود، تحقیق حاضر اهمیت خاصی می یابد.

ادوارد سعید منتقد فلسطینی الاصل کتابی به نام orientalism را بر مبنای مشاهداتش در اثار نویسندگان غربی که نگاهی ضد شرقی داشتند نوشته است. در این پایان نامه با بهره گیری از انچه ادوارد سعید به عنوان دلایلی از نگاه متعصبانه به شرق مطرح کرده است دو رمان مدرن مورد چنین بررسی قرار گرفتند. کتاب مائو 2 اثر دان دلیلو تحت تاثیر ماجرای سلمان رشدی و فتوای ایت اله خمینی بر علیه او نوشته شده است. دلیلو در این کتاب به سرنوشت هنرمند در دنیای مدرن و انزوای او در مقابل همه گیری تروریسم که به قول او از شرق ناشی میشود می پردازد. در طرف دیگری کتاب همنام قرار دارد که نویسنده اش لاهیری خود اصالتا شرقی است اما تربیت یافته ی فرهنگ غرب است و بوضوح میشود صحنه هایی در کتاب او دید که دال بر نگاه تحقیر آمیز غرب به شرق است.

اپیفنی ها لحظاتی از تجلی و استحاله هستند که طی آن نوعی نیروی خارجی برتر، حقیقت را بر ما آشکار میکند. در طول قرنها نویسنده های بسیاری با این لحظه های پیچیده مواجه شده اند که نگاه آنها را درباره ی زندگی روشن کرده است. این تجربیات روشنگر زندگی های بسیاری را نیز تغییر داده است. وقتی کسی چنین لحظه هایی را تجربه میکند آنهم از طریق اتفاقات روزمره و معمولی، این مرحله از آشکار شدن حقیقت شخض را قادر میکند تا نوعی قضاوت زیبایی شناختی و برتری نسبت به زندگی و هنر پیدا کند. این تجربیات هم میتوانند تجربیات مذهبی و معنوی باشند و هم تجربیاتی روزمره و کاملا ساده. شخصیتهای یک رمان همچون شخصیتهای واقعی و هنرمندان میتوانند از طریق این لحظه های ناب که در ادبیات به آن اپیفنی میگویند راه بهتری را در زندگی انتخاب کنند و تبدیل به انسانهایی "خوب" و با فضیلت شوند و بر اساس و ماهیت چیزها پی ببرند. اپیفنی میراث تراژدی یونان است که با حضور نشانه های مسیح در نزد عالمان زرتشتی در شرق تبدیل شد به تجربه ای مذهبی . بعدها رمانتیکهای قرن هجدهم از این لحظه های ناب به نام " جرقه هایی در زمان" یاد کردند و این "لحظه ها" تا زمان مدرنیستهای اوایل قرن بیستم همچنان موضوعی مهم شدند تا آنجاییکه جیمز جویس زندگی و هویت تازه ای به این واژه یعنی "اپیفنی" بخشید. در این مطالعه این مفهوم ادبی در دو رمان آیریس مرداک با نامهای " زنگ" و " اسب شاخدار" و با توجه به دو مفهوم دیگر معرفی شده توسط مرداک به دنیای فلسفه بررسی شده است. شخصیتهای این رمانها هر یک به نوعی با تجربه ی " اپیفنی" یا " تجلی" مواجه شده اند در برحه هایی سخت از زندگیشان و تغییراتی در نوع نگاهشان به زندگی ایجاد شده است که از آنها انسانهایی خوبتر ساخته است.

پایان نامه ی حاضر رمان "ننگ بشری"، اثر فیلیپ راث را با رویکردی روانکاوانه و با محوریت روان راوی و روایت که همواره در مسیر "شدن ها" قرار دارد می آزماید و در حاشیه ی نگاه علاوه بر پرداختن به شخصیت اصلی به تحلیل چندین کاراکتر تاثیر گذار در روند داستان و بحرانهای هویتی آنها، از منظری جامع تر و با ردیابی علل جامعه شناختی آنها، می پردازد. در این راستا، محقق طرح مقدماتی استدلال خویش را چنین پایه می ریزد که پربارترین خوانش از رمان "ننگ بشری" شاید از کانال فلسفه و روانکاوی- یا به عبارتی بهتر ضدروانکاوی- ژیل دلوز که در بازگویی و تعریف شرایط انسان پسامدرن و خواسته ها و توانایی های بالقوه اش، بدون فروکاستن اش به هویتی فرمولیزه شده تواناتر و گویاتر می باشد، بدست آید. نظریه های ژیل دلوز در تقابل با نظریه های متفکرین دیگر همچون پائول ریکور و فرانتز فانون بهتر ارزش گذاری شده و کاربردش توجیه بیشتری می یابد که بدین منظور سوژه ی لاروی (larval subject)دلوز در کنار هویت روایی (narrative identity) ریکور در تاویل کارکرد راوی سنجیده می شود وچنین نتیجه ای بدست می آید که در آثار پست مدرن بطور کلی، و اثر منتخب تحقیق بطورانحصاری، بدلیل چندپارچگی و چندصدا بودن هویت مولف، راوی، و پروتاگونیست که در تکنیک روایی گفتار آزاد غیر مستقیم نمود بیشتری پیدا می کند با هویت لاروی دلوز همخوانی بیشتری دارد، به بیانی دیگر هویت و به تبع آن روایت های ناشی از آن در سیلان اشفته ی "شدن ها" انسجام و یکپارچگی خود را از دست می دهد، در جایی دیگر تعریف فانون از بیگانگی یا هویت باختگی (depersonalization) با کارکردزدایی یا قلمرو زدایی (deterritorialization) دلوز که در بستر "شدن ها" و در راستای آزادسازی نیروهای شکل گرفته و یا شکوفایی استعدادهای فرد امری طبیعی بنظر می رسد، بیطرفانه مقایسه می گردد، در این قسمت از پژوهش تلاش شده است تا دلایل شکست شخصیت اول داستان از دیدگاهی فانونی، یا دلایل پیروزی اش از دیدگاهی دلوزی ارائه شود بی آنکه یکی بر دیگری ترجیح داده شود. بخش پایانی تحقیق نیز رابطه ای منطقی با تروما و شکل گیری هیولای انسانی برقرار می کند و تاثیر آن را در بیگانه سازی فرد با جامعه و جامعه با فرد می سنجد که پشتوانه نظری آن از طریق جولیا کریستوا و میشل فوکو و در تایید دلوز تامین گردیده است.

این مقاله خوانشی مقایسه ای پیرامون چهار رنگ اصلی از دیدگاه روانشناسی در اشعار دابلیو. بی. ییتس (w. b. yeats) و نیما یوشیج می باشد.اهمیت رنگ ها از دید گاه روانشناسی و دنیای درونی افراد کانون توجه این مقاله است. روانشناسی رنگ جدولی از رنگ ها و معانی نمادین و ضمنی آنها فراهم آورده و روانشناسی پدیدار شناختی راهی برای ورود به دنیای درونی شعرا و معانی رنگ ها در این دنیا ایجاد کرده است. از طریق یکی از روش های روانشناسی پدیدار شناختی محقق معانی شخصی و حالاتی را که هر یک از این شعرا با این رنگ ها پیوند می دهند را بررسی می نماید. سه رنگ از چهار رنگ اصلی در اشعار نیما دنیای درونی او را منعکس می کنند و هر یک هویتی مستقل دارند. این رنگ ها برای القای معانی خود به موصوفات خود وابسته نیستند. ارتباط میان معانی رنگ ها و آنچه آنها وصف می کنند از طریق نظامی شخصی بوجود آمده که نیما خود آن را بنیان نهاده است. اشعار ییتس مملو از چهار رنگ اصلی است. در مقایسه با نیما او قیاس های منطقی تری در استعارات بکار می برد و بدین طریق معانی و رنگ ها را به شکلی نظام مند تر با یکدیگر ترکیب می کند. در اشعار او رنگ ها و معانی مرتبط با آنها راحت تر قابل تقسیم بندی هستند. او رنگ ها را از موصوفات جدا نمی . بلکه در اشعار ییتس رنگ ها جلوه ای جدید به موصوفات خود می دهند و مطلبی جدید درباره آنها بیان می دارند.

رابطه ی میانِ هنر و شرایطِ اجتماعیِ زایش آن همواره در طولِ تاریخ دغدغه ی ذهنی و دل مشغولیِ اساسیِ منتقدان و نیز هنرمندان بوده است. از آنجا که هنر در قفس آهنیِ زندگیِ اجتماعی محبوس است، گسترش وابستگیِ آن با نهاد ها و اصولِ اجتماعی پیرامون، صرفِ نظر از هم سو بودن و یا غیرِ هم سو بودنِ آن نهاد ها، امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. با این وجود پدیدار گشتنِ چنین مباحثِ حائز اهمییتی در میان منتقدین، با ظهورِ مکتب مارکسیسم به اوج خود رسید. در میانِ این متفکرانِ چپ گرایِ مارکسیستی، نظریه پردازانِ مکتب فرانکفورت به سبب داشتنِ رویکردی به مراتب به روز ترو نیز کم تر رادیکال، جایگاه منحصر به فردی را در مطالعاتِ فرهنگی از آنِ خود نموده اند. علتِ روی آوردنِ این متفکران به آثار و تولیداتِ ادبی در بستر اجتماعیِ آنها را باید در باورِ راسخِ این منتقدین به توانمندیِ بالقوه ی سیاسی ِاین تولیدات که بخش جدایی ناپذیرِ بُعد زیبایی شناختیِ این آثارمی باشد، دانست. برداشتی سیاسی از کارکرد هنر پنجره ای تازه بر مطالعاتِ ادبی، خصوصاً در جوامعِ غربی و در نیمه ی دومِ قرنِ بیستم (همزمان با ظهور و اوجِ این مکتب) خواهد گشود. نمونه ای از چنین دیدگاه های تازه ای مفهومِ "هنرمند در خدمتِ دولت" است که در مقایسه با دوره های قبل جایگاهِ ویژه ای در مطالعاتِ میان رشته ایِ فرهنگی-ادبی گشوده است. تحقیقِ پیش رو به بررسیِ چنین ابعادی با رویکردی مارکسیستی از مکتب فرانکفورت به دو اثر از نماش نامه نویس معاصرِ انگلیسی، هاوارد بارکر، می پردازد. نمایش نامه نویسی که آثار وی بیش از دیگر همتایانش نمونه های ضد و نقیض و بحث بر انگیزی از این دست را شامل می شود. جایگاهِ دیالکتیکیِ هاوارد بارکر در ارتباط با نظریه ی انتقادیِ مکتب فرانکفورت در کنارِ مطالعه یِ زیبا شناختیِ آثارِ وی با انتخاب و بررسیِ دو نمونه از آثارِ این نمایش نامه نویس، سرزنش را پایانی نیست و صحنه هایی از یک اثرِ هنری، نشان داده خواهد شد.

چکیده ندارد.

این مطالعه بر آنست تا بتواند حضور مترجم را به واسطه تبدیل ها در متن روایی ترجمه شده از رسانه داستان به رسانه فیلم بر اساس دیدگاه روایت شناسی ماندی، که خود متاثر از دیدگاه روایت شناسانه چتمن است، مورد بررسی قرار دهد. این تبدیل ها در سطح "خرد ساختار" تبدیل های زبانی کوچکی هستند که از دیدگاه ماندی (2008) عمدتا در ساختارهای انتقالی (transitivity structures) و ساختارهای وجه نما (modality structures) و همچنین در عناصر نامیدن و خطاب کردن یافت می شوند، و در سطح "کلان ساختار" توانایی تاثیرگذاری بر فرانقش ها (هایدی، 1978) و دیدگاههای روایی که به ترتیب شامل دیدگاه روایی روانشناختی، ایدیولوژیکی، و عبارت پردازی (اسپنسکی، 1973، فولر، 1977، و سیمپسون 1993) هستند را دارند. در ترجمه ی بین رسانه ای (اقتباس فیلم) به جهت تفاوت های ذاتی بین دو رسانه داستان و فیلم از لحاظ ویژگی، کارکرد و اهداف، و همچنین انتظارات و سطح درک و دانش مخاطب، و هدف کلی مترجم، وقوع تبدیلها در سطح خرد-ساختار امری اجتناب ناپذیر می باشد. بررسی روایت شناسانه ی سه اقتباس فیلمی مهم از داستان آلیس در سرزمین عجایب (1865) و از میان آینه (1871) نوشته ی لوییس کارول در این تحقیق نشان می دهد که این تبدیلها در ترجمه بین رسانه ای تا آنجا که به زاویه دید نویسنده داستان لطمه ای نزنند، منجر به عدم وفاداری مترجم به متن اصلی نمی شوند. در عین حال، اگر تبدیل ها در سطح خرد منجر به تغییرات در سطح کلان شوند، به واسطه آنها "حضور" مترجم پررنگ تر می شود و حضور نویسنده و صدای وی توسط حضور و صدای مترجم، از چشم و گوش مخاطب پنهان می ماند. حالتی که در نقد سنتی اقتباس فیلم از آن به عدم وفاداری به متن اصلی تعبیر می شود.

استعمارگر به عنوان ارباب همواره خود را قدرت مطلق زمین تصور کرده است که می تواند فرمان دهد، فرمانروایی کند و به گونه ای که خود ترسیم نموده، رفتار کند. وی تشنه ی تصرف نقاط مختلف جهان است و این که ذره ذره در اذهان و فرهنگ آن ها نفوذ کند، بر آن ها تأثیر بگذارد و در نهایت این که سرزمین های موعود خود را در اختیار بگیرد. وی نقطه- ی مقابل خود را مورد تمسخر قرار می دهد، مدعیست که می تواند سرزمین وی را در اختیار گرفته و فرهنگ وی را در راستایی که ماهرانه برنامه ریزی کرده است، تغییر دهد، غافل از این حقیقت که سایه ی مستعمره همواره حضور دارد و آن چهره ی تاریک به عنوان برده که به نظر منفعل و بدون اراده برای نجات خویش از تله ی استمارگر می رسد، حضور دارد. حقیقت این است که همان گونه که استعمارگر بر مستعمره ی خویش تأثیر می گذارد، در تقابل خود نیز تحت تأثیر برده ی خود قرار می گیرد، در نتیجه ارباب قدرت خود را از دست داده و در بند کشیده می شود. این برخورد دوسویه منجر به ایجاد پیوندی می شود که جهانی ظاهر می شود که در آن مرز بین ارباب و برده مبهم می شود. بدین منظور آثار ادبی بی شماری در دوره ی پسا استعماری برای بررسی این جهان پیوند یافته بین استعمارگر و مستعمره خلق شده اند که در این کار پژوهشی به دو نمونه از آن ها پرداخته شده است. در بخش دوم این پژوهش به بررسی نگرش پسا استعماری وپدیده ی پیوند ((hybridity پرداخته شده است و سپس در فصل های سه و چهار نقد آثار بند خونی و ترجمه ها که به ترتیب نوشته ی آتول فوگارد و برایان فریل می باشند، در نظر گرفته شده اند و در انتها محقق به نتیجه گیری کلی می پردازد. محقق سعی در نشان دادن این حقیقت دارد که ارباب استعمارگر همواره تحت تأثیر نقطه ی مقابل خود بوده است که این نوعی شکاف و ناهماهنگی را در خوانش ادبیات استعماری ایجاد نموده است. بنابراین از ارتباط ارباب و برده دنیایی جدید پدید می آید که در آن حضوری به عنوان ارباب یا برده وجود ندارد و جهانی مرکب از فرهنگ دو سوی مخالف می باشد. برده قدرت به دست می آورد، ارباب ضعیف تر از قبل گشته و به گونه ای به بند کشیده می شود.

مطالعه حاضر در پی بررسی تاثیر خواندن متون اقتصادی انگلیسی و همچنین لغات اقتصادی انگلیسی و معادل های آنها بر ارتقای مقبولیت ترجمه های اقتصادی است. به همین منظور، 64 دانشجوی فن ترجمه در آموزشگاه زبان سروش، شهر سنندج، به سه گروه تقسیم شدند. تمامی شرکت کنندگان برای مراحل پیش آزمون و پس آزمون، دو متن اقتصادی را ترجمه کردند. سپس ترجمه ها بررسی شدند. از شرکت کنندگان گروه آزمایشی ۱، خواسته شد 30 متن اقتصادی فارسی را مطالعه کنند و از شرکت کنندگان گروه آزمایشی 2 خواسته شد 300 لغت اقتصادی انگلیسی و معادل هایشان را حفظ کنند. در عین حال، هیچ آموزش خاصی به افراد حاضر در گروه کنترل داده نشد. طبق نتایج حاصله، مشخص شد خواندن متون اقتصادی فارسی، به همراه مطالعه لغات اقتصادی انگلیسی و معادل های انها، کیفیت ترجمه های اقتصادی را ارتقا می دهد. به علاوه، مشخص شد خواندن متون اقتصادی فارسی –نسبت به مطالعه لغات اقتصادی انگلیسی و معادل های آنها- نقش مهم تری در ارتقای مقبولیت ترجمه های اقتصادی دارد. به همین خاطر، پیشنهاد می شود اساتید ترجمه، خواندن متون و اخبار اقتصادی را به عنوان بخشی از برنامه درسی در نظر بگیرند و تاکید ویژه ای بر خواندن متون اقتصادی فارسی داشته باشند.

چکیده این پژوهش، مطالعه ای تطبیقی است بر اشعار سیاسی-اجتماعی احمد شاملو و شیمس جاستین هینی با استفاده از تئوری نظام چندگانه ایتامار ایون زهر و تئوری عاملیت آنتونی گیدنز که تحت عنوان مطالعات فرهنگی بررسی می شود. نظرگاه نظام چندگانه این امکان را محیا می سازد تا لایه های چندگانه فرهنگی-سیاسی-اجتماعی نظام های دخیل در فرایند دریافت و تولید آثار ادبی دو شاعر را مطالعه کرده و در نتیجه سیر تطور آن ها در گذر زمان قابل ردیابیِ جامع و کاملی خواهد بود؛ همچنین گزینش اشعار به کمک تئوری عاملیت دریافتی علمی از مفهوم شعر سیاسی-اجتماعی و چگونگی بیان دغدغه های این دو شاعر عرضه می دارد. احمد شاملو، به عنوان یکی از شخصیت های اصلی ادبی ایران معاصر، سهم قابل توجهی از تولیدات ادبی خود را به مسائل سیاسی-اجتماعی اختصاص داد؛ اگرچه در این مدت محرک های بیرونی زیادی بر او تاثیر گذار بودند که دغدغه های سیاسی-اجتماعی اش را دستخوش تغییر کردند: تحولات سیاسی-اجتماعی ایران و نقش نهادهای نظام چندگانه از دلایل اصلی آن هستند. از سوی دیگر، شیمس هینی، به عنوان یکی از شاعران معیار با شهرتی جهانی، اشعار سیاسی-اجتماعی زیادی را در دفتر های شعرش بر جای گذاشت. اگرچه هینی مواجه با همان تغییرات شاملو شد، محرک های موثر بر تغییراتش از جهاتی متفاوت بودند: نهادها، جایگاه او در نظام چندگانه به عنوان معیار، و روزهای سختی (troubles) در ایرلند شمالی از جمله این محرک ها می باشند. به نظر می رسد هر دو شاعر به دلیل تغییرات در نظام چندگانه نتوانستند جایگاه شان را در بیان دغدغه های سیاسی-اجتماعی شان به طور ثابت حفظ کنند. و هر دو، اگرچه با صدایی رسا وارد بازار تولید ادبی شدند، موضعی محافظه کارانه در پایان مشی کاریشان اتخاذ کردند؛ این امر بیانگر نقش مهم نظام چندگانه و نهادهای موثر در تولیدات ادبی است.

تصریح یکی از ویژگی های ترجمه است که توجهات بسیاری را در مطالعات ترجمه به خود جلب نموده و به عنوان یکی از جهانی های ترجمه، ارائه ی تعریف واحدی از آن همواره محل اختلاف میان نظریه پردازان علم ترجمه بوده است. بنابراین دغدغه ی اصلی پژوهشگر، مطالعه ی الگوهای اختیاری استراتژی تصریح در چهار ترجمه مختلف از یک کتاب ادبی بوده است که طی آن صحت اعتبار "نظریه ی تصریح" بلوم کالکا در خصوص متون ترجمه شده انگلیسی به فارسی مورد ارزیابی قرار گیرد. مسئله دیگری که در این مطالعه مورد بحث و بررسی قرار گرفته تاریخ هر یک از ترجمه ها بوده است. هدف از این مطالعه آشکار نمودن این مسئله است که آیا تاریخ ترجمه ، تاثیری بر روی میزان فراوانی تصریح در اثر ترجمه شده دارد یا خیر و در صورت مثبت بودن آن، دلایلی که منجر به این مسئله شده مورد بحث قرار می گیرند. به این منظورمجموع فراوانی تصریح در هر یک از چهار نمونه ترجمه، محاسبه شده و سپس بر اساس تاریخ ترجمه ی اثر مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهند که "نظریه ی تصریح" بلوم کالکا در خصوص متون ترجمه شده انگلیسی به فارسی معتبر بوده و نیز مشخص می سازد که میان چهار ترجمه ی مختلف اثر ، در خصوص میزان استفاده از استراتژی تصریح تفاوت وجود دارد. هر چه تاریخ ترجمه ها به زمان عقب تری باز می گردد ، فراوانی تصریح در آنها بیشتر مشاهده می شود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.